Κατηγορία: Γενικά

Μετάβαση είναι το «πέρασμα» από μια γνωστή κατάσταση σε μια άλλη, άγνωστη σε μας. Οι μεταβάσεις μπορεί να αφορούν την προσωπική, εκπαιδευτική, κοινωνική ή επαγγελματική μας ζωή, όπως π.χ. είναι η μετάβαση από το Δημοτικό σχολείο στο Γυμνάσιο, η μετεγκατάσταση σε άλλη πόλη ή χώρα, η μετάβαση από την παιδική στην εφηβική ηλικία, η μετάβαση από το σχολείο στην αγορά εργασίας κτλ.
Θέματα που σχετίζονται άμεσα ή έμμεσα με τη μετάβαση και αποτελούν τους άξονες των μεταρρυθμίσεων στα συστήματα εκπαίδευσης και κατάρτισης είναι:

• η χρονική διάρκεια της υποχρεωτικής εκπαίδευσης
• η άρση των φραγμών για την είσοδο των νέων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση
• η δομή και το περιεχόμενο της εκπαίδευσης και ο εκσυγχρονισμός των αναλυτικών προγραμμάτων
• ο βαθμός απόκτησης εργασιακών προσόντων στη διάρκεια της εκπαίδευσης και αρχικής κατάρτισης
• η συμβατότητα των προγραμμάτων επαγγελματικής εκπαίδευσης και κατάρτισης με τις ανάγκες της αγοράς εργασίας
• ο βαθμός διαφοροποίησης μεταξύ των προγραμμάτων γενικής και επαγγελματικής εκπαίδευσης και κατάρτισης
• το σημείο έναρξης αυτής της διαφοροποίησης, κ.ά.

Τα συναισθήματα που συνήθως συνοδεύουν τις διάφορες καταστάσεις μετάβασης μπορεί να ποικίλλουν ανάλογα με την προσωπικότητα του ατόμου, το είδος της μετάβασης, τις προηγούμενες εμπειρίες του ατόμου. Τα συναισθήματα μπορεί να είναι : Άγχος, Φόβος, Στενοχώρια, Χαρά, Ενθουσιασμός, Καινούριες Φιλικές σχέσεις.

Στη σημερινή πραγματικότητα φαίνεται να μην υπάρχει απόλυτη αντιστοιχία μεταξύ σπουδών και επαγγέλματος. Πολλοί απόφοιτοι Α.Ε.Ι. ή Τ.Ε.Ι. αναγκάζονται να βρουν απασχόληση σε άλλο αντικείμενο από αυτό των σπουδών τους ή συνεχίζουν να εκπαιδεύονται σε άλλα αντικείμενα καταρτιζόμενοι συνεχώς, ώστε να μπορέσουν να βρουν απασχόληση σε άλλο κλάδο. Το τελευταίο είναι εφικτό, εφόσον υπάρχουν σπουδές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση που παρέχουν μια ευρεία επιστημονική υποδομή και επαγγελματικά προσόντα τα οποία οι εργαζόμενοι μπορούν να προσαρμόζουν, να διευρύνουν ή ακόμα και να διαφοροποιούν, ανάλογα με το αντικείμενο και τη θέση εργασίας.

