Πάνος Βασιλόπουλος

Λήγουν οι προθεσμίες για τις αιτήσεις των διευθυντών σχολικών μονάδων , και η “νέα εποχή” δημιουργεί σκέψεις.

Μοριοδοτούνται τίτλοι πραγματικών σπουδών και προϋπηρεσία σε αντίστοιχες θέσεις, έτσι ώστε να προωθούνται με αντικειμενικό τρόπο είτε νέοι συνάδελφοι με μεταπτυχιακά κλπ, είτε έμπειροι παλιότεροι διευθυντές που βρίσκονται σε προσυντάξιμο στάδιο.Η συμμετοχή σε εκπαιδευτικές   δραστηριότητες (σεμινάρια, προγράμματα,δραστηριότητες γενικά) περνούν στα υποκειμενικά κριτήρια, της ασαφούς και ανασφαλούς βαθμολογικά κρίσης.

Το προφίλ  για επιλογή  στελεχών είναι: ζητείται έμπειρος και επιπλέον μορφωμένος, αλλά πιθανότατα όχι και τα δύο.

Ο διευθυντής-μάνατζερ θα αποκτήσει κάποιες επιπλέον αρμοδιότητες και εξουσίες, ο σύλλογος των διδασκόντων οδεύει προς υποβάθμιση και το σύνολο των εργασιακών σχέσεων στη σχολική μονάδα θα προσεγγίσει όρους βιοτεχνίας παρά εκπαιδευτικά πρότυπα.

Απέναντί του ο κάθε νέος διευθυντής θα έχει κακοπληρωμένους υφιστάμενους, παιδιά από οικογένειες της ύφεσης ή της χρεωκοπίας  και από πάνω του την σκληρή πολιτική της λιτότητας, να του περιορίζει αναπτυξιακούς δείκτες και να τον χρεώνει με την εφαρμογή της κάθε  αντιεκπαιδευτικής, αντικοινωνικής πολιτικής.

Το κίνητρο είναι μια επιπλέον αμοιβή της τάξης των 100-200 ευρώ , η δύναμη της εξουσίας και η ικανοποίηση φιλοδοξιών που θεμιτά (ή για πλάκα) έχει  ο καθένας μέσα του.

Το αντικίνητρο είναι το ότι οι νέοι διευθυντές θα επιτελέσουν τα εκτελεστικά όργανα των μνημονιακών πολιτικών, δεμένοι με τις αυταρχικές κυβερνητικές πολιτικές του μέλλοντος, αποκομμένοι από την εκπαίδευση (χωρίς ωράριο διδασκαλίας) και χωρισμένοι από τους συναδέλφους τους.

Η επιλογή διευθυντών σε αυτές τις συγκυρίες είναι και μια προσωπική επιλογή των υποψηφίων με ποιά μεριά θα πάνε για να ζήσουν.Οι αιθεροβάμονες ας το σκεφτούν καλύτερα, οι κοματοποιημένοι το έχουν ήδη αποφασίσει, η πλειοψηφία ας ετοιμαστεί για νέου τύπου, συγκρούσεις.

Όπως και οι ΜΑΤατζήδες στην Κερατέα και στο Σύνταγμα , συχνά πυκνά για το μισθό τους ,είχαν απέναντι τις οικογένειες και τους φίλους τους , έτσι μάλλον και οι νέοι διευθυντές, για το επίδομά τους,  θα έχουν απέναντι την πλειοψηφία των συναδέλφων τους.

ο χρόνος θα δείξει.

(αν προφτάσει κι αυτός…)

(ειδικά για τους φίλους μου υποψηφίους…)

με έγγραφο που κοινοποιήθηκε στα σχολεία, ζητούνται Έλληνες ρουφιάνοι ΚΑΙ ανάμεσα στους εκπαιδευτικούς για μετάταξη στις υπηρεσίες εθνικής ασφάλειας.

κανείς λοιπόν δε πάει χαμένος, αν κάποιος συνάδελφος με ιδιαίτερη κλίση στο κάρφωμα και στη παρακολούθηση, μπορεί να σωθεί από συμπτύξεις,έλλειψη μεταθέσεων-αποσπάσεων , αν θελήσει να γίνει διάδοχος του Τόμπρα ή του Ντάνου.

