sntoumanis's blog

Από www.tanea.gr
Σε μια εποχή που η χώρα μας μετέχει σε διεθνείς οργανισμούς αλλά και έχει διπλωματικές σχέσεις με εκατοντάδες χώρες της οικουμένης είναι επιτακτικά αναγκαίο να διαθέτουμε πολύγλωσσους στρατιωτικούς
Γράφει ο Κώστας Γεωργουσόπουλος

Το άκουσα από σοβαρό συνταξιούχο στρατηγό του Υγειονομικού και έμεινα άναυδος. Οταν πριν από αρκετά χρόνια διοικούσε τις σχολές του υγειονομικού κλάδου των Ενόπλων Δυνάμεων (Ιατρική, Κτηνιατρική, Οδοντιατρική, Φαρμακευτική), οι οποίες σημειώνω πως ακόμη και σήμερα έχουν ένα από τα υψηλότερα βαθμολογικά στάνταρ των Εισαγωγικών (πράγμα που σημαίνει πως εισάγονται οι άριστοι απόφοιτοι λυκείων και συνάμα κατά τεκμήριο τέκνα οικογενειών με χαμηλά εισοδήματα, άρα των κατώτερων κοινωνικών τάξεων), ο διοικητής τους και αφηγητής στην πρώτη συγκέντρωση των πρωτοετών μετά τις απαραίτητες γενικές συστάσεις και την ανάλυση του κανονισμού ρώτησε πόσοι από τους περίπου 300 πρωτοετείς διαθέτουν Προφίσιενσι αγγλικής γλώσσας. Και αν μπορούν βέβαια να το προσκομίσουν. Μετά την κατάθεση των διπλωμάτων διαπιστώθηκε πως γνώριζε πιστοποιημένα την αγγλική από αγγλικά και αμερικανικά πανεπιστήμια το 98% των σπουδαστών. Τότε ο ρέκτης διευθυντής, επειδή διέθετε το ανάλογο χρηματικό ποσό στον προϋπολογισμό του για την κατάρτιση των τροφίμων του στα αγγλικά, συνέταξε μια αναφορά προς την εποπτεύουσα Αρχή των σχολών και τους πληροφορούσε πως με το ίδιο πακέτο χρημάτων σκεφτόταν να αντικαταστήσει τη γλώσσα που ήδη γνώριζαν αποδεδειγμένα οι σπουδαστές με κινεζικά, ρωσικά, τουρκικά, αραβικά, αρχαία ελληνικά και λατινικά. Η έκπληξή του ήταν πως ο μισός αριθμός των σπουδαστών εκτός από μια ξένη γλώσσα επέλεγε και τα αρχαία ελληνικά. Αλλά ο κεραυνός ήρθε από τα ΠΑΝΩ με μια αυστηρή και ειρωνική απόρριψη που ανέφερε πως ο κ. Διοικητής έπρεπε να έχει αντιληφθεί πως διοικεί στρατιωτική υγειονομική σχολή και όχι… φροντιστήριο ξένων γλωσσών. Η απάντηση που πήραν όμως από τον «επαναστάτη» στρατιωτικό ήταν πως η ανώτατη διοίκηση ασφαλώς δεν διέθετε ικανότητες να αντιληφθεί θεμελιώδη θέματα εκπαίδευσης, επιστημονικής επιμόρφωσης και εθνικής διπλωματίας.
Από τη στιγμή που άκουσα αυτή την κατάθεση με έζωσαν τα μαύρα φίδια. Πρέπει να πω ότι έχω δύο φορές χειρουργηθεί από στρατιωτικούς γιατρούς και έχω διαπιστώσει όχι μόνο τον υψηλό βαθμό κατάρτισης και επαγγελματικής συνέπειας, αλλά και το ήθος τους και τη φιλάνθρωπη προσφορά τους. Και το θεωρώ αυτονόητο αφού λόγω της απαραίτητης στο στράτευμα πειθαρχίας οι σπουδαστές των στρατιωτικών σχολών με ακραιφνώς επιστημονικό περιεχόμενο (μηχανικοί, γεωγράφοι, χημικοί, γιατροί κ.