Yπάρχουν επαγγέλματα που για να τα ασκήσει κάποιος χρειάζεται άδεια άσκησης επαγγέλματος, η οποία χορηγείται ανάλογα με τα εκπαιδευτικά του προσόντα και την επαγγελματική του εμπειρία. Η άδεια άσκησης επαγγέλματος δίνεται από τα διάφορα επιμελητήρια ή από τα αντίστοιχα υπουργεία στα οποία υπάγεται η κατηγορία του επαγγέλματος. Έτσι, για παράδειγμα, δεν μπορείς να ασκείς το επάγγελμα του πολιτικού μηχανικού, αν δεν είσαι απόφοιτος του αντίστοιχου τμήματος του Πολυτεχνείου και αν δεν έχεις άδεια άσκησης επαγγέλματος από το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας. Το ίδιο ισχύει και για τα ιατρικά επαγγέλματα, για το επάγγελμα του λογιστή-φοροτεχνικού και για πολλά άλλα τεχνικά επαγγέλματα όπως του θερμοΰδραυλικού, του ηλεκτρολόγου, του ψυκτικού. Σε πολλές περιπτώσεις η χορήγηση επαγγελματικής άδειας δίνεται από τον αρμόδιο φορέα μετά από επιτυχείς εξετάσεις του υποψηφίου στην ειδικότητα που τον ενδιαφέρει. Η απόκτηση επαγγελματικής άδειας δίνει στον επαγγελματία που την κατέχει το επαγγελματικό δικαίωμα να εκτελεί νόμιμα ορισμένες εργασίες. Έτσι κάποια επαγγέλματα κατοχυρώνονται, αφού οι μη κάτοχοι επαγγελματικών αδειών δεν μπορούν να τα ασκήσουν.
Προκειμένου να αποφασίσεις λοιπόν για κάποιο επάγγελμα, χρήσιμο είναι να ερευνήσεις αν για την άσκησή του χρειάζεται άδεια άσκησης επαγγέλματος και με ποιες προΰποθέσεις χορηγείται αυτή, έτσι ώστε να συνεκτιμήσεις όλες αυτές τις πληροφορίες στην απόφασή σου για επιλογή σπουδών και επαγγέλματος.

Η εθνική στρατηγική για την εκπαίδευση και τη δια βίου μάθηση δίνει έμφαση στην ποιότητα σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης, με τη δημιουργία ενός εκπαιδευτικού συστήματος που θα στοχεύει στη διαμόρφωση ολοκληρωμένων προσωπικοτήτων, με ικανότητα ανταπόκρισης στις απαιτήσεις του σύγχρονου κοινωνικού και οικονομικού περιβάλλοντος.
Αν οι μεγάλες οικονομικές και κοινωνικές αλλαγές των τελευταίων δεκαετιών επηρέασαν τη σταθερότητα γενικά των εργαζομένων στην αγορά εργασίας, οι επιπτώσεις τους ήταν πολύ πιο έντονες στην απασχόληση των νέων, των οποίων η θέση στην αγορά εργασίας έγινε πολύ ευάλωτη, η δε ένταξή τους σ’ αυτήν πολύ πιο δύσκολη και προβληματική. Η διαδικασία πλήρους ενσωμάτωσης των νέων στην κοινωνία των ενηλίκων δεν γίνεται πια αυτόματα ούτε είναι σαφώς οριοθετημένη, αφού στις περισσότερες περιπτώσεις δεν αποτελεί το πέρασμα μικρής γέφυρας που συνδέει την εκπαίδευση με την αγορά εργασίας, αλλά φαίνεται να είναι μέρος ενός μακροχρόνιου ταξιδιού, που αρχίζει πολύ πριν φύγουν οι νέοι από το σχολείο και δεν τελειώνει οπωσδήποτε με την πρώτη είσοδό τους στην αγορά εργασίας.
Αντιστοίχως, o όρος “Μετάβαση”, ενώ παλαιότερα εξέφραζε τον παραδοσιακό δρόμο μετακίνησης από το σχολείο απευθείας στον κόσμο της εργασίας, σήμερα έχει διευρυνθεί και εκφράζει, γενικά, τους ποικίλους δρόμους που ακολουθούν οι νέοι μετακινούμενοι μέσα στο εκπαιδευτικό σύστημα, την κατάρτιση και την αγορά εργασίας. Πιο συγκεκριμένα, ο όρος “Μετάβαση από την εκπαίδευση / αρχική κατάρτιση στην εργασία” αναφέρεται στη χρονική περίοδο κατά την οποία οι νέοι μετακινούνται από μια κατάσταση όπου κύρια δραστηριότητα είναι η σχολική φοίτηση (γενική ή επαγγελματική εκπαίδευση) σε μια κατάσταση όπου κυριαρχεί η εργασία. Η περίοδος μετάβασης αρχίζει, δηλαδή, από τα πρώτα ακόμη χρόνια της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και εκτείνεται έως δύο-τρία χρόνια πριν από την ηλικία των 30.