ΠΟΝΤΙΑΚΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ

ΠΟΝΤΙΑΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΧΡΥΣΟΥΠΟΛΗΣ

ΚΑΙ ΤΩΝ ΓΥΡΩ ΧΩΡΙΩΝ

Ι. Εισαγωγή:

Α. Γενικά Στοιχεία:

Ο Δήμος Νέστου αποτελεί έναν από τους τέσσερις, συνολικά, Δήμους του Νομού Καβάλας. Συνολικά, αριθμεί περί τους 25000 κατοίκους[1]. Πρωτεύουσα του Δήμου είναι η Χρυσούπολη Καβάλας, η οποία αριθμεί περίπου  10000 κατοίκους, συγκεντρώνοντας έτσι σχεδόν το 1/3 του πληθυσμού του Δήμου[2]. Σκοπός του παρόντος πονήματος είναι να δώσει μία συνοπτική εικόνα της ιστορίας, των ασχολιών και των εθίμων των Ποντίων κατοίκων της περιοχής της Χρυσούπολης, αναδεικνύοντας έτσι τη σημασία της κωμόπολης αυτής του Νομού Καβάλας, στη διατήρηση ζωντανού του ποντιακού στοιχείου στο Δήμο Νέστου.

Β. Λοιποί Ποντιακοί Πληθυσμοί στο Δήμο Νέστου:

1. Λεκάνη:

Ίσως το μεγαλύτερο αμιγώς ποντιακό χωριό του Δήμου Νέστου, το οποίο κατοικείται από περίπου 500 κατοίκους[3]. Η πλειοψηφία των κατοίκων του είναι πρόσφυγες από τον Πόντο με καταγωγή, κυρίως, από τις περιοχές της Τραπεζούντας, της Αργυρούπολης και της Άγκυρας.

2. Κεχρόκαμπος:

Ίσως, το δεύτερο μεγαλύτερο πληθυσμιακά αμιγώς ποντιακό χωριό του Δήμου μας , με περίπου 350 κατοίκους[4]. Η πλειοψηφία των κατοίκων του κατάγονται από την περιοχή της Τραπεζούντας του Πόντου.

3. Σκοπός:

Κατοικούμενος από περίπου 20 κατοίκους[5], ποντιακής καταγωγής, οικισμός . Οι κάτοικοί του κατάγονται, κυρίως, από την περιοχή της Τραπεζούντας του Πόντου.

4. Πλαταμώνας:

Οικισμός κατοικούμενος από περίπου 80 κατοίκους[6], καταγωγής, κυρίως από τις περιοχές της Νικόπολης και της Τραπεζούντας του Πόντου.

5. Διπόταμος:

Οικισμός κατοικούμενος από περίπου 40 κατοίκους[7], κυρίως ποντιακής καταγωγής, στον οποίο παλαιότερα κατοικούσαν και Καραμανλήδες.

6. Μακρυχώρι:

Οικισμός του Δήμου Νέστου με, περίπου, 90 κατοίκους[8] και μεγάλο ποσοστό ποντίων.

7. Ελαφοχώρι:

Ποντιακός οικισμός με περίπου 35 κατοίκους πληθυσμό[9].

8. Ποντολίβαδο:

Οικισμός στον κάμπο του Δήμου Νέστου, ο οποίος κατοικείται, κυρίως, από Ποντίους με καταγωγή από την Τραπεζούντα και τη Σαμψούντα. Ονομάστηκε έτσι προκειμένου οι κάτοικοί του να θυμούνται τις χαμένες πατρίδες. Αριθμεί περί τους 300 κατοίκους[10].

9. Λοιποί Οικισμοί με Πόντιους Κατοίκους:

Εκτός από τους παραπάνω οικισμούς, πόντιους κατοίκους συναντά κανείς και σε άλλα χωριά του Δήμου Νέστου. Έτσι, ο Άγιος Κοσμάς, οι Νικητές και το Στεγνό αποτελούν τρεις αμιγώς ποντιακούς οικισμούς με ελάχιστους κατοίκους. Επίσης, πόντιοι κάτοικοι συναντώνται και στον Ξεριά και στο Διαλεχτό.

