Μετά από το σοκ της διαπίστωσης για μια ακόμα χρονιά ότι οι μαθητές μας είναι apparently αλλεργικοί στο διάβασμα εξωσχολικών βιβλίων (πάντα πρόθυμοι βέβαια, αλλά ο χρόνος τους προδίδει και τους κλέβει τις στιγμές απόλαυσης που μόνο ένα καλό βιβλίο μπορεί να προσφέρει) αποφάσισα να κάνω ένα crash course ώστε να επιτύχουμε το προσδοκώμενο: ένα παιδί γελαστό, με χιούμορ, που να μπορεί να απορροφά την πληροφορία που βρίσκεται άφθονη στο περιβάλλον γύρω του και να την μετατρέπει σε γνώση, να χρησιμοποιεί την γνώση αυτή σωστά, να μπορεί να αποκωδικοποιεί τον κόσμο γύρω του, να αντιλαμβάνεται τις διαδικασίες που τον διέπουν και να μάθει να λειτουργεί μέσα σε αυτές δομώντας μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα (μα τι λέω… λες κι εμείς οι μεγάλοι, πετύχαμε τίποτε ανάλογο…).

Ξεκινάμε λοιπόν, από τα βασικά αναγνώσματα που πρέπει να έχει ένας άνθρωπος: Τα άπαντα του Αστερίξ και του Λούκυ Λουκ, για το χιούμορ τους, Γκάρφιλντ, για την ανατρεπτική του διάθεση (εντάξει, το παραδέχομαι, I’m a sucker για όσους μισούν τις Δευτέρες…), Kalvin and Hobbes γιατί ο κόσμος έχει πολλές διαφορετικές γωνίες, Hagar the Horrible για τα αποφθέγματα σοφίας, Μαφάλντα γιατί ποτέ δεν είναι αρκετά νωρίς για να προβληματίζεται κανείς, και Χαμηλές Πτήσεις του Αρκά. Μικρό Νικόλα, γιατί ποτέ δεν είσαι αρκετά μεγάλος για να σταματήσεις να τον διαβάζεις, Isaac Asimov γιατί το μέλλον είναι ήδη εδώ, Douglas Adams για να αγγίξουν την ευφυή γραφή, Καζαντζάκη για να αγγίξουν τον κόσμο, Αριστοφάνη για να δούνε τα στραβά του. Τόλκιν, για να δούνε τον πλούτο της φαντασίας.

Διαβάζοντας έστω και μερικά από τα παραπάνω, απλά λατρεύεις την γραφή και εθίζεσαι στο διάβασμα. Εκεί μέσα θα χωρέσουν μετά και τα 3 ράφια της βιβλιοθήκης του σχολείου μας με νεανική λογοτεχνία, ελλήνων συγγραφέων, τα οποία, για λόγους μυστήριους, δεν έχουν γίνει πόλος έλξης παρόλο που αποτελούν καταπληκτικά δείγματα γραφής. Και αν κάποιοι μαθητές μας είναι αρκετά τυχεροί, ίσως να γνωρίσουν τον πλούτο της κλασσικής ελληνικής λογοτεχνίας.

Ωραία λοιπόν, τώρα το μόνο που μας μένει, είναι να πέσει από τον ουρανό ένα τσουβαλάκι με λίγα χρήματα (εντάξει, και πολλά, δεν θα πούμε όχι…), η βιβλιοθήκη του σχολείου μας να μεταφερθεί στο Unseen University (too little space, too little time in our dimension) και έτσι, όταν επισκεφτεί το σχολείο μας κάποιος από τους συγγραφείς του Φεστιβάλ φέτος, και ρωτήσει αν κάποιο παιδί έχει γράψει ένα παραμύθι, μια ιστορία ή ένα ποίημα στη ζωή του, να μην σηκωθεί μόνο 1 δειλό χέρι.
So, go on, little people! The truth is out there!
Ook!