Η Θεολογία… στο σχολείο

 Η σταύρωση ως θανατική ποινή

Τη θανατική ποινή της σταύρωσης τη συναντάμε σε πολλούς ανατολικούς λαούς. Στους Εβραίους δεν υπήρχε. Την έφεραν οι Ρωμαίοι, αλλά δεν την επέβαλαν σε ρωμαίους πολίτες.

  Ο Κικέρωνας σε ένα έργο του γράφει: «Το να δέσουν ένα Ρωμαίο πολίτη είναι κακούργημα· το να τον κτυπήσουν, είναι έγκλημα· να τον φονεύσουν, σχεδόν μία πατροκτονία· τι να πω λοιπόν αν έχει κρεμασθεί στο σταυρό; Σε τέτοια ανόσια πράξη δεν μπορεί να δοθεί καμιά ονομασία που να της αξίζει!».

Επιβαλλόταν σε μεγάλους εγκληματίες, δούλους και αιχμαλώτους πολέμου. Έτσι, εκτός από οδυνηρή και απάνθρωπη, ήταν και ατιμωτική ποινή.

Σε μια προσπάθεια να γίνουν κάποια κείμενα πιο ελκυστικά για τους μαθητές μας, δημιούργησα κάποια ηχητικά αρχεία (podcasts) σχετικά με τους Προφήτες και άλλα θεολογικά θέματα.

Μπορείτε να τα ακούσετε πατώντας εδώ.

Η Μονή Χιλανδαρίου (σερβικά: Манастир Хиландар) είναι 4η στην ιεραρχία των Αγιορείτικων Μονών. Βρίσκεται μέσα στο βουνό, στη βορειανατολική πλευρά. Είναι σερβική Μονή.

Για την ιστορία της μονής πατήστε εδώ.

Ιστορική αναφορά

Τριώδιο ονομάζεται το Λειτουργικό Βιβλίο της Εκκλησίας μας, το οποίο περιλαμβάνει τους Ύμνους που ψέλνονται τις δέκα Κυριακές πριν από το Πάσχα, δηλαδή από την Κυριακή του Τελώνου και του Φαρισαίου μέχρι και το Μεγάλο Σάββατο πριν την Τελετή της Αναστάσεως.

Ονομάζεται έτσι διότι οι περισσότεροι Κανόνες του Όρθρου που συνήθως αποτελούνται από εννέα Ωδές, αυτή την περίοδο περιέχουν μόνο τρείς Ωδές.

Η περίοδος του Τριωδίου είναι ένα στάδιο «προετοιμασίας» για την νηστεία της Μεγάλης Τεσσαρακοστής και ξεκινά από την Κυριακή του «Τελώνου και Φαρισαίου» και τελειώνει την Μεγάλη Εβδομάδα.

Οι ονομασίες των Κυριακών του Τριωδίου:

Μέχρι πριν λίγα χρόνια γνωρίαμε ότι η νήσος Μελίτη, όπου ναυάγησε το πλοίο που οδηγούσε τον Απόστολο Παύλο στη Ρώμη, ήταν η Μάλτα. Τα τελεταία, όμως, χρόνια τα πράγματα φαίνεται να αλλάζουν῍ Πολλοί Έλληνες και ξένοι επιστήμονες ταυτίζουν τη Μελίτη  με την Κεφαλλονιά.

Διαβάστε σχετικά:

για το 3ο Διεθνές Συνέδριο με θέμα “Περί ταυτίσεως Κεφαλληνίας -Μελίτης”

Νήσος Μελίτη “Των Πράξεων”

Στις γνωστές Αποστολικές Εκκλησίες, που ίδρυσε στον Ελλαδικό χώρο ο Απόστολος Παύλος, “με μεγάλη βεβαιότητα” ανήκει και η Εκκλησία της Κεφαλληνίας. Αυτό ήταν το επιστημονικό συμπέρασμα του Γ’ Συνεδρίου με θέμα “Η ταύτιση της Κεφαλληνίας με την Μελίτη των Πράξεων (28,1)”, που συνήλθε στο Αργοστόλι και Ληξούρι της Κεφαλληνίας 26-29 Αυγούστου 1999.

