ΤΑΞΙΔΙ ΜΕ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ Ένα συναρπαστικό ταξίδι με καράβι την ελληνική γλώσσα

« Η επαφή με τα άτομα με ειδικές ανάγκες μπορεί να σε κάνει καλύτερο άνθρωπο. Ατενίζεις τη ζωή πιο αισιόδοξα γιατί είσαι πιο δυνατός και πιο συνειδητοποιημένος. Το «κακό» που διαβλέπεις γύρω σου γίνεται απλώς κάτι το διαφορετικό. Έτσι μαθαίνεις να απολαμβάνεις το ταξίδι ανεξάρτητα από τον προορισμό του.
Όταν πρόκειται να γεννήσεις ένα παιδί, είναι σα να οργανώνεις μια πολύ ωραία εκδρομή στην Ιταλία. Αγοράζεις βιβλία, μαζεύεις πληροφορίες και φτιάχνεις τα πλάνα σου.

Μετά από μήνες προσδοκίας η τελική μέρα φτάνει. Ετοιμάζεις τις βαλίτσες σου και απογειώνεσαι με το αεροπλάνο. Μερικές ώρες αργότερα το αεροπλάνο προσγειώνεται και ακούγεται η φωνή της αεροσυνοδού. – Καλώς ήρθατε στην Ολλανδία. – Ολλανδία; Εγώ πετούσα για Ιταλία. Υποτίθεται πως θα έπρεπε να βρισκόμουν στην Ιταλία! Τι να κάνω στην Ολλανδία;
Αναγκαστικά όμως θα πρέπει εσύ να μείνεις στην Ολλανδία.

Το σημαντικό είναι ότι δε βρίσκεσαι σε μια απαίσια και βρώμικη τοποθεσία. Απλώς είναι μια διαφορετική χώρα. Εσύ αποφασίζεις να κατέβεις από το αεροπλάνο, αγοράζεις καινούρια βιβλία, ενημερώνεσαι και φτιάχνεις νέα πλάνα ταξιδιού για να γνωρίσεις τη χώρα της Ολλανδίας. Συναντάς τελείως διαφορετικά πράγματα από κείνα που φανταζόσουν ότι θα δεις στην Ιταλία. Διαφορετική γλώσσα, διαφορετικούς ανθρώπους, που δεν περίμενες να τους συναντήσεις ποτέ. Κρατάς την ανάσα σου, κοιτάζεις γύρω σου και αρχίζεις να παρατηρείς τις όμορφες τουλίπες και τα αξιοθέατα της Ολλανδίας.
Γυρίζοντας πίσω από το ταξίδι σου, για χρόνια πολλά έχεις κουραστεί να βλέπεις φίλους και γνωστούς να πηγαινοέρχονται στην Ιταλία κι όλοι τους να καυχιούνται τι ωραία που πέρασαν εκεί. Για το υπόλοιπο της ζωής σου, εσύ θα λες «Ναι! Εκεί ήταν το μέρος που θα ταξίδευα κι εγώ». Και να ξέρεις ότι ο πόνος αυτού του ονείρου δε θα φύγει ποτέ γιατί αυτή η έλλειψη είναι πάρα πολύ σημαντική. Αλλά, εάν ξοδέψεις τη ζωή σου για το γεγονός ότι δεν πήγες στην Ιταλία, εσύ ποτέ δε θα μείνεις και δε θα έχεις την ευκαιρία να απολαύσεις τις μοναδικές τουλίπες και τα σημαντικά αξιοθέατα της Ολλανδίας.
Καλό ταξίδι λοιπόν σε όλους μας κι ανεξάρτητα από τον προορισμό ας χαρούμε για όσα θα μας δώσει παρά να λυπηθούμε για όσα δεν μπορέσαμε να χαρούμε».
aanasto

Του Παναγιώτη Γαβάνα, μηχανολόγου-εκπαιδευτικού
Συμπληρώνονται φέτος 70 χρόνια απ΄ την εισβολή της φασιστικής Ιταλίας στα ελληνικά εδάφη και την τριπλή φασιστική κατοχή Γερμανίας – Ιταλίας – Βουλγαρίας που ακολούθησε, πάνω στη χώρα μας. Για μια ακόμη χρονιά οι αστοί πολιτικοί, κορδωμένοι σαν τα παγώνια μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες, γεμάτοι με «εθνική υπερηφάνεια», θα κάνουν λόγο για «εθνική ομοψυχία», ενώ μια μέρα μετά θα σκυλοκαυγαδίζουν για την κουτάλα, καθ΄ ότι, «όλοι είμαστε ίσοι, αλλά μερικοί είναι πιο ίσοι απ΄ τους άλλους». Θα μιλήσουν για «εθνική ανεξαρτησία και λαϊκή κυριαρχία», την ίδια ακριβώς στιγμή που η Ελλάδα έχει ήδη απολέσει ένα μέρος της στα διεθνή ιμπεριαλιστικά κέντρα ΝΑΤΟ –ΕΕ – ΔΝΤ, ενώ γίνονται συζητήσεις για μοίρασμα του Αιγαίου. Θα κάνουν αναφορές στα «περήφανα νιάτα και τα τιμημένα γηρατειά» (ή το αντίστροφο δεν έχει σημασία), την ίδια στιγμή που τα νιάτα βιώνουν την ανεργία και τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, τα μεροκάματα πείνας και ένα μέλλον σκοτεινό και αβέβαιο, ενώ τα γηρατειά ζουν με συντάξεις που δεν αρκούν ούτε για τα πιο στοιχειώδη.

Τα Μέσα Μαζικής Αποβλάκωσης θα εστιάσουν ως γνωστό την προσοχή τους, στο αν τα παιδιά αλλοδαπών μπορούν να σηκώσουν την ελληνική σημαία στις παρελάσεις, για το πόσο καλά γνωρίζει η ελληνική νεολαία την ιστορία των προγόνων της, όταν οι ίδιοι χρυσοπληρωμένοι κονδυλοφόροι κάνουν το παν όλο το χρόνο, ώστε να μείνουν οι νεοέλληνες στο σκοτάδι.

