Πάνος Βασιλόπουλος

Για Τρίτη μέρα σήμερα συνεχίζεται η κατάληψη του Λυκείου Λίμνης από τους μαθητές του.

Σεπτέμβρης,Οκτώβρης,Νοέμβρης , μπήκε κι ο Δεκέμβρης  και ακόμα περιμένει το σχολείο να δει Φυσικό και Αγγλικών. Βιολόγος ήρθε μετά το δεύτερο μήνα , Γυμναστές «μπαλώθηκαν» από κενά άλλων σχολείων αργότερα.

Η αδιαφορία των υπευθύνων μένει εκρηκτικά υπναλέα και τα κενά φαντάζουν σαν τρύπες στην ηλεκτρονική αλληλογραφία με το υπουργείο. Το λύκειο Λίμνης με 2 κενά, στο χάρτη της Εύβοιας με τα 66 κενά , στο χάρτη της Ελλάδας με τα 1000 κενά και πάει …λέγοντας.

Η τυπική τοποθέτηση καθηγητών ακόμα και τώρα δεν αναιρεί το θέμα της υποβάθμισης της Δημόσιας εκπαίδευσης, της άνευ όρων παράδοσης στην ιδιωτική παιδεία και παραπαιδεία. Αν δοθεί τελικά η δυνατότητα στα φροντιστήρια να υπογράφουν και τα βιβλία ύλης , τότε το αχρείαστο και πολυδάπανο δημόσιο σχολείο θα γίνει παρελθόν.

17 συνολικά καθηγητές χρειάζονται για τη λειτουργία του σχολείου στη Λίμνη , από τους οποίους μόνο 6 έχουν διδακτική απασχόληση αποκλειστικά σε αυτό.100 περίπου μαθητές κινούνται προς το σχολείο διανύοντας από 1 έως 50 χιλιόμετρα πηγαινέλα με απλήρωτα ΚΤΕΛ , καρτερώντας το βαρύ χειμώνα να ανάψουμε τα καλοριφέρ για να δούμε  αν μας φτάνει το πετρέλαιο.

Αυτό που παρέχει το σχολείο είναι μια ποικιλία γνώσεων και πρακτικών σε θέματα γενικής παιδείας, με στόχο το ιπποδρόμιο των πανελλήνιων εξετάσεων που αξιολογεί το έργο των διδασκόντων και τους εκπαιδευόμενους χρόνια τώρα άνισα και άδικα.Η δημόσια εκπαίδευση παρέχεται σε όλους κοντούς-ψηλούς, παχείς-αδύνατους, πλούσιους -φτωχούς, φιλοδοξώντας να τους κάνει όλους κοινωνούς μιας παιδείας κι ό καθένας ότι καταφέρει.

Η παρακμιακή παιδεία από συμπληρωματική βοήθεια πλάι στο σχολείο, με την ευθύνη κύρια των γονέων, γίνεται πια ουσιαστική προϋπόθεση για τις πανελλήνιες εξετάσεις. Παράλληλα η νοοτροπία ότι 17 καθηγητές για 35 ώρες διδασκαλίας την εβδομάδα είναι πλεονασμός στην οικονομική κρίση, ενώ η παρουσία στον οικογενειακό προϋπολογισμό 500-1000 ευρώ μηνιαία για φροντιστήρια άδηλη οικονομική ευμάρεια συνθέτουν τον παραλογισμό στα κάγκελα.

Τις τελευταίες μέρες δεν δίδαξα κάπου 10 ώρες Χημείας.Ε!καί;Θα έσωζα κανέναν; Αν εξαιρέσεις τους 10-15  μαθητές των κατευθύνσεων που πιθανά να τους προκαλεί κάποιο άγχος, στους υπόλοιπους αυξάνεται η ανακούφιση και η ξεγνοιασιά. Τώρα αν πεις ότι τους έλειψαν και τα Αγγλικά θα μας κοροϊδεύει ο κόσμος…

Έγινε λοιπόν η παιδεία η απαίτηση αυτού που μας αρέσει κι όχι αυτού που μας χρειάζεται; Τόσα χρόνια η διδασκαλία ιστορίας απέτρεψε την επανεμφάνιση των φασιστών, η διδασκαλία οικονομίας απέτρεψε το μνημόνιο, η κοινωνιολογία απέτρεψε τον ρατσισμό; Και σε συνθήκες φτώχειας και εξαθλίωσης χάθηκε το φροντιστήριο ή τα ιδιαίτερα;

Σκέφτομαι τους μαθητές μου, που αγωνίζονται και κρυώνουν στα κάγκελα και σήμερα, απευθυνόμενοι  στους καρεκλοκένταυρους των διευθύνσεων ,τους υποταγμένους των πολιτικών, τους αδιάφορους της κοινωνίας (δεν είδα κανένα γονιό εκεί), να κοιτάνε το βουνό και να απορούν: Ποιοι μας ακούνε τώρα;

Από την άλλη σκέφτομαι ότι όλα αυτά τα καθίκια που περιμένουν εργάτες με 200 ευρώ το μήνα, οργανωμένους χασισέμπορους, κοριτσάκια για τα ξενυχτάδικα και σφάχτες εγχρώμων αλλοδαπών, να τρίβουν με ικανοποίηση τα χέρια τους. Μια μέρα χωρίς σχολείο , τους φέρνει τόσα παιδιά, ακόμα πιο κοντά τους.

Αυτός ο κόσμος για να αλλάξει  χρειάζεται γραμματισμένους και το σχολείο είναι ο εχθρός της συντήρησης. Θα πρέπει να επανακαταλάβουμε όλοι τα σχολεία. Αυτή τη φορά με φρόνηση και αγάπη. Εκπαιδευτικοί , μαθητές και γονείς να στηρίξουμε το μόνο χώρο που μπορεί να αλλάξει τα πράγματα: Την δημόσια παιδεία.