Πατήστε εδώ για να διαβάσετε περισσότερα

Πολλοί είναι αυτοί που εκφράζουν τις επιφυλάξεις τους σχετικά με την αγιοποίηση του Μεγάλου Κωνσταντίνου από την Εκκλησία και τον χαρακτηρισμό του ως Μεγάλου από την Ιστορία.

Έχουν άραγε δίκιο;

Τις απαντήσεις θα μας δώσει ο π. Γεώργιος Μεταλληνός στην ομιλία που ακολουθεί:

Μπορεί μια πρόταση γάμου σε μια γυναίκα να την οδηγήσει στο μαρτύριο; Συνέβη σε πολλές περιπτώσεις γυναικών Μαρτύρων και Νεομαρτύρων. Διαβάστε την σχετική εισήγηση του π. Χρυσοστόμου Μαϊδώνη.

Υπάρχουν εξωγήινοι; Είναι δυνατή μια επίσκεψή τους στη γη; Απαντήσεις στο ενδιαφέρον άρθρο του κ. Κ.Γ. Παπαδημητρακοπούλου

Ο Μεγάλος Αγιασμός τελεῖται κάθε χρόνο τήν 5η καί 6η Ἰανου­α­ρίου. Πολλοί εἶναι αὐτοί οἱ ὁποῖοι ρωτοῦν ἄν ὁ Ἁγιασμός αὐτός πίνεται, χρησιμοποιεῖται γιά ραντισμό, φυλάσσεται στά σπίτια καί ἄν ἀντι­καθιστᾶ τή θεία Κοινωνία.

Διαβάστε το σχετικό άρθρο του in.gr

Διαβάστε ένα απόσπασμα από το σχετικό βιβλίο του Νίκου Ψαρουδάκη

Διαβάστε το πολύ ενδιαφέρον άρθρο του καθηγητή Γεωργίου Μαντζαρίδη

Διαβάστε τη διδασκαλία του Αγίου Δημητρίου του Ροστώφ

Ακολουθούμε τον Χριστό από το Όρος των Ελαιών μέχρι το Σταυρό και με βάση τα Ευαγγέλια και την Ιατρική αναζητούμε τα ακριβή αίτια του θανάτου Του.

από τον Dr Στέφανο Καραγιαννόπουλο

(Ο Dr Στέφανος Καραγιαννόπονλος είναι καθηγητής Παθολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών)

ΑΓΩΝΙΑ ΣΤΟ ΟΡΟΣ ΤΩΝ ΕΛΑΙΩΝ

Όταν ο Ιησούς και οι Μαθητές Του ολοκλήρωσαν το δείπνο για το Πάσχα των Ιουδαίων-στον πάνω όροφο ενός σπιτιού της νοτιοδυτικής Ιερουσαλήμ- κατευθύνθηκαν προς το όρος των Ελαιών (γνωστό ως Γεθσημανή), βορειοανατολικά της πόλης. Εκεί -γνωρίζοντας προφανώς ότι η ώρα του θανάτου Του ήταν κοντά- υπέφερε από μεγάλη ψυχική αγωνία και ο ιδρώτας Του φάνηκε να παίρνει τη μορφή αίματος. Η αιμάτινη εφίδρωση (ιατρικά ονομάζεται αιματίδρωση ή αιμοΐδρωση) είναι ιδιαίτερα σπάνιο φαινόμενο και μπορεί να εκδηλωθεί σε άτομο που βρίσκεται υπό ισχυρή συναισθηματική ένταση. Η περιγραφή του συγκεκριμένου γεγονότος στις διάφορες ιστορικές πηγές επιβεβαιώνει την επιστημονική διάγνωση της αιματίδρωσης και αποκλείει παρόμοια ιατρικά φαινόμενα, όπως την «απεκκριτική χρωμίδρωση» (ιδρώτας με καφετιά ή κιτρινοπράσινη απόχρωση) ή το «στιγματισμό» (αίμα που στάζει από τις παλάμες των χεριών ή από κάποιο άλλο σημείο του σώματος). Έχει υποστηριχθεί η άποψη ότι η αιματίδρωση ευθύνεται για την υπόταση. Πιο πιθανή, όμως, είναι η απώλεια αίματος του Ιησού τις ώρες εκείνες, αν και η χαμηλή θερμοκρασία στο δικαστήριο και τη φυλακή μπορεί να προκάλεσε κρυολόγημα, ρίγη και εξάντληση του οργανισμού με ταυτόχρονη πτώση της πίεσης.

