“Μια φορά και έναν καιρό ήταν μια μηλιά… κι αγαπούσε ένα αγοράκι”. Κάθε μέρα το αγόρι πήγαινε στη μηλιά κι έτρωγε τα μήλα της, έκανε κούνια απ’ τα κλαδιά της, σκαρφάλωνε στον κορμό της… κι η μηλιά ήταν ευτυχισμένη. Μα όσο το αγόρι μεγάλωνε, τόσο περισσότερα ζητούσε απ’ το δέντρο και το δέντρο έδινε, έδινε αδιάκοπα.
Το τρυφερό και παραβολικό αυτό παραμύθι καταφέρνει να συγκινήσει αναγνώστες κάθε ηλικίας. Είναι μια συναισθηματική ερμηνεία του χαρίσματος που έχουν εκείνοι που ξέρουν να δίνουν κι εκείνοι που ξέρουν να ανταποδίδουν με αγάπη.
Κάτω από : Παιδική Λογοτεχνία | Με ετικέτα: Παιδική Λογοτεχνία, Σελ Σιλβερστάιν, Το δέντρο που έδινε
πολύ όμορφο ιστολόγιο συγχαρητήρια!!!!!!!!!!
Ευχαριστώ πολύ!
Υπέροχο!