6.1 Έλεγχος – Συντήρηση κυκλοφορητών – βλάβες – αντικατάσταση – ρύθμιση κυκλοφορητών.

Η ΑΝΑΓΚΗ

Για να θερμανθεί ένας χώρος όπως ακριβώς προβλέπει η μηχανολογική μελέτη, θα πρέπει το κάθε σώμα να τροφοδοτηθεί με ποσότητα νερού που εξαρτάται:

• α) από την ισχύ του σώματος και
• β) από τη θερμοκρασιακή πτώση του νερού στο σώμα.

Οι δυο τρόποι κυκλοφορίας του νερού.

1. 1. Με φυσική κυκλοφορία.

•  Το ζεστό νερό, όντας πιο ελαφρύ από το κρύο, έχει την τάση να ανεβαίνει σε ψηλότερα σημεία, δίνοντας τη θέση του σε λιγότερο θερμές μάζες νερού.
• Εκμεταλλευόμενοι το παραπάνω φαινόμενο μπορούμε να επιτύχουμε την κυκλοφορία του νερού σε ένα δίκτυο κεντρικής θέρμανσης, με την προϋπόθεση ότι ο λέβητας θα βρίσκεται υψομετρικά κάτω από τα σώματα.
• Με τον τρόπο αυτό η κυκλοφορία του νερού γίνεται με μικρή ταχύτητα και, για να επιτύχουμε την απαιτούμενη παροχή αναγκαζόμαστε να επιλέξουμε σωλήνες μεγάλης διαμέτρου.
• Επίσης υπάρχουν και σημαντικοί περιορισμοί στον τρόπο ανάπτυξης του δικτύου, για παράδειγμα δεν μπορούμε να έχουμε το λεβητοστάσιο στην ταράτσα.
• Το πλεονέκτημα είναι ότι δεν υπάρχουν θόρυβοι ροής και δεν υπάρχει εξάρτηση από την ηλεκτρική ενέργεια σε συνεργασία για παράδειγμα με έναν ατμοσφαιρικό λέβητα αερίου ή πετρελαίου ή ένα ξυλολέβητα.

2.  Με εξαναγκασμένη κυκλοφορία.

• Στη λύση αυτή, που είναι και η σχεδόν αποκλειστικά χρησιμοποιούμενη σήμερα, για την κυκλοφορία φροντίζει μια ηλεκτροκίνητη αντλία, που ονομάζεται κυκλοφορητής.
• Οι ταχύτητες του νερού είναι αυξημένες, οι διάμετροι των σωλήνων μικρές, οι δυνατότητες διαμόρφωσης του δικτύου μεγάλες και το λεβητοστάσιο μπορεί να είναι σχεδόν οπουδήποτε.
• Οι κυκλοφορητές χρησιμοποιούνται σε εγκαταστάσεις θέρμανσης, ψύξης, σε ηλιακά κυκλώματα και σε ανακυκλοφορία ζεστού νερού χρήσης.

Ο κυκλοφορητής, όπως ήδη είπαμε, είναι μια αντλία με αποστολή την κυκλοφορία του νερού σε ένα κύκλωμα. Δε χρησιμοποιείται δηλαδή για άντληση ή ανύψωσή του, αλλά αποκλειστικά και μόνο για την υπερνίκηση των αντιστάσεων του δικτύου.

ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ

Κυκλοφορητές συναντάμε

Σε εγκαταστάσεις κεντρικής θέρμανσης βεβιασμένης κυκλοφορίας.

Σε εγκαταστάσεις κλιματισμού με νερό.

Σε ηλιακά συστήματα, για τη μεταφορά του ζεστού νερού από τους συλλέκτες στον εναλλάκτη του μπόιλερ.

Σε βιομηχανίες, για κυκλοφορία διαφόρων υγρών. Ανάλογα με το είδος του υγρού, μπορεί να απαιτηθεί ειδικός κυκλοφορητής, π.χ. απαγορεύεται η χρήση κυκλοφορητή κεντρικής θέρμανσης για κυκλοφορία γάλακτος.

Σε ανακυκλοφορία ζεστού νερού χρήσης. Οι κυκλοφορητές αυτοί έχουν ορειχάλκινο κέλυφος και πτερωτή από αντιδιαβρωτικό υλικό.

ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΤΕΣ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΘΕΡΜΑΝΣΗΣ

Οι κυκλοφορητές αυτοί ήταν κάποτε ελαιολίπαντοι, σήμερα χρησιμοποιούνται μόνο υδρολίπαντοι, εκμηδενίζοντας σχεδόν την ανάγκη συντήρησης.

Είναι κυκλοφορητές κλειστού τύπου, δηλαδή ο κινητήρας και η αντλία αποτελούν ενιαία μονάδα. Όλα τα κινούμενα μέρη τους βρέχονται από νερό, το οποίο λιπαίνει και ψύχει συγχρόνως.

Λειτουργούν σχεδόν αθόρυβα και παρουσιάζουν πολύ μικρή αντίσταση στη ροή του νερού.

Η κατασκευή του κελύφους της αντλίας είναι από χυτοσίδηρο, η πτερωτή μπορεί να είναι από πλαστικό, ορείχαλκο, ή ανοξείδωτο χάλυβα. Το περίβλημα του κινητήρα είναι αλουμινένιο, για καλύτερη αποβολή της θερμοκρασίας.

ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ  ΚΑΙ  ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

Υδραυλική σύνδεση

Συνδέονται στο δίκτυο με ρακόρ όταν η διάμετρος των στομίων τους είναι μέχρι  1 ½΄΄ , ενώ για στόμια από 1 ½΄΄ και πάνω η σύνδεση γίνεται μέσω φλαντζών.

Εξαέρωση.   Κατά την τοποθέτηση ο άξονας του κινητήρα πρέπει να είναι οριζόντιος και το κουτί των ηλεκτρικών στην πάνω πλευρά ή στο πλάι.

Το σημείο τοποθέτησης του κυκλοφορητή πρέπει να είναι τέτοιο που να μη γίνεται συγκέντρωση αέρα. Επίσης ο άξονας πρέπει να είναι πάντα οριζόντιος για να είναι δυνατή η εξαέρωση του κυκλοφορητή, και οι δυνάμεις στα έδρανά του να είναι πάντα ακτινικές.

Πριν την εκκίνηση της εγκατάστασης πρέπει να εξαερώσουμε τον κυκλοφορητή από τη βίδα που υπάρχει στο πίσω μέρος του κινητήρα.