Και κάτω από τους ήχους των τροπαρίων (ρε παλικάρια, δεν το παίρνετε λίγο πιο γρήγορα και με περισσότερο beat την επόμενη φορά? Άντε μην φέρω τους φίλους μου από την Τήνο μπας και τα ακούσουμε σωστά τα μέλη…) και των εμβατηρίων, το Fabia έβαλε δυνατή μουσική και όρμησε με μεγάλα κέφια σε διαδρομές μέσα από […]

-Δημήτρη, τι δώρο θέλεις για την γιορτή σου? -Θέλω ένα σελοτέιπ!! (???!! Γκα?) -Εντάξει, θα σου πάρω ένα σελοτέιπ, για σκέψου όμως και τί άλλο θέλεις.. -Εντάξει, θέλω 2 σελοτέιπ! (Πολύ φτηνά το ξεβγάζουμε αυτό το παιδί… θα μας τα μασήσει αργότερα όλα μαζεμένα λέτε? False sense of security, σαν την θειά του ένα πράμα…) […]

… βελουδένια σούπα, μεταξωτές στιγμές, και ζεστή ζεστή παρέα, με μια ευχή: να είναι όλα πάντα τόσο καλά, που να μην χρειάζονται ευχές!!!! Και να σκεφτεί κανείς, ότι 4 άτομα κατεβάσαμε την στάθμη της σούπας σε αυτό το επίπεδο (είδατε, άμα τρώει από 3 πιάτα ο καθένας…)! ΑΣΕ ΚΑΤΩ ΤΗΝ ΚΟΥΤΑΛΑ ΡΕΕΕΕΕ!!! Εγώ θέλω και […]

Στους δρόμους λοιπόν, και κυριολεκτικά και μεταφορικά ανακυκλώνοντας ιδέες, ζωές, σκέψεις και εικόνες, με τις αγκαλιές των φίλων να ξαναγελούν ζωντανά τις αναμνήσεις μας, τα λόγια των παιδιών μας να ταξιδεύουν στην Ισπανία και με την φαντασία όλου του κόσμου, να βγαίνει  κάθε μέρα από τις κούτες που ανοίγουμε ανυπόμονα!!! Το 24ωρο είναι πολυ μικρό για […]

Και το πανηγύρι, καλά κρατεί… Με τα φώτα να γεμίζουν την νύχτα, τις μουσικές… … “τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου”, να κρύβονται στον απόηχο… Και κόσμος, κόσμος, κόσμος, μικροί, μεγάλοι, γελαστοί, θλιμμένοι, με κέφι, βαριεστημένοι, γλώσσες, χώρες ανάκατες, μαγικές πραμάτειες του ενός ευρώ, ένας κόσμος που γαργαλάει την άκρη της ζωής μας και περνάει […]

Και ο ήλιος πάντα θα λάμπει, όσο υπάρχει έστω και ένα μικρό παιδί, που με την λάμψη στα μάτια, με λερωμένα χέρια και γόνατα από τα χώματα, κάθεται δίπλα σου στα σκαλάκια του σχολείου που βγάζουμε τα καινούρια βιβλία της βιβλιοθήκης στα διαλείμματα, και αφήνεται  για πρώτη φορά, να πέσει στην μαγεία των λέξεων που  […]

Για να είναι γλυκιά κάθε στιγμή της μέρας και της νύχτας… Kαι οι αναμνήσεις σιγά σιγά φοράνε τα καινούρια τους φορέματα! (Αυτό το εγκεφαλικό δεν ξέρω πότε θα το πάθω….) ;-D

… so unpistevable and so very true, αλλά, κάποια πράγματα θα μείνουν για πάντα!!!! Οι καθημερινές λοιπόν, συνεχίζουν ακάθεκτες με τα πρωινά στο σχολείο, ή ok, εκδρομή στην Ολυμπιακή Ακαδημία, όπου ενώ σε στέλνουν στο Fabia να φέρεις το σφυρί για τα κουκουνάρια,… … επιστρέφεις με τα καρεκλάκια της θάλασσας, τις ρακέτες για το πινγκ […]

Και ξεκίνησε μια βδομάδα γεμάτη με προβολές, όπου το Fabia είναι σε φάση blockbuster (μετράμε καθημερινά τα μπλόκα στην διαδρομή προς Πάτρα και πίσω…) και μεταφορικά και κυριολεκτικά!!! Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Πάτρας λοιπόν, και το μεγαλύτερο μέρος του ΠΣΚ στην Πάτρα (αν εξαιρέσουμε κάτι απαγωγές που γίναν ενδιάμεσα) με ταινίες, και ατέλειωτες βόλτες στον ήλιο!!!! […]

αυτές τις λέξεις…. Οι κάμερες ήταν εκεί (σκασίλα μας βέβαια), πλήθος κόσμου ήταν εκεί, όλοι οι φίλοι μας  within driving distance ήταν εκεί (οι άλλοι, χάσατε, σας το λέω..) και πολύ το διασκεδάσαμε, και πολύ γελάσαμε (και μετά τελειώσαν τα ποτήρια για  το κρασί και μας έμεινε το τυρμπουσόν του δάσκαλου), και είπαμε όλοι εκατοντάδες […]