ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΝΤΙΟ ΛΥΡΑΡΗ ΚΑΙ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΗ
ΤΗΣ ΧΡΥΣΟΥΠΟΛΗΣ
ΑΔΑΜ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗ
Τη συνέντευξη πήραν μαθητές του blog.
Ο κ. Αδάμ Αποστολίδης μας άνοιξε το σπίτι του και αφού χάρισε στην ομάδα του blog μας το νέο του cd, άνοιξε την ψυχή του, μίλησε για τα πρώτα του βήματα στο χώρο του ποντιακού τραγουδιού, για την πρώτη του λύρα, για τον πατέρα και το γιο του και αφού απάντησε σε όλες τις ερωτήσεις που του κάναμε, έκλεισε με τη φράση «Πόντος, είναι για μένα η ζωή μου όλη».
Από ποια περιοχή του Πόντου κατάγεστε;
Ο πατέρας μου είναι από την Τραπεζούντα, η μάνα μου γεννήθηκε εδώ, οι γονείς της είναι από την περιοχή της Τσιμεράς, είναι στην Τραπεζούντα και αυτή, στα ορεινά, όπως είναι η Ματσούκα, αν έχετε ακούσει, η Ματσούκα στα ορεινά, Μούζενα…
Οι γονείς σας ήρθαν από τον Πόντο ή γεννήθηκαν εδώ;
Ο πατέρας μου ήρθε από τον Πόντο ή πέντε ή έξι χρονών. Η μητέρα μου γεννήθηκε εδώ. Εδώ στην Ελλάδα γεννήθηκε. Οι γονείς της ήρθαν από εκεί.
Έχετε αδέρφια;
Αν έχω; Χεχεχε
Πόσα;
Δέκα και ένας εγώ , έντεκα.
Και είναι όλα αγόρια;
Όχι. Είναι τέσσερα αγόρια και επτά κορίτσια.
Και εσείς τώρα τα θυμάστε όλα;
Εεε βέβαια. Να σας πω τα ονόματα; Η μεγάλη είναι η Σελήνη,ο Απόστολος, η Χρυσούλα,ο Σπύρος, ο Βασίλης, η Βαρβάρα, η Αθηνά, εγώ , η Τασούλα και στο τέλος είναι οι δίδυμες, η Βέτα και η Αγάπη.
Από ποιο χωριό του Δήμου Νέστου κατάγεστε;
Αααα το Μικρό Παρίσι. Το Στεγνό, είναι στα ορεινά του Δήμου.
Φωτογραφίες από το μικρό Παρίσι. Το Στεγνό
Στο σπίτι σας μιλούσατε ποντιακά και ακούγατε ποντιακά τραγούδια;
Ναι , αν και οι γονείς μου όταν ήμασταν μικροί, μεταξύ τους μιλούσαν ποντιακά, εμάς όμως δεν μας μιλούσαν ποντιακά, για να μάθουμε λέει καλά ελληνικά. Αφού πηγαίναμε σχολείο, έτσι και αλλιώς θα τα μαθαίναμε , αλλά είχαν τέτοια νοοτροπία .Εγώ επειδή ξεκίνησα μάθαινα και λύρα και τραγουδούσα τα έμαθα τα ποντιακά. Τα ξέρω καλά επειδή ασχολήθηκα πολύ. Τα μεγάλα μου αδέρφια τα ξέρουν καλά τα ποντιακά, τα άλλα αδέρφια μου όχι τόσο καλά. Δεν μας μιλούσαν ποντιακά στο σπίτι. Το κάναν πολλοί γονείς αυτό εκείνα τα χρόνια, για να μάθουν τα παιδιά καλά ελληνικά.
Όποιος ξέρει καλά ποντιακά , να το ξέρετε αυτό, μιλάει και καλά ελληνικά. Γιατί είναι κοντά στα αρχαία τα ποντιακά. Πολύ κοντά. Όποιος ξέρει καλά ποντιακά , να το ξέρετε αυτό, μιλάει και καλά ελληνικά. Εγώ το έχω διαπιστώσει αυτό.
