ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΣΚΑΛΩΤΗΣ

Συνεργάζομαι • παίζω • μαθαίνω •δημιουργώ με το αισθητηριακό παιχνίδι

Στα πλαίσια του ετήσιου εκπαιδευτικού προγράμματος συνεργάζομαι _παίζω _μαθαίνω _δημιουργώ με επίκεντρο το αισθητηριακό παιχνίδι , τα νηπιαγωγεία των Σφακίων Ανώπολη, Βουβάς, Πατσιανός και Σκαλωτή αδελφοποιήθηκαν, και παρουσίασαν μια σειρά από αισθητηριακά παιχνίδια με θέμα τη φύση.. ο βοτανόκηπος του κυρίου Βαγγέλη Γερωνυμάκη ήταν το πλέον κατάλληλο μέρος για να φιλοξενήσει τις δράσεις μας και τους 4 σταθμούς από τους οποίους πέρασαν τα παιδιά κάθε νηπιαγωγείου…

Αφού παρουσίασε κάθε σχολείο επιγραμματικά τις δραστηριότητες του, ξεκινήσαμε να πηγαίνουμε στους ανάλογους σταθμούς..

Τα παιδάκια μας ξεκίνησαν από το σταθμό του νηπιαγωγείου Βουβά, όπου η κυρία Μαργαρίτα μας μιλησε για τα στάδια ανάπτυξης των φυτών και των βοτάνων, καθώς και τις οδηγίες που οφείλουμε να ακολουθούμε για να διατηρηθεί το φυτο μας υγιές ..

Στη συνέχεια με τη βοήθεια του κυρίου Βαγγέλη, φτιάξαμε το δικό μας γλαστράκι, βάλαμε χώμα και το βότανο που διαλέξαμε από τον κήπο του.. ακούσαμε με μεγάλη προσοχή όσα μας είπε ο κύριος Βαγγέλης για τη ζωή των βοτάνων και με τη βοήθεια του ημερολογίου της κυρίας Μαργαρίτας θα φροντίσουμε το γλαστράκι μας από δω και στο εξής…

Επόμενος σταθμός μας το νηπιαγωγείο της Ανώπολης που είχε απλώσει στο τραπέζι της ένα σωρό βότανα από τον κήπο και παίξαμε το παιχνίδι της αντιστοιχισης! Κλείσαμε μάτια, κάναμε μαντεψιές και βρίσκαμε το βότανο που μυρίσαμε στο καλάθι. Μετά κάναμε αντιστοιχιση στις καρτέλες και βρίσκαμε το σωστό όνομα!

Μετά τοποθετήσαμε τα βότανα στο ιδιαίτερο φυτολόγιο που η κυρία Αργυρώ και η κυρία Μαρία ετοίμασαν για μας!

Επόμενος σταθμός η κάμπια του νηπιαγωγείου Πατσιανού η οποία έκρυβε ένα σωρό εκπλήξεις της φύσης, καρπούς και διάφορα άλλα που εμείς έπρεπε να μαντέψουμε! Κλείσαμε τα μάτια και προσπαθήσαμε να βρούμε όσα περισσότερα μπορούσαμε! Η κυρία Σαββούλα μας και η κυρία Νικολέτα μας βοήθησαν!

Στο τέλος ζωγραφίσαμε στις μικρές κάμπιες που ετοίμασαν οι κυρίες του Πατσιανού, όσα είχε κρυμμένα η κάμπια τελικά!

Τελευταίος σταθμός αυτός του σχολείου μας.. με αφορμή την επίσκεψη της κυρίας Κατερίνας στο σχολείο μας πριν λίγο καιρό, αποφασίσαμε να φτιάξουμε κερί σόγιας μέσα σε ένα πορτοκάλι και να το κάνουμε διακοσμητικό για την τάξη μας .. έτσι αφού θυμηθήκαμε τα βότανα, τα αιθέρια έλαια που φτιάχνει ο κύριος Βαγγέλης από τα βότανα αυτά όπως:λεβάντα, μαντζουράνα και δεντρολίβανο.. μυρίσαμε, αγγίξαμε και κάναμε αντιστοιχιση με αυτά που υπήρχαν στη βαλίτσα μας.. έπειτα μιλήσαμε για τη σόγια και το κερί που μας προσφέρει, και πως μπορούμε να το κάνουμε αρωματικό με τα αιθέρια έλαια του κυρίου Βαγγέλη..

Αφου διαβάσαμε καλά τις οδηγίες, αρχίσαμε να λιώνουμε σε μπεν μαρι το κερί της σόγιας,και όταν ήταν έτοιμο προσθέσαμε το αιθεριο έλαιο της λεβάντας που αποφασίσαμε ομόφωνα ..

Μέχρι να ετοιμαστεί το κερί μας,στολίσαμε το δίσκο με καρπούς και φύλλα από τη φύση..

Όλα τα νηπιαγωγεία πέρασαν από το σταθμό μας και είμαστε χαρούμενοι που και εκείνοι το ευχαριστηθηκαν όπως και εμείς.. οι κατασκευές τους ήταν το ίδιο όμορφες και μάλιστα γεμάτες άρωμα..