το πιστοποιητικό χειρισμού θεμάτων ασφάλειας ποιός αρχιρουφιάνος το δίνει; Δεν πιστεύω οι …διευθυντές!!!!!

…στους μαθητές, που συμμετέχουν στις πιο αλλοπρόσαλλες εξετάσεις τις τελευταίας 10ετίας.

…στους καθηγητές που ξεπερνούν την οικονομική τους κατάθλιψη ,την επαγγελματική τους αβεβαιότητα,το εχθρικό υπουργείο τους και συμμετέχουν στις διαδικασίες.

…στους γονείς που η “δωρεάν” παιδεία, τους έχει κάνει να χάνουν τα αυγά και τα καλάθια.

Ο αγώνας για καλύτερη μόρφωση είναι και αγώνας για μια καλύτερη κοινωνία.

Μόλις το καταλάβουν αυτοί που πρέπει, τότε θα τελειώσουν οι ολιγαρχίες που κυβερνούν.

( οι εξετάσεις που μας επιβάλουν είναι διαφορετικές από αυτές που επιλέγουμε)

Με την “δια του τύπου” ενημέρωση , πρώτα ο μαθητής και κατόπιν ο καθηγητής μάθαμε για τις βίαιες μεταβολές στο φετινό εξεταστικό σύστημα.

Αιφνιδιάζοντας τους πάντες στο παρά πέντε , η θεία ηγεσία του ΥΠκλπ φρόντισε να γίνει αρεστή στους μνημονιακούς εταίρους κάνοντας μπάχαλο ακόμα και προηγούμενες φετινές εξαγγελίες.

Το δημοσίευμα του ΕΘΝΟΥΣ της προηγούμενης Κυριακής ήρθε να “δέσει το γλυκό” των εξαγγελιών και να δημιουργήσει νέα αναστάτωση.Αυστηρότερα θέματα στις πανελλήνιες, είναι η γραμμή του (της) ΥΠκλπ.  , το οποίο σημαίνει και εκβιασμό ή χειραγώγηση των πιο “αδύνατων ” μαθητών, στις πιο ήπιες και φυσικά πιο ανέξοδες ενδοσχολικές εξετάσεις.

Το κόστος ανά μαθητή επί 6 γραπτά επί δύο βαθμολογήσεις με ένα δίφραγκο  σημαίνει 24 ευρώ λιγότερα, από τη τσέπη των βαθμολογητών στην τσέπη των τραπεζών.

Από την άλλη οι άδειες εδώ και ένα μήνα Γάμα Λυκείου , σημαίνουν την ελλειπή πληροφόρηση των παιδιών (που δεν διαβάζουν εφημερίδες) σχετικά με τη νέα δυνατότητα ή την παντελή απουσία ενημέρωσης της κοινωνίας σχετικά με το “ισάξιο” του ενός ή του άλλου (μέσω πανελλαδικών ) απολυτηρίου.

Όπως είναι τα πράγματα, νομίζω ότι οι σύλλογοι των καθηγητών των λυκείων , πρέπει να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους και να ενημερώσουν αναλυτικά τους μαθητές της Γάμα Λυκείου(ως τις 9 Μάη , η προθεσμία), ιδιαίτερα αυτούς που βρίσκονται στην “επικίνδυνη ζώνη” ,για τις παραπάνω πρακτικές.Η ευθύνη αυτή είναι άσχετη με την κατάπτυστη πρακτική του υπουργείου στις φετινές εξετάσεις, και πιθανά να βοηθήσει κάποια παιδιά να αποφύγουν τους νέους αιφνιδιασμούς.