ΤΡΕΙΣ ΑΙΤΙΕΣ ΘΑΝΑΤΟΥ

Υποστηρίζονται δύο απόψεις, που έχουν γίνει αιτία μεγάλης αντιπαράθεσης όσον αφορά στη φύση της πληγής που προκάλεσε η λόγχη του στρατιώτη στην πλευρά του Ιησού. Στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη αναφέρεται η πληγή του Ιησού από τη λόγχη. Και τονίζεται η ροή αίματος και νερού από αυτήν. Κάποιοι συγγραφείς υποστήριξαν ότι μάλλον επρόκειτο για ροή υγρών από τις κοιλότητες του πνεύμονα (διυδρωματική πλευρίτιδα) ή της κοιλιάς (ασκίτης). Ωστόσο, η ελληνική λέξη «πλευρά» που χρησιμοποιεί ο Ευαγγελιστής υποδηλώνει ότι η πληγή έγινε στο θώρακα και όχι στην κοιλιακή χώρα. Στην παράδοση απεικονίζεται η δεξιά πλευρά. Την άποψη αυτή ενισχύει και το γεγονός ότι η μεγάλη ροή αίματος είναι πιο πιθανή από τη διάτρηση του δεξιού καρδιακού κόλπου (που παρουσιάζει διαστολή και έχει λεπτό τοίχωμα) ή της αντίστοιχης δεξιάς καρδιακής κοιλίας. Οι αμφισβητήσεις της άποψης του Ευαγγελιστή Ιωάννη πηγάζουν από τη δυσχέρεια της Ιατρικής να εξηγήσει την ταυτόχρονη ροή αίματος και νερού από την πληγή. Μέρος του προβλήματος έγκειται στο γεγονός ότι πρώτα αναφέρεται η ροή αίματος. Όμως, πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι στον αρχαίο ελληνικό λόγο η σειρά των λέξεων επιλεγόταν ανάλογα με το πού χρειαζόταν να δοθεί έμφαση. Επομένως, φαίνεται πολύ πιθανό ο Ευαγγελιστής Ιωάννης να ήθελε να τονίσει την εμφάνιση του αίματος συγκριτικά με το νερό, γι’ αυτό και το αναφέρει πρώτο. Υπό το πρίσμα αυτό, το νερό πιθανότατα αποτελείτο από ορώδες πλευρικό και περικαρδιακό υγρό, ενώ το αίμα πρέπει να προήλθε από το δεξιό κόλπο της καρδιάς ή την αντίστοιχη δεξιά κοιλία ή ίσως από τον τραυματισμό ενός μεγάλου αγγείου.

Ο θάνατος του Ιησού 6-7 ώρες μετά τη Σταύρωσή Του ξάφνιασε ακόμη και τον Πόντιο Πιλάτο. Το γεγονός ότι ο Ιησούς αναστέναξε, έγειρε το κεφάλι Του και πέθανε υποδηλώνει την πιθανότητα εκδήλωσης ενός «διαφορετικού» θανατηφόρου συμβάντος. Μια αρκετά δημοφιλής άποψη είναι ότι πέθανε από ρήξη της καρδιάς. Στις καταστάσεις της σοβαρής και παρατεταμένης υπότασης, επικίνδυνης έλλειψης στο αίμα, ανεπάρκειας της αναπνοής και παθολογικών αλλοιώσεων της πηκτικότητας του αίματος, μπορεί να δημιουργηθούν θρόμβοι κοντά στις βαλβίδες της καρδιάς ή στους κόλπους της. Η ρήξη του τοιχώματος της καρδιάς στο σημείο που εκδηλώθηκε το έμφραγμα δεν είναι σπάνιο ιατρικό φαινόμενο. Παρ’ όλα αυτά, αρκετά πιθανή ως αιτία θανάτου φαίνεται να ήταν η καρδιαναπνευστική ανεπάρκεια, που προκλήθηκε από την ταλαιπωρία και αποδεικνύεται από την αδυναμία του Ιησού να μεταφέρει την οριζόντια δοκό του Σταυρού – γεγονός που σπάνια είχε αναφερθεί για άλλους μελλοθάνατους. Μία ακόμα πιθανότερη αιτία θανάτου -αποτέλεσμα και αυτή της προηγούμενης στρεσογόνου κατάστασης- είναι η καρδιακή αρρυθμία (καρδιακή κοιλιακή μαρμαρυγή).