λπ.) σπουδάζουν δωρεάν, τρέφονται και στεγάζονται δωρεάν και σπουδάζουν ανελλιπώς χωρίς καταλήψεις, συνδικαλισμούς, χτισίματα γραφείων και χωρίς ελλείψεις στην υλικοτεχνική και πειραματική υποδομή. Εχουν ακόμη και τακτές ώρες μελέτης και διασκέδασης, φαγητού και ύπνου. Θα μου πείτε, όλα αυτά είναι προϋποθέσεις για κάθε επιστήμονα που θέλει να καταρτιστεί και να αφοσιωθεί στο έργο του. Αλλά η ελληνική πραγματικότητα δεν συναινεί σε κάτι τέτοιο. Φανταστήκατε ποτέ ότι θα καταλαμβάνονταν ολόκληρα πανεπιστήμια από φοιτητές που θα απαγόρευαν την αποκομιδή των σκουπιδιών, τα οποία είχαν οδηγήσει στο νοσοκομείο συναδέλφους τους. Θα ήταν κυνικός κανείς λοιπόν αν στην ερώτηση ξένου παρατηρητή πληροφορούσε τη διεθνή γνώμη πως στην Ελλάδα υπάρχει πανεπιστήμιο που παράγει αποκλειστικώς ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ;
Σε μια εποχή που η χώρα μας μετέχει σε διεθνείς οργανισμούς (ΟΗΕ, ΟΟΣΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ) αλλά και έχει διπλωματικές σχέσεις με εκατοντάδες χώρες της οικουμένης, όπου υπηρετούν συχνά, αφού προβλέπεται από το οργανόγραμμα, και στρατιωτικοί ακόλουθοι, αφήνω τα διεθνή συνέδρια, τις διαπραγματεύσεις για προμήθεια στρατιωτικού εξοπλισμού αλλά και ειδικά σεμινάρια σχετικά με την άμυνα, την ειρήνη, τον καθορισμό εναέριων, χερσαίων και υδάτινων συνόρων, όπου καλούνται να συμμετάσχουν ως εμπειρογνώμονες ειδικευμένοι στρατιωτικοί, δεν είναι λοιπόν επιτακτικά αναγκαίο να διαθέτουμε πολύγλωσσους στρατιωτικούς, τώρα που η παγκοσμιοποίηση μας οδηγεί σε αναγκαίες επαφές με οργανισμούς και κράτη ισπανόφωνα, κινεζόφωνα, ιαπωνόφωνα, αραβόφωνα, ρωσόφωνα και κυρίως τουρκόφωνα;
Επιτέλους πότε θα μιμηθούμε το πολιτισμικό επιθετικό μοντέλο των Ιησουιτών που ξαμολούσαν στις προτεσταντικές και ορθόδοξες κοινότητες μορφωμένους «γενίτσαρους» για να στρέψουν ομάδες απλών ανθρώπων προς τον παπισμόΕπιτέλους πότε θα μιμηθούμε το πολιτισμικό επιθετικό μοντέλο των ;
Εχουμε ένα τρανταχτό παράδειγμα στα καθ’ ημάς. Στη βιβλιοθήκη του Βατικανού, στα χαρτιά του Αλλάτιου, ο φιλόλογος Θωμάς Παπαδόπουλος ανακάλυψε ένα θεατρικό κείμενο άγνωστου ποιητή, έμμετρο σε δεκαπεντασύλλαβο ομοιοκατάληκτο, που με τον τίτλο «Δαβίδ» προπαγάνδιζε υπούλως τον καθολικισμό. Διαβάστε την τερατώδη μεθοδική παγίδα: ήταν οι 700 στίχοι του όλοι γραμμένοι στη χιώτικη ντοπιολαλιά, χωρίς ούτε μία (ούτε μία!) ξενική λέξη, και οι μισοί από τους στίχους ήταν πασίγνωστες χιώτικες παροιμίες!
Στόχος οι αγράμματοι λαϊκοί άνθρωποι που άκουγαν την αυθεντική τους γλώσσα, την οποία χειριζόταν ένας από τους τροφίμους των ιησουίτικων κολεγίων, που οικότροφος σπούδαζε και έγραφε έργα διείσδυσης στον ψυχισμό των υποψήφιων θυμάτων… Ευτυχώς οι Χιώτες δεν μάσησαν.
Ολοι οι πολιτισμικοί ακόλουθοι ξένων πρεσβειών γνωρίζουν ελληνικά…

Αρχαία Ελληνικά στα σχολεία της Βρετανίας – NEWS247.