Μετά και τις τελευταίες χαριστικές βολές-δηλώσεις της πολιτικής ηγεσίας του ΥΠκλπ, ατενίζω την άδεια Γάμα Λυκείου και αρχίζω τις διακοπές του Πάσχα από τώρα.
Όπου φύγει φύγει οι μαθητές μου, εγκαταλείπουν το Αννάρεστο σχολείο , προσφεύγουν στην αγκαλιά του ιδιαιτερατζή τους, και αγχώνονται με την αντίστροφη μέτρηση μέχρι τις 12 Μάη.
Παράλληλα οι ευτυχισμένοι συνάδελφοι του γυμνασίου μας κερνάνε τους καφέδες , μιας και συντελούμε να αρχίσουν και οι δικές τους διακοπές νωρίτερα επειδή διαφορετικά μαθήματα έχουμε , αλλά κλείνουμε πάντα μαζί!
Σκέφτομαι να στείλουμε ένα γράμμα στη Προϊσταμένη με αυτά που έλεγε για τις συμπληρωματικές ώρες και να προτείνουμε ανήμερα το Πάσχα χημεία κατεύθυνσης και τη Δευτέρα Γυμναστική και Θρησκευτικά,ενώ θα περιμένει στο γραφείο της να το επιβεβαιώσει.
Στο πόδι χτες, με απαίτηση όλων των πειθήνιων ενδιάμεσων διευθυντών, ρωτήσαμε τα παιδιά τηλεφωνικά μήπως θέλουν να δώσουν ενδοσχολικά και όχι πανελλήνια, ενάντια σε κάθε γραφειοκρατική μέχρι πρότινος αντίληψη περί αιτήσεων, κωδικών, ταυτοτήτων και υπογραφών.Ήδη ανάστατα τα παιδιά λεν έτσι κι αλλιώς,δηλώνουν ξεδηλώνουν, αναποφάσιστα αν θέλουν ενδοσχολικά ή πανελλήνια ,χωρίς κανένα χαρτί καμιά οδηγία, που να περιγράφει δυνατότητες ή επιπτώσεις.
Η προγραμματισμένη κατάρρευση των πολιτικών , η αναδιάρθρωση της ανυπαρξίας λόγων και συνέπειας, στιγματίζει την πιο αποτυχημένη περίοδο της Παιδείας στη σύγχρονη ιστορία.
Θύματα τα παιδιά, οι οικογένειές τους και οι συνεπείς λειτουργοί-εκπαιδευτικοί.
Το διπλό απολυτήριο, χωρίς ουσία απέναντι σε χρεοκοπημένα ΑΕΙ ΤΕΙ και οι χρεοκοπημένες οικογένειες απέναντι στο αβέβαιο μέλλον για την επιβίωσή τους.Να αποφασίζουν -ηλιθιωδώς- τα Λύκεια (λέμε τώρα…) για το είδος και την ποιότητα των αυριανών φοιτητών απουσία των πανεπιστημίων!
Να βάζει χέρι ακόμα και Ο Λομβέρδος στους προμηθευτές υγείας αλλά η άτολμη υπουργός να αφήνει στο απυρόβλητο τους “προμηθευτές” Παιδείας.
Το ισχυρό κατεστημένο του ελέγχου των Πανελλήνιων εξετάσεων, Μαθηματικοί,Φυσικοί,Φιλόλογοι δεν θέλει να αφήσει την κατάσταση να φύγει από την χοντρή κονόμα της εκμετάλλευσης της παιδείας (ιδιαίτερα-φροντιστήρια) και την κότα με τα χρυσά αυγά των Πανελλήνιων εξετάσεων.
Για ποια εθνική παιδεία μιλάμε;
Ας κάνει όποιος θέλει μια βόλτα στις Γάμα Λυκείου της χώρας και ας δει τις άδειες αίθουσες παραμονές εξετάσεων, τα γεμάτα απουσιολόγια  σε καιρό (εννοείται) επαναλήψεων, να ρωτήσει τους γονείς που τρέχουν και πόσο κοστίζει η απαξίωση των Γάμα Λυκείου των παιδιών τους.

Ο Στρουθοκαμηλισμός της πολιτικής είναι χαρακτηριστικό …παιδείας, αλλά όχι σώνει και καλά κάτι που πρέπει να επικροτούμε και να ανεχόμαστε.

Γλυτώνουν μόνο όσοι δεν καταλαβαίνουν κι όσοι δεν ντρέπονται.

μετά από μια μικρή έρευνα βρήκα τα παρακάτω ντοκιμαντέρ, τα οποία είναι χρήσιμα για προβολή στη τάξη και έναυσμα συζήτησης σχετικά με την ιστορία της ατομικής-πυρηνικής ενέργειας και τις επιπτώσεις τους.

Αυτά αναφέρονται

1.Στο πείραμα Μανχάταν , με επικεφαλής τον Φερμί στην προσπάθεια της ελεγχόμενης σχάσης (1942) δραμματοποιημένο στα Ελληνικά.

