….ούτε την ψυχή ν’ασκούμε χωρίς το σώμα, ούτε το σώμα χωρίς την ψυχή…

Πλάτων, Τίμαιος, 88b-c.

1. …μία δή σωτηρία πρός ἄμφω, μήτε τήν ψυχήν ἄνευ σώματος κινεῖν μήτε σῶμα ἄνευ ψυχῆς, ἵνα ἀμυνομένω γίγνησθον ἰσορρόπω καί ὑγιῆ. τόν δή μαθηματικόν ἤ τινα ἄλλην σφόδρα μελέτην διανοίᾳ κατεργαζόμενον καί τήν τοῦ σώματος ἀποδοτέον κίνησιν, γυμναστικῇ προσομιλοῦντα, τόν τε αὖ σῶμα ἐπιμελῶς πλάττοντα τάς τῆς ψυχῆς ἀνταποδοτέον κινήσεις, μουσικῇ καί πάσῃ φιλοσοφίᾳ προσχρώμενον, εἰ μέλλει δικαίως τις ἅμα μέν καλός, ἅμα δέ ἀγαθός ὀρθῶς κεκλῆσθαι.

1. Μία είναι η σωτηρία και για τα δύο:ούτε την ψυχή ν’ασκούμε χωρίς το σώμα, ούτε το σώμα χωρίς την ψυχή, ώστε ν’ αλληλοαμύνονται και να γίνονται ισόρροπα και υγιή. Πρέπει,  λοιπόν,  ο μαθηματικός-η όποιος εργάζεται με τη διάνοιά του σε σοβαρές μελέτες-ν’ ασκεί και σώμα του ασχολούμενος με τη γυμναστική, ενώ όποιος επιμελώς διαπλάττει το σώμα του, πρέπει ν’ασκεί ανάλογα και τη ψυχή του, κάνοντας χρήση της μουσικής και της φιλοσοφίας, αν πρόκειται δικαίως και ορθώς ν’αποκαλείται “καλός και αγαθός”

Πλάτων

Αριστοτέλης, Πολιτικά,1338a.

2.  …ὅτι μὲν τοίνυν ἔστι παιδεία τις ἣν οὐχ ὡς χρησίμην παιδευτέον τοὺς υἱεῖς οὐδ’ ὡς ἀναγκαίαν ἀλλ’ ὡς ἐλευθέριον καὶ καλήν, φανερόν ἐστιν·    

2. Από τα παραπάνω έγινε φανερό πως υπάρχει κάποια παιδεία που πρέπει να διδάξουμε στους γιους μας, όχι επειδή έχει πρακτική σκοπιμότητα ούτε επειδή είναι αναγκαία, αλλά επειδή είναι αντάξια ελεύθερων και με καλή αγωγή πολιτών       

Αριστοτέλης