Σε ένα παγκάκι καθόνταν ο Κωστίκας με τον Γιωρίκα και αγνάντευαν την δύση του ήλιου.
Κάποια στιγμή πλησιάζει ένας τουρίστας και τους λέει:
– Ντου γιου σπικ ιγκλις;
Κοιτιώνται οι δυο τους και απαντάει ο Κωστίκας σηκώνοντας αρνητικά το κεφάλι του:
– Τς.
– Σπρέχεν ζι ντόιτς;
– Τς.
– Παρλάρε ιταλιάνο;
– Τς.
– Παρλέ βου φρανσέ;
– Τς.
– Πάρλα εσπανιόλ;
– Τς.
Απογοητευμένος ο τουρίστας απομακρύνεται.
Λέει ο Γιωρίκας του Κωστίκα:
– Ρε Κωστίκα…
– Μμμμ;
– Εϊ γκιντί, Κωστίκα και γρικούμε ασά ξένας γλώσσας. Πρέπει να πάμε να μαθάνουμε καμία…
– Γιατί, ρε Γιωρίκα; Ντα φτάμε ατήν;
– Ε, γιατί… Για να μπορούμε να συνεννοηθούμε.
– Και τούτος που ήξερε πέντε γλώσσας, ω ρε Γιωρίκα, συνεννοήθηκε;
Πηγή: thessbomb.blogspot.com
