Η Θεολογία… στο σχολείο

Διαβάστε το βίο του Γέροντα Βησσαρίωνα, του οποίου το λείψανο βρέθηκε αναλλοίωτο.

Μια ομιλία για το νόημα της Ενσἀρκωσης του Χριστού

Δείτε την συγκλονιστική ιστορία ενός νεαρού που ξύπνησε από κώμα λίγες  ώρες πριν του αφαιρέσουν τα όργανα.

Παρακολουθήστε μια παρουσίαση για τα Χριστούγεννα,  η οποία εκπονήθηκε συνεργατικά σε διαδικτυακό μάθημα του Διορθόδοξου Κέντρου της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Ένας πατέρας με οικονομική άνεση, θέλοντας να διδάξει στο γιο του
τι σημαίνει φτώχεια, τον πήρε μαζί του για να περάσουν λίγες μέρες
στο χωριό, σε μια οικογένεια που ζούσε στο βουνό.

Πέρασαν τρεις μέρες και δυο νύχτες στην αγροικία. Καθώς επέστρεφαν
στο σπίτι, μέσα στο αυτοκίνητο, ο πατέρας ρώτησε το γιο του:

«Πώς σου φάνηκε η εμπειρία;»

«Ωραία» απάντησε ο γιος με το βλέμμα καρφωμένο στο κενό.

«Και τι έμαθες;» συνέχισε με επιμονή ο πατέρας.

Ο γιος απάντησε:

– Εμείς έχουμε έναν σκύλο, ενώ αυτοί τέσσερις.

– Εμείς διαθέτουμε μια πισίνα που φτάνει μέχρι τη μέση του κήπου,
ενώ αυτοί ένα ποτάμι δίχως τέλος, με κρυστάλλινο νερό, μέσα και γύρω
από το οποίο υπάρχουν και άλλες ομορφιές.

– Εμείς εισάγουμε φαναράκια από την Ασία για να φωτίζουμε τον κήπο
μας, ενώ αυτοί φωτίζονται από τα αστέρια και το φεγγάρι.

– Η αυλή μας φτάνει μέχρι το φράχτη, ενώ η δική τους μέχρι τον
ορίζοντα.

– Εμείς αγοράζουμε το φαγητό μας· αυτοί πάλι, σπέρνουν και θερίζουν
γι αυτό.

– Εμείς ακούμε CDs. Αυτοί απολαμβάνουν μια απέραντη συμφωνία από
πουλιά, βατράχια, και άλλα ζώα. Και όλα αυτά διακόπτονται που και
που από το ρυθμικό τραγούδι του γείτονα που εργάζεται στο χωράφι.

– Εμείς μαγειρεύουμε με ηλεκτρική κουζίνα. Αυτοί ό,τι τρώνε έχει
αυτή τη θεσπέσια γεύση, μια και μαγειρεύουν στα ξύλα.

– Εμείς, για να προστατευθούμε, ζούμε περικυκλωμένοι από έναν τοίχο
με συναγερμό. Αυτοί ζουν με τις ορθάνοιχτες πόρτες τους,
προστατευμένοι από τη φιλία των γειτόνων τους.

– Εμείς ζούμε «καλωδιωμένοι» με το κινητό, τον υπολογιστή, την
τηλεόραση. Αυτοί, αντίθετα, «συνδέονται» με τη ζωή, τον ουρανό, τον
ήλιο, το νερό, το πράσινο του βουνού, τα ζώα τους, τους καρπούς της
γης τους, την οικογένειά τους.

Ο πατέρας έμεινε έκθαμβος από τις απαντήσεις του γιου του.
Και ο γιος ολοκλήρωσε με τη φράση:
«Σ’ευχαριστώ, μπαμπά, που μας δίδαξες πόσο φτωχοί είμαστε.»

ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΓΙΝΟΜΑΣΤΕ ΦΤΩΧΟΤΕΡΟΙ ΣΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΠΟΥ
ΕΧΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗ ΦΥΣΗ, ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ ΕΡΓΑ ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ ΜΑΣ.