2.Στο Τσέρνομπιλ για την ιστορία και τις συνθήκες του πυρηνικού ατυχήματος του 1986.Στα Ελληνικά δραματοποιημένο .

3.Από τη σειρά ο αιώνας των λαών την ιστορία της ατομικής ενέργειας και των χρήσεών της τον 20ο αιώνα.Ιστορικό ντοκιμαντέρ στα Ελληνικά .

αυτά μαζί με άλλα που πιθανά σας ενδιαφέρουν τα έχω στη σελίδα:

https://blogs.sch.gr/pvlimni/videochemistryabout/

ελπίζω να σας φανούν χρήσιμα για σας ,  για την τάξη ή για τους φίλους σας.

Ξαφνικά σε μια στιγμή κατάλαβαν το αυτονόητο ετών ,ότι όλοι οι μαθητές δεν θέλουν να πάνε πανεπιστήμιο.
Σκέφτηκαν παράλληλα ότι τσάμπα πληρώνουν βαθμολογητές για λευκές κόλες.
Είδαν ότι ενώ πριν από λίγες μέρες η δακρυβρεχτοβαρύγδουπη προϊσταμένη μας , καλούσε τον κλάδο για συμπλήρωση των χαμένων ωρών διδασκαλίας, τώρα στο τούμπα-λιν να επιβάλλει το ρεκόρ στο “νωρίτερο” των εξετάσεων στις 12 Μάη.
Οι αιτήσεις για συμμετοχή στις εξετάσεις έχουν ήδη υποβληθεί από τους μαθητές, που λείπουν ή θα φύγουν για πενταήμερες (αυτές είναι στο απυρόβλητο), αλλά η έννοια του αιφνιδιασμού και της ανοργανωσιάς είναι συνυφασμένη με κάθε υπεύθυνο πολιτικό που συμπορεύεται την τρόικα και την ντύνει με παιδαγωγική κρέμα νυχτός, στις προτάσεις του.
Η βλακεία έγινε χαρακτηριστικό γνώρισμα της παιδείας.
Η έλλειψη τσίπας επίσης.

Είμαι σε εκείνη τη μικρή μειοψηφία των συναδέλφων, που ενάντια στις Κασσάνδρες , ψήφισα με τη θέλησή μου και χωρίς ανταλλάγματα, να μπεί το σχολείο μου στη διαδικασία της Αυτοαξιολόγησης κλπ.

Όχι  ότι πάθαμε και τίποτα, αλλά τουλάχιστο μου έφυγε και η περιέργεια.

Μετά από 2-3 συνεδριάσεις με τους σχολικούς συμβούλους, προσπαθήσαμε να βάλουμε σε μια τάξη το ποιοί είμαστε , τι θέλουμε και προς τα που πάμε.Ικανοποιητικός ο διάλογος για τα ζητήματα που αφορούσαν το σχολείο, πολλές οι ιδέες και περισσότερες οι διαπιστώσεις, κυκεώνας σωστός η τελική κωδικοποίηση των απόψεων και το “δια ταύτα”.

Σήμερα ήρθε και το “χτύπημα” του “νέου Λυκείου”.Παραμονή της συνεδρίασης για τον “τόμο 4” της αυτοαξιολόγησης που μοιάζει ανεπίκαιρη μέσα στις εξελίξεις, αμέτοχη σε αυτές και αδιάφορη πια για αυτούς που επιβάλουν τέτοιες εξελίξεις με το έτσι θέλω .

Σε ένα κτίριο του 1995 λοιπόν που φτιάξαμε αίθουσα πληροφορικής καταργώντας την αίθουσα διδασκαλίας , εργαστήριο φυσικής, καταργώντας την αίθουσα καλλιτεχνικών,βιβλιοθήκη καταργώντας την αίθουσα πολλαπλών χρήσεων,αίθουσες σε αποθήκες να χωράνε οι κατευθύνσεις , γραφεία σε αποθήκες να χωράνε τα βιμπι-άει…ζούμε και καθηγητές.

Καταργήσαμε τα γαλλικά αν και έχουμε οργανική θέση γαλλικού, καταργούμε την πληροφορικού μας, αν και έχουμε πολλές δουλειές για αυτή.

