Χειμώνας αυτή η τόσο όμορφη και για πολλούς παρεξηγημένη εποχή. Μιας και έξω έχει κρύο ,ευκαιρία για ζεστά ροφήματα! Τα ροφήματα του χειμώνα. Με τα παιδιά στην ολομέλεια συζητήσαμε αν πίνουμε ζεστά ροφήματα ή αν πίνει η μαμά και ο μπαμπάς ή κάποιος άλλος ενήλικας! Ποιά είναι τα δικά μας αγαπημένα ροφήματα; Αφού ολοκληρώσαμε την υπέροχη συζήτηση μας αποφασίσαμε να φτιάξουμε μια κατασκευή με τα δικά μας αγαπημένα ροφήματα , με το κακάο να καταλαμβάνει μια περίοπτη θέση στις προτιμήσεις των παιδιών!

Τα παιδιά βάλανε την φαντασία και την δημιουργικότητα τους σε δράση και μεγαλούργησαν!

 Παίζοντας με τις παροιμίες του Χειμώνα, αποφασίσαμε από κοινού με τα παιδιά να αναπαραστήσουμε εικαστικά το ολόγιομο και προπαντως λαμπερό Φεγγάρι του Γενάρη. Επιστρατεύσαμε λοιπόν την φαντασία μας και χρησιμοποιώντας ασημί ακρυλική τέμπερα και αλουμινόχαρτο ζωγραφίσαμε του Γενάρη το φεγγάρι.

ΥΛΙΚΑ

1. Ασημί ακρυλική τέμπερα

2. Αλουμινόχαρτο

3. Ασημί μαρκαδόρος.

  Τα παιδιά ξεκίνησαν να τυπώνουν με αλουμινόχαρτο πάνω στην τέμπερα.

 Μα είναι οι χιονάνθρωποι χρωματιστοί;;;;;Είναι δυνατόν;;;;ΟΙ ΧΙΟΝΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΑΣΠΡΟΙ.ΝΟΜΟΣ. Και αν λέω ..αν βρεθεί κάποιος χρωματιστός;;;Τί γίνεται τότε; Στην παραμύθια και στην φαντασία των παιδιών δεν υπάρχουν όρια και οι φυσικοί νόμοι.. καταρρίπτονται.

  Με αφορμή μια υπέροχη ζωγραφιά κάποιου μικρού μαθητή ,δημιουργήθηκαν ανησυχίες ,ερωτήματα και διενέξεις αναφορικά με την εφαρμογή των φυσικών νόμων.

-Άκου χρωματιστοί χιονάνθρωποι. Θα ξεχάσουμε και αυτά που ξέρουμε.

Ο ρεαλισμός απέναντι στην φαντασία. Τί θα συμβεί όμως αν ο χρωματιστός χιονάνθρωπος είναι ήρωας μιας ιστορίας; Και το έσκασε από τις σελίδες της για να έρθει να μας επισκεφτεί;;Τότε αλλάζουν πραγματικά ΟΛΑ.

Αυτή λοιπόν είναι η ιστορία των παιδιών.

Ο ΧΡΩΜΑΤΙΣΤΟΣ ΧΙΟΝΑΝΘΡΩΠΟΣ

Μια φορά και ένα καιρό ,ζούσε ένας χιονάνθρωπος σε ένα λόφο χιονισμένο. Έβλεπε το χιόνι που έπεφτε και μιλούσε  με τα πουλιά που πετούσαν.

 Ήταν πολύ χαρούμενος με τη ζωή του στο λόφο. Υπήρχε όμως κάτι που σκεφτόταν συνέχεια. Ήθελε να γίνει χρωματιστός. Του άρεσαν πολύ όλα τα χρώματα, που έβλεπε στα δέντρα, στα βουνά και στα πουλιά. Αυτός όμως ήταν ΑΣΠΡΟΣ,ΟΛΟΑΣΠΡΟΣ. Δεν είχε καθόλου χρώματα επάνω του. Αυτό τον στεναχωρούσε.

 Μια μέρα πήρε την απόφαση να κατεβεί από το λόφο και να ρωτήσει τους φίλους του, πως μπορεί να γίνει χρωματιστός. Συνάντησε παιδάκια που έπαιζαν χιονοπόλεμο. Τα ρώτησε:

-Παιδιά; Ξέρετε πως μπορώ να γίνω χρωματιστός;

-ΝΑΙ….Μπορείς να φας χρωματιστά ζελεδάκια ουράνιο τόξο. Έτσι θα γίνεις χρωματιστός.

  Στον χιονάνθρωπο άρεσε πού η ιδέα. Δεν είχε όμως λεφτά να αγοράσει τα χρωματιστά ζελεδάκια.

Τώρα;;;;;;;;;;;;;Τί γίνεται τώρα;;;;;

   Τα παιδιά αποφάσισαν να τον βοηθήσουν. Πήγαν στο σούπερ μάρκετ και αγόρασαν 1100 χρωματιστά ζελεδάκια και του τα πήγαν.

Όταν τα είδε χάρηκε πολύ. Επιτέλους θα γινόταν χρωματιστός. Άρχισε να τα τρώει γρήγορα. Τα παιδιά τον κοιτούσαν που τα καταβρόχθιζε.

  Παρατήρησαν πως όσα πιο πολλά ζελεδάκια έτρωγε , σιγά σιγά γινόταν χρωματιστός. 

Όταν έφαγε και το τελευταίο ζελεδάκι ,είχε γίνει πια χρωματιστός.

  Ήταν πια χαρούμενος και ευτυχισμένος. Κατάφερε να γίνει ΈΝΑΣ ΧΡΩΜΑΤΙΣΤΟΣ ΧΙΟΝΑΝΘΡΩΠΟΣ.

 Και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα…………….

 Αυτή ήταν ή ιστορία που ΄΄σκάρωσαν ” τα παιδιά.

Μετά από αυτό στρωθήκαμε στη δουλειά να φτιάξουμε Όλοι χρωματιστούς χιονάνθρωπους.