Πώς και πότε αρχίσατε να μαθαίνετε λύρα; Σας έμαθε κάποιος ή μάθατε μόνος σας;
Αυτή είναι ιστορία μεγάλη. Λοιπόν, προτού πιάσω λύρα στα χέρια μου, τραγουδούσα, τότε είχαμε τα ραδιόφωνα, μια φορά τη βδομάδα θυμάμαι, αν θυμάμαι καλά, έκαναν μια εκπομπή και βάζαν τα καινούρια τραγούδια. Μισή ώρα έπαιζαν καινούρια τραγούδια στο ραδιόφωνο. Τα πιο πολλά τα ήξερα. Για λαϊκά μιλάω τώρα. Τα τραγουδούσα πιτσιρικάς. Ο πατέρας μου στη Δράμα είχε κάποιους συγγενείς και πήγε να τους δει και του έδωσαν μια λύρα. Την έφερε στο σπίτι και τα μεγαλύτερα αδέρφια μου, ο Σπύρος και ο Βασίλης, προσπαθούσαν να μάθουν λύρα και αυτοί. Μόλις έπιανα τη λύρα εγώ να παίξω με μάλωναν, δεν με αφήναν. Θα τη χαλάσεις θα τη σπάσεις μου λέγαν. Από το κακό μου τι έκανα; Πήγα πήρα ένα σανίδι, ήξερα περίπου πως είναι η λύρα, πήρα και ένα μαχαίρι , το πελέκισα και το έδωσα σχήμα λύρας, ένα σανίδι. Μετά έκανα αυτό το λαιμό της λύρας που λέμε για να το κρατάω, έβαλα τρία καρφιά από τη μια και τρία από την άλλη.Τώρα χορδές;Που να βρω χορδές;Εκείνα τα χρόνια οι σκούπες, οι χορταρένιες σκούπες που λέμε, είχαν ένα σύρμα απάνω στο χερούλι,που ήταν ψιλό.Σαν χορδές ήταν.Λοιπόν χαλάω μια σκούπα παλιά, βγάζω τα σύρματα και τα έδεσα πάνω στα καρφιά.Για να κουρδίσω τι έκανα; Χτυπούσα λίγο τα καρφιά, τεντωνόταν οι χορδές, για να παίξω. Τελοσπάντων έφτιαξα λύρα με το μυαλό μου. Τώρα ήθελα και δοξάρι. Δοξάρι από τι να κάνω; Οι τρίχες δοξαριού είναι από ουρά αλόγου. Είχαμε και εμείς άλογα, αλλά που να πάω στο άλογο εγώ, φοβόμουν, θα με κλωτσήσει. Είχε δύο γαϊδουράκια ο πατέρας μου και πήγα λοιπόν με το ψαλίδι και έκοψα λίγες τρίχες από το γαϊδουράκι, πήρα ένα ξυλάκι σαν τόξο, το θυμάμαι τώρα σαν όνειρο, με σύρμα , με σκοινί, με σπάγκο έδεσα επάνω τις τρίχες και έκανα δοξάρι. Βέβαια αυτό τώρα δεν παίζει. Τι να κάνω ;Πρέπει να βάλεις ρετσίνι στα τσάρια. Τσάρια λέμε τις τρίχες από το δοξάρι στα ποντιακά. Λέω τη μαμά μου που βρω ρετσίνι; Και μου λέει να πάω στα πεύκα που είχαμε μπροστά στο σχολείο του χωριού, γιατί τα πεύκα είχαν. Πήγα έκοψα ένα κομματάκι ξερό, πηρά το δοξάρι το έτριψα που λες και άρχισα να παίζω. Εντωμεταξύ ο πατέρας μου έπαιζε κάνα δύο σκοπούς στη λύρα, τα είχα στο μυαλό εγώ και προσπαθούσα να παίξω εκείνα. Με κείνο το σανίδι έβγαλα πέντε-έξι σκοπούς, από μόνος μου. Μετά ο πατέρας μου είχε ένα θείο, ο οποίος έμενε στο Κολχικό του Λαγκαδά και αυτός έκανε λύρες. Έκανε πολύ ωραία όργανα. Αυτός λοιπόν έδωσε μια λύρα στο μπαμπά μου και μου την έφερε. Εεεε με εκείνη την λύρα ξεκίνησα λίγο, λίγο , λίγο, λίγο .Αφού το μυαλό μου ήταν συνέχεια εκεί. Πότε θα πάω στο σπίτι να παίξω λύρα. Με μάλωναν τα κορίτσια. Θέλαν να ξεκουραστούν, να διαβάσουν, εγώ εκεί λύρα, λύρα, λύρα. Με κυνηγούσαν συνέχεια. Έτσι ξεκίνησα…
Μετά πήγαν τα δυο μου μεγάλα αδέρφια μου στο στρατό και εγώ ευκαιρία….δύο λύρες είχα ελεύθερες στο σπίτι. Όταν ήρθαν με άδεια με άκουσαν να παίζω και άκουσα τον αδερφό μου τον Σπύρο να λέει: Καλά ρε, τι κάναμε εμείς; Αυτό το παιδί θα μάθει να παίζει λύρα και εμείς δεν τον αφήναμε. Κατάλαβες; Και με φέραν μετά λύρα, δώρο.
