Σήμερα το Fabia συμπλήρωσε αισίως, τα 168.000 χιλιόμετρα και είναι μια ομορφιά, χρώματος ντεγκραντέ από το έντονο λασπουρί, στο χωμάτινο μπλε στην οροφή του (αυτός ο πλανήτης ξεβάφει που έλεγε και η Μαφάλντα)! Ακόμα και από την μάχη με το τρομερό μπουρίνι που χτύπησε αλύπητα τα μέρη μας το μεσημέρι, τσουρομάδησε όλες τις λεύκες του […]

I see stupid people…. Να κλάψω ή να γελάσω? Όλη η δραματική εικόνα εδώ. Όσο για τον αντίκτυπο της ιστορίας, μια βόλτα στα ελληνικά blogs θα σας πείσει. Ευτυχώς, είμαστε ακόμα ζωντανοί! May the Force be with you, young Blogwalker…

Όταν ο χρόνος κόβει τις σχέσεις του με τον κόσμο γύρω και κλείνεται στο μωβ μιας μικρής ελιάς που παίζει με τις ακτίνες του ήλιου. Το θρόισμα του αέρα μέσα από τα φύλλα, timeless, μια εικόνα που κυνηγάς να πιάσεις, a fleeting image, a shadow of a form. Όλα σαν να σταματούν. Οι σκέψεις σου […]

Nevermore… Για “τη λάμψη μέσα στο μάτι” τη “λάμψη του παιδιού που βλέπει (ακόμα) τον κόσμο αλλιώς” που πολύ σωστά λέει ο mpampakis στο πολύ καλό του post, που με έβαλε να δοκιμάζω τους νιοστούς συνδυασμούς γραφής του ονόματος του Τζόναθαν Κόου μέχρι να βρω τον σωστό στο google (τα ξενόγλωσσα τα διαβάζουμε στο πρωτότυπο, […]

Τι θα γίνει, θα το δω ποτέ αυτό το Heroes? Αμάν αυτά τα καβούρια!!! ;-D – Μην κουνιέσαι, Ευλαμπία, βγαίνουμε φωτογραφία! – Εσένα με την μηχανή, κάπου σε ξέρω… – Με τηράς που σε τηρώ? – Συγνώμην, μανδάμ, πάτε λίγο παραπέρα με τον φακό σας? Ούτε να πολλαπλασιαστεί μπορεί κανείς με τόση κίνηση! 1+1= 2? […]

Ο πονοκέφαλος από το συνάχι που ταξίδεψα από Καβάλα, Δράμα, Θεσσαλονίκη, Βόλο για να καταλήξει στον εξωτικό νότο, μου θύμησε απαιτητικός σήμερα το πρωί, την χτεσινοβραδυνή του θεραπεία, και απαίτησε μια επανάληψη!!! Έτσι λοιπόν, θωρακισμένη με τον πρωινό καφέ με μέλι (θεραπεία για τον πονόλαιμο και την νύστα) δηλώνω: το Heroes, (gratis της επίσκεψης στη […]

Ζήτω οι πάστες πρεπαρέ (καλά, μιλάμε για κόλλημα…) και μάλιστα, της Κυψέλης (για το πρωί), που είναι πιο fluffy από του Φέσσα (για το απόγευμα)! Και ναι, η λιαστή ντομάτα ταιριάζει πολύ με την ρόκα! ;-D

Πάνω που κοίταζα τα email μου το πρωί, ακούω από το μέσα δωμάτιο γαμπρό και αδερφή (είμαστε οικογένεια Waltons αυτές τις μέρες) να άδουν στη διαπασών συνοδία με το ραδιόφωνο. Και εκεί που αναρωτιόμουν τι να κουβαλήσω από την κουζίνα για να τους ράννω, τα γαρίφαλλα ή τις ντομάτες, ακούγεται ατάκα ανιψιού:Αδερφή (μαμά ανιψιού): ποιός […]

Και για μια ακόμα φορά, η επίσκεψη-οφθαλμόλουτρο στο Mediterranean Cosmos κατέληξε, παρόλες τις αναρίθμητες υποσχέσεις στον εαυτό μου (και στον μεγέθους μικρής ακρίδας, λογαριασμό μου στην τράπεζα) στο Public!! Αυτή τη φορά, η συλλογή εμπλουτίστηκε _μόνο_ με ένα (και το τονίζω, ένα) βιβλίο (απεργία, remember?), το Thud του Terry Pratchett, που το κυνηγάω από το […]

Όταν οι λέξεις ξεπηδούν και γίνονται ένα με τον ορίζοντα. Όταν όπου και να εστιάσεις σταθεροποιείται η εντροπία του συστήματος. Όταν το φως και η σκιά παίζουν παιχνίδια στον ορίζοντα. Όταν ο χρόνος συστέλλεται και διαστέλλεται κατά το δοκούν.