Πριν από μερικά χρόνια, η αγαπημένη μου καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο μάς παρουσίασε στο Facebook, την εμπειρία της από μια επίσκεψή της σε ένα σχολείο της Σλοβενίας. Ανάμεσα σε αυτά που έγραψε ήταν και ο τρόπος με τον οποίο χτυπούσε το κουδούνι σε εκείνο το σχολείο. Δεν ακουγόταν το κλασικό ντρρρριιιν, αλλά ένα τραγούδι!

Αμέσως η ιδέα εφαρμόστηκε στο Δ.Σ. Τήλου και την επόμενη χρονιά στο Δ.Σ. Καλαβαρδών. Φέτος, το εφαρμόζουμε και στο 2ο Δ.Σ. πόλεως Καλύμνου, το οποίο έχει τέτοια οργάνωση, που έχει τοποθετήσει ηχεία σε όλους τους χώρους του σχολείου και το τραγούδι ακούγεται παντού. Τα παιδιά μπαινοβγαίνουν στις τάξεις με ανεβασμένη διάθεση! Κάποια τραγουδάνε και κάποια άλλα μπορεί να χορεύουν! Το ίδιο συμβαίνει και με ‘μένα!

Φέτος, λέμε να το πάμε ένα βήμα παραπέρα! Είναι μεγάλος ο προβληματισμός μας για τους στίχους των τραγουδιών που λατρεύουν τα παιδιά των Δημοτικών και σκεφτήκαμε ότι το κουδούνι μπορεί να αποτελέσει μια λύση! Λέμε λοιπόν να διοργανώσουμε θεματικές εβδομάδες, ώστε τα παιδιά να γνωρίσουν τους σπουδαίους μας συνθέτες, στιχουργούς, τραγουδιστές, είδη μουσικής που δεν ακούνε, αλλά και διαμάντια της παγκόσμιας δισκογραφίας.

Τα τραγούδια τα κόβουμε περίπου στο ένα λεπτό με το audacity και βάζουμε εφέ εξασθένισης (fade out) στο τέλος.