Έτσι έγινε. Δύσκολα χρόνια…
Τώρα ξέρεις τι γίνεται; Υπάρχει το ιντερνέτ. Θέλεις να δεις κάτι; Μπαίνεις. Θέλεις να ακούσεις κάποιον που παίζει και τραγουδάει; Μπαίνεις, γράφεις το όνομά του ,σε μηδέν χρόνο το βρίσκεις, το ακούς το τραγούδι, το ξανακούς. Τότε δεν είχαμε τέτοια πράγματα.
Και κασετόφωνο…. είχε φέρει ο αδελφός μου από τη Γερμανία ένα, δεκαοχτώ χρονών δεν ήμουνα. Ένα Philips ήταν θυμάμαι, που πατούσες το κουμπί και έπαιρνε την κασέτα από πανω. Εκείνες τις κασέτες εγώ τις είχα τρελάνει. Μπροστά πίσω να ακούσω τα τραγούδια. Μπροστά πίσω. Πόσο να αντέξει το καημένο. Τελοσπάντων…
Δύσκολα χρόνια, αν έχεις μεράκι σε κάτι, θα το κάνεις. Θα το πετύχεις.
Έπαιζε κάποιο άλλο μέλος της οικογένειάς σας;
Ο πατέρας μου. Έπαιζε δύο τρεις σκοπούς. Εκείνος μικρός ήθελε να μάθει και είχε πολύ ωραία φωνή, αλλά επειδή ήταν ορφανός εδώ, έμενε σε κάποιους στην Κωνσταντινιά, δεν τον αφήναν να παίξει. Του πήραν τη λύρα και του την κάψαν.
Γιατί;
Για να μην μάθει λύρα.
Και τι πειράζει;
Εκείνα τα χρόνια ο κόσμος ήταν παράξενος. Και το είχε καημό. Με εκείνους τους 2-3 σκοπούς που ήξερε ο πατέρας μου, με εκείνους ξεκίνησα. Και στο cd που έκανα, έχω μέσα τρία τραγούδια του πατέρα μου. Ο ένας ο σκοπός είναι όπως το έλεγε ο πατέρας μου, ακριβώς. Στα άλλα δύο είναι κάποια στιχάκια που έλεγε και έβαλα και εγώ μερικά στιχάκια.
Αυτοί οι σκοποί που έπαιζε ο μπαμπάς σας πώς λεγόταν;
Δεν λεγόταν κάπως. Απλώς εγώ τώρα που τα έκανα τραγούδια τα έβαλα κάποιους τίτλους. Το ένα το λέω ΤΑ ΕΜΟΡΦΑ , το άλλο είναι Τ ‘ ΕΜΟΝ ΕΙΣΑΙ ΠΟΥΛΟΠΟ ‘ Μ και το τρίτο είναι ΕΠΕΤΑΞΑ ΕΚΟΛΕΨΑ, αν θυμάμαι καλά.
Είχατε κάποιον παλιό Πόντιο λυράρη-τραγουδιστή ως πρότυπο;
Εκείνα τα χρόνια που ξεκίνησα εγώ , ο κορυφαίος ήταν ο Γώγος ο Πετρίδης.
Πολύ μεγάλος λυράρης.Και ακόμα τα τραγούδια του παίζουν.Με τον τρόπο που έπαιζε εκείνος, αυτόν παίζουν πάρα πολλοί.
