Στο πλαίσιο του Εργαστηρίου Δεξιοτήτων από το θεματικό άξονα «Φροντίζω το Περιβάλλον» και με τίτλο «Οι φύλακες του Δάσους» ,απευθυνθήκαμε στο γεωπόνο του χωριού, κ. Ζερβανταρίδη Φώτη, τον οποίο ευχαριστούμε πολύ  για τα δενδρύλλια που μας  έδωσε για να κάνουμε δεντροφύτεψη στην αυλή του σχολείου.

Φυτέψαμε μια ροδακινιά, μια βυσσινιά και τρεις μηλιές!!!

Καλή μας επιτυχία!!!

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Νευροϊνωμάτωσης παρουσιάσαμε στα παιδιά το παραμύθι «Ο Μπαλωματούλης». Πρόκειται για ένα παραμύθι που αναφέρεται στη διάγνωση και ανακοίνωση της νόσου στους μικρούς ασθενείς με Νευροϊνομάτωση με πρωταγωνίστρια μία μικρή καμηλοπάρδαλη.Το παραμύθι προβάλει αισιόδοξα μηνύματα και προορίζεται να ενημερώσει με όσο πιο απλό και προσιτό τρόπο γίνεται τα παιδιά τα οποία πολύ συχνά ξεκινούν από πολύ μικρή ηλικία πληθώρα εξετάσεων, δύσκολες επεμβάσεις και θεραπείες. Μιλώντας για τη νόσο, την διαφορετικότητα και την αποδοχή, η ιστορία της μικρής καμηλοπάρδαλης, βοηθάει τα παιδιά να ενημερωθούν και να εξοικειωθούν με το άγχος της διάγνωσης .

Αποφασίσαμε να στηρίξουμε το δικό μας παιδί και όλα τα παιδιά που αντιμετωπίζουν δυσκολίες καθώς και τους γονείς τους…

Σχεδιάσαμε το ανθρώπινο σώμα,  μιλήσαμε για τις μεταλλάξεις των κυτάρων (με όσο πιο απλά λόγια γίνεται).Το DNA είναι αυτό που μας χαρακτηρίζει (έλικας που μοιάζει με σκάλα φτιαγμένη από πολύχρωμα καλαμάκια). Τι γίνεται όμως όταν τα κύτταρά μας μεταλλάσσονται; (βάσεις μπαλονιών)… πώς μοιάζουν; Μιλήσαμε για τα συμπτώματα που εμφανίζει αυτή η νόσος.Είναι κάτι καφέ κηλίδες; Έχουμε όλοι καφέ κηλίδες;Μπορούμε να γίνουμε όλοι καμηλοπάρδαλη σαν τον Μπαλωματούλη; Τελικά όλοι έχουμε καφέ κηλίδες αφού όλοι αφήσαμε το αποτύπωμα αγκαλιάς στους συμμαθητές μας…Όλοι είμαστε ίδιοι και ισότιμοι στην αγάπη, στην αγκαλιά αλλά και στη χαρά και τη μάθηση. Μια δράση για όλους εμάς τους ίδιους, διαφορετικούς και μοναδικούς!!!

Στο τέλος της δράσης όλα τα παιδιά πήραν από ένα μπισκότο και ένα μπαλόνι με το σήμα του Πανελλήνιου Συλλόγου Ασθενών & Φίλων Πασχόντων από νευροϊνωμάτωση « Ζωή με NF ».

Μια τέτοια μέρα δώσαμε κι εμείς φόρο τιμής στις 353.000 ψυχές που χάθηκαν, που κάηκαν, μάνες που έμειναν πίσω, παιδιά που ταξίδεψαν για ένα καλύτερο αύριο…

Τα παιδιά ζωγράφισαν τα σπίτια, τις φωτιές, πιάσανε τα άγια χώματα και μάθανε για το Τζιβαέρι, τι είναι και τί συμβολίζει…

Φτιάξανε το καράβι του ξεριζωμού, μεταφέροντας το δικό τους Τζιβαέρι, το δικό τους πολύτιμο λίθο. Η Αστερομάτα ήταν το κίνητρό μας…

Πρέπει να διδάσκονται στα σχολεία όλες οι Γενοκτονίες. Όχι από θέμα καταγωγής, αλλά από θέμα αρετής!

Δράση Παγκόσμιας αλλά και τοπικής Ιστορίας.

ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ, ΘΥΜΑΜΑΙ ΚΑΙ ΤΙΜΩ!!!

