Ο πονοκέφαλος από το συνάχι που ταξίδεψα από Καβάλα, Δράμα, Θεσσαλονίκη, Βόλο για να καταλήξει στον εξωτικό νότο, μου θύμησε απαιτητικός σήμερα το πρωί, την χτεσινοβραδυνή του θεραπεία, και απαίτησε μια επανάληψη!!! Έτσι λοιπόν, θωρακισμένη με τον πρωινό καφέ με μέλι (θεραπεία για τον πονόλαιμο και την νύστα) δηλώνω: το Heroes, (gratis της επίσκεψης στη Δράμα, χεχε) είναι από τις πιο φανταστικές σειρές που έχω δει. Καταπληκτική σκηνοθεσία, πολύ καλές ερμηνείες, πολύ δεμένη υπόθεση και σενάριο. Αν και χτες είδα μόνο το πρώτο επεισόδιο και συνεχίζω ακάθεκτη σήμερα (συνάχι= no διάβασμα στην θάλασσα) την συνιστώ ανεπιφύλακτα!!!

Και ενώ είχα αποφασίσει να ασχοληθώ μόνο με άρτον (χτες καγιανά με παστό και σήμερα λουκάνικα κρασάτα για να αποθηκεύσουμε σε βάζα για τον χειμώνα) και θεάματα αυτό το 24ωρο, δεν λογάριασα τον αστάθμητο παράγοντα! Πολλές φορές, αντί να πηγαίνουμε μπροστά ή πίσω, ξεχνάμε πως υπάρχει και το πλάι! Αλλά θα μου πείτε, τι είναι ο κάβουρας και τι είναι το ζουμί του!!! ;-D
(Κίνηση πρώτη: εκτίμηση της κατάστασης… κίνηση δεύτερη: Attaaaack! O τίτλος του post δανεισμένος από το βιβλίο του Dean Koontz που διάβασα πριν λίγες μέρες.)