ΑΓΩΝΙΟΥΜΕ ΠΩΣ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ, ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ, ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
ΑΝΤΙ ΝΑ ΜΑΣ ΑΠΑΣΧΟΛΕΙ «ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ».

— Γεώργιος Δ. Παπαδημητρίου
Αρχαία Κόρινθος

Νοεμβρίου 28, 2011 — Χαράλαμπος

Του Γιώργου Ντουδεσκέα, Realnews – 03.25

Σε καταφύγια θαλπωρής μετατρέπουν οι μητροπόλεις της χώρας πολλά μοναστήρια, προκειμένου να φιλοξενήσουν τους άστεγους των πόλεων που χτυπήθηκαν από την κρίση και κοιμούνται τις νύχτες σε παγκάκια και πλατείες…

Σε πολλές μονές ολοκληρώθηκαν οι τελευταίες εργασίες ώστε να είναι έτοιμες να υποδεχθούν στα μετόχια τους πρώτους αστέγους ενώ πολλοί άποροι βρήκαν πρόσφατα καταφύγιο σε ξενώνες μητροπόλεων.

Διαβάστε την ιστορία του προσκυνήματος της Αγίας Βαρβάρας και για την θαυματουργική εύρεση της εικόνας της αγίας

Δείτε ένα αφιέρωμα στους τρεις σύγχρονους γέροντες Παΐσιο, Πορφύριο και Ιάκωβο

Διαβάστε μια εργασία σχετική με τους Ρώσους στάρετς

Διαβάστε σχετικό άρθρο εδώ

Διαβάστε σχετικό άρθρο του μακαριστού π. Θεοκλήτου Διονυσιάτου.

τεῦχ. 73, Μαρτ. – Ἀπρ. 2011

Εἰσαγωγικά: Μιά πολύ διαφωτιστική εἰσήγηση

Ὅπως εἶναι γνωστό, στή χώρα μας ἔχει ἐμφανισθεῖ τά τελευταῖα χρόνια τό κίνημα τῆς ἀρχαιολατρίας, πού δραστηριοποιεῖται ἔντονα μέ διάφορες ὁμάδες καί ὀργανώσεις, ἐπιδιώκοντας τήν κατάργηση τοῦ Χριστιανισμοῦ καί τήν ἐπαναφορά τῆς ἀρχαίας (εἰδωλολατρικῆς) ἑλληνικῆς θρησκείας. Στά πλαίσια τῆς προπαγάνδας, πού ἀσκεῖται ἀπό τό κίνημα αὐτό, ἀλλά καί στό κλῖμα τῆς ἔντονης ἐχθρότητας καί ἀντιπαράθεσης μέ τόν Χριστιανισμό, ἐξιδανικεύεται ὁ ἀρχαῖος ἑλληνισμός στό σύνολό του, συμπεριλαμβανομένης καί τῆς θρησκείας. Ἔτσι, ὁ μέν Χριστιανισμός παρουσιάζεται ὡς σκοταδισμός, φανατισμός, μισαλλοδοξία, κατάπτωση καί ὀπισθοδρόμηση, ἀλλά καί ὡς ὑπεύθυνος γιά ὁ,τιδήποτε κακό ἤ ἀρνητικό ἔχει ἐμφανισθεῖ στόν κόσμο, ἡ δέ ἀρχαία εἰδωλολατρία ἐμφανίζεται ὡς ἡ, δῆθεν, τελειότερη θρησκεία, «ἡ πιό ἐξευγενισμένη θρησκεία, πού ὑπῆρξε ποτέ στήν ἱστορία», «ἡ γνησιότερη θρησκευτική ἔκφραση τοῦ ἑλληνισμοῦ», ἡ θρησκεία τοῦ φωτός, τῆς ἁρμονίας καί τῆς τελειότητας καί πολλά ἄλλα παρόμοια.