Και στο σχολείο; Είναι μήπως η κατάσταση διαφορετική; Αντανακλούν μήπως οι σχολικές γιορτές την πραγματικότητα; (σ.σ. δεν ξέρω αν εδώ η έννοια «σχολική γιορτή» είναι η πρέπουσα, μιας και την 28η του Οκτώβρη είχαμε φασιστική επιδρομή και όχι απελευθέρωση της Ελλάδας!). Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος, θα γίνει η καθορισμένη ομιλία, την οποία λίγοι θα ακούσουν και ακόμη λιγότεροι θα δώσουν σημασία. Οι μαθητές βαριεστημένοι θα περιμένουν την ώρα της λήξης. Μήπως όμως με πολλούς εκπαιδευτικούς συμβαίνει κάτι διαφορετικό; Πόσο γνωρίζουν σήμερα οι νέοι την πραγματική ιστορία του τόπου μας; Γιατί αποκρύβονται απ΄ τα βιβλία ιστορίας και τις περισσότερες ομιλίες τα βασικά ιστορικά γεγονότα; Πόσα σχολεία αλήθεια καλούν παλιούς αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης να συμμετέχουν σε τέτοιες εκδηλώσεις, ώστε οι μαθητές να μάθουν από «πρώτο χέρι» τα βιώματα και τα πραγματικά γεγονότα που έζησαν οι παππούδες μας; (Όσοι βέβαια απέμειναν στη ζωή). Και ποια είναι τα μηνύματα που στέλνει το παρελθόν στο παρόν;

Η αποσιώπηση και παραποίηση της ιστορικής αλήθειας, των γεγονότων που έλαβαν χώρα, είναι ίσως και η πιο σημαντική πλευρά αυτής της υπόθεσης. Τι δεν θα ειπωθεί;
Ότι ο φασισμός είναι γέννημα-θρέμμα του καπιταλισμού. Θα αποδοθούν και πάλι ευθύνες σε ένα κυρίως πρόσωπο – τον «τρελό» Χίτλερ – απαλλάσσοντας έτσι την χρηματιστική ολιγαρχία και τα αστικά κόμματα απ΄ τις ευθύνες τους.
Θα αποσιωπηθούν τα πραγματικά αίτια του πολέμου – το μοίρασμα του κόσμου απ΄ τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις σε σφαίρες επιρροής, αλλά και το τσάκισμα του εργατικού κινήματος και των κομμάτων του (και όχι μόνο).
Θα προβληθεί από κάποιους, ότι το «ΟΧΙ» δεν ειπώθηκε απ΄ τον ελληνικό λαό αλλά απ΄ τον δικτάτορα Μεταξά (να θυμίσω μόνο την προσπάθεια της «Καθημερινής» στο πρόσφατο παρόν, η οποία προσπαθούσε σε εκτεταμένο άρθρο της, να αποδείξει μέσα από τα «απομνημονεύματα» του δικτάτορα, ότι το «ΟΧΙ» ειπώθηκε απ΄ αυτόν).
Οι κύριοι αιμοδότες και πρωτεργάτες της Εθνικής Αντίστασης, – οι αριστερές οργανώσεις θα υποβαθμιστούν μέχρι σε σημείου εξαφάνισής τους, αν είναι δυνατόν, απ΄ την ιστορία, και στην καλύτερη περίπτωση, θα γίνει μια απλή αναφορά.
Παράλληλα θα αποσιωπηθεί εντελώς η φυγή της κυβέρνησης και της βασιλικής οικογένειας στο Κάιρο μέσω της Κρήτης, με όλα τα χρυσαφικά τους.
Δεν πρόκειται να ειπωθεί ούτε μια λέξη για τις τρεις «ελληνικές» κατοχικές κυβερνήσεις των κουίσλιγκ, όπως και ότι μια, μειοψηφία έστω, «Ελλήνων», προσχώρησε στους καταχτητές, καταδίνοντας τους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, φορώντας ακόμη και την αποκρουστική κουκούλα του προδότη.
Πολύ λίγα θα ειπωθούν για τους εκτελεσμένους της Καισαριανής, τα βασανιστήρια και τους εξευτελισμούς στα στρατόπεδα συγκέντρωσης (σ.σ. ιστορικοί μελετητές κάνουν λόγο για 50 τέτοια στρατόπεδα στην Ελλάδα κατά την περίοδο της φασιστικής κυριαρχίας).
Δεν πρόκειται να ειπωθεί ούτε μια κουβέντα για τους 63.000 περίπου Ελληνες Εβραίους, που σύρθηκαν με τα βαγόνια στα στρατόπεδα του θανάτου, στους θαλάμους αερίων και τα κρεματόρια, αφήνοντας την τελευταία τους πνοή. Οι επιζώντες είναι ελάχιστοι.
Μήπως όμως η κατάσταση μετά την απελευθέρωση άλλαξε; Η αποσιώπηση και παραποίηση της ιστορικής αλήθειας συνεχίζεται.
Αποσιωπάται εντελώς ο βρώμικος ρόλος των Εγγλέζων κατά τη διάρκεια της κατοχής, η υποστήριξή τους σε φασιστοειδή και οργανώσεις «αντιστασιακές» αμφιβόλου ποιότητας. Ένας ρόλος που έγινε πλέον εμφανής λίγο αργότερα στα γεγονότα του Δεκέμβρη του 1944. Κάποιοι χαμερπείς εξακολουθούν να τους παρουσιάζουν ακόμη και σήμερα σαν απελευθερωτές.
Στο όνομα της «ομοψυχίας» δεν πρόκειται να ειπωθεί ούτε μια κουβέντα για τους δοσίλογους της κατοχής, οι οποίοι αργότερα αθωώνονται σωρηδόν στις στημένες δίκες-σκοπιμότητας απ΄ τα δικαστήρια της ντροπής.
Στο όνομα της ίδιας πάντα «ομοψυχίας», θα αποσιωπηθεί εντελώς, η μετέπειτα εξόντωση μιας πλειάδας αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης στα ξερονήσια και τις φυλακές. Είναι οι ίδιοι ματωμένοι τόποι, που σήμερα μετατρέπονται σε βοσκοτόπια, ενώ κάποιοι δίνονται σε εταιρίες για παραγωγή, λέει, αιολικής ενέργειας, με τη βούλα των γαλαζοπράσινων κυβερνήσεων, κατακρεουργώντας την ιστορική μνήμη του ελληνικού λαού.
Αλλά και στο όνομα του «να μην χαλάσουν οι σχέσεις μας με τους Γερμανούς», οι μέχρι τώρα ελληνικές κυβερνήσεις παραιτήθηκαν απ΄ τα εκατοντάδες εκατομμύρια Ευρώ που μας χρωστάν για τις ζημιές που προκάλεσαν κατά τη διάρκεια της κατοχής, αφήνοντας πολλούς αντιστασιακούς στο έλεος, να προσπαθούν από μόνοι τους, να πετύχουν μέσω δικαστηρίων, έστω και μετά από τόσα χρόνια, όχι μόνο τη λήψη χρημάτων, αλλά και κυρίως, μια ηθική δικαίωση. Για όλα τούτα δεν λέγεται κουβέντα.
Τέλος (αν υπάρχει τέλος), θα αποσιωπηθούν τα αιτήματα της Εθνικής Αντίστασης, που εξακολουθούν να είναι και σήμερα τόσο επίκαιρα – βεβαίως κάτω από άλλες συνθήκες.
Ποια είναι όμως η σύνδεση του σήμερα με το χθες; Σήμερα, δεν κατεβάζουν πια την ελληνική σημαία απ΄ την Ακρόπολη, μόνο κάτι απλήρωτους συμβασιούχους του υπουργείου πολιτισμού ψεκάζουν σαν τα κουνούπια οι δυνάμεις καταστολής, χτυπώντας και σέρνοντάς τους σαν τα σκυλιά. Σήμερα, δεν πουλά κανείς το σπίτι του για ένα τσουβάλι σιτάρι στους μαυραγορίτες, αλλά του το κατάσχει η τράπεζα για λίγα Ευρώ. Σήμερα, δεν μας πολεμάν οι Γερμανοί με τανκς και στούκας, απλώς, μας πουλάν τα παλιοσιδερικά τους, έτσι που καταχρεωμένοι δε μπορούμε να σηκώσουμε κεφάλι. Σήμερα, δεν κλέβουν τη σοδιά μας, αλλά μας επιβάλλουν πρόστιμα, αν παράγουμε έστω κι ένα κιλό παραπάνω απ΄ το πλαφόν που έχει καθοριστεί στις Βρυξέλλες. Σήμερα…, η φασιστική κατοχή έγινε «πολιτισμένη» κατοχή. Οι «Έλληνες» Τσολάκογλου έγιναν γαλαζοπράσινοι Τσολάκογλου. Ο θάνατος είναι αργός και βασανιστικός.