Ήταν και παλιότεροι, που είχαν έρθει από τον Πόντο, o Παπαβραμίδης και ο Μπαϊρακτάρης
(Βίντεο αφιέρωμα της Ένωση Ποντιακής Νεολαίας Αττικής – Ε.ΠΟ.Ν.Α στους Νίκο Παπαβραμίδη και Χρήστο Μπαϊρακτάρη )
Ήταν αρκετοί. Παίζαν τα παραδοσιακά εννοείται εκείνα τα χρόνια, αυτά παίζαν.Ο Γώγος είχε ξεφύγει λίγο, έπαιζε και κάτι διαφορετικά, αλλά ήταν πολύ μεγάλος λυράρης. Αυτούς είχα για πρότυπο. Και εδώ στην περιοχή, στην περιοχή μας ήταν ο Αχθοφορίδης ο Γιάννης, ο οποίος πέθανε, Θεός σχωρέστον και νέος πέθανε ο άνθρωπος. Έπαιζε πολύ ωραία λύρα και τραγουδούσε. Σε αυτόν πήγα κάνα δυό φορές και μου έδειξε πέντε πραγματάκια. Πουθενά αλλού δεν πήγα.
Με ποιους άλλους Πόντιους καλλιτέχνες έχετε συνεργαστεί;
Με όλους.Με όσους υπάρχουν στην Ελλάδα έχω συνεργαστεί. Εκτός από τους νεότερους. Πολύ νεότερους δηλαδή. Κάτω από 25 χρονών που είναι.Με τον Πόλιο τον Παπαγιαννίδη , με τον Θεοδοσιάδη,με τον Καραπαναγιωτίδη, με όλους, με όλους, με όλους έχω συνεργαστεί.
Ποιο είναι το αγαπημένο σας τραγούδι; Γιατί;
Χμμμ, δύσκολη ερώτηση. Είναι πάρα πολλά τα αγαπημένα. Αλλά εμένα μου αρέσουν πάρα πολύ τα σιγανά, τα επιτραπέζια. Ειδικά όταν πίνεις κανένα τσιπουράκι στο τραπέζι εκείνα είναι…. Τραγούδι τώρα να πω κάποιο συγκεκριμένο , όχι .Είναι πολλά. Θα αδικήσω κάποια άλλα. Δεν μπορώ να πω.
Με ποιο τραγούδι-χορό πιστεύετε ότι ξεσηκώνονται οι Πόντιοι στα γλέντια;
Χα , με όλα. Χαχαχαχα με όλα. Αρκεί να υπάρχει κέφι. Όλα τους αρέσουν. Πιο πολύ χορεύεται το τικ, τα χορευτικά λετσίνα, κότσαρι, σερενίτσα, πάρα πολλά είναι. Αλλά εγώ πιστεύω με όλα.
Λένε ότι όπως διασκεδάζουν οι Πόντιοι δε διασκεδάζει κανείς άλλος. Το πιστεύετε και που νομίζετε ότι οφείλεται αυτό;
Κοίτα, εδώ στην περιοχή μας, τα πιο ωραία γλέντια είναι τα ποντιακά. Αλλά στην Ήπειρο που έχω πάει και εκείνοι γλεντάνε καλά. Οι κρητικοί. Κάποια νησιά. Δεν μπορούμε να τους αδικήσουμε αυτούς, να πούμε ότι μόνο εμείς γλεντάμε.Αλλά τα δικά μας τα γλέντια κρατάνε πολλές ώρες. Και υπάρχει πολλή νεολαία στα γλέντια. Αυτό είναι το καλό. Υπάρχουν πάρα πολλά νέα παιδιά, που γλεντάνε και χορεύουν και τραγουδάνε την ώρα που χορεύουν.
Πείτε μας μια αστεία στιγμή που σας συνέβη ενώ παίζατε λύρα ή τραγουδούσατε σε κάποιο γλέντι.
Τώρα τι να θυμηθώ; Μια φορά έπαιζα, τη δεκαετία του 90 πρέπει να ήτανε σε μαγαζί στην Ξάνθη και μπαίνει ένας μεθυσμένος μέσα στο μαγαζί. Αυτόν το λέγανε Αρίστο. Υπάρχει ένα τραγούδι που λέει, λεβεντόπαιδο Αρίστο , μπες στο μαγαζί και κλεισ ΄το. Έρχεται μπροστά στην πίστα που λες .Ο κόσμος χορεύει, δεν τον βλέπω εγώ. Με το που τελειώνει ο χορός και κάθεται ο κόσμος, με κάνει… Λεβεντόπαιδο Αρίστο. Μπράβο Αρίστο.Που να ξέρω εγώ ότι τον λένε Αρίστο, λέω μπράβο Αρίστο είσαι λεβεντόπαιδο. Όχι ρε φίλε το τραγούδι μου λέει. Του λέω εγώ, το τραγούδι αυτό το παίζουν στα μπουζούκια, όχι στα ποντιακά.