Άγιος Κοσμάς

Στεγνό

Γ. Συμπέρασμα

Ως επιστέγασμα των παραπάνω αναφορών, παρατηρείται ότι η πλειοψηφία των ποντιακών οικισμών του Δήμου Νέστου απαντάται στον ορεινό όγκο του. Αυτό το γεγονός είναι και ιστορικά συνεπές, αφού η πλειοψηφία των Πόντιων προσφύγων εγκαταστάθηκαν από την Επιτροπή Αποκαταστάσεως Προσφύγων (ΕΑΠ) στον ορεινό όγκο του Δήμου[11].

ΙΙ. Οι Πόντιοι στη Χρυσούπολη

Α. Γενικά Στοιχεία

Η Χρυσούπολη είναι σήμερα, η «πρωτεύουσα», του Δήμου Νέστου. Ο πληθυσμός της ανέρχεται, περίπου, στους 10 χιλιάδες κατοίκους, δηλαδή περί το 1/3 του συνολικού πληθυσμού του Δήμου. Ανάμεσα στους 10 χιλιάδες κατοίκους της κωμόπολης αυτής, συναντά κανείς ανθρώπους με ποικίλους τόπους καταγωγής. Έτσι, η Χρυσούπολη κατοικείται από Πόντιους, Βλάχους, Σαρακατσάνους, Θρακιώτες, Μικρασιάτες και ντόπιους, οι οποίοι συμβιώνουν αρμονικά μεταξύ τους στην καθημερινή τους ζωή, και όχι μόνο. Μάλιστα, αναπόφευκτα και λόγω και του μεγάλου πληθυσμού της, η πόλη της Χρυσούπολης αποτελεί το κοινωνικοπολιτιστικό κέντρο του Δήμου. Δε θα ήταν, λοιπόν, υπερβολή να διατυπώσει κανείς την άποψη ότι η Χρυσούπολη αποτελεί μία πολυπολιτισμική κονίστρα, κάτι που είναι και συνεπές ως προς την ιστορικότητά της ως κέντρο, εν γένει, της ευρύτερης περιοχής από την περίοδο της τουρκοκρατίας ακόμη[12].

Β. Η Ιστορία των Ποντίων της Χρυσούπολης

1. Η Πρώτη Περίοδος (Ανταλλαγή των Πληθυσμών)

Κατά την περίοδο της ανταλλαγής των πληθυσμών, μεταξύ 1922 και 1926, η ευρύτερη περιοχή του Δήμου Νέστου δέχθηκε αρκετούς πρόσφυγες, κυρίως από την Ανατολική Θράκη και τον Πόντο. Οι πρόσφυγες αυτοί εγκαταστάθηκαν στα ορεινά και στους πρόποδες των ορεινών όγκων του Δήμου και όχι στην ίδια την πόλη της Χρυσούπολης.

Μάλιστα, ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι η ΕΑΠ, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, εγκατέστησε στο Σαρή Σαμπάν, τη σημερινή Χρυσούπολη, μόλις περί τις 41 οικογένειες προσφύγων και στο Σέκελερ, τη σημερινή γειτονιά της Ποντιάδας, μόλις 31 οικογένειες προσφύγων, ήτοι 185 και 115 άτομα αντίστοιχα. Αντίθετα, μόνο στο Ουζούν Κιόι, το σημερινό Μακρυχώρι, η ΕΑΠ εγκατέστησε 164 οικογένειες προσφύγων, δηλαδή περί τα 628 άτομα[13].

Φαίνεται, λοιπόν, ότι οι πρώτοι ποντιακοί πληθυσμοί εγκαταστάθηκαν στη Χρυσούπολη κατά την ανωτέρω περίοδο της ανταλλαγής των πληθυσμών. Εκτός, από την ίδια την πόλη, πόντιοι κάτοικοι εποίκισαν και τη γειτονία της σημερινής Ποντιάδας, τότε Σέκελερ.