Από www.kathimerini.gr

Tης Mαριας Kατσουνακη

O σκηνοθέτης Θάνος Αναστόπουλος κατατάσσει την ταινία του «Η κόρη» στο, κάπως ασυνήθιστο είδος, «κοινωνικό θρίλερ». Ενα 14χρονο κορίτσι με δυσοίωνη διάθεση και βλέμμα, τραυματισμένο από διαλυμένους οικογενειακούς δεσμούς και εγκατάλειψη, κινείται στη σημερινή Αθήνα, κρατώντας φυλακισμένο, υπό καθεστώς μιας ιδιότυπης σαδιστικής ομηρίας, ένα 8χρονο αγόρι. Οι γονείς χωρισμένοι, ο πατέρας, χρεοκοπημένος, έχει εξαφανιστεί. Το κορίτσι τον αναζητεί, «αιμορραγώντας». Η πληγή ανοιχτή, ο πόνος εκδηλώνεται επιθετικά και τιμωρητικά στην κοινωνία. Η οικονομική κρίση τής έχει στερήσει τον πατέρα, έτσι πιστεύει, στρέφεται εκβιαστικά εναντίον εκείνων που θεωρεί υπεύθυνους. Εναντίον του φίλου και συνεταίρου του πατέρα, χρησιμοποιώντας τον 8χρονο γιο του.
Το προηγούμενο Σάββατο δημοσιεύτηκε στην «Κ» το αποτέλεσμα μεγάλης έρευνας που πραγματοποιήθηκε στην Ελλάδα και σε άλλες οκτώ βαλκανικές χώρες, με τη Διεύθυνση Ψυχικής Υγείας του ελληνικού Ινστιτούτου του Παιδιού να έχει τον συντονισμό και την επιστημονική ευθύνη του έργου (ρεπορτάζ του Γιάννη Ελαφρού). Σύμφωνα, λοιπόν, με την έρευνα, «το 50% των παιδιών στην Ελλάδα είχε πέσει το τελευταίο έτος θύμα τουλάχιστον μιας ανεπιθύμητης εμπειρίας σωματικής βίας, το 10% σε περιστατικό σεξουαλικής βίας, ενώ παραμελημένο δηλώνει σχεδόν το 28%». Ρωτήθηκαν 15.000 παιδιά, ηλικίας 11, 13 και 16 ετών, από την Αττική και την Κρήτη. Παράλληλα, η τριμηνιαία έκθεση της Κομισιόν «για την απασχόληση και την κοινωνική κατάσταση» στην Ευρώπη αναφέρει ότι στην Ελλάδα περισσότερα από ένα στα πέντε παιδιά βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας.
Το ερώτημα «σε τι κόσμο μεγαλώνουν τα παιδιά» δεν διατυπώθηκε για πρώτη φορά στα χρόνια της οικονομικής ύφεσης. Κάθε εποχή γεμίζει με αγωνία τους γονείς βαθαίνοντας το χάσμα, κυρίως με ηλικιακά και υπαρξιακά κριτήρια. Ομως, τα τελευταία χρόνια η ασθένεια της κοινωνίας, οξυμένη λόγω κρίσης, εγγράφεται με περισσή βιαιότητα πάνω στο σώμα και στην ψυχή των παιδιών. Πολλαπλές στρεβλώσεις από γονείς αγανακτισμένους, αδύναμους, απαίδευτους, αυτάρεσκους, υπερβολικά αμφίθυμους και ανισόρροπους.
Η εγκατάλειψη (συμβολική και πραγματική) των παιδιών ανταποκρίνεται στον χαρακτηρισμό του «κοινωνικού θρίλερ». Γιατί δεν πρόκειται για μεμονωμένες περιπτώσεις. Κάθε άλλο. Τα στοιχεία της έρευνας θα έπρεπε να οδηγήσουν την πολιτεία σε επείγουσες αποφάσεις: ενημέρωση, ειδικά μαθήματα στα σχολεία, εξειδικευμένοι σύμβουλοι σε θέματα βίας και κακοποίησης. Το παιδί, ο έφηβος, με την παραβατική συμπεριφορά, κατά κανόνα, μας αρέσει δεν μας αρέσει, έχει ανοιχτούς λογαριασμούς με την οικογένειά του. Πώς και ποιος μπορεί να επέμβει για να δώσει λύση; Αν κανείς (αρμόδιος) δεν βοηθήσει, η ζωή θα αναλάβει να καλύψει το κενό εις βάρος τόσο του ίδιου του πάσχοντος παιδιού όσο και του κοινωνικού συνόλου. Οι «διορθώσεις» ή δεν έρχονται ποτέ ή, όταν εμφανίζονται, είναι ήδη αργά.
Φτώχεια, ανέχεια και κακοποίηση δημιουργούν μια αλληλοτροφοδοτούμενη αλυσίδα. Το σπίτι που στερείται τα χρειώδη, η ανεργία, το παιδί που υποσιτίζεται, ο θυμός και το μίσος που καλλιεργούνται από τη στέρηση, εσωτερική και εξωτερική. Το χάδι που λιγοστεύει, η αγκαλιά που στερεύει, το βλέμμα που αδειάζει ή βαραίνει.
Τα παιδιά μάς κοιτούν, καταγράφουν τα πάντα. Τον φόβο, τον ζόφο, την απελπισία, την οργή, αλλά και την ελπίδα, τη χαρά, την προσπάθεια, τη δημιουργία, την αλληλεγγύη. Στα μάτια τους αποθηκεύονται οι εικόνες του μέλλοντος.

