Άρθρο του Θάνου Βερέμη στην Καθημερινή
Τη νύχτα της 14ης προς την 15η Αυγούστου 1909 συγκεντρώθηκαν στους πρόποδες του Υμηττού, στους στρατώνες στο Γουδί, 250 αξιωματικοί και 2.000 περίπου οπλίτες, καθώς και μερικοί πολίτες για να διακηρύξουν την αντίθεσή τους προς την κυβέρνηση και τον θρόνο, υποστηρίζοντας το πρόγραμμα του «Στρατιωτικού Συνδέσμου», που τους είχε καλέσει να συμπαρασταθούν στους στόχους τους.
Το πρόγραμμα αυτό, διατυπωμένο σε ήπιο τόνο για «επαναστατική» προκήρυξη, εξέφραζε γενικές ευχές για τη βελτίωση των Ενόπλων Δυνάμεων, της διοίκησης και της εκπαίδευσης, καθώς και την κατάργηση της «απαίσιας συναλλαγής», ευχές που έβρισκαν σύμφωνους όλους τους Ελληνες. Απαριθμούσε επίσης με σαφήνεια ποιες ριζοσπαστικές ενέργειες δεν επιχειρούσε ο «Στρατιωτικός Σύνδεσμος»: 1) Την κατάργηση της δυναστείας ή την αντικατάσταση του βασιλιά, 2) την εγκαθίδρυση στρατιωκρατικού καθεστώτος, 3) την κατάργηση της κυβέρνησης ή του Συντάγματος, 4) την απομάκρυνση στελεχών του στρατού ή του ναυτικού. Απαιτούσε ωστόσο: «όπως ο τε Διάδοχος και οι Βασιλόπαιδες απόσχωσι της ενεργού και διοικητικής εν τω στρατώ και τω ναυτικώ υπηρεσίας, διατηρούντες τους ους κέκτηνται βαθμούς…».
Το πρωί της 15ης Αυγούστου ο λαός της πρωτεύουσας αφυπνιζόταν με έκπληξη από την είδηση του Κινήματος. Ο αρχηγός του «Συνδέσμου», ο συνταγματάρχης του πυροβολικού, Νικόλαος Ζορμπάς, έγραφε: «Το Κίνημα του στρατού δεν κατέληξε την 15η Αυγούστου εις λαϊκήν επανάστασιν, αλλά παρέμεινε κατά την ημέραν εκείνην ως ένοπλος στρατιωτική στάσις της φρουράς των Αθηνών, διότι ο λαός δεν ανεμίχθη εις το Κίνημα, ουδέ εξεδήλωσε τι υπέρ τούτου…».
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.