τεῦχ. 72, Ἰαν. – Φεβρ. 2011

Ὁ ἔρωτας, ὡς «σημεῖον ἀντιλεγόμενον» τοῦ Χριστιανισμοῦ

Ἡ ἐποχή μας χαρακτηρίζεται, ἐκτός τῶν ἄλλων, ἀπό τήν ἐλεύθερη διακίνηση καί ἀνταλλαγή ἀγαθῶν καί προϊόντων στήν πολυπολιτισμική καί διαπολιτισμική κοινωνία πού ζοῦμε. Ἡ ἀνταλλαγή τέτοιων στοιχείων δέν εἶναι, βέβαια, χαρακτηριστικό μόνο τῶν ἡμερῶν μας. Ὁ ἑλληνικός πολιτισμός εἰδικότερα (προχριστιανικός καί χριστιανικός) δέν ὑπῆρξε ποτέ ἕνα κλειστό σύστημα. Πάντα εἶχε τήν ἱκανότητα νά διακρίνει καί νά ἐπιλέγει θετικά στοιχεῖα ἀπό ἄλλους πολιτισμούς καί νά τά ἐντάσσει ὀργανικά στό σῶμα του, χωρίς νά ὑφίσταται οὐσιαστικές ἀλλοιώσεις. Εἶχε, ἐπίσης, τή φυσική ἱκανότητα νά διακρίνει κάθε κατώτερο ἤ ἀρνητικό στοιχεῖο καί νά τό ἀπορρίπτει. Κάτι τέτοιο δέν φαίνεται νά συμβαίνει στίς μέρες μας, ὅπου πολιτισμικά προϊόντα διακινοῦνται καί προσλαμβάνονται ἄκριτα, μέ ἀποτέλεσμα νά ἀλλοιώνεται ἡ οὐσία τόσο τοῦ ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ, ὅσο καί τῆς Ὀρθόδοξης πίστης μας. Ἕνα πρόχειρο ἀλλά ἐνδεικτικό παράδειγμα αὐτοῦ τοῦ φαινομένου εἶναι ὁ ἁγιο-Βασίλης τῆς δυτικῆς σύγχυσης, ὁ γνωστός Santa-Claus μέ τήν κόκκινη κάπα καί τά ὁλόλευκα γένια, πού ἐπινοήθηκε, ὅπως εἶναι γνωστό, ἀπό μιά διαφήμιση τῆς Coca Cola, πρωτοεμφανίσθηκε δέ ὡς ἅγιος Νικόλαος καί «μετωνομάστηκε» στήν πορεία σέ ἁγιο-Βασίλη. Εἶναι τόσο ἰσχυρή ἡ παρουσία του τίς μέρες τῶν ἑορτῶν, πού ἔχουμε σχεδόν ξεχάσει τόν πραγματικό Ἅγιο τῆς Ἐκκλησίας, τόν ἀσκητικό Ἱεράρχη μέ τά μαῦρα γένια.

τεῦχ. 71, Νοε. – Δεκ. 2010

Τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ στό ἐπίκεντρο ἀμφισβητήσεων