Ποιο είναι το σχολείο που θέλουμε; | Neolaia.gr.

Μετά το πρώτο κουδούνι… | Neolaia.gr.

Κύριε Αρβανιτόπουλε, κλείστε τους | Άρθρα | Protagon.

Μάθε, παιδί μου, Ηθική – Κόσμος.

O βασικός λόγος που τα Eλληνόπουλα δεν μαθαίνουν Αρχαία Ελληνικά στο σχολείο είναι διότι το υπουργείο παραπαιδείας εδώ και δεκαετίες έχει θέσει ως σκοπό του να μην διδάσκεται σωστά η Αρχαία Ελληνική Γλώσσα.
Η γλώσσα είναι εργαλείο σκέψεως. Όσο πιο πολλές λέξεις χρησιμοποιούμε, όσο πιό αφηρημένες έννοιες συλλαμβάνουμε, όσο πιό καλή σύνταξη προτάσεων οικοδομούμε, τόσο περισσότερο ακονίζουμε την σκέψη μας. Όποιος δεν χρησιμοποιεί σωστά την γλώσσα, δεν μπορεί να μεταφέρει τις σκέψεις του στον έξω κόσμο. Δεν μπορεί να επικοινωνήσει με τους γύρω του, δεν μπορεί να ενεργήσει γρήγορα.
Αυτός μάλλον πρέπει να είναι ο σκοπός του υπουργείου παραπαιδείας για να διδάσκει με τέτοιο βασανιστικό τρόπο την Αρχαία Ελληνική Γλώσσα στα δύσμοιρα Ελληνόπουλα.Επιβάλλει στους μαθητές να μαθαίνουν αμέτρητους τύπους, καταλήξεις και κανόνες. Αυτό αποτελεί σαδομαζοχιστική τάση. Μετά 3 χρόνια διδασκαλίας οι Έλληνες μαθητές δεν μπορούν να καταλάβουν τί θέλει να πει ένα απλό Αρχαίο Κείμενο. Και ακόμη χειρότερα: Οι μαθητές δεν μπορούν να γράψουν ένα απλό κείμενο στην Αρχαία Ελληνική Γλώσσα, αλλά ούτε και να μιλήσουν Αρχαία Ελληνικά.
Αλλά αυτός ακριβώς είναι ο βασικός σκοπός εκμαθήσεως μίας γλώσσης, το να γράφεις, το να σκέφτεσαι και το να μιλάς με αυτή την γλώσσα. Και όχι απλώς να γνωρίζεις τους γραμματικούς κανόνες και το συντακτικό.
Γιατί λοιπόν τα Ελληνόπουλα δεν μαθαίνουν την Αρχαία Ελληνική Γλώσσα; Διότι απλούστατα το υπουργείο παραπαιδείας δεν ακολουθεί κανόνες διδασκαλίας που ισχύουν για όσους μαθαίνουν μία ξένη γλώσσα ή κανόνες που ακολουθούνται για τα νήπια.
Για παράδειγμα όποιος πηγαίνει σε ένα φροντιστήριο ξένων γλωσσών για να μάθει την αγγλική γλώσσα, μετά από 3-4 μαθήματα ο καθηγητής ζητά από τον μαθητή να προφέρει κάποιες λέξεις. Να συντάξει μία απλή πρόταση, πχ «This is a cat». Του ζητά να συντάξει μία μικρή παράγραφο με την χρήση της αγγλικής γλώσσης. Δηλαδή από τις πρώτες εβδομάδες ένας καθηγητής ξένων γλωσσών προσπαθεί να