Γιομ-Κιπούρ

Το Γιόμ-Κιπούρ, η Ημέρα του Εξιλασμού, είναι ημέρα σκέψης, προσευχής και νηστείας.Το Γιόμ-Κιπούρ μας εξιλεώνει για αμαρτήματα μόνο απέναντι στο Θεό και όχι για τις άσχημες πράξεις μας απέναντι στους συνανθρώπους μας. Γι’ αυτό και είναι σημαντικό πριν το Γιόμ-Κιπούρ, να ζητάμε συγγνώμη και συγχώρεση από συγγενείς, φίλους και γνωστούς, πριν κληθούμε να ζητήσουμε την συγγνώμη του ίδιου του Θεού προς το πρόσωπό μας. Οπως όταν ένας άνθρωπος συγχωρεί κάποιον άλλο, εκφράζει τα πιό αγνά αισθήματα της αγάπης και της μεγαλοψυχίας, έτσι και η συγχώρεση του Θεού είναι η εκδήλωση της αιώνιας αγάπης Του προς τον εκλεκτό λαό Του. Το Γιόμ-Κιπούρ, ο Θεός μας στέλνει απλόχερα την Συγγνώμη Του, που ίσως να είναι και το μεγαλύτερο δώρο Του προς εμάς και συνεπώς, από μόνο του το γεγονός αυτό, καθιστά την άγια αυτή ημέρα μία από τις πιό χαρούμενες ημέρες του χρόνου.

Χανουκά

Το Χανουκά, η Γιορτή των Φώτων (Χάγκ Αουρίμ) γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 25 του Εβραϊκού μήνα Κισλέβ και διαρκεί οκτώ ημέρες (φέτος από το βράδυ της Παρασκευής 11 Δεκεμβρίου 2009 έως και το Σάββατο 19 Δεκεμβρίου 2009 – τελευταίο άναμμα της Χανουκιγιά το απόγευμα της Παρασκευής 18 Δεκεμβρίου, πριν τις 16:45). Στην Συναγωγή εισάγουμε το “Αλ Ανισίμ” στην Αμιντά και των τριών καθημερινών προσευχών (Σσαχαρίτ, Μινχά & Αρβίτ) ευχαριστώντας τον Θεό για το θαύμα που πραγματοποίησε ενώ μετα την Αμιντά του Σσαχαρίτ και πριν το Καντίς Τιτκαμπάλ τραγουδάμε τον ευχαριστήριο ύμνο Αλέλ που αποτελείται από συγκεκριμένους ψαλμούς του Δαυϊδ.

Στο σπίτι, ανάβουμε την Χανουκιγιά μόνον όταν πέσει η νύχτα και χρησιμοποιούμε ελαιόλαδο ή κεριά από παραφίνη αρκετά μεγάλα ώστε να μένουν αναμμένα τουλάχιστον μισή ώρα μετά το άναμμά τους. Αυτό συμβολίζει την θέλησή μας να φωτίσουμε το σκοτάδι που υπάρχει στον κόσμο μέχρις ότου, όπως λέει και ο Προφήτης Ησαϊας “ο κόσμος γεμίσει από την γνώση του Θεού”. Ολα τα μέλη κάθε Εβραϊκής οικογένειας πρέπει να είναι παρόντα στο άναμμα της Χανουκιγιά, η οποία πρέπει να τοποθετείται ή μπροστά από ένα παράθυρο ή δίπλα στην είσοδο του σπιτιού έτσι ώστε να είναι ορατή από το δρόμο. Αυτό συμβολίζει ότι δεν πρέπει να “κρατάμε” το φώς μόνο για μάς αλλά πρέπει να το διαδίδουμε όσο πιο μακριά μπορούμε.

