ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΧΕΙΡΩΝΑΚΤΙΚΕΣ ΕΡΓΑΣΙΕΣ

Και οι δυο μορφές εργασίας συμβάλλουν:

• Στην εξοικονόμηση υλικών αγαθών με νόμιμα μέσα. Το άτομο επιλύει τις βιοτικές του ανάγκες και αναβαθμίζει την ποιότητα ζωής του, χωρίς να εξα­ναγκάζεται να εκλιπαρεί, να ταπεινώνεται, να παραβαίνει τις αρχές του καινά καταφεύγει στην κλοπή, στη βία και στο έγκλημα.
• Συμβάλλουν εξίσου στην κοινωνικοποίηση του ατόμου. Το άτομο, ανε­ξάρτητα από τη μορφή εργασίας του, μαθαίνει να συνεργάζεται, να διαλέγεται, να υποχωρεί, όταν πρέπει, να αναγνωρίζει την προσφορά των συνανθρώπων του, να αποφεύγει τον κακοήθη ανταγωνισμό, το φανατισμό, το δογματισμό και τον ατομικισμό.
• Βοηθούν και οι δυο μορφές στη σύναψη ορθών διαπροσωπικών σχέσεων. Το άτομο στο χώρο εργασίας του έρχεται σε επικοινωνία με άλλους και με τον τρόπο αυτό επιλέγει εκείνα με τα οποία έχει κοινά ενδιαφέροντα, που ταιριάζουν περισσότερο με το χαρακτήρα του. Έτσι δημιουργεί φιλίες και κοινωνικές σχέσεις.
• Υποχρεώνουν το άτομο να ακολουθεί τους κανόνες της ηθικής, γιατί διαφορετικά δε θα γίνει αποδεκτό από το κοινωνικό σύνολο, με αποτέλεσμα να απομονωθεί και να αποτύχει επαγγελματικά. Η εργασία οποιασδήποτε μορφής κάνει το άτομο ειλικρινές, συνεπές, συνετό, ανιδιοτελές· το υποχρεώνει να αποβάλει τα παράλογα πάθη και τα κατώτερα ένστικτα και να εκλαμβάνει τον άνθρωπο ως αξία και όχι ως μέσο για εκμετάλλευση.
• Απαλλάσσουν από τη ζήλια, το φθόνο, το μίσος, τη συκοφαντία και άλ­λες μικρότητες, γιατί το άτομο αφοσιώνεται στο εκτελούμενο έργο και μόνο σ` αυτό. Εξάλλου, με την εργασία αποφεύγονται και άλλες κακές συνήθειες, που θα ευδοκιμούσαν με τον υπερβολικό ελεύθερο χρόνο και την αεργία. Εύστοχα οι προγονοί μας έλεγαν: Αργία μήτηρ πάσης κακίας.
• Βοηθούν στην καταπολέμηση του συμπλέγματος κατωτερότητας, που δημιουργεί η ανεργία και στην απαλλαγή από τη συναισθηματική γήρανση, που γεννά η παραίτηση από τη δημιουργία.
• Καταπολεμούν την αβεβαιότητα, την ανασφάλεια, την ανία και την πλήξη και καθιστούν το άτομο αισιόδοξο, αγωνιστικό και το εφοδιάζουν με υπομονή και επιμονή.
• Συντελούν, άλλες περισσότερο και άλλες λιγότερο, στην ανάπτυξη της χρίσης, της φαντασίας, της σφαιρικής αντιμετώπισης των καταστάσεων. Επί­σης, και με τις δυο μορφές εργασίας τα άτομα μπορούν να αυτοπροσδιοριστούν, να φτάσουν στην αυτογνωσία, στην ετερογνωσία και στην ανθρωπογνωσία γε­νικότερα. Ακόμη τα άτομα ερχόμενα σε επαφή στο χώρο εργασίας αποβάλλουν τις προλήψεις και αντιμετωπίζουν με ορθολογισμό τις καταστάσεις.
• Προάγεται ο πολιτισμός, γιατί τα πολιτιστικά έργα δεν είναι μόνο προϊό­ντα της διανόησης, αλλά και έργα των χεριών. Αδιάψευστοι μάρτυρες είναι τα πο­λυπληθή μνημεία σε όλες τις χώρες του πλανήτη μας.
• Συμβάλλουν εξίσου στην ανάπτυξη της εθνικής οικονομίας, που είναι απαραίτητος παράγοντας τόσο για την κοινωνική πρόνοια, όσο και για τη δια­φύλαξη της ακεραιότητας της χώρας,
• Δίνουν παγκόσμια διάσταση στο άτομο, αν οι εργασίες αυτές αφορούν όχι μόνο τους κατοίκους της χώρας τους, αλλά απευθύνονται και σε κατοίκους άλλων χωρών του πλανήτη μας.
• Και οι δυο μορφές εργασίας επιδρούν και στη βιολογική υπόσταση του ανθρώπου. Η ψυχική ικανοποίηση που αισθάνεται το άτομο από την εργασία συμβάλλει στη σωματική ευεξία και στη χαρούμενη διάθεση για ζωή· αισθάνε­ται ακμαίο, ζωντανό και νιώθει την ανάγκη να ζήσει την κάθε στιγμή.
• Συμβάλλουν και οι δυο μορφές στην ολοκλήρωση της προσωπικότητας του ατόμου, γιατί αισθάνεται κοινωνικά χρήσιμο και νιώθει καταξιωμένο, με αποτέλεσμα να προσεγγίζει την ευτυχία.
• Αποφεύγονται τα φαινόμενα κοινωνικής παθο­γένειας, όπως είναι η βία, η εγκληματικότητα, η περιθωριοποίηση με αποτέλεσμα να επικρατεί κοινωνική γαλήνη, που οδηγεί με τη σειρά της στην κοινωνική ευημερία.