Κωνταντίνος Καρυωτάκης: Το βράδύ
Βράδυ
|
Στον κ. Κλ. Παράσχο
|
| Τα παιδάκια που παίζουν στ’ ανοιξιάτικο δείλι—μια ιαχή μακρυσμένη—,τ’ αεράκι που λόγια με των ρόδων τα χείληψιθυρίζει και μένει,
5τ’ ανοιχτά παραθύρια που ανασαίνουν την ώρα,η αδειανή κάμαρά μου,ένα τρένο που θα ’ρχεται από μια άγνωστη χώρα,τα χαμένα όνειρά μου, οι καμπάνες που σβήνουν, και το βράδυ που πέφτει10ολοένα στην πόλη,στων ανθρώπων την όψη, στ’ ουρανού τον καθρέφτη,στη ζωή μου τώρα όλη… |
χααχαχαχα
Μελαγχολία
Ωραία
Τα συναισθήματα του ποιητικού υποκειμένου μας αφορούν σήμερα γιατί τα συγκεκριμένα ποιήματα είχαν γραφεί πριν πολλά χρόνια και είναι γραμμένα από έναν σημαντικό καλλιτέχνη. Τα συναισθήματα που προκαλούν τα ποιήματα είναι αηδία
Ο Καρυωτάκης στο τελευταίο του ποίημα “Πρέβεζα” παρουσιάζει έντονα συναισθήματα, όπως: λύπη, απόγνωση, θυμός, αγανάκτηση, αηδία και αναφέρεται πολλές φορές στον θάνατο. Τέλος, τα ποιήματα μας αφορούν και σήμερα, καθώς μιλάνε για καταστάσεις παρόμοιες με τις τωρινές.