Για μια ακόμη φορά ο ελληνικός λαός οφείλει να αντισταθεί! Μόνο που τώρα οι μορφές πάλης είναι διαφορετικές. Ο αντίπαλος δεν στέκεται απέναντι με τη στολή των Ες Ες και το όπλο στο χέρι, αλλά κρύβεται κάτω απ΄ τα κολλαριστά κουστούμια και τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα. Θαρρώ πως εδώ βρίσκεται και το νήμα που συνδέει το χθες με το σήμερα.

Ενστάσεις για προγράμματα, οργάνωση, μεθοδολογία αλλά και τους επιμορφωτές

Βαθμό «κάτω από τη βάση» βάζει ο ένας στους τρεις εκπαιδευτικούς στα προγράμματα επιμόρφωσης. Το 37,2% δηλώνει από λίγο έως καθόλου ικανοποιημένο από την «εκπαίδευσή» του, με τα υψηλότερα ποσοστά να σημειώνονται σε φιλολόγους (42%), καθηγητές Γερμανικής Γλώσσας (39,3%), δασκάλους (36,9%) και νηπιαγωγούς (31,4%).
Αυτό, καταγράφεται σε μελέτη του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου για τη διερεύνηση των επιμορφωτικών αναγκών με τη συμμετοχή 32.070 μελών της εκπαιδευτικής κοινότητας, εκ των οποίων οι 27.785 είναι εκπαιδευτικοί πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Οι εκπαιδευτικοί είναι ηλικίας κυρίως, «31-50 ετών» και υπηρετούν στα σχολεία πάνω από μία δεκαετία.

Η πλειοψηφία των εκπαιδευτικών (82%) έχει παρακολουθήσει κατά το παρελθόν πρόγραμμα επιμόρφωσης, το οποίο όμως θετικά αξιολόγησαν λιγότεροι από τους μισούς. Ενδεικτικά, το 37,2% δεν ήταν ικανοποιημένο από το περιεχόμενο των προγραμμάτων, το 32,2% εξέφρασε ενστάσεις για την οργάνωσή τους και το 35,11% για τη μεθοδολογία που ακολουθήθηκε. Μάλιστα, οι επτά στους δέκα εκπαιδευτικούς (75,3%) δήλωσαν «καθόλου» ή «λίγο» ικανοποιημένοι από τους επιμορφωτές τους.

Πρόγραμμα
Τι ζητούν, λοιπόν, οι εκπαιδευτικοί; Ως προς τη σημαντικότητα των θεματικών ενοτήτων που πρέπει να αναπτυχθούν κατά την εφαρμογή ενός επιμορφωτικού προγράμματος, οι εκπαιδευτικοί κατατάσσουν στην πρώτη θέση τη «Διαχείριση προβλημάτων σχολικής τάξης» (με 80,78%) και ακολουθούν: «Σύγχρονες διδακτικές προσεγγίσεις» (76,37%), «Αξιοποίηση Νέων Τεχνολογιών» (74,84%), «Διδακτική μεθοδολογία κατά γνωστικό αντικείμενο» (70,66%) και «Ανάπτυξη δημιουργικών σχέσεων με μαθητές και γονείς» (60,51%).

Σε ό,τι αφορά τα κίνητρα που πρέπει να έχουν για να παρακολουθήσουν τα προγράμματα επιμόρφωσης, στις τρεις πρώτες θέσεις βρίσκονται: η «πιστοποίηση της επιμόρφωσης» (78%), η «διεξαγωγή κατά τις πρωινές ώρες με εξασφάλιση εκπαιδευτικής άδειας (εντός σχολικού ωραρίου)» (70%) και η «σύνδεση της θεωρίας με τη διδακτική πράξη στην τάξη» (95%).

Το 44% των εκπαιδευτικών κρίνει ως αποτελεσματικότερο το «Μεικτό σύστημα επιμόρφωσης (ταχύρυθμα σεμινάρια και εξ αποστάσεως επιμόρφωση με συμβατικά μέσα και προαιρετική χρήση νέων τεχνολογιών)».
Της Χαράς Καλημέρη από την “ΗΜΕΡΗΣΙΑ”

Στον Περουβιανό συγγραφέα Μάριο Βάργκας Λιόσα απονέμεται το Βραβείο Νομπέλ Λογοτεχνίας 2010, όπως ανακοίνωσε από τη Στοκχόλμη η Σουηδική Ακαδημία.
Ο Μάριο Βάργκας Λιόσα γεννήθηκε στην πόλη Αρεκίπα του Περού το 1936. Αποφοίτησε από το πανεπιστήμιο στη Λίμα και πήρε διδακτορικό δίπλωμα λογοτεχνίας στη Μαδρίτη. Έχει ζήσει στο Παρίσι, το Λονδίνο και τη Βαρκελώνη. Εκτός από μυθιστορήματα έχει γράψει πολυάριθμα δοκίμια και θεατρικά έργα που έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. Το πρώτο του βιβλίο με τίτλο “Οι αρχηγοί” δημοσιεύτηκε το 1959, αλλά έγινε ευρύτερα γνωστός με το έργο “Η πόλη και τα σκυλιά” (1963).

Ο 74χρονος συγγραφέας είναι ο πρώτος Νοτιοαμερικανός που κερδίζει το βραβείο από το 1982, όταν απονεμήθηκε στον Κολομβιανό Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες. Το 1993 πήρε την ισπανική υπηκοότητα, τρία χρόνια μετά από μια αποτυχημένη προσπάθεια ανάληψης της προεδρίας του Περού. Το 1995 του απονεμήθηκε το Βραβείο Θερβάντες, το πιο σημαντικό λογοτεχνικό βραβείο του ισπανόφωνου κόσμου.

Στην ανακοίνωση της επιτροπής αναφέρεται ότι το βραβείο απονέμεται στον περουβιανό συγγραφέα “για τη χαρτογράφηση των δομών της εξουσίας και τη διεισδυτική απεικόνιση της αντίστασης του ατόμου, της εξέγερσης και της ήττας του”.

Αν και γοητεύτηκε από τον Φιντέλ Κάστρο και την κουβανική επανάσταση και πήγε στην Αβάνα -την οποία εγκατέλειψε στη συνέχεια για να επιστρέψει στην Ευρώπη- το 1971 διέκοψε δημοσίως τους δεσμούς με την επανάσταση του Κάστρο και τα κινήματα της αριστεράς και έγινε δριμύς επικριτής του “λίντερ μάσιμο” και σταδιακά μεταστράφηκε στον φιλελευθερισμό.

