Sometimes, the best answer is a more interesting question – Terry Pratchett
Ανιψιός: – Άμα ακούσει κάτι η μαμά από το πιάνο, θα της πω “εμείς τα παιδάκια, ο Δημήτρης και η Χριστιάννα, παίζουμε πιάνο!! Παίζουμε τζαζ!!”
Ανιψιά: -Γιαγ, γιαγ, ΓΙΑΓ (τζαζ), βάβοοοοοο, βάβοοοοοο (μπράβο).
Θεία: -Α, τζαζ, και έλεγα κι εγώ!!(και τα νεύρα μου τέτοια παίζουν αυτή τη στιγμή, αν και, ζήτω το πεντάλ που χαμηλώνει την ένταση, χοχοχο, άσε που “άμα ακούσει κάτι η μαμά από το πιάνο” το βλέπω να γίνεται ιπτάμενο από το παράθυρο, χιχιχι!!!!!)

Ανιψιός: -Κοίτα, θεία, παίζουμε μουσική με τη μύτη μας!! (Ώπα, άλλοι 2 υποψήφιοι για τον Σύλλογο Μυταράδων!!!!)

– Θεία, παίζουμε και με το μέτωπο!!! Παίζουμε τζαζ!! (Έχουμε κούτελο στην οικογένεια,όχι αστεία, χοχοχο!!)

Διάλογος θείας-ανιψιάς
Θ: Χριστιάννα, εσύ τι είσαι?
Α: Μπέμπα!
Θ: Κι εγώ τι είμαι?
Α: Μπέμπα!
(όχι, για να μην λέτε δηλαδής….)
Θ: Τι είναι αυτό που κρατάς?
Α: Βιβίο…
Θ: Ποιανού είναι αυτό το βιβλίο?
Α: Θεία…

;-D

Συγγραφέας: στις 7 Ιανουαρίου 2008 στις 2:28 πμ


Αφήστε μια απάντηση