χρησιμοποιήσει όλους τους αισθητήρες του εγκεφάλου για να κάνει τον μαθητή να μιλήσει την ξένη γλώσσα. Οι καλοί καθηγητές ξέρουν ότι ο μαθητής πρέπει να διαβάζει δυνατά μία λέξη για να μαθαίνει την προφορά της, να την αντιγράφει σωστά για να μαθαίνει την ορθογραφία της, και να σχηματίζει προτάσεις έτσι ώστε η γλωσσική του μνήμη να συμπλέκει συνεχώς λέξεις με εικόνες για να αρχίσει ο μαθητής να σκέφτεται στην ξένη γλώσσα αντί απλώς να μεταφράζει από την μητρική του γλώσσα το νόημα που θέλει να εκφράσει.
Άρα το βασικό κλειδί για να μάθουμε μία γλώσσα είναι από την πρώτη ημέρα ει δυνατόν, να την μιλάμε, να την μιλάμε, να την μιλάμε, να την μιλάμε, να την μιλάμε!!! Πότε επιτέλους θα κατανοήσει το υπουργείο παραπαιδείας ότι με την διδασκαλία ατελείωτων συντακτικών και γραμματικών κανόνων δεν πρόκειται ποτέ να μιλήσεις μία γλώσσα;
Ακόμη και αν κάποιος μαθητής απομνημονεύσει όλους τους γραμματικούς κανόνες η ψυχολογία διδάσκει ότι μετά από κάποιο χρονικό διάστημα θα τους ξεχάσει. Οτιδήποτε δεν χρησιμοποιείς, το ξεχνάς.
Γιατί δεν σκέπτονται οι κύριοι του υπουργείου παραπαιδείας πώς τα νήπια μαθαίνουν τα Νέα Ελληνικά; Μήπως οι μητέρες στέκονται πάνω από την κούνια τους και αρχίζουν να τους μαθαίνουν τις χρονικές καταλήξεις των ρημάτων; Προφανώς όχι. Αρχίζουν και τους προφέρουν λέξεις τις οποίες τα βρέφη σιγά-σιγά συνδυάζουν στο μυαλό τους με εικόνες, αντικείμενα, μορφασμούς προσώπων κλπ. Τα νήπια δεν καταλαβαίνουν αφηρημένες έννοιες αλλά κατανοούν αντικείμενα όπως τόπι, νερό, μαμά, κούκλα, κ.ά. Έτσι ακριβώς θα μάθουν και τα Ελληνόπουλα τα Αρχαία Ελληνικά, συνδυάζοντας λέξεις με αντικείμενα και εικόνες.
Στην χώρα μας τα τελευταία χρόνια εισήλθαν πολλοί ξένοι, νόμιμοι και παράνομοι. Ωρισμένοι από αυτούς έμαθαν τα Νέα Ελληνικά σε πολύ καλό επίπεδο. Πώς τα έμαθαν; Μήπως με την μέθοδο του υπουργείου παραπαιδείας; Μήπως άρχισαν να μαθαίνουν συντακτικό και γραμματική; Ή μήπως η πρώτη λέξη που έμαθαν ήταν «δουλειά»; Οι ξένοι άρχισαν να μαθαίνουν μικρές προτάσεις όπως «θέλω δουλειά», «ψάχνω για σπίτι», «πού είναι τοταχυδρομείο;», «ήρθε ο λογαριασμός της ΔΕΗ» κλπ. Έτσι άρχισαν οι ξένοι να μαθαίνουν την νεοελληνική γλώσσα.
