Στα τμήματα της Β γυμνασίου είχε ήδη δοθεί η υπόσχεση για βδομάδα παιχνιδιού με Μαθηματικά!
Το ένα παιχνίδι αφορούσε το καρτεσιανό σύστημα αξόνων και το άλλο τη θεωρία των τριγωνομετρικών ορισμών της εφαπτομένης, του ημιτόνου και του συνημιτόνου.
Και τα δύο είχαν ένταση , τρέξιμο, φωνές και γέλια!
Ας τα δούμε όμως με τη σειρά.
Παιχνίδι νούμερο1: η γνωστή σε όλους μας Ναυμαχία!
Χωριστήκαμε σε δύο ομάδες , την κόκκινη και την μπλε. Μοιράστηκαν μιλιμετρέ χαρτιά σε κάθε θρανίο με κόκκινα και μπλε σημεία που η τοποθέτησή τους πάνω στο καρτεσιανό σύστημα δήλωνε υποβρύχιο , αντιτορπιλικό , φρεγάτα. Το καθένα με το δικό του βαθμό δυσκολίας. Η κάθε ομάδα έπρεπε να μαντέψει τις θέσεις των αντιπάλων και να τις …βυθίσει. Άλλοι είχαν στρατηγικό σχέδιο , άλλοι έλεγαν τις δικές τους θέσεις και άλλοι διάλεγαν σημεία εντελώς στην τύχη.
Ευτυχώς και στα τρία τμήματα ο νικητής βρέθηκε πριν το χτύπημα του κουδουνιού για διάλειμμα, το παιχνίδι χαρακτηρίστηκε διασκεδαστικό από τους περισσότερους και όταν ήρθε η ώρα της γραπτής δοκιμασίας την επόμενη εβδομάδα αυτή έμοιαζε με …παιχνιδάκι…
Παιχνίδι νούμερο 2: Οι δρομείς και οι γραφείς
Στους τοίχους της τάξης είναι κολλημένα πολλά χαρτάκια με τον ορισμό της εφαπτομένης, του ημιτόνου και του συνημιτόνου οξείας γωνίας ορθογωνίου τριγώνου, όπως ακριβώς το λέει το βιβλίο μας στη θεωρία. Τα παιδιά του κάθε θρανίου αποφασίζουν ποιος θα είναι αυτός που θα τρέχει και ποιος αυτός που θα γράφει. Ο πρώτος θα πρέπει να βρει το χαρτάκι , να το διαβάσει και μετά να τρέχει να το πει στο διπλανό του που θα πρέπει να το καταγράψει στο χαρτί σωστά και με τη σωστή ορθογραφία. Νικητές θα είναι οι πιο γρήγοροι και προσεκτικοί. Έγινε πανζουρλισμός! Τρέχανε πάνω κάτω , φώναζαν , ίδρωσαν!
Για ώρα των μαθηματικών που συνήθως είναι όλοι βουβοί , μαγκωμένοι και ακίνητοι αυτό ήταν πρωτόγνωρο. Το πιο συνηθισμένο, ο δρομέας να φτάνει στο θρανίο και να έχει ξεχάσει αυτό που μόλις είχε διαβάσει! Και ξανά πίσω, την επόμενη φορά πιο συγκεντρωμένος…
Δεν ξέρω αν τους έμειναν τα λόγια του ορισμού, αλλά κάθε φορά που λέω τη φράση: «ο λόγος που σχηματίζεται είναι πάντα σταθερός» φωνάζουν να το ξαναπαίξουν παρόλο που κουράστηκαν να τρέχουνε…
Ευχαριστώ πολύ τις καθηγήτριες της ένταξης και της παράλληλης στήριξης κ. Αργυρώ Καψάλη και κ. Παναγιώτα Πεδιαδίτη, που με την παρουσία τους βοήθησαν και στήριξαν τις παραπάνω δράσεις μέσα στην τάξη με όλους ανεξαιρέτως τους μαθητές.