2. Η Δεύτερη Περίοδος (Εποχή του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου)

Μετά από τη θλιβερή περίοδο της ανταλλαγής των πληθυσμών, ακολουθεί αυτή του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και εν συνεχεία του Εμφυλίου Πολέμου. Κατά το χρονικό αυτό διάστημα, οι θηριωδίες των Βουλγάρων κατακτητών και μετέπειτα ο αλληλοσπαραγμός του Εμφυλίου Πολέμου οδήγησαν πολλούς πόντιους κατοίκους του ορεινού όγκου είτε να μετακινηθούν αυτοβούλως είτε να εξαναγκαστούν σε μετακίνηση από τις εστίες τους στον ορεινό όγκο προς την πόλη της Χρυσούπολης στα πεδινά.

Χαρακτηριστική περίπτωση μετακίνησης πληθυσμών από τα ορεινά στα πεδινά του Δήμου, αποτελεί η περίπτωση της Αχλαδινής, τότε Αλχανλή. Η Αχλαδινή, ήταν ένα χωριό του ορεινού όγκου του Δήμου Νέστου το οποίο εποικίστηκε από πόντιους πρόσφυγες. Κατά τη διάρκεια της βουλγαρικής κατοχής της περιοχής, τον Ιούνιο του 1944, το χωριό καταστράφηκε και κατακάηκε από τους Βούλγαρους κατακτητές, αφού εκτελέστηκαν 18 άνδρες. Στη συνέχεια και συνεπεία της ενέργειας αυτής, από το 1950 περίπου και έπειτα η πλειοψηφία των κατοίκων μετοίκησε από το μαρτυρικό χωριό στην Αχλαδινή, γειτονιά της Χρυσούπολης, που πήρε το όνομά της από το ομώνυμο χωριό.

Επίσης, ποντιακοί πληθυσμοί από το χωριό Καραμανλή (Άγιος Κοσμάς) μετοίκισαν τη δεκαετία του 1940-1950 στη Χρυσούπολη. Εγκαταστάθηκαν, δε, στην ομώνυμη γειτονία, στα Καραμανλίδικα, η οποία ονομάστηκε έτσι προς τιμήν του τόπου προέλευσής του.

Συνολικά, κατά την ίδια χρονική περίοδο, αλλά και μεταγενέστερα, η Χρυσούπολη σταδιακά εποικίστηκε από ποντιακούς πληθυσμούς προερχόμενους από τα χωριά του ορεινού όγκου, όπως οι Νικητές, ο Σκοπός, ο Διπόταμος, το Ελαφοχώρι, ο Κεχρόκαμπος κ.α. Ο λόγος αυτού του μαζικού εποικισμού δεν ήταν κανείς άλλος παρά μόνο η εύρεση εργασίας και η καλύτερη ποιότητα ζωής (υπηρεσίες κτλ.). Για τους ίδιους λόγους η Χρυσούπολη παραμένει από τότε εποικισμένη. Οι κάτοικοι των χωριών αυτών εγκαταστάθηκαν στη γειτονιά που σήμερα ονομάζεται Ποντιάδα, η οποία φέρει το όνομα αυτό τόσο για λόγους μνήμης όσο και για λόγους πρακτικούς, αφού η μεγάλη πλειοψηφία των κατοίκων της είναι ποντιακής καταγωγής.

Γ. Ασχολίες-Εργασία

Οι ενασχολήσεις των ποντίων κατοίκων της Χρυσούπολης δεν ήταν ιδιαίτερες αναφορικά με τους υπόλοιπους κατοίκους της περιοχής. Έτσι, εν αντιθέσει με τα χωριά του ορεινού όγκου, στα οποία η πλειοψηφία ασχολούνταν με τη γεωργία και την κτηνοτροφία, στον κάμπο της Χρυσούπολης οι πόντιοι κάτοικοι ασχολούνταν με εργασίες τις οποίες γνώριζαν από την πατρίδα.