Ἡ ἱστορικότητα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ εἶναι κάτι αὐτονόητο γιά κάθε Χριστιανό, ἀλλά καί γιά κάθε καλοπροαίρετο ἄνθρωπο. Σύμφωνα μέ τή σαφέστατη μαρτυρία τῆς Ἁγ. Γραφῆς, ὁ Ἰησοῦς εἶναι ἕνα ἱστορικό πρόσωπο, πού γεννήθηκε στήν Βηθλεέμ τῆς Ἰουδαίας, «ἐπί Καίσαρος Αὐγούστου», δίδαξε τόν Λαό, ἔκανε θαύματα, σταυρώθηκε «ἐπί Ποντίου Πιλάτου» καί ἀναστήθηκε «τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ». Ἀλλά καί ἡ ἐπιστημονική ἔρευνα ἐπιβεβαιώνει, ὄχι βέβαια ὅλα, ἀλλά ἀρκετά ἀπό τά στοιχεῖα τοῦ ἱστορικοῦ βίου τοῦ Ἰησοῦ, τά ὁποῖα γνωρίζουμε ἀπό τά Εὐαγγέλια. Ὡστόσο, ἀπό χώρους ἐχθρικούς πρός τόν Χριστιανισμό, εἴτε «ἐπιστημονικούς» εἴτε χώρους ἰδεολογικά φορτισμένους, ἐγείρονται κατά καιρούς ἀμφισβητήσεις τῆς ἱστορικότητας τοῦ Χριστοῦ καί ἐπιστρατεύονται «ἐπιστημονικά» ἐπιχειρήματα γιά νά «στηρίξουν» τίς ἀμφισβητήσεις αὐτές. Ἡ προβολή τέτοιων ἀμφισβητήσεων ἀπό μέσα ἐνημερώσεως καί κάθε εἴδους ἔντυπα ἐντείνεται, συνήθως, ὅσο πλησιάζουν οἱ μεγάλες ἑορτές τοῦ Χριστιανισμοῦ, προκειμένου νά πεισθεῖ τό εὐρύ κοινό ὅτι τά γεγονότα, πού ἑορτάζει ἡ Ἐκκλησία, εἶναι ἕνας μῦθος, πού στερεῖται κάθε ἱστορικῆς βάσης.

τεῦχ. 70, Σεπτ. – Ὀκτ. 2010

Ἀπαρχές καί ἐξάπλωση τοῦ «χαρισματικοῦ κινήματος»

Εἶναι γεγονός ὅτι ὁ σπουδαιότερος ἴσως λόγος, γιά τόν ὁποῖο γνωρίζει μεγάλη ἐξάπλωση ἡ αἵρεση τῶν Πεντηκοστιανῶν στίς μέρες μας, εἶναι ὁ ἰσχυρισμός ὅτι μεταξύ τῶν μελῶν της ἐμφανίζονται τά πνευματικά «χαρίσματα» τῆς πρώτης Ἐκκλησίας καί ἰδιαίτερα ἡ «γλωσσολαλία» ἤ «γλωσσολαλιά». Τό κίνημα τῶν Πεντηκοστιανῶν καί πολλές ἄλλες «χαρισματικές» ὁμάδες θεωροῦν τά «χαρίσματα» ὡς ἀπόδειξη γνησιότητας τῆς «ἐκκλησίας» τους, ὡς σφραγίδα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὡς ἀναβίωση τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἀποστόλων, ὡς ἐπανάληψη τοῦ γεγονότος τῆς Πεντηκοστῆς. Ὅσα μέλη διαθέτουν τέτοια «χαρίσματα», ἔχουν τήν ἀπόλυτη βεβαιότητα, ὅτι βρίσκονται στόν σωστό δρόμο, ὅτι κατέχουν τό πλήρωμα τῆς «ἀλήθειας», ὅτι εἶναι μέλη μιᾶς ζωντανῆς «ἐκκλησίας», σέ ἀντίθεση μέ τίς νεκρές ἤ παρηκμασμένες θρησκευτικές κοινότητες (αἱρέσεις) τοῦ περιβάλλοντός τους. Κατά συνέπειαν, εἶναι πολύ δύσκολο νά ἀντιληφθοῦν ὅτι, ὅσα θεωροῦν ὡς πνευματικά «χαρίσματα» δέν εἶναι τίποτε ἄλλο ἀπό φαινόμενα δαιμονικῆς πλάνης, πολύ γνωστά στόν Ὀρθόδοξο χριστιανικό χῶρο.