Το 1990 ο Μάριο Βάργκας Λιόσα ήταν υποψήφιος ενός κεντροδεξιού συνασπισμού για την προεδρία του Περού, αλλά ηττήθηκε από τον Αλμπέρτο Φουτζιμόρι και έχει γίνει επίσης γνωστός από τα άρθρα που δημοσιεύει συχνά στις μεγαλύτερες εφημερίδες παγκοσμίως για να υπερασπιστεί τον φιλελευθερισμό. Το 1993 πήρε την ισπανική υπηκοότητα και δήλωσε τότε σχετικά “το Περού θέλει να μου αφαιρέσει την υπηκοότητά μου και δεν θα ήθελα να μετατραπώ σε παρία από τη μια μέρα στην άλλη”, καταγγέλλοντας την κυβέρνηση Φουτζιμόρι.

“Δεν πίστευα καν ότι θα είμαι μεταξύ των υποψηφίων … πιστεύω ότι είναι μια αναγνώριση της λατινοαμερικάνικης και της ισπανόφωνης λογοτεχνίας και αυτό πρέπει να μας χαροποιεί όλους”, δήλωσε στον κολομβιανό ραδιοσταθμό RCN ο περουβιανός συγγραφέας Μάριο Βάργκας Λιόσα, στην πρώτη του αντίδραση μετά την ανακοίνωση ότι του απονέμεται το φετινό Νόμπελ Λογοτεχνίας.

Το επόμενο βιβλίο του Λιόσα “El Sueno del celta”, που είναι αφιερωμένο στον Βρετανό διπλωμάτη Ρότζερ Κέισμεντ και καταδικάζει τις ωμότητες που διαπράχθηκαν στο Κονγκό του Λεοπόλδου του Β’, θα κυκλοφορήσει στις αρχές Νοεμβρίου στην ισπανική γλώσσα.

Σε αναστολή των μαθημάτων του χειμερινού εξαμήνου 2010-11 αποφάσισε να προχωρήσει η Γενική Συνέλευση των Διδασκαλείων στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Κρήτης, εάν δεν καλυφθούν οι απαραίτητες θέσεις εκπαιδευτικών μέχρι τις 24 Σεπτεμβρίου.

Σε σχετική ανακοίνωση που υπογράφει ο πρόεδρος του τμήματος, Κωνσταντίνος Τζανάκης, γίνεται λόγος για “ανεπαρκέστατο αριθμό  αποσπάσεων που έγιναν, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να υλοποιηθεί το πρόγραμμα”.

Ο κ. Τζανάκης επισημαίνει ότι το υπουργείο Παιδείας έχει ενημερωθεί για το συγκεκριμένο πρόβλημα από τον περασμένο Μάιο, τονίζοντας ότι «η μη εξασφάλιση του απαραίτητου αριθμού αποσπασμένων εκπαιδευτικών θα σήμαινε την πλημμελή υλοποίηση ή ακόμα και κατάργηση, της πρακτικής άσκησης των φοιτητών, με αποτέλεσμα οι πτυχιούχοι νεοδιόριστοι δάσκαλοι να μην μπορούν να εκτελούν άρτια τα καθήκοντά τους».

Σύμφωνα με όσα ισχυρίζεται ο πρόεδρος του τμήματος, «το υπουργείο, αγνοώντας κάθε έγγραφο που του εστάλη από το τμήμα, αλλά και από τη Σύνοδο των Παιδαγωγικών Τμημάτων, απέσπασε τελικά μόλις 3 εκπαιδευτικούς της Α/βάθμιας Εκπαίδευσης και 1 της Β/βάθμιας, για να καλύψουν την ουσιαστικής σημασίας υποχρεωτική Σχολική Πρακτική Ασκηση 370 και πλέον φοιτητών ανά ακαδημαϊκό εξάμηνο (κατανεμημένων σε 12-14 ομάδες των 25-35 ατόμων), την ποικιλοτρόπως απαιτούμενη υποστήριξη υλοποίησης του προγράμματος σπουδών των δύο Διδασκαλείων για 150 επιμορφούμενους εκπαιδευτικούς και τις πιεστικές ανάγκες λειτουργίας των 4 θεσμοθετημένων εργαστηρίων του Τμήματος».

Επισημαίνει, δε, ο κ. Τζανάκης ότι: «Για την ομαλή πρακτική άσκηση των φοιτητών στα σχολεία και τη συνολική εκπαιδευτική λειτουργία του Τμήματος και των Διδασκαλείων του χρειάζονται 15 πλήρως και εντατικά απασχολούμενοι εκπαιδευτικοί της Α/βαθμιας και 6 της Β/βαθμιας!».

Ο ΑΠΟΛΥΤΟΣ ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΣ: Κόβει προσλήψεις αλλά δίνει το δικαίωμα ανάκλησης απόλυσης εκπαιδευτικών οι οποίοι απολύθηκαν αυτοδίκαια λόγω 35/ετίας και ορίου ηλικίας!

  ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ: ΚΟΒΕΙ ΤΙΣ ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ – ΞΑΝΑΚΑΛΕΙ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΥΣ

Την ίδια ώρα που ανακοινώνει τους λιγότερους διορισμούς, την ίδια ώρα που κόβει στη μέση τις προσλήψεις οδηγώντας χιλιάδες αδιόριστους εκπαιδευτικούς σε απόγνωση, την ίδια ώρα που αφήνει στα «κρύα του λουτρού» εκατοντάδες υπό διορισμό εκπαιδευτικούς αλλάζοντας με «μυστήριο τρόπο» και πέρα από κάθε πρόβλεψη του νόμου, τις αναλογίες στους διορισμούς των ειδικοτήτων στις διάφορες κατηγορίες διορισμού (ΑΣΕΠ, 40%, 24μηνο κλπ), την ίδια ώρα, το Υπουργείο Παιδείας ανακοινώνει ότι μπορούν εκπαιδευτικοί «οι οποίοι απολύθηκαν αυτοδίκαια λόγω 35/ετίας και ορίου ηλικίας με τη λήξη του διδακτικού έτους 2009-2010, σύμφωνα με τις διατάξεις της παρ.2 του άρθρου 155 του Υπαλληλικού Κώδικα (Ν.3528/2007-Φ.Ε.Κ.26 τ. Α΄), έχουν τη δυνατότητα στην πρώτη εφαρμογή του Ν.3863/2010, να επανέλθουν στην οργανική τους θέση και στη θέση που κατείχαν πριν την αυτοδίκαιη απόλυσή τους και διατηρούν τη σειρά τους στους αξιολογικούς πίνακες επιλογής στελεχών εκπαίδευσης»!!!  Το παλιό σύνθημα «εκεί που τελειώνει η λογική αρχίζει ο στρατός» μπορεί να δώσει τη θέση του σε ένα νέο που επάξια κερδίζει το Υπουργείο Παιδείας: «εκεί που τελειώνει η λογική αρχίζει το Υπουργείο Παιδείας»!