Από τον τρόπο της περιγραφής φαίνεται πως ο Ιησούς ήταν «Νεκρός» πριν η λόγχη διατρυπήσει τη δεξιά πλευρά Του, αφού πριν από την ενέργεια αυτή του στρατιώτη είχε σταματήσει να μιλά και είχε γείρει το κεφάλι Του. Ενώ μετά από αυτήν δεν αναφέρεται κάποια αντίδραση του σώματός Του.

ΤΟ ΜΑΣΤΙΓΩΜΑ

Κάθε ρωμαϊκή εκτέλεση προϋποθέτει πάντα -ως διαδικασία έναρξης- το μαστίγωμα. Ο ρωμαϊκός αυτός «κανόνας δικαίου» δεν εφαρμοζόταν στις γυναίκες και στους Ρωμαίους  γερουσιαστές, εκτός αν είχαν καταδικαστεί για λιποταξία, οπότε το μαστίγωμα ήταν παραδειγματικό. Χρησιμοποιούσαν ένα κοντό μαστίγιο (το φραγγέλιο) με δερμάτινα λουριά διαφορετικού μήκους, στις   άκρες των οποίων υπήρχαν μικρές σιδερένιες  μπάλες ή αιχμηρά κόκαλα προβάτου. Καθώς χτυπούσαν συνεχώς την πλάτη του θύματος με δύναμη, οι σιδερένιες μπάλες προκαλούσαν βαθιά τραύματα. Έπειτα, οι πληγές επεκτείνονταν στους μυς της σπονδυλικής στήλης που βρίσκονται κάτω από το δέρμα προκαλώντας ρίγη και σπασμούς στους μυς της πλάτης που αιμορραγούσαν.

Οι πηγές μαρτυρούν πως ο Ιησούς μαστιγώθηκε με δριμύτητα. Δεν γνωρίζουμε αν τα χτυπήματα περιορίστηκαν στα 39, σύμφωνα με τον Εβραϊκό Νόμο. Οι Ρωμαίοι στρατιώτες, πάντως, φαίνεται πως διασκέδαζαν με την ιδέα ότι Αυτός ο εξασθενισμένος άνθρωπος είχε ισχυρισθεί πως ήταν «Βασιλιάς». Έτσι, άρχισαν να Τον χλευάζουν. Τον έφτυσαν, Τον χτύπησαν στο κεφάλι και έσκισαν το χιτώνα από την πλάτη Του, με αποτέλεσμα να είναι πιο βαθιές οι πληγές από το μαστίγωμα. Ο αβάσταχτος πόνος και η μεγάλη αιμορραγία ελάττωσαν την πίεση του Ιησού (υπόταση). Η αιματίδρωση είχε ήδη κάνει το δέρμα του ιδιαίτερα ευαίσθητο, ενώ η ψυχολογική πίεση σε συνδυασμό με την έλλειψη τροφής, νερού και ύπνου συνέβαλαν στην εξουδετέρωση του Ιησού πριν ακόμη ανέβει στο Σταυρό.