Ασχολίες όπως η γεωργία, η εξόρυξη μεταλλευμάτων και πετρωμάτων, η εργασία σε εργοστάσια και βιοτεχνίες, αλλά και η οικοδομή αποτελούσαν και αποτελούν βασικές ασχολίες.Εκτός των παραπάνω, τετριμμένων, ασχολιών οι πόντιοι κάτοικοι της περιοχής, όπως άλλωστε και όλοι οι υπόλοιποι κάτοικοι του τόπου μας, απασχολήθηκαν στην καλλιέργεια και επεξεργασία του καπνού, ενός από τα βασικότερα προϊόντα του κάμπου της Χρυσούπολης κατά τις προηγούμενες δεκαετίες.

Δ. Ήθη και Έθιμα των Ποντίων της Χρυσούπολη

Στην παρούσα ενότητα πρόκειται, ευσύνοπτα, να παρουσιαστούν ορισμένα χαρακτηριστικά ήθη και έθιμα, τα οποία οι Πόντιοι της Χρυσούπολης, και όχι μόνο, τηρούσαν στο παρελθόν. Κατ’ αρχήν από την ενότητα αυτή δε θα μπορούσαν να λείπουν τα ήθη και τα έθιμα του γάμου. Έτσι είναι χαρακτηριστικό ότι στον Πόντο δεν υπήρχε ο αναχρονιστικός θεσμός της προίκας. Η νύφη έκανε δώρα μόνο στο γαμπρό, στα καινούρια γονικά και στους κοντινούς συγγενείς. Παρόλα αυτά συνηθιζόταν να μεταφέρουν τα πράγματα (προίκα) της νύφης πάνω σε κάρο, συνοδευόμενο από λυράρη, που έπαιζε τραγούδια του γάμου προσκαλώντας (λάλεμα) τον κόσμο στο γάμο, ή χαρά όπως αποκαλούνταν[14].

Όσον αφορά στον παραδοσιακό ποντιακό γάμο, δηλαδή σε όλη τη διαδικασία μέχρι και την ίδια την τελετή, παρουσιάζονται ορισμένες ιδιαιτερότητες. Έτσι, συνολικά, το έθιμο αυτό χωρίζεται στα παρακάτω στάδια:

α. Το ψαλάφεμαν(επιλογή της νύφης).

β. Το λογόπαρμαν (λόγος).

γ. Τα Σουμάδια (αρραβώνας).

δ. Η χαρά (ο γάμος).

Τα παιδιά, συνήθως, παντρεύονταν σε μικρή ηλικία, ενώ οι γονείς αποφάσιζαν για τις τύχες τους. Το λογόπαρμαν, αποτελεί την πρώτη συμφωνία για το γάμο, οπότε αμφότερα τα μέρη έδιναν τη συγκατάθεσή τους γι’ αυτόν. Έπειτα, λίγες μέρες πριν από τον γάμο συγκεντρώνονταν στο σπίτι της νύφης όπου έπαιρναν και την τελευταία διαβεβαίωση και συμφωνούσαν για την ημερομηνία του γάμου. Στη συνέχεια, γινόταν το κέρασμα της νύφης με ομελέτα ή τζαμούρ με μπόλικο βούτυρο.  Τότε μάλιστα κλείδωναν κι ένα λουκέτο και το έβαζαν στην τσέπη του γαμπρού. Θα το ξεκλείδωνε όταν πήγαινε να σμίξει με τη νύφη, στη νυφική παστάδα το βράδυ της Δευτέρας.

Επιπρόσθετα, στην ίδια ενότητα ηθών και εθίμων, εντάσσεται και το έθιμο του ξυρίσματος του γαμπρού. Το έθιμο αυτό είχε ως εξής. Στη μέση της αυλής τοποθετούσαν μια καρέκλα και σ’ αυτήν καθόταν ο γαμπρός. Ο κουμπάρος καλούσε έναν κουρέα για να ξυρίσει το γαμπρό. Ο κουρέας άρχιζε αργά και προσεκτικά να ξυρίζει το γαμπρό, ενώ τριγύρω τους στηνόταν κυκλικός χορός. Κάποια στιγμή ο κουρέας σταματούσε το ξύρισμα λέγοντας: «Το ξυράφ κι κοφτ» (το ξυράφι δεν κόβει). Στην πραγματικότητα ήθελε πληρωμή για να συνεχίσει .Έτσι ο κουμπάρος προκειμένου να ξυριστεί ο γαμπρός αναγκαζόταν επανειλημμένως να δίνει στον κουρέα σπουδαία χρηματικά ποσά σαν φιλοδωρήματα.

