Διαδρομή από την καταιγίδα του νότου, στον ήλιο που έγραφε διαδρομές πάνω από θάλασσες, γέφυρες και δαντελωτές ακτογραμμές, μέχρι τα πολύβουα ζεστά στενάκια δίπλα από την θάλασσα, και το μπαλκόνι στο κάστρο, τη θάλασσα και τις ζεστές κουβέντες…

Η αρμύρα της θάλασσας στην υγρή ανάσα της νύχτας και στην άκρη μιας μαργαρίτας, να μετράνε σιγά σιγά  την βόλτα του φεγγαριού στο κρυφτό του με τα σύννεφα και τ’ αστέρια….

Και το γαλαζοπράσινο της θάλασσας κάτω από τον καυτό ήλιο….

“Είναι κάτι στιγμές

που μια γλύκα θεριεύει μέσα μου”….

Κ.Α.-Ρ.

…μέσα από τους λαβύρινθους των λέξεων, αυτών που ανοίξαν τα φτερά τους και κάνανε το ταξίδι τους στο φως…

 … και αυτών που ακόμα στα κατάβαθα περιμένουνε την σειρά τους…

Ταξίδι από εκεί που το ποτάμι….

…πιάνει και συναντά τη θάλασσα….

… προς τις πηγές που αναβλύζουνε κάτω από την δροσιά των δέντρων…..

Όταν είσαι ψηλά, βλέπεις καλύτερα τον χορό των πραγμάτων…..

… και χαμηλά, την μυρωδιά των συναισθημάτων….

… και περπατάς τις μικρές  και μεγαλύτερες γέφυρες πάνω από το ποτάμι και κάπου κάπου, το αφήνεις να κυλίσει ανάμεσα στα δάχτυλά σου….

Και τα σύνορα ανάμεσα στη νύχτα και τη μέρα….

… γίνονται διάφανα πάνω στον ελαφρύ κυματισμό του πελάγους, το σβύσιμο των ήχων με την βουτιά του κεφαλιού στα καταπράσινα νερά, το ρυτίδιασμα της θάλασσας που αλλάζει με το παιχνίδι του ανέμου, και τον ήλιο να ανάβει και να σβύνει….