Η κατεξοχήν παιδεία θα συνεχίσει να είναι αποκλειστικότητα φιλολόγων και μαθηματικών αυξάνοντας την εξάρτησή τους από τον πειρασμό των ιδιαίτερων και οι υπόλοιπες ειδικότητες κλιμακωτά θα συμπαραστέκουν στην συμπλήρωση του ωρολογίου προγράμματος των επιφανέστερων συναδέλφων.

Τα παιδιά της νέας παιδείας με στόχο τις εξετάσεις χωρίς συγκεκριμένη ύλη (έτσι έδωσα εξετάσεις το 1975, δεν είναι νεωτερισμός Άννα ,απλά σαν συνομήλικη τα ξέχασες) θα αναγκαστούν να ξεσκιστούν στα φροντιστήρια του χάους για να ανταπεξέλθουν.

Το σχολείο είναι η αποκλειστική δουλειά μου, θα πάω και αύριο και θα πηγαίνω κάθε μέρα μέχρι να πάρω σύνταξη (λέμε τώρα…).Επειδή μου αρέσει η αυτομόρφωση θα προσπαθώ να γίνομαι καλύτερος, μέχρι να σκευρώσω τελείως.Παράλληλα θα προσπαθώ να μεταδίδω στους μαθητές που θα με ανέχονται μετά τους άλλους, την γνώση που έχω αποκτήσει και την εκπαίδευση για να αποκτήσουν κριτική σκέψη απέναντι στη Χημεία, στο σχολείο και στις Υπουργούς Παιδείας της ζωής τους.

Το αν πετύχω  ή όχι θα εξαρτάται ολοένα και λιγότερο από τις δυνάμεις μου και περισσότερο:

από το αν ο μαθητής μου θα εμπιστεύεται το φροντιστήριο περισσότερο από το σχολείο,
αν έχει να φάει κάθε μέρα,
αν προτιμάει την τηλεόραση από τη δουλειά,
αν η οικογένειά του τον περιθάλπτει με αγάπη και φροντίδα,
αν το σχολείο είναι ανοιχτό στην κοινωνία και όχι κονκλάβιο ξεπεσμένων αυθεντιών.

Το τελευταίο (και σημαντικότερο) έχει να κάνει με την ποιότητα μιας κοινωνίας, που τώρα σαφώς παρακμάζει από τη κορυφή μέχρι τα νύχια και από την αντίσταση των νυχιών στη παρακμή, με αναζήτηση της μόρφωσης σαν φως στο τούνελ.

Αυτά στην γραφειοκρατική διαδικασία της  τυποποιημένης αυτοαξιολόγησης δεν αντιμετωπίζονται, κάνοντας τελικά τη συνολική συλλογική προσπάθεια να μπάζει από παντού.

Θα μου πείτε τα ‘θελες και τα ΄παθες.
Δεν έπαθα τίποτα, ίσα-ίσα βοήθησα τον κόσμο να ξεπεράσει τις φοβίες του,άκουσα ανθρώπους με ενδιαφέρουσες απόψεις που δεν θα άκουγα ποτέ, διαπίστωσα ότι είμαι καλός στις προβλέψεις, απέφυγα τον συνδικαλιστικό συγκεντρωτισμό που μου τι δίνει γενικά!

Εξάλλου συζητάμε για την παιδεία από το καφενείο μέχρι την παραλία, στο σχολείο η κουβέντα μας πείραξε;

Με πειράζει μόνο το ότι οι “αραιωμένες” γνώμες μας επίσημες-ανεπίσημες δεν άγγιξαν ούτε φαίνονται ικανές να αγγίξουν ποτέ τους νέους τύπους Λυκείων, που είναι τόσο παλιοί.

Με πειράζει που στη διαδικασία η χρηματική κοστολόγηση, γίνεται μόνο για τις επιπλέον ώρες συμβούλων και διευθυντών, θεωρώντας όλους εμάς τους υπόλοιπους “παρελκόμενα” της διαδικασίας.

Με πειράζει που ο ιθύνων νους του νέου σχολείου, δεν έχει ποτέ ασχοληθεί με το πρακτικό ωρολόγιο πρόγραμμα του σχολείου καθιστώντας το δυνητικά ανεφάρμοστο.