Τέλος, ένα ακόμη έθιμο των ποντίων, το οποίο τελείται και στον τόπo μας είναι τα Μωμογέρια. Πρόκειται για ένα ποντιακό λαϊκό δρώμενο το οποίο λαμβάνει χώρα το 12ήμερο Χριστούγεννα – Πρωτοχρονιά -Θεοφάνια με ευχετηριακό χαρακτήρα. Στο δρώμενο αυτό παρουσιάζεται η αναγέννηση της φύσης με την αλλαγή του νέου έτους και έχει σκοπό σάτιρας. Το δρώμενο λαμβάνει χώρα στους δρόμους της Χρυσούπολης. Στην όλη διαδικασία οι πρωταγωνιστές είναι τρεις, ο γέρος Κιτί Γοτσά, η νύφη και ο “αράπης”. Η αλλαγή του χρόνου και η αναγέννηση της φύσης, συμβολίζεται με τη νύφη η οποία ερωτοτροπεί με τον νέο (ο νέος είναι ο χαρακτήρας “αράπης”). Στο δρώμενο εναλλάσσεται η απαγωγή της νύφης από τον νέο “αράπη” με τον γέρο Κιτί Γοτσά. Μάλιστα, το σατυρικό αυτό έθιμο τηρείται και διενεργείται κάθε χρόνο, έως και τη σύγχρονη εποχή, από το Σύλλογο Ποντίων Νέστου.

ΙΙΙ. Αντί Επιλόγου

Εν κατακλείδι θα θέλαμε να τονίσουμε τη σημασία της πόλης της Χρυσούπολης στη διατήρηση του ποντιακού στοιχείου. Συγκέντρωσε και συγκεντρώνει, αλλά και διατηρεί, κατοίκους πόντιους από τα γύρω χωριά και με το σύλλογό της τους συνέχει διατηρώντας έτσι ζωντανό το ποντιακό στοιχείο του τόπου. Είναι σημαντικό να διατηρηθεί η παράδοση, τα ήθη και τα έθιμα του τόπου, όσο σημαντικό είναι να διατηρηθεί ζωντανή στη μνήμη και η ιστορία του. Με την ιστορία τους και την παράδοσή τους ως όπλα, οι άνθρωποι είναι έτοιμοι, χαλυβδωμένοι, να ριχτούν χωρίς φόβο στο στίβο της ζωής και της παγκοσμιοποίησης και να περάσουν αλώβητοι μέσα από τα κύματα της άκρατης και άκριτης μαζοποίησης.

[1] Βλ. http://www.pedamth.gr/cms/index.php/2012-06-03-09-56-25/2012-06-03-10-01-18/2012-06-03-10-06-21 (τελευταία επίσκεψη 14/09/2017 και ώρα 12:07). Ο πληθυσμός σύμφωνα με την ιστοσελίδα αυτή, η οποία ενημερώθηκε τελευταία φορά την 13 Ιουλ 2016, είναι ακριβώς 22331. Ο πληθυσμός που αναγράφεται στο παρόν πόνημα αποτελεί μία κατά προσέγγιση εκτίμηση του γράφοντος.