Μια σχετικά ελεύθερη απόδοση του παραμυθιού «Siempre y Nunca contra a veces!» σε μετάφραση Jaquou Utopie. Λίγο “δύσκολο” αυτό το παραμύθι γι’ αυτό διαβάστε το προσεκτικά.

Μία φορά κι έναν καιρό ήταν δύο φορές. Τη μία τη λέγανε Mία Φορά και την άλλη τη λέγανε Άλλη Φορά. Η Μία και η Άλλη Φορά ήταν η οικογένεια Μερικές Φορές, που ζούσε και είχε και καμιά φορά φαγητό στο τραπέζι. Οι μεγάλοι αυτοκράτορες, που τότε κυριαρχούσαν στον κόσμο, ήταν το Πάντα και το Ποτέ που, όπως ήταν αναμενόμενο, μισούσαν μέχρι θανάτου την οικογένεια Μερικές Φορές. Ούτε το Πάντα, αλλά ούτε και το Ποτέ μπορούσαν να ανεχτούν την ύπαρξη των Μερικές Φορές.
Το Πάντα δεν μπορούσε να επιτρέψει στη Μια Φορά να ζεί στο βασίλειό του, γιατί αυτό θα σήμαινε ότι το Πάντα δεν θα ήταν πια βασιλιάς, γιατί όταν υπάρχει η μια φορά τότε δεν μπορεί να υπάρχει και το για πάντα.
Αλλά και το Ποτέ, επίσης, δεν μπορούσε να επιτρέψει στην Άλλη Φορά να ξαναεμφανιστεί στο βασίλειό του, γιατί το ποτέ δεν μπορεί να συνυπάρξει με καμία φορά, πολύ δε περισσότερο αν αυτή η φορά είναι μια άλλη φορά.
Έτσι η Μία και η Άλλη Φορά περνούσαν το καιρό τους ενοχλώντας κι εκνευρίζοντας αρκετές φορές το Πάντα και το Ποτέ. Μέχρι που κάποτε το Πάντα τις άφησε στην ησυχία τους για πάντα και το Ποτέ δεν τις ξαναενόχλησε ποτέ. Και απο τότε η Μία και η Άλλη Φορά περνάνε τον καιρό τους με παιχνίδια, ξανά και ξανά.”Τι βλέπεις να φορώ;” ρωτάει η Μία Φορά και η Άλλη Φορά απαντάει “Αφού δεν βλέπεις τι φοράς;”
Κι έτσι ζούνε ευτυχισμένες τις πιο πολλές φορές! Και πάντα είναι η Μία και η Άλλη Φορά και ποτέ δεν διάλεξαν να γίνουν οι Μερικές Φορές.

Καμιά φορά είναι πολύ δύσκολο να διακρίνεις ανάμεσα στη μία και στην άλλη φορά.
Ποτέ δεν χρειάζεται να λες Πάντα (εντάξει… ίσως καμια φορά)
Τα “Πάντα” και τα “Ποτέ” τα επιβάλλουν αυτοί “από τα πάνω”, αλλά από τα κάτω εμφανίζονται “οι ενοχλητικές” Μία Φορά και Άλλη Φορά, που καμια φορά είναι ένας τρόπος για να ονομάζεις τους “διαφορετικούς” ή τους “περίεργους”.
Ποτέ δεν θα ξαναγράψω τέτοια ιστορία, κι εγώ πάντα τηρώ αυτό που λέω (εντάξει… καμια φορά όχι)

Από: http://paramithi-paramithi.blogspot.com

“Έκθεση απο μαθητή του δημοτικού με θέμα: «Τί να ζητήσω απο τον Θεό».

«Θεέ μου, απόψε σου ζητάω κάτι που το θέλω πάρα πολύ. Θέλω να με κάνεις τηλεόραση! Θέλω να πάρω τη θέση της τηλεόρασης που είναι στο σπίτι μου. Να έχω… το δικό μου χωρο. Να εχω την οικογένειά μου γύρω απο μένα. Να με παίρνουν στα σοβαρά οταν μιλάω. Θέλω να είμαι το κέντρο της προσοχης και να με ακούνε οι άλλοι χωρις διακοπες η ερωτήσεις. Θέλω να εχω την ίδια φροντίδα που έχει η τηλεόραση οταν δεν λειτουργεί…
Οταν είμαι τηλεόραση, θαχω την παρέα του πατέρα μου οταν έρχεται σπίτι από τη δουλειά, ακόμα κι αν είναι κουρασμένος. Και θέλω τη μαμά μου να με θέλει όταν είναι λυπημένη και στενοχωρημένη, αντί να με αγνοει. Θέλω τ’ αδέλφια μου να μαλώνουν για το ποιος θα περνάει ωρες μαζί μου. Θέλω να νοιώθω ότι η οικογένειά μου αφήνει τα πάντα στην άκρη, πότε – πότε, μόνο για να περάσει λίγο χρόνο με μένα. Α Και το τελευταίο, κάνε με έτσι ωστε να τους κάνω όλους ευτυχισμένους και χαρούμενους. Θεέ μου, δε ζητάω πολλά.
Θέλω μόνο να γίνω σαν μια τηλεόραση!»

Τη  δασκάλα που τη διάβασε (καθως βαθμολογούσε) την έκανε να κλάψει.
Ο σύζυγός της που μόλις είχε μπει στο σπίτι, τη ρώτησε: «τη συμβαίνει;»
Αυτή απάντησε: «Διάβασε αυτή την έκθεση, την έχει γράψει ενας μαθητής μου».

Ο σύζυγος είπε: «Το καημένο το παιδί. Τι αδιάφοροι γονεις είναι αυτοί!»

Τότε αυτή τον κοίταξε και είπε: «Αυτή η έκθεση είναι του γιού μας!..»

Ο Νίκος Καζαντζάκης, ο μεγάλος Κρητικός συγγραφέας, του οποίου τα έργα έχουν μεταφρασθεί παγκοσμίως, δίνει μία εξαιρετικά σπάνια τηλεοπτική συνέντευξη στη γαλλική τηλεόραση (τέλος δεκαετίας του ’50).

http://www.youtube.com/watch?v=7Qr7UrZNHe8&feature=player_embedded

Της ΟΛΥΜΠΙΑΣ ΛΙΑΤΣΟΥ ΑΠΟ: enet.gr

Να δώσει νέα πνοή αλλά κυρίως περιεχόμενο στο θεσμό των ολοήμερων δημοτικών σχολείων επιχειρεί το υπουργείο Παιδείας με το νέο αναμορφωμένο πρόγραμμα που θα εφαρμοστεί με τη νέα σχολική χρονιά.

