Η ταινία αναπτύσσεται σε επτά κεφάλαια και έναν επίλογο. Οι επτά πίνακες  με τους τίτλους των κεφαλαίων λειτουργούν ως  παύσεις στην αφήγηση αλλά παράλληλα υπομνηματίζουν όσα πρόκειται να δούμε στην οθόνη μας  με τα τραγούδια της δεκαετίας του ’70 που τα συνοδεύουν. Οι ενδιάμεσοι τίτλοι της ταινίας είναι επεξεργασμένοι ψηφιακά με διαδοχή στατικών  πλάνων. Η κινηματογραφική φωτογραφία παράλειψης χρόνου μας επιτρέπει να παρακολουθήσουμε την ανάδυση ενός ουράνιου τόξου ή τη μεταμόρφωση ενός τοπίου καθώς πέφτει η νύχτα. Μερικοί τίτλοι θυμίζουν έντονα πίνακες του M.W. Turner. Η καταιγίδα πλησιάζει και η συναισθηματική φόρτιση του θεατή κορυφώνεται. Τα πανοραμικά πλάνα, σαν εμβόλιμα στάσιμα, είναι για τον σκηνοθέτη «η ματιά του Θεού στο τοπίο καθώς η ιστορία ξεδιπλώνεται, σαν να επιβλέπει τους χαρακτήρες…».


Αφήστε μια απάντηση

Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση
Μετάβαση σε γραμμή εργαλείων