Οι μικροί μας μαθητές έγιναν διαδηλωτές, όπως τους φοιτητές του Πολυτεχνείου και το ευχαριστήθηκαν πολύ!

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΑΝΤΕΛΗ (το Πολυτεχνείο μέσα από πίνακες του Γ. Γαίτη)

Τοποθετήσαμε τις εικόνες στον πίνακα και “διαβάσαμε” την ιστορία.

Παζλ με τις ίδιες εικόνες.

Συμπληρώσαμε τα χαρακτηριστικά στο ανθρωπάκι του Γαίτη.

Φτιάξαμε το περιστέρι της ειρήνης εμπνευσμένοι από τον πίνακα του Πικάσο.

ΤΟ ΤΡΕΛΟΒΑΠΟΡΟ

“Διαβάσαμε” , ερμηνεύσαμε, τραγουδήσαμε, δραματοποιήσαμε, ζωγραφίσαμε, το αλληγορικό ποίημα του Ο. Ελύτη που συμβολίζει την Ελλάδα.

Μάθαμε τραγούδια τπυ Μ. Λοίζου.

Το κόκκινο χρώμα:

Συγκεντρώνουμε κόκκινα αντικείμενα από την αίθουσα και τα τοποθετούμε όλα μαζί. Στη Συνέχεια σκεφτόμαστε άλλα κόκκινα πράγματα, τα απαριθμούμε και φτιάχνουμε μια λίστα με ζωγραφιές στον πίνακα.

Αφού φτιάξουμε σε ατομικές εργασίες τη “ζωγραφιά του κόκκινου”, φέρνουμε στην παρεούλα κόκκινα κομμάτι χαρτί (τα μισά κάνσον και τα μισά γκοφρέ). Τα παιδιά εντοπίζουν αμέσως ότι είναι όλα κόκκινα, αλλά καλούνται να εντοπίσουν τις διαφορές. Καταλήγουν σε προτάσεις όπως: αυτά κουνιούνται, τα άλλα όχι, αυτά είναι πιο βαριά από τα άλλα, αυτά είναι σκληρά κπλ.

Τώρα θέλουμε χρησιμοποιώντας και τα δύο είδη χαρτιών να φτιάξουμε μπάλες ίσου μεγέθους μεταξύ τους. Για το λόγο αυτό θα πρέπει να ελέγξουμε τη δύναμη μας και χειριστούμε διαφορετικά το κάθε υλικό.

Με αυτές τις μπάλες φτιάχνουμε κόκκινα λουλούδια:

Διαβάσαμε το παραμύθι Ντενεκεδούπολη και φτιάξαμε τους δικούς μας ντενεκεδένιους κατοίκους όπως φαίνεται σε παραπάνω ανάρτηση. Με αφορμή αυτό συμμετείχαμε στις αντίστοιχες εκλογές.

Στο τέλος μιλήσαμε για τα ιστορικά γεγονότα τις 17ης Νοεμβρίου 1973 και κάναμε παραλληλισμούς με την Ντενεκεδούπολη. Ως ομαδική εργασία φτιάξαμε την πύλη του Πολυτεχνείου.

Και καταθέσαμε εκεί τα κόκκινα λουλούδια που είχαμε φτιάξει.

Μπαίνοντας στη χρονοκάψουλα, διανύσαμε τη χρονογραμμή και μεταφερθήκαμε πενήντα χρόνια πίσω. Αφετηρία το 2023,ένα παιδάκι κάνει δέκα στροφές σταματά, στον πίνακα υπάρχει κάρτα με τη χρονολογία 2023 ,το αντιγράφει στη δική του κάρτα και το τοποθετεί στην αφετηρία. Συνεχίζουμε με το ίδιο, αφαιρώντας κάθε φορά δέκα έτη με τον τρόπο και φτάνουμε στο 1973. Αναφέρουμε ότι ορόσημο σε αυτή τη χρονιά είναι το Πολυτεχνείο. Μετά από συζήτηση, καταλήγουμε τι είναι το Πολυτεχνείο ,αναφερόμαστε στα γεγονότα της17ης. Γινόμαστε μηχανικοί, μετράμε σχεδιάζουμε την πόρτα του Πολυτεχνείου ομαδικά. Κάποιοι εκκολαπτόμενοι μηχανικοί- αρχιτέκτονες προχωρούν και σε ατομικές κατασκευές. Δραματοποιούμε το τραγούδι” ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία”, είναι νύχτα τα παιδιά γράφουν στον τοίχο γράμμα-γράμμα τη λέξη Ελευθερία, συλλαμβάνεται ένα – ένα, και όμως κάθε βράδυ ένα παιδί βγαίνει και συμπληρώνει το επόμενο γράμμα, ώσπου η λέξη ολοκληρώνεται. Μετά τη δραματοποίηση του τραγουδιού, το παρουσιάζουμε εικονοποιημένο, μαθαίνουμε τα λόγια το τραγουδάμε με το Μάνο Λοϊζο. Το κάνουμε κάρτα με εξώφυλλο το ελεύθερο περιστέρι και το δύστυχο του ποιητή μας Α. Κάλβου “Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία”. Και τέλος” δώσαμε το δικό μας αγώνα ” για την ελευθερία, προσπαθήσαμε να βγούμε μέσα από ένα τούνελ.