(Επειδή συμπαραστέκομαι όμως στον Γιαπωνέζο, στον Λίβυο και στον Νιγηριανό καθηγητή Λυκείου  , νομίζω τελικά ότι δεν με πειράζει τίποτα.)

(εκτιμώ απεριόριστα όσους κατάφεραν να διαβάσουν ως εδώ και τους ευχαριστώ-μου τη “δίνουν” αυτοί που το σταμάτησαν στη μέση)

(ο Βρασμός στη φωτογραφία είναι χειρότερος από τον δικό μου)

Τα πρώτα ονόματα μάλλον δυστυχώς τα έχετε ήδη ξεχάσει , το άλλο έχει γίνει ήδη αρνητικό “σύμβολο”.

Οι αστυνομικοί -στρατιώτες ενάντια στο κοινό έγκλημα , που πλήρωσαν με τη ζωή τους  αυτή την επιλογή τους , σε αντιπαράθεση με τον αστυνομικό καταδικασμένο δολοφόνο.

Αστυνόμοι οι μεν, αστυνόμος ο δε.

Όπως οι μεν και οι δε γιατροί,εφοριακοί, καθηγητές, πολιτικοί,υπαλληλάκοι,υπουργοί, κλπ κλπ.

Αστυνόμοι χιλιάδες στη Κερατέα και στις πορείες ενάντια στο μνημόνιο, αστυνόμοι ελάχιστοι σε δυο ρόδες ενάντια στις σφαίρες των γκάνγκστερς.

Αστυνόμοι απόφοιτοι των ελληνικών λυκείων και πιθανά υψηλόβαθμοι των πανελλήνιων εξετάσεων.

Ο ρόλος της αστυνομίας σαν ο φρουρός των συμφερόντων της άρχουσας τάξης και από την άλλη ο ρόλος των αστυνομικών ως υπερασπιστές του νόμου και των αδυνάτων.

Ήδη πολλοί γονείς ανησυχούν ή αποτρέπουν τα παιδιά τους να δηλώσουν τέτοια προοπτική στο μηχανογραφικό τους.Πολλά παιδιά οι ειδήσεις τα αποτρέπουν, έστω να το σκεφτούν.

Δεν ταιριάζει στην εποχή μας ο ρόλος του νεκρού ήρωα. Τα ιδανικά είναι στριφνά και αυτοί που αναγνωρίζουν τις θυσίες είναι είτε πολιτικοί είτε ξεχασιάρηδες.(πόσοι θυμάστε τα ονόματα των παλικαριών που χάθηκαν;)

Αν καιγόταν ο ματατζής στη διαδήλωση από τη μολότωφ ή αν σκοτωνόταν ο διαδηλωτής από το γκλομπ ,τα πράγματα θα ήταν πιο ξεκάθαρα με ποιούς να πας και ποιούς να αφήσεις;

Αν υπήρχε λοιπόν μια αστυνομία για το δίκιο και την νόμιμη τάξη τότε νομίζω ότι δεν θα είχαμε κακοποιούς και οι φυλακές θα ήταν γεμάτες από  πολιτικούς και από τους πατρόνες τους.

Οι πολίτες θέλουν την τάξη.Οι πολίτες είναι μαύροι, άσπροι , κίτρινοι και μπεζ , άντρες γυναίκες και παιδιά.Την κοινωνική αταξία και αναστάτωση την φέρνουν οι ασφαλείς κρυμμένοι.Αυτοί έχουν ή το χρώμα του χρήματος ή το χρώμα της εξουσίας.

Αυτές οι σκέψεις μου δημιουργήθηκαν αμέσως μετά τη δολοφονία των δυο παιδιών, των παιδιών μου, των παιδιών μας, των μαθητών και μαθητριών μας σε κάποιο σχολείο.Μαζί με την οργή μου, τις καταθέτω σήμερα , τώρα που το βράσιμο της ψυχής εξασθένισε, μαζί με τις μνήμες.

Υ.Γ.1 Προφανώς τον (δυστυχή)  Κορκονέα δεν θέλουμε ούτε σαν φωτογραφία να τον βλέπουμε-δεν ταιριάζει έτσι κι αλλιώς.

Υ.Γ.2 Προφανώς αυτά έχουν σχέση με την παιδεία