– Ωπ, βλέπω Absolut, αλλά μυρίζω τσίπουρα… Και λουκούμι? Ωραία, καλό το upgrade από τα σοκολατάκια! Άντε και μεζεκλίκια με την επόμενη!

– Ε, είπαμε για το καλό!

– Ναι, σωστά… βέβαια, για μια στιγμή, νόμισα ότι είναι της παρηγοριάς, λόγω θεματολογίας της ταινίας… Με αυτά που δρομολογούνται.. τι λέω… που _ήδη_ τραβάμε στην εκπαίδευση… Όχι “Entre les murs”, αλλά ανάμεσα στις Συμπληγάδες…..

………….

– (Ρε, συ, αυτά τα στην ταινία κάνουν τρομερή βαβούρα… και λέγαμε ότι μόνο τα δικά μας κάνουν τόση φασαρία μέσα στην τάξη…)

-(Άσε, προφανώς είναι global το φαινόμενο… θα τις είδες όμως τις τάξεις, και την βιβλιοθήκη, το τετράδιο επικοινωνίας, και το αγαπημένο μου… την σχολική σύμβουλο… Αυτήν, ΠΟΥ μπορώ να την παραγγείλω???)

-(Ναι, αλλά πάλι, είδες, με αυτήν την φασαρία και τις λεκτικές ανταλλαγές, πώς να κάνεις μάθημα; Τελικά, καλά είμαστε κι εμείς…)

-(Ναι, αλλά υπολόγισε, ότι αυτό είναι ένα σχολείο σε υποβαθμισμένη, προβληματική περιοχή με παιδιά μεταναστών πρώτης γενιάς ή και τα ίδια μετανάστες, και με προβλήματα, εκτός από αυτά της εφηβείας, εθνικά, ταυτότητας, γλώσσας και δεν συμμαζεύεται…. οπότε εκεί, μπορώ να δικαιολογήσω την κατάσταση.. Τα δικά μας?)

-(Α, τα δικά μας, κατά ένα μεγάλο ποσοστό, είναι απλά, κακομαθημένα….)

-(Και με σοβαρά προβλήματα συννενόησης… αλλά θα μου πεις, μπορείς να συννενοηθείς με τους γονείς τους? Τα παιδιά, είναι ο τελευταίος τροχός της αμάξης…)

-(Τελικά, το τσίπουρο ήταν ό,τι έπρεπε…)