Και άλλες στιγμές. Και ένα άλλο που θυμάμαι τώρα. Ήταν κάποιος, πέθανε τώρα, Θεός σχωρέστον, ο Μιχάλης ο Παπαδόπουλος από τη Λεκάνη. Εγώ τα γυαλιά που φοράω τα φόρεσα από τα τριάντα και μετά. Ο Μιχάλης με ήξερε, ερχόταν στα μαγαζιά που έπαιζα, στα γλέντια, με ήξερε χωρίς γυαλιά. Μια μέρα σε ένα άλλο μαγαζί που έπαιζα εκεί στην Ξάνθη, φορούσα γυαλιά. Την ώρα που έπαιζα και τραγουδούσα μπαίνει ο Μιχάλης στο μαγαζί, ο κόσμος χορεύει, βλέπει έναν να παίζει λύρα, μοιάζει με τον Αδάμ, με κοιτάει, με ξανακοιτάει. Αφού τελείωσε ο χορός με κάνει… «αααα εσύ είσαι» χααχχα γελάει,το είπε στα ποντιακά ,θα το πω.Τι μου είπε; «Αααα χέζω στα γυαλία ς να βλέπς τον κόσμον σκατωμένον» χαχχαχαχα, έτσι ακριβώς μου είπε. Να το γράψεις. Αυτό ήταν το πιο αστείο. Δεν το ξεχνάω.
Το καλοκαίρι κυκλοφόρησε και το cd σας. Πώς ονομάζεται;
«ΤΑ ΕΜΟΡΦΑ».Έτσι είναι ο τίτλος του cd.Παίζει λύρα ο Γιώργος ο γιος μου και τραγουδάω εγώ. Νταούλι έχω τον Κώστα τον Αχθοφορίδη τον ανεψιό μου.
O Αδάμ με το γιο του Γιώργος και τον ανιψιό του Κώστα
Τα τραγούδια είναι όλα καινούργια; Ποιος έγραψε τους στίχους και τη μουσική;
Ναι καινούρια. Απ΄αυτά είναι τα τρία που σου είπα που έχουν σχέση με τον πατέρα μου.Το ένα το άφησα όπως ήτανε, η μουσική του. Τα άλλα έχω κάποια λόγια, κάποιους στίχους που έλεγε ο πατέρας μου, αλλά η μουσική είναι άλλη. Έβαλα άλλη μουσική. Δεν μπορούσα να βάλω την ίδια.Τρία τραγούδια είναι αυτά του πατέρα μου.Τα άλλα είναι… τέσσερα μου έδωσε στίχους, ένας φίλος, ο Ζουρνατζίδης ο Νίκος, στη Αθήνα μένει και γράφει πολύ ωραίους στίχους.Είναι γνωστός, θα τον ξέρετε.Με έδωσε τέσσερα τραγούδια. Τη μουσική την έκανα εγώ φυσικά. Τους στίχους τους έβαλα στην σειρά τους έδεσα και έβαλα μουσική.
Το εξώφυλλο από το cd του Αδάμ Αποστολίδη
Πώς σας φάνηκε αυτή η εμπειρία;
Είχα ξανακάνει και πιο παλιά. Δεν είχα πρόβλημα. Ήμουν συνηθισμένος.Αλλά απ΄ότι είδα, τώρα με τα cd δεν κάνεις τίποτα. Απ΄τη μέρα που βγήκε το ίντερνετ, τα κατεβάζουν όλοι απ΄όπου θέλουν. Παλιά πουλούσαμε πολλά cd.Tώρα δεν μπορείς να πουλήσεις πολλά.Θα πάρουν κάποιοι φίλοι, τα άλλα δώρο.
Έχετε συμμετάσχει σε άλλο cd ; Ποιο;
Έχουμε ένα cd με τον Πόλιο στο οποίο παίζω λύρα. Αυτό πρέπει να το κάναμε το 1999 νομίζω. Δεν είμαι σίγουρος, δεν θυμάμαι χρονολογίες. Ο τίτλος του είναι «Ση παρχαρί σο δρόμον». Ωραίο cd εκείνο.
