Η αλεπού και το τύμπανο
(Λαϊκό τουρκικό παραμύθι)
Μια φορά και έναν καιρό, ζούσε σε ένα δάσος μια αλεπού. Ήταν χειμώνας, είχε χιονίσει και έκανε πολύ κρύο. Όλα τα ζώα είχαν λουφάξει στις φωλιές τους, τα δέντρα ήταν κάτασπρα και τα κλαδιά τους βαριά από το χιόνι. Οι νιφάδες του χιονιού χόρευαν τον όμορφο χορό τους σιωπηλά. Παντού ησυχία. Η σιωπή του χιονιού βασίλευε στο δάσος.
Ξαφνικά, μέσα σε αυτή την ησυχία ακούστηκε ένας θόρυβος, ένας παράξενος θόρυβος.
Η αλεπού, που είχε τρυπώσει στη φωλιά της για να μη κρυώνει, άκουσε τον θόρυβο και αναρωτήθηκε από πού ερχόταν. Έβγαλε μερικές φορές έξω το κεφάλι της γεμάτη περιέργεια, αλλά δεν μπόρεσε να καταλάβει. Ο παράξενος θόρυβος συνέχισε να ακούγεται και η αλεπού άρχισε με αγωνία να αναρωτιέται τι μπορούσε να σημαίνει αυτός ο επίμονος θόρυβος. Κάθε φορά που έβγαζε έξω το κεφάλι της για να κοιτάξει τριγύρω, σερνόταν φοβισμένη πάλι πίσω. «Α! Δεν μπορώ να ζω με αυτόν τον φόβο», σκέφτηκε. «Πρέπει να μάθω τι συμβαίνει, από πού έρχεται αυτός ο θόρυβος.» Εξάλλου, πεινούσε πολύ. Έτσι, περιέργεια και πείνα μαζί την βοήθησαν να ξεπεράσει τον φόβο της και να βγει έξω. «Ό,τι και να’ ναι αυτός ο θόρυβος, πρέπει να βγω», σκέφτηκε.
Αποφασισμένη , βγήκε από τη φωλιά της και άρχισε να ψάχνει. Ο θόρυβος ακουγόταν δυνατά. Προχώρησε προσεκτικά προς το μέρος από το οποίο ακουγόταν και είδε να κρέμεται από το κλαδί ενός δέντρου κάτι που έμοιαζε με σάκο. Τα κλαδιά, που με κάθε φύσημα του ανέμου χτυπούσαν πάνω στο σάκο ακόμα, έκαναν αυτόν τον παράξενο θόρυβο. Πλησίασε αργά.
Από κοντά αυτός ο θόρυβος δεν ακουγόταν καθόλου τρομακτικός. «Τι μπορεί να έχει μέσα ο σάκος; Κρέας, λάδι ή τυρί;» αναρωτήθηκε πεινασμένη. Τεντώθηκε και τον κατέβασε κάτω. Δεν ήταν τόσο βαρύς όσο νόμιζε. Τον κοίταξε από όλες τις μεριές. Δεν φοβόταν πια, αλλά πεινούσε ακόμα πιο πολύ. Τελικά αποφάσισε να σκίσει τον σάκο για να δει τι υπήρχε μέσα.
Και τότε είδε ότι μέσα δεν υπήρχε τίποτα. Αυτό που το πέρασε για σάκο, δεν ήταν τίποτε άλλα παρά ένα τύμπανο. Άδικα λοιπόν φοβόταν και αγωνιούσε. Επειδή όμως η αλεπού μας, αντίθετα από τις άλλες, δεν ήταν μόνο πονηρή αλλά και έξυπνη, έβγαλε τα συμπεράσματα της από αυτό που της συνέβη και είπε στον εαυτό της:
- Να μην φοβάσαι για πράγματα μόνο και μόνο επειδή δεν τα ξέρεις.
- Ό,τι είναι κούφια και άδειο κάνει από μόνο του πολύ θόρυβο.
- Αν είχα καθίσει μέσα στη φωλιά μου, δεν θα γλίτωνα από τον φόβο μου.
Τώρα όμως δεν φοβάμαι πια. Όχι μόνο εγώ, αλλά κανείς μέσα στο δάσος δεν χρειάζεται να φοβάται. Θα πω τα καλά νέα και στα υπόλοιπα ζώα.
Μήνυμα: Ο φόβος νικιέται όταν τον αντιμετωπίζεις
|
“Vulpes vulpes” από Aries Tottle διατίθεται με άδεια χρήσης CC by-2.0