Πέσαχ

Το Πέσαχ αρχίζει την 15η ημέρα του εβραϊκού μήνα ,(φέτος στις 19 Αριλίου 2008 το βράδυ) και διαρκεί οκτώ ημέρες. Πρόκειται για την πρώτη από τις τρεις εορτές προσκυνήματος, με διττό χαρακτήρα: ιστορικό και αγροτικό, τις επονομαζόμενες Ρεγκαλίμ. (Οι άλλες δύο είναι το Σσαβουότ και το Σουκότ). Σε ό,τι αφορά τον αγροτικό χαρακτήρα το Πέσαχ χαιρετίζει την αρχή του θερισμού. Μεγαλύτερη όμως σημασία δίνεται στον ιστορικό χαρακτήρα αφού, το Πέσαχ γιορτάζουμε την Έξοδο των Εβραίων από την Αίγυπτο και την απελευθέρωση τους ύστερα από μακρόχρονη δουλεία. Η γιορτή αυτή είναι γνωστή με τέσσερις διαφορετικές ονομασίες.
Η πρώτη είναι, Χαγκ Χαπέσαχ. Η λέξη «πέσαχ» σημαίνει «προσπερνώ» και αναφέρεται στο πέρασμα του Θεού πάνω από τα σπίτια των Εβραίων ,όταν θανάτωσε όλα τα πρωτότοκα παιδία των Αιγυπτίων. Άλλη ονομασία είναι ,Χαγκ Χαματσότ,η Γιορτή των Ματσότ ή των άζυμων, επειδή οφείλουμε να τρώμε μόνο Ματσότ. Η τρίτη ονομασία είναι Χαγκ Χααβίβ, η Γιορτή της Άνοιξης, καθώς συμπίπτει πάντα με την Άνοιξη στο Βόρειο ημισφαίριο . Άλλωστε στην Τορά συσχετίζεται αρκετές φορές η Έξοδος των Εβραίων από την Αίγυπτο με τον μήνα Αβίβ (Άνοιξη). Τέλος το Πέσαχ ονομάζεται Ζμαν Χερουτένου, η Εποχή της Απελευθέρωσης μας, καθώς όλη η ιστορία περιστρέφεται γύρω από το πέρασμα του εβραϊκού λαού από την σκλαβιά στην ελευθερία.

Ετικέτες: η Γιορτή των Φώτων (Χάγκ Αουρίμ), η Ημέρα του Εξιλασμού, νηστεία, Νισσάν, Πέσαχ, προσευχή, Το Γιόμ-Κιπούρ, Το Χανουκά

Ετικέτες: δύναμη, έρευνα, πόνος, προσευχή

Η Αγία Ελέσα γεννήθηκε στην Πελοπόννησο. Ο πατέρας της ήταν ένας πλούσιος άρχοντας Έλληνας, αλλά ειδωλολάτρης. Η μητέρα της όμως ήταν μια αγία γυναίκα με πολλές αρετές και πλούσια χαρίσματα. Δεν είχε παιδιά και γι’ αυτό παρακάλεσε τον Θεό να την λυπηθεί και να την αξιώσει να γεννήσει ένα παιδί. Μια μέρα ενώ βρισκόταν μόνη στο σπίτι και προσευχόταν, άκουσε μια φωνή από τον ουρανό που της έλεγε «Σε ελέησε ο Θεός σε ότι του ζήτησες, και σου έδωσε καρπόν κοιλίας». Όταν γεννήθηκε η Ελέσα (την ονόμασαν Ελέσα από τη φωνή που είχε ακούσει η μητέρα της «Ηλέησε σε ο Θεός»), η μητέρα της την αφιέρωσε στον Κύριο και την βάπτισε χριστιανή. Όσο μεγάλωνε στην ηλικία, τόσο δυνάμωνε η πίστη της και η αγάπη της προς το Θεό. Μετά από την αγία κοίμηση της μητέρας της, ενώ η αγία ήταν 14 χρονών, σκέφτηκε ότι δεν θα μπορούσε να ζήσει με τον ειδωλολάτρη πατέρα της ο οποίος ήθελε να την παντρέψει με έναν άρχοντα. Γι’ αυτό μετά από πολλή προσευχή και όταν βρήκε κατάλληλη ευκαιρία, έφυγε αφού μοίρασε πολλές ελεημοσύνες σε φτωχούς και σε ορφανά, μαζί με δύο δούλες της και ασκήτευε σε ένα βουνό των Κυθήρων. Η Εκκλησίας μας τιμά την μνήμη της την 1η Αυγούστου.

Ετικέτες: Κύθηρα, πίστη, προσευχή

Ετικέτες: άρθρα, προσευχή, τζαμί