Την Τσικνοπέμπτη γιορτάζουμε την αρχή της Αποκριάς (εννοείται ότι οι εορταστικές εκδηλώσεις κορυφώνονται  και είναι η τελευταία εβδομάδα που τρώμε κρέας κανονικά), το τέλος του χειμώνα και την αρχή της άνοιξης.

Από παλιά οι άνθρωποι γιορτάζανε το τέλος του χειμώνα και τσικνίζανε (έψηναν) διάφορα κρεατικά. Κάποιες φορές πάνω στο γλέντι ξεχνούσανε τα κρεατικά και αυτά ΄τσικνίζονταν, έβγαζαν δηλ. περισσότερο καπνό.

Τσικνοπέμπτη μου θυμίζει

Η ψησταριά μου που καπνίζει,

Τα κάρβουνα θα κοκκινίσουν

Νοστιμιές για να μας ψήσουν.

Τσι τσι τσι τσι τσι τσι τσι τσι τσι τσι

Τσικνοπέμπτη μας καλή.

Τσικνοπέμπτη μου μυρίζει

Το σουβλάκι μου που αχνίζει,

Μπριζολάκια, μπιφτεκάκια

Θέλουν τώρα τα παιδάκια.

Τσι τσι τσι τσι τσι τσι τσι τσι τσι τσι

Τσικνοπέμπτη μας καλή.

Τσικνοπέμπτη που μυρίζει

Κι η κοιλιά μου γουργουρίζει.

Γρήγορα γονείς πεινάω

Όλα θέλω να τα φάω.

Τσι τσι τσι τσι τσι τσι τσι τσι τσι τσι

Τσικνοπέμπτη μας καλή.

Τηρώντας το έθιμο της Τσικνοπέμπτης, τσικνίσαμε στο Nηπιαγωγείο μας.
Η μέρα κύλισε με κατασκευές, κέφι, χαρά και νόστιμο φαγητό.
Οι “μικροί μας καρναβαλιστές στο Βαθύ και τη Ριτσώνα”, …“έφαγαν, ήπιαν, και χορτάτοι φύγαν…”
Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε το Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων, οι οποίοι έστησαν την ψησταριά, βοήθησαν και μοιράστηκαν τη χαρά μας!!