Δείτε διάφορες μαρτυρίες που επιβεβαιώνουν τα αναγραφόμενα στα Ευαγγέλια

Του Αρχιμανδρίτου π. Αχιλλίου Τσούτσουρα
Πρωτοσυγκέλλου της Iεράς Mητροπόλεώς Λαρίσης και Τυρνάβου

Ο Ιησούς Χριστός καταδικάστηκε σε σταυρικό θάνατο, στον οποίο καταδικάζονταν οι δούλοι κι όχι οι ελεύθεροι. Υπήρχαν δύο τρόποι σταυρώσεως.
Κατά τον ένα τρόπο, έπαιρναν ένα δοκάρι από κορμό δέντρου, το έμπηγαν στη γη όρθιο και σ’ αυτό κάρφωναν τον κατάδικο με τα δυο του τα χέρια σε ανάταση. Έτσι ο κατάδικος πέθαινε σ’ αυτή τη θέση μέσα σε λίγα λεπτά.
Αν κάποιον όμως ήθελαν να τον βασανίσουν περισσότερο, έβαζαν στο όρθιο δοκάρι κι ένα άλλο οριζόντιο και σχημάτιζαν το σχήμα του Σταυρού. Σ’ αυτό το σχήμα κρεμούσαν τον κατάδικο, δένοντάς του τα χέρια στο οριζόντιο δοκάρι και τα πόδια του στο κατακόρυφο, οπότε ο κατάδικος πέθαινε μετά από ημέρες από πείνα, δίψα και ηλίαση.
Όταν κάποιον ήθελαν να τον βασανίσουν πιο πολύ, τότε σ’ αυτό το σχήμα του σταυρού δεν τον έδεναν με σχοινιά, αλλά τον κάρφωναν.
Αυτός ο τρόπος σταυρώσεως με καρφιά και όχι με σχοινιά ήταν πιο τυραννικός, γιατί ο κατάδικος πέθαινε από ασφυξία και αιμορραγία. Να πώς πέθαινε: Καθώς κρεμόταν με τα χέρια σαν Υ, το στήθος του πιεζόταν από τις ωμοπλάτες, ώστε να μην μπορεί να το φουσκώσει και να αναπνεύσει καλά. Για να αναπνεύσει λοιπόν αναγκαζόταν να πατάει καλά στα πόδια του (που ήταν καρφωμένα) και να ανασηκώνεται όρθιος με τα γόνατα τεντωμένα, για να φέρει τα χέρια σε κανονική έκταση και να αναπνεύσει βαθιά. Έτσι, μια σηκωνόταν στα πόδια και ανέπνεε και μια έπεφτε από τον πόνο και κρεμόταν από τα χέρια. Από τον πόνο όμως και την αιμορραγία κι από τη διακοπτόμενη αναπνοή εξαντλείτο τόσο, ώστε δεν είχε τη δύναμη να ξαναορθωθεί, και τότε πέθαινε από ασφυξία.
Όταν ήθελαν τον σταυρωμένο να τον πεθάνουν γρήγορα, του έσπαζαν τα πόδια, ώστε να μην μπορεί ν’ ανασηκωθεί και να αναπνεύσει. Γι’ αυτό και ο Πιλάτος διέταξε να σπάσουν τα πόδια των τριών σταυρωμένων, για να τελειώνουν γρήγορα, διότι την άλλη μέρα ήταν Πάσχα και δεν έπρεπε να ζουν οι σταυρωμένοι. Ο Ιησούς όμως ήταν πολύ εξαντλημένος και πέθανε πολύ πριν από το κανονικό χρονικό όριο, μέσα σε τρεις ώρες (από τις 12 το μεσημέρι μέχρι τις 3). Γι’ αυτό και δεν του έσπασαν τα πόδια, ενώ των ληστών που αργούσαν να πεθάνουν, τα έσπασαν.
Όταν σταύρωναν κάποιον ήθελαν και να τον εμπαίζουν, γι’ αυτό και τον σταύρωναν σε δημόσιους δρόμους ή σε σταυροδρόμια ή κοντά σε πύλες της πόλης. Τον Ιησού με τους δυο ληστές τους σταύρωσαν κοντά σε μια πύλη, έξω από τα τείχη της πόλης, όπου περνούσαν πολλοί περαστικοί. Γι’ αυτό και οι Ιεροί Ευαγγελιστές λένε ότι «οι παραπορευόμενοι» (δηλ. οι περαστικοί) κορόιδευαν τον Εσταυρωμένο Ιησού.
Υπάρχει και σήμερα ακόμη συνήθεια, πριν καταδικάσουν κάποιον σε θάνατο, να του διαβάζουν την αιτία της καταδίκης του. Σε διάφορους τόπους τους κρεμούν απ’ το λαιμό μια πινακίδα όπου γράφεται η αιτία του θανάτου τους. Αυτή τη σημασία έχει και η πινακίδα που κάρφωσε ο Πιλάτος πάνω από το Σταυρό του Ιησού, με την επιγραφή «Ιησούς Ναζωραίος, Βασιλεύς των Ιουδαίων».
Με την επιγραφή αυτή σαν να ήθελαν να πουν: «Αυτός ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ είναι επαναστάτης, γιατί ενώ έχουμε Βασιλιά μας τον Καίσαρα, αυτός ανακήρυξε τον εαυτό του βασιλιά των Ιουδαίων και γι’ αυτό τον πιάσαμε και τον σταυρώσαμε».
Βλέπουμε λοιπόν πώς έχει το πάθος και ο φρικτός θάνατος του Κυρίου μας, του Νυμφίου των ψυχών μας. Αυτό το φρικτό σταυρικό θάνατο κι αυτό το πάθος οφείλουμε να οικειοποιηθούμε όλοι μας και να πούμε: για μένα, Χριστέ μου, υπέμεινες, για μένα μαστιγώθηκες, για μένα σταυρώθηκες.
Κι αφού το κίνητρό Σου ήταν η αγάπη και μόνο η αγάπη, εγώ ο ταπεινός Σου προσφέρω μια μόνο υπόσχεση: να βάλω φρένο στην αμαρτία, και μια που η αμαρτία μου Σε ανέβασε στο σταυρό, εγώ μισώ πια την αμαρτία και θέλω να ζήσω ως γνήσιος μαθητής Σου, σαν ένας ευγνώμων υιός Σου, λυτρωμένος και λουσμένος στο καθαρό αίμα του φρικτού και σταυρικού Σου τέλους, σεσωσμένος από το αίμα του σταυρού Σου που κυλά και ρέει ασταμάτητα εδώ και δύο χιλιετίες για τη δική μου σωτηρία, για το δικό μου αγιασμό.

