Terra Computerata

Μία ταινία από αυτές που σε πιάνουν από το λαιμό.

Έξι μήνες μετά τον θάνατο της συζύγου του σε τροχαίο, ο Ρομπέρτο και η έφηβη κόρη του, Αλεχάντρα, κάνουν ένα καινούριο ξεκίνημα μετακομίζοντας στην πόλη του Μεξικού. Πατέρας και κόρη προσπαθούν ο καθένας να ξεπεράσει το πένθος του με τον δικό του τρόπο. Όσο ο πατέρας παραμένει απρόσιτος, η κόρη αρχίζει να συναναστρέφεται με μια μάλλον επικίνδυνη παρέα στο καινούριο της σχολείο. Η Αλεχάντρα θα γίνει σταδιακά το θύμα μιας ολοένα και πιο απάνθρωπης συμπεριφοράς από τη μεριά των συμμαθητών της, χωρίς να τολμάει να αντιδράσει ή να μοιραστεί κάτι από την προσωπική της κόλαση με τον πατέρα της.

Αξιοπρόσεκτος ο ιδιαίτερος τρόπος γυρίσματος των πλάνων με την ακίνητη κάμερα που στην αρχή φαίνεται μονότονος αλλά σταδιακά απογειώνεται. Η σκηνή στο δωμάτιο του ξενοδοχείου και η σκηνή τέλους κερδίζουν το θεατή.

Μία ταινία που οφείλουν να δουν εκπαιδευτικοί και μαθητές και να τη συζητήσουν. Ποια ανάγκη κρύβεται πίσω από τη βιντεοσκόπηση των προσωπικών στιγμών; προς τι η κοινοποίηση των πάντων;

www.imdb.com/title/tt2368749/

Το άρθρο δημοσιεύτηκε Κυριακή 3 Φεβρουαρίου 2013 στις 17:55 στην κατηγορία κινηματογράφος. Μπορείς να παρακολουθείς τα σχόλια χρησιμοποιώντας το RSS 2.0 feed. Μπορείς να πας στο τέλος του άθρου και να αφήσεις σχόλιο. Τα pings προσωρινά δεν επιτρέπονται.