Πάνος Βασιλόπουλος

Θα μπορούσες να ήσουν το παιδί μου , ο φίλος μου , μαθητής μου.

Θα μπορούσες να ήσουν με αυτούς που χτες τα πιναμε , βλέπαμε ποδόσφαιρο, παίζαμε σφαλιάρες.

Θα μπορούσες να ήσουν μαζί μου ή κι εναντίον μου στις ιδέες, στις απόψεις, στην ομάδα ή στο κόμμα.

Όπως και νάχει , δεν πρόκειται ποτέ να βρεθούμε πια, αλλά σε ευχαριστώ για το σοκ που μου προκάλεσες.

Αυτό που λέει ότι  ένας λαος κοιμότανε με το Βατοπέδιο, τον Εφραίμ, το Ρουσόπουλο, την κρίση, το πετρέλαιο, την Μενεγάκη και τα γκάλοπ.Κυβέρνηση, αντιπολίτευση μέχρι χτες γυρνάγαν στα κανάλια και η αστυνομία στα γήπεδα.

Κοιμόντουσαν όλοι, όλοι μας σου λέω, και ένα ΜΠΑΜ μας ξύπνησε.

Η ψευτοδημοκρατία, που δεν θέλει τους αντιφρονούντες, τους διαφορετικούς τους σκοτώνει, το ξέρω από την Ιστορία (Χούντα, Πολυτεχνείο, Καλτεζάς νομίζω ο προηγούμενος, Κουμής, Κανελλοπούλου από εξοστρακισμένο ..διάολο κι αυτοί, ποιός τους θυμάτε;)

Τόσα καμμένα αυτοκίνητα , κτίρια, δουλειές και υπολήψεις. Πόσα άραγε κοστολογούν την ζωή σου; Όλα!Αν ήμουν ο πατέρας σου θα έκαιγα νομίζω όλο το κόσμο για να τον ξαναφτιάξω από την αρχή, μόνο με σένα μέσα.

Δεν είμαι όμως.Κρατάω το χαμόγελό σου .

Τα αυτοκίνητα, τα μαγαζιά , οι  καμμένες Τράπεζες, οι δουλειές όλα θα ξαναγίνουν.Εσύ θα λείπεις .Χιλιάδες κόσμος θα ξαναβυθιστεί στη μαλακωσιά του καναπέ του και θα ξεχνάει.Το χαμόγελό σου πίσω από την λάμψη της μολότωφ σαν ήλιος, το μπαμ του δυστυχισμένου μπάτσου σαν ίσκιος.

Θα πιώ απόψε στο χαμόγελό σου, θα προσπαθήσω να μη κοιμηθώ, να μη ξεχάσω…