Let’s Theater
Let’s theater : Ο θείος Βάνια του Άντον Τσέχωφ (Κ.Ε.Τ., 2019)
Ο θείος Βάνια του Άντον Τσέχωφ (Κ.Ε.Τ., 2019)
Σ’ αυτό το έργο:
Κανένας δεν κοιμάται όσο θα ήθελε.
Κανένας δεν αγαπά όσο χρειάζεται.
Κανένας δεν αρπάζει καμία ευκαιρία.
Κανένας δεν αγαπιέται όσο έχει ανάγκη.
Όλοι θέλουν να νιώσουν περισσότερο.
Όλοι είναι έτοιμοι για καυγά.
Όλοι επαναλαμβάνονται.
Κάποιοι πίνουν παραπάνω απ’ όσο πρέπει.
Κάποιοι έχουν τη δουλειά για φάρμακο.
Κάποιοι ζουν τη ζωή τους σαν δράμα.
Στο τέλος δεν αλλάζει τίποτα…
“Ο θείος Βάνια”, που ο Τσέχωφ τον χαρακτηρίζει “σκηνές από τη ζωή στο χωριό σε τέσσερις πράξεις”, θεωρείται ένα από τα αριστουργήματα της παγκόσμιας δραματολογίας. Η υπόθεση εκτυλίσσεται στο κτήμα του Σερεμπριακώφ, στη ρωσική επαρχία, όπου ο συνταξιούχος καθηγητής αποφασίζει να περάσει το τέλος της ζωής του μαζί με τους συγγενείς της πρώην συζύγου του: τον θείο Βάνια που βασανίζεται από το αίσθημα μιας χαραμισμένης ζωής και ενός ανεκπλήρωτου έρωτα για την πολύ νεότερη σύζυγο του καθηγητή, την Γιελένα, την κόρη του Σόνια, μια στερημένη εργατική κοπέλα που αγαπά κρυφά τον γοητευτικό και παρηκμασμένο γιατρό Αστρώβ και την ψευτοδιανοούμενη πεθερά του Μαρία Βασίλιεβνα. Η πλήξη και τα αδιέξοδα μιας κοινωνίας σε παρακμή οδηγούν το δράμα της συμβίωσης όλων αυτών των ανθρώπων στην κορύφωσή του και τη θλιβερή του λύση, που αποκαθιστά τις ισορροπίες αλλά δεν οδηγεί στην ανθρώπινη ευτυχία. Ο Τσέχωφ σκιαγραφεί με επιδεξιότητα τις μεγάλες κοινωνικές αλλαγές που κυοφορούνται και οραματίζεται ένα μέλλον πιο κοντά στις ανθρώπινες αξίες. Ο θείος Βάνια δεν είναι ούτε τραγωδία ούτε φάρσα, αλλά ένας λυρικός μηχανισμός σύλληψης ψυχολογικών κραδασμών, γεμάτο διαλόγους και μεγάλες παύσεις, σε μια εκτεταμένη χρήση του ανείπωτου, που τονίζει τη στοχαστικότητα, την ενδοσκόπηση και την μάταιη ονειροπόληση των ηρώων του.
Παίζουν: Ανθή Ευστρατιάδου, Παναγιώτης Καλαντζόπουλος, Σύρμω Κεκέ, Κώστας Κουτσολέλος, Μαρία Μαγκανάρη, Υβόννη Μαλτέζου, Δημήτρης Ντάσκας, Γιωργής Τσαμπουράκης
Μετάφραση: Χρύσα Προκοπάκη
Σκηνοθεσία: Μαρία Μαγκανάρη
Μουσική: Παναγιώτης Καλαντζόπουλος
Σκηνικά: Διδώ Γκόγκου
Κοστούμια: Παύλος Θανόπουλος
Φωτισμοί, τρέιλερ, φωτογραφίες: Μαρία Γοζαδίνου
Βοηθοί σκηνοθέτη: Βασιλική Σκευοφύλαξ, Ανδριάνα Χαλκίδη
Let’s Theater : Ο κύκλος με την κιμωλία του Μπ. Μπρεχτ από το Εθνικό Θέατρο
Ο κύκλος με την κιμωλία (Εθνικό Θέατρο, 2005)
Ο κύκλος με την κιμωλία είναι ένα από τα διασημότερα θεατρικά έργα του Γερμανού συγγραφέα Μπέρτολτ Μπρεχτ. Ολοκληρώθηκε το 1945 και ο αρχικός τίτλος του ήταν Ο καυκασιανός κύκλος με την κιμωλία. Η Γκρούσε που είναι υπηρέτρια σε αρχοντικό, παίρνει κοντά της τον γιο τού άρχοντα, όταν αυτός δολοφονείται από επαναστάτες και η μητέρα του τον εγκαταλείπει κυνηγημένη. Με θυσίες κρατάει το παιδί κοντά της, μέχρι την ημέρα που η βιολογική μητέρα του επιστρέφει και το διεκδικεί δικαστικά, κατηγορώντας τη Γρούσα, ότι της το έκλεψε. Ο Αζντάκ, ένας λαϊκός, μέθυσος και κουτοπόνηρος άνθρωπος που όλως τυχαίως, χρίζεται δικαστής καλείται να αποφασίσει για την τύχη του παιδιού, επιλέγοντας μία σολομώντεια λύση: Τοποθετεί το παιδί μέσα σ’ έναν κύκλο και ζητά από τις δύο γυναίκες να το τραβήξουν από τα χεράκια του με δύναμη, η κάθε μια προς το μέρος της. Όποια καταφέρει να το βγάλει από τον κύκλο, θα το κρατήσει δικό της για πάντα. Η βιολογική μητέρα το τραβά με δύναμη, ενώ η Γρούσα που δεν θέλει να το πονέσει, το αφήνει.
