Διονύσης Σαββόπουλος και Θανάσης Παπακωνσταντίνου (πολύ Θανάσης αυτές τις μέρες στα μέρη μας βρε παιδιά, χοχοχο!!!) στο θέατρο Ολυμπία στο Φλόκα, και μια από τις καλύτερες συναυλίες του φετινού καλοκαιριού (μήπως να την κάνουμε μια επανάληψη στην Κυπαρισσία την επόμενη εβδομάδα??)

Ένα μουσικό ταξίδι σε στίχους και νότες με το κοινό να συμμετέχει ένθερμα στα τραγούδια και των δύο καλλιτεχνών όλο κέφι και ζωντάνια, σχεδόν εφάμιλλη των επί σκηνής μουσικών!

Όλο το μουσικό team καταπληκτικό (καταπληκτικό, καταπληκτικό..) και έδωσε ρέστα με τη μουσική του παρουσία. Ο κάθε ένας από τους ερμηνευτές κατόρθωσε να δώσει το δικό του προσωπικό στίγμα (“μόνο Σταύρο με λένε… μόνο Σταύρο…”, έι, Δημήτρη, πόσον καιρό έχουμε να το ακούσουμε αυτό???? ) Συμπερασματικά, λέω, αντί να χτυπιόμαστε στα γυμναστήρια, να επενδύσουμε σε ντράμς, μιλάμε η ultimate αεροβική άσκηση -plus του ότι εκδικείσαι και όποιους αντιπαθητικούς γείτονες! (Το ανθρώπινο φράγμα του ήχου?!!!! LOL!!)

Εκεί και η Δόμνα Σαμίου, που έφτασε για την σημερινή της συναυλία στον ίδιο χώρο, και την οποία ανέβασε στην σκηνή ο Διονύσης Σαββόπουλος για να ερμηνεύσουνε παρέα τον γνωστό ζωναράδικο (μα, only days before τον χορεύαμε στα λιανοχορταρούδια, μαζί με τα άλλα ξαδιρφούδια και πιδούδια…). Με την γοητευτική της απλότητα μας έδωσε μια μικρή γεύση από την σημερινή της συναυλία!

“Είναι τα βλέφαρά μου
διάφανες αυλαίες.

Όταν τα ανοίγω βλέπω
μπρος μου ό,τι κι αν τύχει.

Όταν τα κλείνω βλέπω
μπρος μου ό,τι ποθώ.”

Ας κρατήσουν, λοιπόν, οι χοροί!
;-D