Η τελεία
Ψελλίσματα κεγχριαίου μοναχού
Έτος 2ο , Αριθμ. Μηνύμ. 544
09 / 07 / 2018
—————————
Άκουσα ένα παιδί μου που σιγοτραγουδούσε κάποιους στίχους. Μου έκαναν εντύπωση και ρωτώντας έμαθα πως είναι από ένα τραγούδι της Μποφίλιου. Έλεγε λοιπόν και τον εξής στίχο:
«Άμα έμπαινε έτσι απλά μια τελεία, όλα θα ‘χανε σωθεί.»
Σκέφτομαι πως η απλότητα είναι το ζητούμενο στις ανθρώπινες σχέσεις. Όμως όλα γίνο-νται σύνθετα στο μυαλό μας. Έτσι ο νους μας σκοτίζεται. Μεγάλος είναι ο ρόλος του πονηρού, του διαβόλου, που μας κάνει να απελπιζόμαστε, να ξεχνάμε ότι δεν υπάρχει κάτι που να μπορεί να μας καθηλώσει αληθινά, αλλά όλα μπορούν να βρούνε μια καινούρια αρχή. Έτσι, καθώς κολλάμε κάπου, νιώθουμε παγιδευμένοι στο λογισμό μας. Και δεν μας φταίνε οι άλλοι, αλλά ο ίδιος μας ο εαυτός, ο οποίος δεν μπορεί να ξεφύγει από τον κακό λογισμό.
Ο άνθρωπος ο οποίος παίρνει την απόφαση να παλέψει, δεν χάνει την αγάπη. Όσο και να θέλει να ξεφύγει από αυτήν, θα την κρατά πάντα μαζί του, ακόμη και στην άκρη της γης. Γι’ αυτό και τις δυσκολίες μας καλό είναι να προσπαθούμε να τις αντιμετωπίσουμε και όχι να τις αφήσουμε κατά μέρος. Η φυγή δεν είναι λύση. Έχω τον λογισμό πως ο άνθρωπος μπορεί να βάζει μια τελεία και να λύνονται τα προβλήματα μόνο όταν αυτή η απόφαση έχει κόπο και ο αγώνα. Τότε μόνο η «τελεία» είναι η απάντηση σε κάθε δυσκολία. Κι εδώ ο άνθρωπος δεν είναι μόνος του, αλλά έχει πάντοτε το Θεό μαζί του. Αρκεί να πιστεύει πραγματικά. Είναι στο χέρι μας.
Αφιερωμένο στις κόρες μου!
Ευχές και ευλογίες πατρικές.
+ ι. Π.
Ημερ: 10 Ιουλίου 2018 Κατηγορίες: Θέματα πνευματικής οικοδομής.