Οι παρεμβάσεις αυτές σχεδιάστηκαν από τη νέα ηγεσία του ΥΠΕΠΘ με στόχο να καλυφθούν οι κοινωνικές αλλά κυρίως οι εκπαιδευτικές ανάγκες ώστε να αναβαθμιστεί ποιοτικά ο θεσμός του ολοήμερου. To πώς θα το πετύχει με την υπάρχουσα υποδομή, με τους  δασκάλους στο στόχατρο, υποβαθμισμένους οικονομικά και ηθικά, είναι ένα καίριο ερώτημα. Πάντως για ενημέρωση μπορούμε να αναφέρουμε ότι:

Το νέο πρόγραμμα θα εφαρμοστεί σε 800 ολοήμερα δημοτικά σχολεία που έχουν επιλεγεί με τα εξής κριτήρια: Να είναι 12θέσια, να έχουν τον μεγαλύτερο μαθητικό πληθυσμό αναλογικά με την κάθε περιφέρεια σε όλη τη χώρα, να μη λειτουργούν με εναλλασσόμενο ωράριο, να διδάσκεται σε αυτά δεύτερη ξένη γλώσσα και να μη συστεγάζονται με άλλα σχολεία.

Για την εφαρμογή του προγράμματος αυτού στα συγκεκριμένα σχολεία θα γίνουν αλλαγές τόσο στο ωράριό τους όσο και στο πρόγραμμα των μαθημάτων τους. Συγκεκριμένα:

Επεκτείνεται η λήξη του υποχρεωτικού ωραρίου για όλες τις τάξεις μέχρι τις 2 μ.μ. Στο διάστημα αυτό θα παρέχονται πρόσθετα διδακτικά αντικείμενα. Οι μαθητές θα έχουν τη δυνατότητα να επιλέξουν την ώρα αποχώρησης: Είτε στις 2 μ.μ. που είναι η υποχρεωτική λήξη για όλους, ή, εάν επιλέξουν το ολοήμερο πρόγραμμα να σχολάσουν είτε στις 3.30 μ.μ. είτε στις 4.15 μ.μ.

Το ωράριο τροποποιείται ως εξής:

Αυξάνεται: Κατά 10 ώρες το πρόγραμμα στις τάξεις Α’ και Β’ (από 25 γίνονται 35), κατά 5 ώρες το πρόγραμμα στις τάξεις Γ’ και Δ’ (από 30 γίνονται 35) και κατά 3 ώρες το πρόγραμμα στις τάξεις Ε’ και Στ’ (από 32 γίνονται 35). Ετσι το σύνολο των διδακτικών ωρών από 174 που είναι σήμερα θα διαμορφωθεί σε 210.

Το νέο ενιαίο αναμορφωμένο πρόγραμμα που δημοσιεύει σήμερα η «Κ.Ε.» περιλαμβάνει τις εξής αλλαγές:

* Αυξάνεται κατά 1 ώρα το γλωσσικό μάθημα στη Α’ και τη Β’ τάξη. Η επιπλέον ώρα θα διατίθεται για ανάγνωση λογοτεχνικών κειμένων.

* Αυξάνεται κατά 1 ώρα τα Μαθηματικά στη Α’ και τη Β’ τάξη.

* Αισθητική Αγωγή: Το μάθημα της Μουσικής διδάσκεται από εκπαιδευτικό του αντίστοιχου κλάδου και αυξάνεται κατά 1 ώρα στη Α’ και τη Β’ τάξη. Το μάθημα της Θεατρικής Αγωγής είναι 1 ώρα για κάθε τάξη, διδάσκεται από εκπαιδευτικό του αντίστοιχου κλάδου και εισάγεται στο υποχρεωτικό ωράριο.

* Οι ώρες του μαθήματος της Φυσικής Αγωγής αυξάνονται κατά 2 για την Α’, τη Β’ και τη Γ’ τάξη και κατά 1 για την Δ’ τάξη.

* Προστίθεται το μάθημα των Αγγλικών στην Α’ και τη Β’ τάξη για 2 ώρες και αυξάνεται κατά 1 ώρα για τις υπόλοιπες τάξεις.

* Προστίθεται το μάθημα των ηλεκτρονικών υπολογιστών για 2 ώρες την εβδομάδα σε όλες τις τάξεις.

* Φυσική Αγωγή: θα διατίθενται 2 ώρες την εβδομάδα για εκμάθηση χορών.

* Στην Α’ τάξη: Μία διδακτική ώρα της εκπαιδευτικής ζώνης θα διατίθεται για δραστηριότητες που αφορούν θέματα Αγωγής Υγείας. Στη Β’ τάξη: Μία διδακτική ώρα τα εκπαιδευτικής ζώνης θα διατίθεται για δραστηριότητες σε θέματα διατροφικών συνηθειών. Στη Γ’ τάξη: Μία διδακτική ώρα της εκπαιδευτικής ζώνης θα διατίθεται για δραστηριότητες που αφορούν θέματα κυκλοφοριακής αγωγής. Στη Δ’ τάξη: Η μία διδακτική ώρα της εκπαιδευτικής ζώνης θα διατίθεται για δραστηριότητες που αφορούν θέματα περιβαλλοντικής εκπαίδευσης.

Ολα τα υπόλοιπα δημοτικά σχολεία είτε είναι ολοήμερα είτε όχι θα συνεχίσουν να λειτουργούν με το ισχύον καθεστώς και ως προς το ωράριο και ως προς τα μαθήματα.

Τώρα, τι θα περιλαμβάνει το νέο πρόγραμμα του ολοήμερου για τα 800 σχολεία, που θα ξεκινάει αμέσως μετά τη λήξη του κανονικού ωραρίου στις 2 μ.μ. το μεσημέρι; Σε αυτό δε θα υπάρχουν υποχρεωτικά μαθήματα. Τα γνωστικά αντικείμενα και οι ώρες επιλογής της δίωρης απογευματινής απασχόλησης των μαθητών θα ορίζονται με απόφαση του συλλόγου διδασκόντων ύστερα από εισήγηση του διευθυντή της σχολικής μονάδας, ο οποίος θα συνυπολογίζει τις δυνατότητες της μονάδας.

Δηλαδή τα ενδιαφέροντα των μαθητών, το επίπεδό τους, τις προτιμήσεις τους, την υλικοτεχνική υποδομή του σχολείου, την ευελιξία στις ώρες αποχώρησης των μαθητών και τις πλεονάζουσες ώρες. Με βάση αυτά, ο σύλλογος διδασκόντων θα προτείνει ένα πλαίσιο προγράμματος διάρκειας 10 ωρών που θα βασίζεται στα εξής διδακτικά αντικείμενα:

* Αθλητισμός – αθλοπαιδιές από 1 έως 5 ώρες για όλες τις τάξεις.

* Θεατρική Αγωγή από 1 έως 5 ώρες για όλες τις τάξεις.

* Νέες τεχνολογίες από 1 έως 5 ώρες για όλες τις τάξεις.

* Αγγλικά από 1 έως 5 ώρες για όλες τις τάξεις.

* Μουσική από 1 έως 5 ώρες για όλες τις τάξεις.

* Δεύτερη ξένη γλώσσα από 1 έως 5 ώρες μόνο για την πέμπτη και έκτη τάξη και εφόσον υπάρχει ικανός αριθμός μαθητών.

* Εικαστικά από 1 έως 5 ώρες για όλες τις τάξεις.

* Δράσεις δημιουργίας – πολιτισμού από 1 έως 5 ώρες για όλες τις τάξεις.

Τόσο η διδασκαλία ξένων γλωσσών όσο και η διδασκαλία ηλεκτρονικού υπολογιστεί θα οδηγεί σε πιστοποίηση μέσα από το δημόσιο σχολείο.