Έτσι θα μάθουν και τα Ελληνόπουλα την Αρχαία Ελληνική Γλώσσα. Πρέπει να την μιλήσουν. Αυτό το έγκλημα έχει διαπράξει το υπουργείο παραπαιδείας. Δεν επιβάλλει στο αναλυτικό πρόγραμμα την ΟΜΙΛΙΑ της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσης μέσα στην σχολική τάξη. Όταν ένας μαθητής αρχίζει να επαναλαμβάνει «τίς βούλεται αγορεύειν;» τότε αρχίζει να μαθαίνει Αρχαία Ελληνικά. Στην αρχή δεν χρειάζεται ανάλυση υποκειμένου, αντικειμένου, ρήματος και απαρεμφάτου. Αυτά θα γίνουν πολύ αργότερα, για όσους ενδιαφέρονται.
Οι περισσότεροι Έλληνες αγρότες είναι αγράμματοι, δεν ξέρουν τί σημαίνει απαρέμφατο, και όμως μιλούν τα Νέα Ελληνικά. Δεν χρειάζονται ατελείωτοι γραμματικοί κανόνες για να μιλήσει κάποιος την Αρχαία Ελληνική. Απαιτείται να την χρησιμοποιεί στην ομιλία του. Απαιτείται η καθημερινή χρήση της Αρχαίας μας Γλώσσης στην οικία, στο σχολείο, στην εργασία. Μικρές προτάσεις στην αρχή, με απλά νοήματα.
Δεν είναι δυνατόν τα νήπια, οι ξένοι που μαθαίνουν Νέα Ελληνικά, και όσοι Έλληνες διδάσκονται ξένες γλώσσες να ακολουθούν αυτή την βασική μέθοδο διδασκαλίας, ενώ οι μαθητές των Ελληνικών σχολείων να διδάσκονται ανουσίους γραμματικούς κανόνες, επειδή έτσι αρέσει σε κάποιους ημιμαθείς γραφειοκράτες του υπουργείου παραπαιδείας. Και φυσικά μετά από ένα χρόνο, αφού τελειώσουν το λύκειο, οι μαθητές δεν θυμούνται τίποτε. Και το χειρότερο είναι ότι δεν δύνανται να συντάξουν ούτε μία πρόταση στα Αρχαία Ελληνικά.
Είναι χαρακτηριστικό ότι όσοι πηγαίνουν να δώσουν εξετάσεις για ένα πτυχίο σε μία ξένη γλώσσα, εκτός από το να διαβάσουν ένα κείμενο και να το αναλύσουν, τους ζητούν να γράψουν ένα κείμενο και να δώσουν μία προφορική συνέντευξη. Όμως αυτό δεν ισχύει στις εξετάσεις για τα Αρχαία Ελληνικά. Επί δεκαετίες δεν ζητείται από τους μαθητές να γράψουν ένα κείμενο στα Αρχαία Ελληνικά ούτε να δώσουν συνέντευξη στα Αρχαία Ελληνικά. Κάτι που το κάνουν όσοι δίνουν εξετάσεις για μία ξένη γλώσσα ακόμη και από το πρώτο τρίμηνο διδασκαλίας.
[Της Ευρυδίκης Βουτσινά, φιλολόγου, από olympia.gr]
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Από www.tanea.gr
Της Μάρως Βακαλοπούλου