Διαβάσαμε το βιβλίο το  Σελ Σιλβερστάιν “Το δέντρο που έδινε”.

Η ιστορία αναφέρεται στη σχέση μιας μηλιάς και ενός παιδιού καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής τους. Όταν το παιδί είναι μικρό επισκέπτεται καθημερινά τη μηλιά, κάνει κούνια στα κλαδιά της και κάθεται στη σκιά της. Μεγαλώνοντας όμως το παιδί ζητάει όλο και περισσότερα από αυτήν ενώ περνάει όλο και λιγότερο χρόνο μαζί της…

Κάθε μέρα το παιδί την επισκέπτονταν, μάζευε τα  μήλα της, σκαλφάλωνε στον κορμό της και έκανε κούνια στα κλαδιά της. Και η μηλιά ήταν ευτυχισμένη… Όσο το παιδί μεγάλωνε ζητούσε όλο και περισσότερα ξανά και ξανά και ξανά… και το δέντρο όλο έδινε , έδινε κι έδινε …και χαιρόταν η καρδιά του.

Το παραμύθι είναι μια παραβολή για τη γονεϊκή αγάπη που προσφέρεται άνευ όρων και ορίων.

Ετοιμάσαμε μια κατασκευή όπου πάνω σε μια μηλιά βάλαμε τη φωτογραφία του κάθε παιδιού με τη μητέρα του, το κείμενο του βιβλίου «Το δέντρο που έδινε» και ένα φακελάκι με σποράκια τα οποία το παιδί θα σπείρει μαζί με τη μαμά του και όταν βλαστήσει τι φυτό θα της το χαρίσει.

Κατασκευάσαμε και ένα καδράκι με ένα μπουκέτο λουλούδια και ένα ποίημα για τη μητέρα.

Με αφορμή τον εορτασμό της Πρωτομαγιάς , μιλήσαμε για το διπλό συμβολισμό της μέρας. Για τη γιορτή της Άνοιξης που η φύση ξαναγεννιέται αλλά και για τον αγώνα των εργατών για την καθιέρωση ανθρώπινων συνθηκών στην εργασία.

Θέλοντας να τηρήσουμε το έθιμο του Πρωτομαγιάτικου στεφανιού που λέει ότι πρέπει να το κρεμάμε στην πόρτα του σπιτιού μας για καλή τύχη, αποφασίσαμε να κάνουμε έναν περίπατο , να μαζέψουμε τα υπέροχα αγριολούλουδα που πλημμυρίζουν όλο το χωριό αυτή την εποχή και να φτιάξουμε κι εμείς το δικό μας Πρωτομαγιάτικο στεφάνι για να το κρεμάσουμε στην πόρτα του σχολείου μας.

Και το στεφάνι της Πρωτομαγιάς σε κατασκευή…

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!!!

Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα χορού, είχαμε την ευκαιρία να κάνουμε μια συνδιδασκαλία με την εκπαιδευτικό της Αγγλικής γλώσσας Mary Xantzi και την κυρία Laura Mavrodafni, καθηγήτρια Ισπανικών και Ελληνικών στο Πανεπιστήμιο της Βαλένθια.

Ευχαριστούμε θερμά και είναι τιμή μας που αλληλεπιδράσαμε μέσα απ’ αυτή τη συνδιδασκαλία.

Ντυθήκαμε Σπανιόλες και Σπανιόλοι, χορέψαμε Φλαμένκο. Αγγλικούς χορούς, τον Ελληνικό παραδοσιακό χορό «Γερακίνα», είχαμε την ευκαιρία να μάθουμε λέξεις στα Ισπανικά…

Ετοιμάσαμε και γευτήκαμε όλοι τοπικά εδέσματα της Κοζάνης, φτιάξαμε τη Σαγκρία μας, φάγαμε τα ωραιότατα Αγγλικά εδέσματα που ετοίμασε η καλή μας συνάδελφος των Αγγλικών Μαρία και τους προσφέραμε τα αρωματικά φυτά που καλλιεργούνται στην Ξηρολίμνη ( τσάι του βουνού, ρίγανη, λεβάντα και έλαιο λεβάντας).

Επίσης σαν αναμνηστικό της τόσο εποικοδομητικής μας συνεργασίας, τους χαρίσαμε έναν πίνακα ζωγραφικής που φιλοτέχνησαν τα παιδιά καθώς και μια πολύ όμορφη εικόνα με το ρολόι της Κοζάνης πάνω σε βυζαντινό κεραμίδι δια χειρός της κυρίας Ευαγγελίας.