Διαβάστε την πολύ κατατοπιστική ανάρτηση της συναδέλφου Έλενας Αθανασίου

Διαβάστε την πολύ ενδιαφέρουσα ανάρτηση της συναδέλφου Έλενας Αθανασίου και ένα σχετικό βίντεο στο ιστολόγιο της Σταυρούλας Ζευγαρά.

Διαβάστε ένα ενδιαφέρον άρθρο για τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή και τα έθιμά της.

Γιατί οι καλοί υποφέρουν;

Πόσο αντέχουμε τις δοκιμασίες;

Ταυτίζονται τα σχέδια του Θεού με την ανθρώπινη λογική;

Απαντήσεις παίρνουμε από το βιβλίο του Ιώβ- ακούστε ένα podcast βασισμένο στο βιβλίο “Η προετοιμασία των ανθρώπων για τον καινούργιο κόσμο του Θεού”  (π.Γ. Δορμπαράκης, Αλ. Καριώτογλου, Γ. Πατρώνος)- (α’ Γυμνασίου), ΟΕΔΒ, Αθηνα, 1999, σελ. 204-207

Τι μας προσφέρει η προσευχή; Πρέπει να προσευχόμαστε; Τι γνωρίζετε για την Κυριακή προσευχή;  Απαντήσεις μπορείτε να πάρετε πατώντας εδώ

Διαβάστε ένα άρθρο για την αγάπη και το ενδιαφέρον του Θεού για μας

Ο άγιος Ιωάννης  ο Δαμασκηνός μας δείχνει τον τρόπο να απαλλαγούμε από τα πάθη μας

Μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία για το ενδιαφέρον του Θεού για μας

Διαβάστε ένα ενδιαφέρον άρθρο για τον Μεγάλο Αγιασμό και τη χρήση του από τους πιστούς.

Διαβάστε ένα σχετικό άρθρο στο ιστολόγιο του Συμβούλου Ανδρέα Αργυρόπουλου

Διαβάστε σχετικά με την Μετάνοια και την Εξομολόγηση εδώ

Μια ομιλία για το νόημα της Ενσἀρκωσης του Χριστού