Του Χρήστου Κάτσικα από “ΤΑ ΝΕΑ”

Στο πολυνομοσχέδιο για την Παιδεία που ψηφίστηκε στα μέσα του προηγούμενου μήνα στη Βουλή (ν. 3848/2010 «Αναβάθμιση του ρόλου του εκπαιδευτικού – καθιέρωση κανόνων αξιολόγησης και αξιοκρατίας στην εκπαίδευση και λοιπές διατάξεις» )επισημαίνεται ότι για να συμμετέχει υποψήφιος εκπαιδευτικός σε πανελλήνιο διαγωνισμό για την είσοδό του στην εκπαίδευση θα πρέπει να διαθέτει πιστοποιητικό παιδαγωγικής κατάρτισης.

Σύμφωνα με τη νέα νομοθεσία (ν.3848/2010) η παιδαγωγική και διδακτική επάρκεια πιστοποιείται: α) Με βεβαίωση περί επιτυχούς παρακολούθησης ειδικού προγράμματος σπουδών τουλάχιστον εξαμηνιαίας διάρκειας, το οποίο παρέχεται από τμήμα Ανώτατου Εκπαιδευτικού Ιδρύματος (Α.Ε.Ι.) ή από ομάδες συνεργαζόμενων τμημάτων του ίδιου ή περισσότερων Α.Ε.Ι. ή β) Με την κατοχή πτυχίου τμήματος Α.Ε.Ι., το πρόγραμμα σπουδών του οποίου εξασφαλίζει την προς τούτο αναγκαία θεωρητική κατάρτιση και πρακτική εξάσκηση και οι απόφοιτοι του οποίου έχουν τα ειδικά τυπικά προσόντα διορισμού στην πρωτοβάθμια ή δευτεροβάθμια εκπαίδευση ή γ) Με την κατοχή πτυχίου παιδαγωγικών τμημάτων Α.Ε.Ι., ή δ) Με την κατοχή μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών ή διδακτορικού διπλώματος στις επιστήμες της αγωγής, ή ε) Με την κατοχή παιδαγωγικού πτυχίου της Παιδαγωγικής Τεχνικής Σχολής (ΠΑ.ΤΕ.Σ.) ή της Ανωτέρας Σχολής Εκπαιδευτικών Τεχνολόγων Μηχανικών (Α.Σ.Ε.ΤΕ.Μ.) της πρώην Σχολής Εκπαιδευτικών Λειτουργών Επαγγελματικής και Τεχνικής Εκπαίδευσης (Σ.Ε.Λ.Ε.Τ.Ε.) ή της Ανώτατης Σχολής Παιδαγωγικής και Τεχνολογικής Εκπαίδευσης (Α.Σ.ΠΑΙ.Τ.Ε.).

Και εδώ αρχίζουν τα «νόστιμα». Τον Απρίλιο που μας πέρασε, λίγο μετά την παρουσίαση από το Υπουργείο Παιδείας της πρόθεσής του να θεσμοθετήσει το Πιστοποιητικό Παιδαγωγικής Επάρκειας ως κριτήριο συμμετοχής στους διαγωνισμούς των εκπαιδευτικών (ΑΣΕΠ) η Ένωση Ελλήνων Φυσικών ανακοίνωσε ότι «σε συνεργασία με το Εργαστήριο Διδακτικής και Επιστημολογίας Φ.Ε του ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ του ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ και το Πρόγραμμα Ιστορίας, Φιλοσοφίας και Διδακτικής των Επιστημών του ΕΘΝΙΚΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΕΡΕΥΝΩΝ διοργανώνει Σεμινάριο Επιμόρφωσης  το οποίο ξεκινά τέλος Απριλίου». Σύμφωνα με την Ένωση Φυσικών «κύριος σκοπός του Σεμιναρίου Επιμόρφωσης είναι η Παιδαγωγική Κατάρτιση των υποψηφίων και εν ενεργεία καθηγητών Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης».

Να θυμίσουμε ότι, σύμφωνα με τις καταγγελίες των Εκπαιδευτικών Ομοσπονδιών (ΟΛΜΕ – ΔΟΕ) αλλά και πολλών Συλλόγων και Ενώσεων Εκπαιδευτικών Α/βάθμιας και Β/βάθμιας Εκπαίδευσης, η Ένωση Φυσικών συμπεριλαμβάνεται σε αυτούς τους φορείς που τα τελευταία χρόνια διοργάνωσε πολλά σεμινάρια με πληρωμή (1700 – 2.200 ευρώ) που αφορούσαν την Ειδική Αγωγή (ο νόμος προέβλεπε ότι μπορεί ο εκπαιδευτικός να προσληφθεί σε σχολείο ειδικής αγωγής εάν παρακολουθήσει σεμινάριο 400 ωρών) «ποντάροντας» σε ένα ακροατήριο με χιλιάδες άνεργους πτυχιούχους που γίνονταν εύκολα αντικείμενο οικονομικής εκμετάλλευσης στη πορεία διεκδίκησης μιας θέσης στο δημόσιο σχολείο.

ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Η ιστορία είναι απίστευτη κι όμως αληθινή! Παίρνοντας μια «νομοθετική πάσα» από την προηγούμενη ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, διάφοροι «ειδικοί», με όχημα τη θέση τους στο Δημόσιο Πανεπιστήμιο, έστησαν, εδώ και 2 – 2,5 περίπου χρόνια, ένα ακριβοπληρωμένο εμπόριο ελπίδων με ακροατήριο χιλιάδες άνεργους πτυχιούχους. Ουσιαστικά και τυπικά ο χώρος της Ειδικής Αγωγής και οι προσλήψεις εκπαιδευτικών σε αυτόν τείνει να μετατραπεί σε επιχείρηση κερδοσκοπικών συμφερόντων και προσωπικής εκμετάλλευσης ενώ την ίδια στιγμή εκατοντάδες πτυχιούχοι από τα τμήματα Ειδικής Αγωγής των Ελληνικών Πανεπιστημίων μένουν αδιόριστοι.

Με δήλωση της πριν από λίγους μήνες (22/12/2009) η υφυπουργός Παιδείας Εύη Χριστοφιλοπούλουτόνισε ότι«θα καταργηθούν τα ακριβοπληρωμένα σεμινάρια των 400 ωρών ως προσόν διορισμού, που αποτελούν εμπαιγμό τόσο για την επιμόρφωση που παρέχουν, όσο και για τους κατόχους αναγνωρισμένων τίτλων σπουδών στην ειδική αγωγή». Η σωστή αυτή δήλωση της υφυπουργού Παιδείας ουσιαστικά αποτελούσε απάντηση στις καταγγελίες της εκπαιδευτικής κοινότητας για την απίστευτη εκμετάλλευση χιλιάδων άνεργων εκπαιδευτικών από διάφορους φορείς που ουσιαστικά «πουλούσαν» πολύ ακριβά μέσω σεμιναρίων την υπόσχεση πρόσληψης στο δημόσιο σχολείο.