” Στο κέντρο της κατεστραμμένης σάλας βρισκόταν το μωρό μες στην κούνια του και κοιμόταν ήσυχα. Η Άννα κάθισε κοντά του κουρασμένη κι άρχισε να το παρατηρεί. Δεν είχε τολμήσει ν’ ανάψει το παραμικρό φως, αλλά το σπίτι εκεί κοντά καιγόταν ακόμα και οι αναλαμπές του φώτιζαν πολύ καλά το πρόσωπο του μωρού. Είχε μια μικρή ελιά στο λαιμουδάκι του. Η υπηρέτρια κάθισε και το κοίταξε κάμποση ώρα, πώς ανέπνεε και πώς πιπιλούσε την μικρούλα του γροθιά. Κάποια στιγμή διαπίστωσε πως το είχε κοιτάξει αρκετή ώρα για να μπορέσει να φύγει δίχως το παιδί. Σηκώθηκε βαριά και με αργές κινήσεις το τύλιξε καλά με το λινό του σκέπασμα, το πήρε στην αγκαλιά της και έφυγε κοιτώντας δειλά δεξιά κι αριστερά, σαν ένας άνθρωπος με βαριά συνείδηση, σαν κλέφτρα…”
Παίζουν: Λυδία Κονιόρδου, Νίκος Μπουσδούκος, Γιάννης Δεγαΐτης, Μελίνα Βαμβακά, Περικλής Καρακωνσταντόγλου, Θεμιστοκλής Πάνου, Σωτήρης Τζεβελέκος, Μαρία Καντιφέ, Ναταλία Στεφάνου, Νικολέτα Βλαβιανού
Σκηνοθεσία:Κώστας Τσιάνος
Σκηνικά: Σίμος Καραφύλλης
Μουσική: Τάκης Φαραζής
Let’s Theater : Έντα Γκάμπλερ του Ερρίκου Ίψεν από το Εθνικό Θέατρο
Έντα Γκάμπλερ (Εθνικό Θέατρο, 2004)
Στην Έντα Γκάμπλερ ο Ίψεν συμπυκνώνει με αριστουργηματικό τρόπο την οικονομική, κοινωνική, ηθική, ψυχολογική και συναισθηματική κατάπτωση της ξεπεσμένης αριστοκρατίας, αλλά και την επηρμένη, περιφρονητική, συμπεριφορά της προς κάθε ταξικά κατώτερό της. Η Έντα, η κόρη ενός αριστοκρατικού και αινιγματικού στρατηγού αναζητά σύζυγο με σκοπό να κερδίσει την κοινωνική και οικονομική αίγλη, καθώς είναι επηρμένη αλλά άφραγκη. Ερωτεύεται τον φτωχό επιστήμονα-συγγραφέα Λέβμποργκ, αλλά επιλέγει να παντρευτεί τον Τέσμαν, με τον όρο να ζήσουν μια πλούσια ζωή. Του δείχνει περιφρόνηση και μίσος, τον κρατά μακριά της. Μισεί τους πάντες και κυρίως τον εαυτό της και τον εγκλωβισμό της σε μια τάξη η οποία αργοπεθαίνει και της οποίας δε θα μπορέσει ποτέ να είναι μέρος. Καταστρέφει τα πάντα γύρω της. Εγκληματεί κατά του Λέβμποργκ, καίγοντας το σύγγραμά του και τον οδηγεί στην απελπισία και το θάνατο. Οδηγείται και η ίδια στο θάνατο μη μπορώντας να αντιμετωπίσει τα αδιέξοδα της ζωής που έχει επιλέξει.
Έντα: Φιλαρέτη Κομνηνού
Μπέρτα: Μελίνα Βαμβακά
Δεσποινίς Τέσμαν: Ειρήνη Ιγγλέση
Τέσμαν: Θεμιστοκλής Πάνου
Κυρία Έλβστεντ: Χρύσα Σπηλιώτη
Μπρακ: Σοφοκλής Πέππας
Λέβμποργκ: Κώστας Ζαχαράκης
Σκηνοθεσία: Νικαίτη Κοντούρη
Διασκευή: Νικαίτη Κοντούρη
Σκηνογράφος και Ενδυματολόγος: Γιώργος Πάτσας
Συνθέτης: Θoδωρής Αμπαζής
Υπεύθυνος φωτισμών: Λευτέρης Παυλόπουλος
Βοηθός σκηνοθέτη: Δέσποινα Παναγιωτοπούλου
Βοηθός σκηνογράφος: Τότα Πρίτσα
Πιάνο επί σκηνής: Μαριάννα Αϊβάζοβα
Ηχοληψία – Μίξη ήχου: Κώστας Μπώκος
Πρόσφατα σχόλια