Αυτή την περίοδο στην τάξη μας έχουν κάνει την εμφάνισή τους οι ιώσεις και τα κρυολογήματα. Στην καθημερινή μας συζήτηση στην παρεούλα, το ενδιαφέρον μονοπωλεί το πόσοι φίλοι μας λείπουν επειδή είναι άρρωστοι, οι επισκέψεις μας στους γιατρούς και τα φάρμακα που μας συνέστησαν ώστε να αναρρώσουμε γρήγορα και να επιστρέψουμε στο σχολείο μας υγιείς. Αποφασίσαμε λοιπόν ομόφωνα να δημιουργήσουμε μια καινούρια γωνιά στην τάξη μας, «τη γωνιά του γιατρού»! Άρχισε αμέσως η οργάνωση. Πώς την φανταζόμαστε; Τι να βάλουμε εκεί ώστε να μοιάζει με ιατρείο; Τι χρειάζεται να κατασκευάσουμε; Πολλές οι ερωτήσεις και ο καταιγισμός ιδεών των μαθητών ήταν μεγάλος!

Αφού συγκεντρώσαμε τα απαραίτητα εργαλεία του γιατρού,  σκεφτήκαμε πως η γωνιά μας θα πρέπει να περιλαμβάνει ένα εξεταστικό κρεβάτι, το γραφείο του γιατρού, πολλές αφίσες με το ανθρώπινο σώμα  κ.λ.π. και φυσικά μια ταμπέλα που θα γράφει «γιατρός». Έτσι, αρχίσαμε να την οργανώνουμε!

Όμως οι γιατροί φοράνε και μια καρτέλα με τα στοιχεία τους.Έτοιμες οι ταυτότητες των γιατρών της τάξης μας! Τις κρεμάσαμε κι αυτές στη γωνιά του γιατρού!

Παίξαμε πολλά παιχνίδια στην γωνιά του γιατρού. Γίναμε γιατροί, νοσοκόμοι, ασθενείς… Ο γιατρός ρωτούσε τον ασθενή πού πονάει, τον εξέταζε με το κατάλληλο όργανο, η νοσοκόμα ή ο νοσοκόμος βοηθούσε και στο τέλος ο γιατρός του έδινε το κατάλληλο φάρμακο από το τσαντάκι του ή έβαζε ένα τσιρότο στον «τραυματία».  Ακόμα και τις κούκλες πήγαμε στο γιατρό! Το παιχνίδι ρόλων ήταν ασταμάτητο

Όμως ο γιατρός γράφει πάντα μια συνταγή. Εμείς; Θα φτιάξουμε τις δικές μας. Εκτυπώσαμε καρτέλες και κάθε φορά το παιδί που ήταν γιατρός έγραφε το όνομά του, ο «ασθενής» το δικό του όνομα και ο/η νοσοκόμος «τι πονάει» αφού συμβουλεύονταν  τις καρτέλες με τα μέρη του σώματος που είχαμε ετοιμάσει! Μας ενθουσίασε αυτό το παιχνίδι και η στη γωνιά του γιατρού πάντα είχε ουρά!

Οι δραστηριότητες  συνεχίστηκαν μετρώντας το ύψος και το βάρος μας, όπως ακριβώς κάνει κι ο παιδίατρος μας και στην συνέχεια το γράψαμε και το ζωγραφίσαμε σε ένα φύλλο εργασίας. Τα παιδιά πρότειναν να το κάνουν μόνα τους και να σημειώνουν με προσοχή κάθε φορά τον σωστό αριθμό, μια διαδικασία που τους άρεσε και τους γέμισε υπευθυνότητα.