Και ο ήλιος πάντα θα λάμπει, όσο υπάρχει έστω και ένα μικρό παιδί, που με την λάμψη στα μάτια, με λερωμένα χέρια και γόνατα από τα χώματα, κάθεται δίπλα σου στα σκαλάκια του σχολείου που βγάζουμε τα καινούρια βιβλία της βιβλιοθήκης στα διαλείμματα, και αφήνεται  για πρώτη φορά, να πέσει στην μαγεία των λέξεων που  κρύβει μέσα του ένα βιβλίο!

Στα γλυκύτατά μας πιτσιρίκια λοιπόν (άντε, παιδιά, και στην επόμενη εκδρομή θα σας δώσω την χαρά να με διαλύσετε στα μπασίματα, ως εκδίκηση που δεν σας λέω μεγάλους, αλλά, beware… είμαι σατανικά εύστοχη έτσι και έρθει η μπάλα στα χέρια μου, χεχεχεχε…) που δεν ξεκολλάνε από την βιβλιοθήκη (αύριο μας έρχονται και τα καινούρια Αστερίξ, όποιος προλάβει…) και δεν ξέρουν τι να πρωτοδανειστούνε! Που με κυνηγάνε να τους δώσω το mail του σχολείου για να στέλνουν τα projects των αγγλικών! Που θέλουν όλα να μπουν υπεύθυνοι! Που ακόμα κι όταν φύγουν στο Λύκειο, όταν σχολάν νωρίτερα έρχονται και κάθονται στο σχολείο μας… Που παρόλο που είναι σε άλλα σχολεία, θέλουν να βοηθούν στα προγράμματά μας… ;-D

Για αυτό λοιπόν, σε λίγο που θα πάω να παρακολουθήσω την ημερίδα του Πανεπιστημίου Πατρών για  τον “ρόλο των πολιτών στην Αειφόρο Διαχείριση του Περιβάλλοντος & των Φυσικών Πόρων: Περιοχές Natura 2000 Δυτικής Ελλάδας”, θα χαμογελάω  και από μέσα και από έξω μου, γιατί θα ξέρω πως ναι, εμείς βάζουμε το μικρό μας λιθαράκι, ώστε κάτι τέτοιο να είναι εφικτό!
;-D