[2] Με βάση τα επίσημα στοιχεία της απογραφής του 2011, που διενεργήθηκε από την ΕΛΣΤΑΤ, ο πληθυσμός της πόλης μας ανέρχεται στις 8004 κατοίκους. Για περισσότερα δες και την επίσημη ιστοσελίδα της ΕΛΣΤΑΤ: www.statistics.gr

[3] Σύμφωνα με την απογραφή του 2011 η οποία διενεργήθηκε από την ΕΛΣΤΑΤ. Για τις ακριβείς μετρήσεις όρα www.statistics.gr

[4] Ομοίως

[5] Ομοίως

[6] Ομοίως

[7] Ομοίως

[8] Ομοίως

[9] Ομοίως

[10] Ομοίως

[11] Βλ. σχετικά με το έργο της ΕΑΠ http://www.lithoksou.net/p/egkatastasi-prosfygon-grafeio-kabalas (τελευταία επίσκεψη την 14/09/2017 και ώρα 22:20), όπου καταγράφονται αναλυτικά τόσο οι οικισμοί όσο και το σύνολο των οικογενειών και ατόμων που εγκαταστάθηκαν από την ΕΑΠ στα χωριά της Καβάλας.

[12] Αναλυτικότερα βλ. το άρθρο του κου. Κώστα Χιώτη σχετικά με την τοπική ιστορία του Δήμου Νέστου στο σύνδεσμό: http://www.chrysoupolinews.com/2017/04/28/topiki-istoria-tou-dimou-nestou-proti-anafora-ginete-1667-apo-periigiti-o-opios-anaferi-diakosia-spitia-ktismena-se-ammodi-periochi/ ( τελευταία επίσκεψη στις 18/09/2017 και ώρα 22:43).

[13] Αναλυτικότερα δες και όπως υποσημείωση 11

[14] Χαρά αποκαλούνταν, λόγω ακριβώς του χαρμόσυνου του χαρακτήρα της όλης γιορτής.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

1. www.chrysoupolinews.com
2. www.lithoksou.net
3. www.pedamth.gr
4. www.statistics.gr
5. www.pontos-news.gr

Από την εισήγηση στην 1η συνάντηση για την Τοπική Ιστορία του Δήμου Νέστου.

Χαράλαμπος Αμοιρίδης, Στρατιωτικός Νομικός

Γρηγορία Μακρίδου, Ιστορικός-Εθνολόγος

(την οποία ντύσαμε με εικόνες και βιντεάκια από τα ποντιακά γλέντια των χωριών)

Ιστορικό Συλλόγου Ποντίων Νέστου

Το 1969 τετραμελής επιτροπή, αποτελούμενη από τους:

Δημήτρη Τομπαΐδη

Ιερεμία Αναστασιάδη

Λάζαρο Καλταπανίδη

Ευστάθιο Μολοχίδη

αποφάσισε την ίδρυση ποντιακού συλλόγου, αφουγκραζόμενη την επιθυμία των ποντιακής καταγωγής κατοίκων της επαρχίας Νέστου.

Αφού συνέταξε το καταστατικό, έγινε η πρώτη ιδρυτική Γενική Συνέλευση στις 7.9.1969. Το καταστατικό εγκρίθηκε από τα μέλη και η επταμελής προσωρινή διοίκηση το υπέβαλε στο Πρωτοδικείο Καβάλας. Η έγκριση του καταστατικού έγινε με την υπ’ αριθμό 127/11.12.1969 απόφαση του Πρωτοδικείου.

Με ζήλο και ιδιαίτερη φροντίδα άρχισε η οργάνωση του νεοσύστατου Συλλόγου. Μισθώθηκε και επιπλώθηκε η πρώτη στέγη του Συλλόγου και άρχισε αμέσως η εγγραφή μελών και η προετοιμασία για την πρώτη Γενική Συνέλευση. Στις 12.4.1970 γίνονται οι πρώτες αρχαιρεσίες. Την πρώτη διοίκηση του Συλλόγου αποτελούσαν οι:

Ιερεμίας Αναστασιάδης – Πρόεδρος

Απόστολος Γιαϊλόγλου – Αντιπρόεδρος

Λάζαρος Καλταπανίδης – Γενικός Γραμματέας

Ευστάθιος Μολοχίδης – Ταμίας

Ζήσης Μαρίδης – Σύμβουλος

Κλεάνθης Κωνσταντινίδης – Σύμβουλος

Ιορδάνης Κωνσταντινίδης – Σύμβουλος

Στα γραφεία αυτά, ο Σύλλογος μένει μέχρι το 1972. Στη δεύτερη στέγη του μένει μέχρι το 1977. Για ένα μικρό χρονικό διάστημα μένει άστεγος και τελικά το Μάρτιο του 1978 βρίσκεται ο χώρος που επέτρεπε και τη συγκέντρωση των ποντιόπουλων για την εκμάθηση ποντιακών χωρών. Το 1981 μεταφέρθηκε σε μεγαλύτερη αίθουσα και από το 1995 ο Σύλλογος Ποντίων Νέστου έχει πια τη δική του στέγη συνολικού εμβαδού 600 τ.μ.

Το τριώροφο αυτό κτίριο έγινε με τη βοήθεια των μελών του και εκτός από τα γραφεία του στεγάζει θεατρική αίθουσα, καμαρίνια, ιματιοθήκη, αίθουσα διδασκαλίας χορών, κουζίνα, βιβλιοθήκη και τώρα πια την πολυτελή αίθουσα δεξιώσεων. Πολλές και ποικίλες οι δραστηριότητες του Συλλόγου, ο οποίος δίνει πάντα δυναμικά το παρών στα πολιτιστικά δρώμενα, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό.

Οι πρόεδροι του Συλλόγου Ποντίων Νέστου ως σήμερα:

Αναστασιάδης Ιερεμίας

Κωνσταντινίδης Κλεάνθης

Καλταπανίδης Λάζαρος

Χαραλαμπίδης Χρυσόστομος

Τσακαλίδης Σπύρος

Διαμαντίδης Θεόδωρος

Παπαδόπουλος Ευστάθιος

Μακρίδης Νικόλαος

Πηγή: www.pontioinestou.gr/

Πλατεία Ποντίων Χρυσούπολη

Πανελλήνιος Διαγωνισμός Λύρας, Στίχου και Τραγουδιού

Ο Δήμος Νέστου, υπό την αιγίδα της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδος διοργάνωσε τον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Λύρας, Στίχου, Τραγουδιού το το διήμερο 6 και 7 Ιουλίου 2013 στον χώρο της Πλατείας Ποντιακού Ελληνισμού στην Χρυσούπολη Καβάλας.
Συγκινητική ήταν η συμμετοχή των νέων που διαγωνίστηκαν και πρόβαλλαν το καλλιτεχνικό τους ταλέντο. Η νέα γενιά μέσα από αυτόν το διαγωνισμό επιβεβαίωσε στους μεγαλύτερους ότι είναι άξιοι συνεχιστές της Ποντιακής παράδοσης.

Δόθηκαν χρηματικά βραβεία και τιμητικές διακρίσεις ανά κατηγορίες σε παιδιά που κρίθηκαν από 5μελή Επιτροπή αποτελούμενη από τους:

1. Μιχάλη Καλλιοντζίδη, καθηγητή μουσικής
2. Αλέξη Παρχαρίδη, τραγουδιστή
3. Χρήστο Ακριτίδη, τραγουδιστή
4. Ευστάθιο Παπαδόπουλο, πρόεδρο Συλλόγου Ποντίων Νέστου
5. Ευστάθιο Παπαδόπουλο, Συντονιστή Επιτροπής Μουσικής της Π.Ο.Ε.

Οι νικητές σε κάθε κατηγορία λύρας ήταν:

Λύρα 6-12 ετών:
1ο βραβείο Σιδηρόπουλος Αντρέας,
2ο βραβείο Στόϊκος Σταύρος
3ο βραβείο Παπαδόπουλος Παναγιώτης

Λύρα 12-18 ετών:
1ο βραβείο Χανταβαρίδης Χρήστος,
2ο βραβείο Εμεξίδης Χρήστος
30 βραβείο Κουινόγλου Λάζαρος

Λύρα 18 ετών και άνω:
1ο βραβείο Κοριαννίδης Παναγιώτης
2ο βραβείο Αυγιτίδης Γεώργιος
3ο βραβείο Αλχαζίδης Αλέξανδρος