Ωστόσο το «χρυσό» εμπόριο σεμιναρίων όχιμόνο συνεχίζεται αμείωτο αλλά χρησιμοποιεί την υποδομή και τους υπαλλήλους της δημόσιας εκπαίδευσης. Τελευταία πάλι η Ένωση Ελλήνων Φυσικών σε συνεργασία με το ΚΕΚ του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων καλούσε τους ενδιαφερόμενους να παρακολουθήσουν νέο Σεμινάριο διάρκειας 400 ωρών στο Κιλκίς (εκεί έφτασε η χάρη τους αφού πέρασαν από πολλές άλλες πόλεις). Το Σεμινάριο τιμάται 2.200 ευρώ και το καταπληκτικό είναι ότι χρησιμοποιεί τις αίθουσες δημόσιου σχολείου (ΕΠΑΛ Κιλκίς) ενώ οι ενδιαφερόμενοι καλούνταν να κάνουν αίτηση σε εκπαιδευτικό που εργάζεται στην Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης του Κιλκίς!

ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ …ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΛΑ!

Αν ρίξει κανείς μια ματιά στην ηλεκτρονική σελίδα της Ένωσης Ελλήνων Φυσικών θα διαπιστώσει ότι δεν υπάρχει τα τελευταία χρόνια ρύθμιση του Υπουργείου Παιδείαςπου αφορά σε κριτήρια πρόσληψης ή επιλογής προσωπικού το οποίο να μην προσφέρεται από την Ένωση Ελλήνων Φυσικών (σε συνεργασία πάντα με κάποιον φορέα) με δίδακτρα!Θεσμοθετείται ο διαγωνισμός των εκπαιδευτικών (ΑΣΕΠ); Η ΕΕΦ οργανώνει σεμινάρια παιδαγωγικών και γνωστικού αντικειμένου για τους πτυχιούχους Φυσικούς που θέλουν να πάρουν μέρος στο διαγωνισμό. Αντίτιμο; Πάνω από 2.000 ευρώ. Βάζει η προηγούμενη ηγεσία του Υπουργείου Παιδείαςκριτήριο τη γνώση της γραφής Braille για την πρόσληψη εκπαιδευτικών σε σχολεία τυφλών παιδιών; Η Ε.Ε.Φ προσφέρει Σεμινάριο 50 ωρών της γραφής Braille με δίδακτρα. Για την Ειδική Αγωγή το ίδιο. Ετοιμάζεται κρίση/επιλογή στελεχών από το Υπουργείο Παιδείας; Η Ένωση Ελλήνων Φυσικών διοργανώνει (σε συνεργασία με το ΧΑΡΟΚΟΠΕΙΟ Πανεπιστήμιο) Σεμινάριο Εξειδίκευσης στην ΟΡΓΑΝΩΣΗ και ΔΙΟΙΚΗΣΗ της ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ 250 ωρών με δίδακτρα 900 ευρώ! Σύμφωνα με την ΕΕΦ με το Σεμινάριο αυτό «προετοιμάζει τους εκπαιδευτικούς για την ανάληψη θέσης Στελέχους της Εκπαίδευσης (π.χ. συμβούλου εκπαίδευσης, υποδιευθυντή, διευθυντή, κ.λπ.), τόσο με την απόκτηση γνώσεων Διοίκησης Εκπαιδευτικών Μονάδων, όσο και με τις κατάλληλες δεξιότητες για την αποτελεσματική διεκπεραίωση του έργου τους ως στελέχη της εκπαίδευσης».

Σε κάθε περίπτωση, βέβαια υπονοείται ή δηλώνεται ότι «το προσόν της Βεβαίωσης Επιμόρφωσης πριμοδοτείται για διεκδίκηση διευθυντικών θέσεων στο Δημόσιο Τομέα (Σχολεία και Διευθύνσεις Β/θμιας Εκπαίδευσης)»

Τι συμβαίνει; Πως καταλήξαμε να ιδιωτικοποιούνται «προσόντα» που μέχρι πριν από λίγο προσφέρονταν δωρεάν από το δημόσιο Πανεπιστήμιο ή από άλλους δημόσιους φορείς; Πως γίνεται η πρόσληψη στη σχολική εκπαίδευση ή η επιλογή εκπαιδευτικών για στελέχωση της εκπαίδευσης να «ξεκλειδώνει» με σεμινάρια που πρέπει να πληρωθούν ακριβά;

Για πρώτη φορά στην ιστορία του νέου Ελληνικού Κράτους, σύμφωνα με ανακοίνωση της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδας (ΔΟΕ) δίνεται η δυνατότητα, μέσω αυτών των προγραμμάτων, να χορηγούνται ακαδημαϊκοί τίτλοι και επαγγελματικές πιστοποιήσεις με υψηλότατο κόστος (που ξεκινάει από 1700 € έως και 2.500 € το άτομο) για τους συμμετέχοντες ανέργους εκπαιδευτικούς. Σύμφωνα με καταγγελίες επιμορφούμενων, της ΟΛΜΕ, της ΔΟΕ, τουΣυλλόγου Μετεκπαιδευομένων Δασκάλων και Νηπιαγωγών του Μαρασλείου κλπ στα σεμινάρια αυτά ο δημόσιος έλεγχος είναι ανύπαρκτος, ο αριθμός των συμμετεχόντων είναι διαρκώς αυξανόμενος, ενώ ορισμένα συρρικνώνονται στο εξάμηνο και η επιμόρφωση «στριμώχνεται σε «αγχωμένα» Σαββατοκύριακα με 9ωρα και 10ωρα μαθήματα από πόλη σε πόλη σε όλη την Ελλάδα.

Η ΜΕΘΟΔΕΥΣΗ

Αξίζει κανείς να παρακολουθήσει πως μεθοδεύεται όλη αυτή η ιστορία. Τα θέματα των Σεμιναρίων συνδέονται σχεδόν πάντα με τα κριτήρια προσλήψεων. Ακούγεται ότι στα Διαπολιτισμικά σχολεία θα προσλαμβάνονται όσοι έχουν ανάλογη εξειδίκευση; Δημιουργείται Σεμινάριο που παρέχει Βεβαίωση για τη Διαπολιτισμική εκπαίδευση! Ακούγεται ότι για την πρόσληψη στα ειδικά σχολεία θα «μετράει» μια ανάλογη εξειδίκευση ή η νοηματική γλώσσα ή η γνώση της γραφής Braille; Οργανώνονται ανάλογα Σεμινάρια με ανάλογες Βεβαιώσεις. Το παράξενο είναι ότι η προηγούμενη ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας ερχόταν να επικυρώσει κάθε φορά με νόμο την πρόσληψη εκπαιδευτικών που ανάμεσα σε άλλα θα είχαν και τη Βεβαίωση παρακολούθησης ανάλογων Σεμιναρίων. Σε περίπτωση που η υπάρχουσα νομοθεσία δεν προβλέπει τη «χρήση» ανάλογης «Βεβαίωσης» τότε ξεσηκώνονται όσοι «εξειδικεύθηκαν» από τα γνωστά Σεμινάρια και απαιτούν να μοριοδοτηθούν τα προσόντα που με τόσο κόπο και χρήμα απέκτησαν!