τεῦχ. 69, Ἰούλ. – Αὐγ. 2010

Τό φαινόμενο τοῦ βαμπιρισμοῦ σήμερα

Στίς μέρες μας μποροῦμε νά μιλήσουμε γιά «βαμπιρομανία» καί φρενίτιδα μέ τούς ζωντανούς – νεκρούς, δηλαδή τούς βρυκόλακες τῶν λαϊκῶν προλήψεων καί παραδόσεων. Ὁ μύθος τοῦ αἱμοδιψοῦς Πρίγκηπα τῆς Τρανσυλβανίας καί οἱ ταινίες τῆς δεκαετίας τοῦ ’50 ἦταν μόνον ἡ ἀρχή. Σήμερα παρατηρεῖται στίς Η.Π.Α. τό φαινόμενο σέ διάφορα ὁμαδικά πάρτυ νά γίνεται αἱμοληψία ὡς ἀκραία μορφή κοινωνικῆς ἀνατροπῆς καί πρόκλησης (!) ἀπό μεθυσμένους νεαρούς, ἐνῶ στόν ἡμερήσιο τύπο μερικές φορές καταγράφονται νυχτερινές ἐπιθέσεις ἀπό ἐφήβους πού μέ εἰδική σύριγγα θέλησαν νά «δοκιμάσουν» τό αἷμα ἀνύποπτων περαστικῶν. Τό ἐφηβικό μυθιστόρημα «Τό Λυκόφως»

τεῦχ. 68, Μάϊ. – Ἰουν. 2010

Κατευθυνόμενη προπαγάνδα καί σύγχυση

Ἡ προπαγάνδα, πού συστηματικά ἀσκεῖται στίς μέρες μας ἀπό διάφορες πλευρές, δημιουργεῖ συνήθως τέτοια σύγχυση, ὥστε πολλοί ἀπό μᾶς κινδυνεύουμε νά ξεχάσουμε ἀκόμη καί τά αὐτονόητα. Σέ πολλές περιπτώσεις τό ἀποτέλεσμά της εἶναι ἡ πλήρης διαστροφή τῆς ἱστορικῆς ἀλήθειας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τέτοιας ἔντεχνα κατευθυνόμενης καί μεθοδευμένης προπαγάνδας εἶναι οἱ ἰσχυρισμοί τῶν γνωστῶν ἀρχαιολατρῶν τῆς ἐποχῆς μας (ὁπαδῶν τῆς ἀρχαίας εἰδωλολατρίας καί τῆς ἀναβίωσής της), ὅτι ὁ Χριστιανισμός ἐπικράτησε μέ τή βία!, ὅτι ἐπεβλήθη μέ αὐτοκρατορικά διατάγματα!, ὅτι ἐξεδίωξε τήν ἀρχαία ἑλληνική θρησκεία!, ὅτι οἱ Χριστιανοί κατέστρεψαν τά ἀρχαῖα μνημεῖα (βλ. τεῦχ. 37 τοῦ ἐντύπου μας)!, ὅτι διέπραξαν φοβερά ἐγκλήματα (προβάλλεται κατά κόρον ἡ μοναδική ἴσως περίπτωση τῆς δολοφονίας τῆς φιλοσόφου Ὑπατίας στήν Ἀλεξάνδρεια. Ἄν ὑπῆρχε καί ἄλλο τέτοιο γεγονός, θά ἦταν προφανῶς πασίγνωστο μέσω τῆς σύγχρονης προπαγάνδας: βλ. καί τεῦχ. 66 τοῦ ἐντύπου μας)! καί πολλά ἄλλα. Ἡ ἀρχαία εἰδωλολατρία προβάλλεται συνήθως ὡς «ὄμορφος κόσμος, ἠθικός, ἀγγελικά πλασμένος», ὁ δέ Χριστιανισμός ὡς σκοταδισμός, φανατισμός, μισαλλοδοξία καί ὀσπισθοδρόμηση. Ἡ ἐπιχειρούμενη διαστροφή περιβάλλεται ἀκόμη καί ἐπιστημονικό μανδύα: γίνεται ἐπιλεκτική χρήση τῶν πηγῶν ἤ κάποιων μεμονωμένων μαρτυριῶν γιά ὅ,τι συμφέρει τήν προπαγάνδα, ἐνῶ ἀγνοεῖται ἐντελῶς ὁ κύριος ὄγκος τῶν πηγῶν, ὁ ὁποῖος συνήθως μαρτυρεῖ γιά τό ἀντίθετο.

