Ο άγιος Γρηγόριος γεννήθηκε στη Νεοκαισάρεια του Πόντου το 335 μ. Χ. και προερχόταν από αγία και πολυμελή οικογένεια. Οι γονείς του ονομάζονταν Βασίλειος και Εμμέλεια και είχαν άλλα 9 παιδιά. Μερικά από αυτά, ήταν ο Μέγας Βασίλειος, ο Πέτρος Σεβαστείας, ο Ναυκράτιος και η Μακρίνα.
Τα πρώτα γράμματα ο Γρηγόριος, όπως και ο αδελφός του Βασίλειος, τα έλαβε στην Νεοκαισάρεια του Πόντου, όπου είχαν μεταβεί οι γονείς τους ύστερα από την παραμονή τους στην Καισάρεια, και για την παρακολούθηση της κτηματικής περιουσίας τους στα Άννησα (κοντά στον ποταμό Ίρι) αλλά και λόγω της επισφαλούς υγείας του Μ. Βασιλείου. Επειδή ο πατέρας τους Βασίλειος, ο οποίος ήταν ρήτορας και συνήγορος δημοφιλής σε όλον τον Πόντο, πέθανε πρόωρα, ο Γρηγόριος ανατράφηκε με τις φροντίδες και τη διδασκαλία των μεγαλύτερων αδελφών του, του Βασιλείου και της Μακρίνας.
Φιλικές σχέσεις διατηρούσε ο Γρηγόριος με το Γρηγόριο το Θεολόγο, στενό φίλο του Μ. Βασιλείου.
Ο Γρηγόριος είχε μεγάλη έφεση και αγάπη για τα γράμματα. Οι σπουδές του υπήρξαν λαμπρές. Ήταν πολύ καλός γνώστης της Αγίας Γραφής αλλά και της ελληνικής φιλοσοφίας. Διάβαζε τον Αριστοτέλη αλλά περισσότερο τον Πλάτωνα.
Δάσκαλός του, εκτός από τον αδελφό του, υπήρξε και ο διάσημος ρήτορας Λιβάνιος. Αφού ασχολήθηκε και με τη ρητορική, ακολούθησε το επάγγελμα του ρήτορα, όπως και ο πατέρας του.
Ο Μέγας Βασίλειος, τον χειροτόνησε επίσκοπο Νύσσης το 371 μ. Χ. Η Νύσσα ήταν μια μικρή πόλη ανάμεσα στην Καισάρεια και την Άγκυρα.
Το παράδοξο με το Γρηγόριο σχετικά με το έργο του είναι ότι αποτύγχανε σε όλες του σχεδόν τις προσπάθειες να επιλύσει τα διάφορα ζητήματα της επισκοπής του. Ήταν ένας άνθρωπος που δεν τα κατάφερνε με τα διοικητικά θέματα. Ήταν περισσότερο στοχαστής και φιλόσοφος παρά ποιμενάρχης. Γι’ αυτό και ο Μ. Βασίλειος τον παρουσίαζε να βρίσκεται στα ύψη και έτσι να μην μπορεί να αντιληφθεί τα επίγεια.
Ο φιλοαρειανός Έπαρχος του Πόντου, Δημοσθένης, συνέλαβε το Γρηγόριο το 375 μ. Χ. γιατί θεώρησε ότι (τάχα) είχε εκλεγεί επίσκοπος αντικανονικά. Ο Γρηγόριος δραπέτευσε και ένα χρόνο αργότερα καταδικάστηκε από Σύνοδο αρειανών επισκόπων με αφορμή την παραπάνω αλλά και άλλες κατηγορίες. Για τα επόμενα 2 χρόνια έμεινε εξόριστος και κρυμμένος σε ένα χωριό, μέχρι το θάνατο του αυτοκράτορα Ουάλη.
Ύστερα επέστρεψε στη Νύσσα. Λίγο αργότερα πέθανε ο αδελφός του, Μέγας Βασίλειος και ύστερα από μερικούς μήνες και η αδελφή του, Μακρίνα.
Γενικά, ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης, ασχολήθηκε με θέματα τα οποία ήταν δυσεπίλυτα για το ανθρώπινο πνεύμα. Η μεγάλη του ευαισθησία, που φαίνεται στις συνομιλίες που είχε με την αδελφή του Μακρίνα, πριν εκείνη κοιμηθεί, αλλά και ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάζει τον θάνατό της, όπως και η στάση του απέναντι στον χωρισμό από την αδελφή του, κάνει τρομερή εντύπωση. Ήταν πραγματικά μεγάλος θεολόγος, αλλά και αρκετά ευαίσθητος πνευματικός πατέρας.
Ένα έργο του αφιερωμένο στη μνήμη της αδελφής του είναι το «Περί ψυχής και Αναστάσεως» ή αλλιώς «Τα Μακρίνεια». Στο έργο αυτό περιλαμβάνεται ο διάλογος μεταξύ Γρηγορίου και Μακρίνας, λίγο πριν από το θάνατό της. Από εκείνη την περίοδο και ύστερα η δράση του στα εκκλησιαστικά πράγματα έγινε αποτελεσματικότερη.
Οι ιεράρχες της Συνόδου της Αντιόχειας, η οποία έγινε κατά του Απολιναρίου το 379 μ. Χ., φαίνεται ότι είχαν εκπλαγεί με την αλλαγή του και έτσι τον έστειλαν σε δύσκολες αποστολές στην Αραβία και τον Πόντο. Μεταφέρθηκε για ένα διάστημα στην επισκοπή της Σεβαστείας αλλά επέστρεψε και πάλι στη Νύσσα.
Αργότερα, επίσκοπος Σεβαστείας έγινε ο αδελφός του, Πέτρος. Σημαντικό είναι το γεγονός ότι έλαβε μέρος στη Β’ Οικουμενική Σύνοδο στην Κωνσταντινούπολη το 381 μ. Χ.
Πέθανε ειρηνικά το 394 μ.Χ., αφήνοντας πολλά και σημαντικά έργα: ερμηνευτικά, δογματικά, κατηχητικά, λόγους ηθικούς, εορταστικούς, εγκωμιαστικούς, επιταφίους και έναν επιμνημόσυνο λόγο στον αδελφό του Μέγα Βασίλειο.
Η μνήμη του τιμάται στις 10 Ιανουαρίου.
Πηγές: romfea.gr, orthodoxhporeiakaizwh.blogspot.com