Οι νικητές στην κατηγορία τραγουδιού ήταν:

1ο βραβείο Τσολερίδου Ιωάννα
2ο βραβείο Πουρσαϊτίδου Ευανθία Ιωάννα
3ο βραβείο Κοριαννίδης Ιορδάνης

Οι νικητές στην κατηγορία στίχου ήταν:
1ο βραβείο Βασιλειάδης Θωμάς
2ο βραβείο Τσολερίδης Νικόλαος
3ο βραβείο Σιδηρόπουλος Γεώργιος

Πόντια Μάνα

Μια Πόντια μάνα με ένα παιδί στην αγκαλιά, με αποτυπωμένη την απόγνωση και τη θλίψη στο πρόσωπό της απεικονίζει το νέο μνημείο (διά χειρός Γιώργου Κικώτη) που κοσμεί πλέον την πλατεία Αριστοτέλους στη Χρυσούπολη Καβάλας.Στη μέση του μαρμάρινου μνημείου υπάρχει ένα σπάσιμο που συμβολίζει την καταστροφή και τον πόνο, ενώ το κενό ανάμεσα στα δύο μάρμαρα συμβολίζει τη ρωγμή που υπέστησαν στη ζωή τους οι Πόντιοι.

«Έχει πολλούς συμβολισμούς το μνημείο», μας λέει ο πρόεδρος του Συλλόγου Ποντίων,Νίκος Μακρίδης. «Την προστασία, την προσφορά, τη στοργή, την υπομονή, αλλά και την δύναμη, τις αντοχές, την εργατικότητα που επέδειξαν οι μητέρες μας. Τη σπουδαία συμβολή τους στη διατήρηση του γένους μας κατά τα ζοφερά χρόνια που συντελούνταν η Γενοκτονία του έθνους μας αλλά κι έπειτα, όταν κατόρθωσαν με πολύ κόπο να ριζώσει και να ανθήσει πιο έντονα ο πολιτισμός μας στη μητέρα Ελλάδα. Άλλωστε χωρίς τη μάνα δεν μπορεί να υπάρξει ζωή, δεν δύναται να υπάρξει συνέχεια», συμπληρώνει. «Στο μνημείο υπάρχει ένα μαρμάρινο πλαίσιο και στη μέση, πάνω, έχει ένα σπάσιμο που συμβολίζει την καταστροφή και τον πόνο, ενώ το κενό ανάμεσα στα δύο μάρμαρα συμβολίζει τη ρωγμή που δέχτηκαν στη ζωή τους οι Πόντιοι. Προκειμένου να αποδοθεί δικαιοσύνη στη Γενοκτονία, από πάνω γράφει “δικαίωμα στη μνήμη”», καταλήγει.

Το μνημείο είναι κατασκευασμένο εξ ολοκλήρου από μάρμαρο.Τη δωρεά έκανε ο Δήμος Νέστου στο Σύλλογο, όταν πριν από περίπου ενάμιση χρόνο το νέο ΔΣ του σωματείου, με ομόφωνη απόφαση, υπέβαλε αίτημα προς το Δήμο να τοποθετηθεί στην πλατεία Αριστοτέλους μνημείο αφιερωμένο στον ξεριζωμό του ποντιακού ελληνισμού. Ταυτόχρονα η εταιρεία μαρμάρων Παυλίδης ΑΕ διέθεσε και επεξεργάστηκε τα μάρμαρα.

Πηγή: www.pontos-news.gr

Χρήσιμοι Σύνδεσμοι :

Σύλλογος Ποντίων Νέστου Χρυσούπολη Καβάλας

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΟΝΤΙΩΝ ΕΠΑΡΧΙΑΣ ΝΕΣΤΟΥ

Νεολαία Συλλόγου Ποντίων Νέστου | Facebook

Ευχαριστούμε για τη φωτογραφία της Χρυσούπολης τον κ.Κουκκίδη Κώστα.

Το τραγούδι “Τη θαλάσσας το νερόν” που ακούγεται είναι  του Πόντιου συμπολίτη μας, Αδάμ Αποστολίδη.