τεῦχ. 67, Μαρτ. – Ἀπρ. 2010

Ἡ ἀμφισβήτηση Ἐκκλησίας καί Ἱερωσύνης

Ὅπως εἶναι γνωστό, ὁ Προτεσταντισμός προῆλθε ὡς ἀντίδραση σέ μιά σειρά ἀπό ἀνεπίτρεπτες καί ἔξω ἀπό τό χριστιανικό πνεῦμα ἐνέργειες ἤ ὑπερβολές τοῦ Παπισμοῦ τῶν σκοτεινῶν χρόνων τοῦ Μεσαίωνα. Στήν προσπάθειά του νά ἀνεύρει τή χαμένη «αὐθεντικότητα», ὁ Προτεσταντισμός σάρωσε κυριολεκτικά καίρια καί αὐθεντικά στοιχεῖα τοῦ ἀρχικοῦ Χριστιανισμοῦ, μέ ἀποτέλεσμα νά ἀπομακρυνθεῖ πολύ περισσότερο ἀπό τήν οὐσία του. Ἔτσι προέκυψε γιά μιά ἀκόμη φορά τό φαινόμενο νά ἀντιμετωπίζεται μιά αἵρεση μέ μιά ἄλλη, ἤ μᾶλλον μέ ἕνα πλῆθος αἱρέσεων, καί, τελικά, ἀντί γιά καλό, νά γίνεται περισσότερο κακό.

τεῦχ. 66, Ἰαν. – Φεβρ. 2010

Ποιά ἦταν ἡ ἱστορικὴ Ὑπατία

Ἡ Ἀλεξανδρινὴ νεοπλατωνικὴ φιλόσοφος Ὑπατία ὑπῆρξε ἡ πρώτη γυναίκα ποὺ διακρίθηκε στὰ μαθηματικά. Μολονότι θεωρεῖται ὅτι ὁ βίος της ἁπλώνεται στὴν Ἀλεξάνδρεια, περίπου ἀπὸ τὸ 370 ὡς τὸ 415 μ.Χ., ἡ μαρτυρία τοῦ χρονογράφου Ἰωάννη Μαλάλα καὶ ἄλλες σοβαρὲς ἐνδείξεις συγκλίνουν στὸ ὅτι γεννήθηκε γύρω στὸ 355 καὶ ἑπομένως πέθανε περίπου 60 ἐτῶν (M. Dzielska, Ὑπατία ἡ Ἀλεξανδρινή, Ἀθήνα 1997, σ. 188). Κόρη του Θέωνος, ἐπίσης μαθηματικοῦ καὶ φιλοσόφου, ἀναδείχθηκε στὴν ἀναγνωρισμένη ἡγέτιδα τῆς Νεοπλατωνικῆς Σχολῆς στὴν Ἀλεξάνδρεια. Σύμφωνα μὲ τὸ βυζαντινὸ λεξικὸ Σούδα τοῦ 10^ου αἰ., ἡ Ὑπατία συνέταξε σχόλια στὴν Ἀριθμητικὴ τοῦ Διοφάντη τοῦ Ἀλεξανδρέως, στὰ Κωνικὰ τοῦ Ἀπολλώνιου ἀπὸ τὴν Πέργη καὶ στὸν Ἀστρονομικὸ κανόνα τοῦ Πτολεμαίου. Αὐτὰ τὰ ἔργα μπορεῖ νὰ χάθηκαν, ἀλλὰ οἱ τίτλοι τους, σὲ συνδυασμὸ μὲ τὶς ἐπιστολὲς τοῦ Συνεσίου ἐπισκόπου Κυρήνης, ὁ ὁποῖος τὴν συμβουλευόταν γιὰ θέματα ὅπως ἡ κατασκευὴ ἑνὸς ἀστρολάβου, δείχνουν ὅτι ἡ Ὑπατία εἶχε ἀφοσιωθεῖ ἰδιαίτερα στὴν ἀστρονομία καὶ τὰ μαθηματικά, ἐνῶ ἡ ὕπαρξη κάποιων αὐστηρὰ φιλοσοφικῶν ἔργων της εἶναι ἄγνωστη.