Ο Αδάμ με τον Πόλιο Παπαγιαννίδη
Και δύο cd κάναμε ζωντανά, σε γλέντι, με τον Μιχάλη τον Ζερφειρίδη και τον Κογκαλίδη τον Παναγιώτη. Εκείνα ωραία cd , με ωραία τραγούδια.
Παλιά έγραφε ο κόσμος τραγούδια στα γλέντια. Ερχότανε ο ηχολήπτης, έβαζε κάτι, έγραφε τα cd και τα μοίραζε στον κόσμο. Και εμείς όταν τα παίρναμε τα μοιράζαμε στον κόσμο. Δουλειές σοβαρές ήταν οι τέσσερις που σου είπα.Με το Πόλιο, με τον Ζερφειρίδη, τον Κογκαλίδη και μία που έκανα μόνος μου.
Μάθατε στα παιδιά σας να παίζουν λύρα και να τραγουδάνε;
Λύρα παίζει ο γιος μου ο Γιώργος. Αλλά δεν τον έμαθα εγώ. Δεν κάθισε ποτέ να τον δείξω. Εντάξει, το παίξιμο λένε μοιάζει με το δικό μου, αλλά αυτός είναι μουσικός. Αυτός παίζει ταμπουρά , παίζει αρμόνιο, παίζει μπουζούκι, παίζει φλογέρα, παίζει κρουστά παίζει λύρα, τραγουδάει, πολυεργαλείο είναι. Αλλά δεν πολυασχολείται με τη λύρα και με στεναχωρεί. Ασχολείται πιο πολύ με τα άλλα.
Ο Αδάμ με το γιο του Γιώργο
Και τα έμαθε όλα μόνος του;
Αυτός όταν πήγε Γυμνάσιο, πήγαινε στην Καβάλα στο Μουσικό. Πιο μπροστά έπαιζε λύρα. Εκεί στο γυμνάσιο και στο λύκειο εκτός από τα μαθήματα έκανε και μουσική. Πιάνο υποχρεωτικά και ταμπουρά.Το βοήθησε πάρα πολύ. Ξέρει τη μουσική πολύ καλά. Είναι πολύ καλός. Άτυχος είναι τώρα γιατί δεν έχει δουλειές. Αυτή είναι η ατυχία του.
Μαθαίνετε σε άλλους νέους στην περιοχή του Δήμου Νέστου λύρα;
Ναι βέβαια. Έχω αρκετά παιδιά που έρχονται και τους μαθαίνω λύρα. Αυτό που αισθάνομαι δεν μπορώ να το πω. Δεν μπορώ να το εξηγήσω. Είναι πολύ ωραίο.
Τί συμβουλές θα τους δίνατε ;
Να ακούνε παραδοσιακά ποντιακά. Τελευταία τα έχουνε μπερδέψει πολύ. Βάζουνε άλλες μουσικές με ποντιακά λόγια που δεν θυμίζουν καθόλου ποντιακά. Έχουν ξεφύγει πολύ .Τα έχουν αλλοιώσει. Δεν είναι ποντιακή μουσική αυτή που ακούμε. Από πάρα πολλούς. Ενώ είναι δεξιοτέχνες, είναι πολύ καλοί μουσικοί, αυτό που παίζουν δεν είναι λύρα. Η λύρα πρέπει να ακούγεται σαν λύρα. Το βιολί να ακούγεται σαν βιολί και κάθε όργανο να ακούγεται όπως είναι.Τα έχουνε μπερδέψει πολύ.
Κλείνοντας θα θέλαμε να μας πείτε τι είναι για σας ο ΠΟΝΤΟΣ;
(Παύση)Ο Πόντος ε;;;; Από την ημέρα που γεννήθηκα με αυτά ασχολούμαι. Μάλλον από την ημέρα που θυμάμαι τον εαυτό μου. Από την ημέρα που θυμάμαι τον εαυτό μου ασχολούμαι με τραγούδι, με λύρα.Ξέρω πάρα πολλές ιστορίες, γεγονότα με πόντιους. Η ζωή μου είναι. Αυτό θα έλεγα. Τίποτα άλλο. Ο Πόντος είναι η ζωή μου. Με αυτό ζω.
Η ομάδα του blog
¨ΠΟΝΤΙΑΚΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ¨
του
2ου Γυμνασίου Χρυσούπολης
Το τραγούδι “Τα έμορφα” από το ομώνυμο cd του Αδάμ Αποστολίδη
Στίχοι-μουσική Αδάμ Αποστολίδης