Η διαδικτυακή εκπαίδευση είναι προσβάσιμη σε όλους. Είναι επίσης δωρεάν και θεωρείται η εκπαιδευτική μέθοδος του μέλλοντος. Πλην όλων αυτών όμως, των λίγο ώς πολύ γνωστών πλεονεκτημάτων, η online μάθηση αποδεικνύεται πολύ καλύτερη από άλλες παραδοσιακές εκπαιδευτικές μεθόδους και σίγουρα πιο αποτελεσματική από την παθητική παρακολούθηση στα φοιτητικά έδρανα. Το συμπέρασμα είναι το αποτέλεσμα δεκαετούς έρευνας του Πανεπιστημίου Carnegie Mellon του Πίτσμπουργκ και πρόκειται να ανατρέψει πολλές παρανοήσεις γύρω από χρόνια εκπαιδευτικά ζητήματα.
Το 2002, το εν λόγω αμερικανικό πανεπιστήμιο – από τα πιο επιφανή των ΗΠΑ – εισήγαγε δοκιμαστικά την Πρωτοβουλία για την Ανοικτή Εκπαίδευση. Κατά τη διάρκεια αυτών των δέκα ετών, μέσω του συγκεκριμένου προγράμματος, οι ενδιαφερόμενοι είχαν τη δυνατότητα δωρεάν πρόσβασης στα μαθήματα του πανεπιστημίου. Τρία χρόνια αργότερα, το 2005, το 2006 και το 2007, οι καθηγητές άρχισαν να μελετούν συστηματικά τις επιδόσεις των φοιτητών που παρακολουθούσαν online με σκοπό να τις συγκρίνουν στη συνέχεια με εκείνες των φοιτητών που με συνέπεια παρακολουθούσαν τις παραδόσεις στα αμφιθέατρα της πανεπιστημιούπολης. Οι καθηγητές εξεπλάγησαν διπλά. Και αυτό διότι διαπίστωσαν αφενός πως στις βαθμολογίες δεν υπήρχαν αξιοσημείωτες αποκλίσεις και αφετέρου πως οι φοιτητές μέσω Ιντερνετ αφομοίωναν καλύτερα και κυρίως ταχύτερα τις πληροφορίες συγκριτικά με τους «παραδοσιακούς» φοιτητές.
Επίσης θετικά ήταν και τα μηνύματα που έστειλαν ειδικοί από όλον τον κόσμο, κατά τη διάρκεια του πρώτου ανοικτού συνεδρίου της UNESCO για τις Ανοικτές Εκπαιδευτικές Πηγές στο Παρίσι, τον περασμένο Ιούνιο. Στην ψηφιοποίηση της εκπαίδευσης είδαν όχι μόνο τη λύση στην παγκόσμια εκπαιδευτική κρίση αλλά και το κλειδί που θα ξεκλειδώσει την παγκόσμια ανάπτυξη τον 21ο αιώνα. Και τόνισαν πως εάν η έννοια των Ανοικτών Εκπαιδευτικών Πηγών είναι απλή – εκπαιδευτικά υλικά προσιτά σε όλους – τα οικονομικά οφέλη είναι ανυπολόγιστα.
Πρώτα απ’ όλα, διευκρινίζουν ο σερ Τζον Ντάνιελ και ο Ντέιβιντ Κίλιον στην «Γκάρντιαν», διότι με αυτόν τον τρόπο μειώνεται το κόστος των διδάκτρων. Η απόφαση της Ουάσιγκτον, λόγου χάριν, να ψηφιοποιήσει 81 μαθήματα από τα καλύτερα πανεπιστήμια των Νοτιοδυτικών ΗΠΑ είχε ετήσιο κέρδος για τους φοιτητές 40 εκατ. δολάρια. Δεδομένου δε πως η ψηφιοποίηση κόστισε 1,8 εκατ. ευρώ, είναι σαφές πως απόσβεση έγινε από τον πρώτο χρόνο κιόλας εφαρμογής του προγράμματος.
Το σημαντικότερο όλων όμως είναι πως οι Ανοικτές Εκπαιδευτικές Πηγές εγγυώνται μια μορφή εκπαίδευσης που θα μπορεί να προσαρμόζεται στις μεταβαλλόμενες ανάγκες τις παγκόσμιας οικονομίας. Θα μπορεί δηλαδή να χρησιμοποιηθεί για τη δημιουργία ενός πιο καταρτισμένου και ευέλικτου εργατικού δυναμικού. Αρκεί να αναλογιστεί κανείς τη μορφή της παγκόσμιας οικονομίας όταν στο 90% – ίσως και παραπάνω – του παγκόσμιου πληθυσμού που αυτή τη στιγμή είναι αποκλεισμένο από μια υψηλής ποιότητας μέση εκπαίδευση δοθεί επιτέλους μια δίκαιη ευκαιρία στη μάθηση.

Aπό www.kathimerini.gr

kathimerini.gr | «Γκρίζες ζώνες» των διαπολιτισμικών.