τεῦχ. 65, Νοε. – Δεκ. 2009

Οἱ Βιβλικές ἀναφορές καί ἡ διαστροφή τους

Στήν Ἁγία Γραφή συναντᾶμε ἀρκετές ἀναφορές στό ὄνομα τοῦ Θεοῦ: «Ἁγιασθήτω τό ὄνομά σου» (Ματθ. 6,9) εἶναι ἕνα ἀπό τά αἰτήματα τῆς γνωστῆς θεοπαράδοτης «Κυριακῆς προσευχῆς», ἐνῶ ἀλλοῦ γίνεται λόγος γιά τό «ὄνομα τό ὑπέρ πᾶν ὄνομα» καί τονίζεται μέ ἔμφαση ὅτι «ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ πᾶν γόνυ κάμψῃ ἐπουρανίων καί ἐπιγείων καί καταχθονίων» (Φιλ. 2, 9-10). Αὐτές τίς βιβλικές ἀναφορές, καί πολλές ἄλλες, ἡ Ὀρθόδοξη Παράδοση τίς κατανοεῖ στό πλαίσιο τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου διά τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅπως ἀκριβῶς κάνει καί ἡ ἴδια ἡ Ἁγία Γραφή.

Διαβάστε σχετικό άρθρο του περιοδικού της Αρχιεπισκοπής Αθηνών “Τόλμη” (Σεπτεμβρίου 2007)

τεῦχ. 64, Σεπτ. – Ὀκτ. 2009

Οἱ χριστιανικές αἱρέσεις καί τό Βάπτισμα

Οἱ αἱρέσεις ἀποτελοῦν «σποράν» καί «βοτάνην» τοῦ διαβόλου, κατά τούς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας. Μέ αὐτές ὁ εἰσηγητής τῆς πλάνης, «ὁ πλανῶν τήν οἰκουμένην ὅλην» (Ἀποκ. 12,9), ἐπιχειρεῖ νά πλήξει καίρια στοιχεῖα τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, ὅπως τά ἱερά Μυστήρια, ἀπό τά ὁποῖα ἐξαρτᾶται ἀπόλυτα ἡ σωτηρία μας. Οἱ προτεσταντικές αἱρέσεις, ὅπως εἶναι γνωστό, μέ τήν ἐμφάνισή τους ἀπέρριψαν ὅλα τά Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας καί δέχονται μόνο τό Βάπτισμα καί τή Θεία Εὐχαριστία, διαστρέφοντας, ὅμως, τό νόημα καί τή σημασία τους. Τό Βάπτισμα, ὡς ἕνα ἀπό τά κορυφαῖα ἐκκλησιαστικά Μυστήρια, ἀποτέλεσε νωρίς στόχο ποικίλων αἱρέσεων, παλαιότερων καί σύγχρονων, ἰδιαίτερα δέ τῶν αἱρέσεων τοῦ προτεσταντικοῦ χώρου: ἐνῶ, κατά τήν Ἁγία Γραφή, τό Μυστήριο αὐτό πραγματικά σώζει (Α’ Πέτρ. 3,21) καί, κατά τούς λόγους τοῦ Κυρίου, ἀποτελεῖ ἀπαραίτητη προϋπόθεση γιά τήν εἴσοδό μας στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ (Ἰω. 3,5), οἱ προτεσταντικές αἱρέσεις καί οἱ προερχόμενες ἀπ’ αὐτές τό ἔχουν ὑποτιμήσει σέ ἁπλή τελετή μή ἀναγκαία γιά τή σωτηρία. Γιά τούς Προτεστάντες τό Βάπτισμα δέν εἶναι Μυστήριο.