Η μέρα μας τελείωσε με εναν όμορφο χορό με τα άλλα παιδιά.. με δώρα από τον κύριο Βαγγέλη για το σχολείο μας… με πορτοκάλια που μας έκοψε από τις πορτοκαλιές του και τα πήραμε στη τσάντα μας!

Εμεις από μεριά μας του χαρίσαμε ένα όμορφο κερί και τις γλυκιές μας ζωγραφιές..

Όσα και να γράψουμε σίγουρα δε φτάνουν για να περιγράψουμε τις μυρωδιές, τις εικόνες, τα παιχνίδια, τη χαρά που νιώσαμε σε αυτό το μέρος! Όλοι γίναμε ένα και μοιραστήκαμε τόσες ιδέες για το αισθητηριακό παιχνίδι που πραγματικά είναι αξιοζήλευτες.. ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλες τις εκπαιδευτικούς, τις μαμάδες για την υποστήριξη και τον κύριο Βαγγέλη για την αστείρευτη αγάπη στον τόπο μας και τα παιδιά μας!

Ο γεωργός παει στον αγρό …και στα Χανιά!

Ο Νοέμβρης λίγο πριν τελειώσει μας συστήνει τη σπορά και τις δουλειές του στο χωράφι..έτσι μέσα από ένα ποίημα του,αρχίζουμε να μιλάμε για το επάγγελμα του γεωργού, τα σποράκια και πώς αυτά μεγαλώνουν στο χωράφι του γεωργού! Μαθαίνουμε τα στάδια από τα οποία περνάει ένα σποράκι τη διαδικασία οργώματος, το θερισμο και το πολύτιμο υλικό το αλεύρι!

Το τραγούδι του γεωργού μας έκανε να καταλάβουμε καλύτερα τη διαδικασία! Βγήκαμε έξω λοιπόν, κάναμε τα σποράκια και το γεωργο που μας φροντίζει, μας μεγαλώνει, μας θερίζει και μας φτιάχνει ψωμάκι που ψήνει στο φούρνο!

Έπειτα μιλήσαμε για τους πίνακες του δικούς μας Έλληνα Ζωγράφου, Θεόφιλου, το “Μέγα Αρτοποιείον” που φτιάξαμε πέρσι,αλλά και το “Εισόδημα” και τη “Δήμητρα”..όλοι σχετικοί με τη σπορά.. τους παρατηρήσαμε, τους σχολιάσαμε και παίξαμε παζλ…

Και αφού φτάσαμε στο ψωμί… παιηαμε λεκτικό παιχνίδι με τα ψωμάκια που υπάρχουν..όπως το τυρόψωμο,το ριγανοψωμο και το λιόψωμο που φτιάξαμε κιόλας!

Κάναμε το δικο μας χωραφακι με σποράκια, γεωργο και σκιάχτρο ..

Το σκιαχτρο ο φοβερας είχε να μας πει τη δική του ιστορία και μας διασκέδασε με το τραγούδι του.. ενώ εμείς παίξαμε στο χωράφι του γεωργού αισθητηριακό παιχνίδι, ψάχνοντας τα φυτεμένα λαχανικά…πόσα είναι..παίζουμε, λερωνόμαστε, μετράμε και γενικά το ευχαριστιόμαστε!

Και επειδή οι συνταγές μάλλον μας αρέσουν,είπαμε να κάνουμε και μια τηγανίτα… αφού διαβάσαμε την ιστορία του καλοψημένου τηγανόψωμου, που δεν είχε πολύ καλή τύχη! Αποφασίσαμε να κάνουμε τη δικια μας τηγανίτα και να τη φάμε επίσης!

Όμως οι γεωργοί δεν κάνουν μόνο δύσκολες δουλειές στο χωράφι! Πάνε και τις βόλτες τους στην πόλη! Έτσι και εμείς πήγαμε τη βολτίτσα μας στα Χανιά και είδαμε μια παράσταση χριστουγεννιάτικη “τα μαγικά Χριστούγεννα του Γκρίντς”… και έτσι μπαίνουμε σιγά σιγά στο κλίμα των Χριστουγέννων!!!!!

Και επειδή κάποιοι δίνουν τα δώρα τους προκαταβολικά, το σχολείο μας απέκτησε μια τσάντα από τα χεράκια της μαμά της Εμμανουέλας για να παίζουμε στο μαγαζάκι!

Με ένα λουλούδι στο χέρι και μια φωνή σαν γροθιά…

Το Πολυτεχνείο ζει και μας λέει την ιστορία του μέσα στη τάξη…πανό με λέξεις γνωστές, γαρύφαλλα στα κάγκελα, και η λέξη Πολυτεχνείο στους κίονες..

Μια παρέα από Playmobil, εξιστορεί τα γεγονότα της 17 Νοέμβρη και μας μεταφέρει το κλίμα της δικτατορίας.

Ο Παπαδόπουλος και η παρέα του δυσανασχετουν το λαό και οι φοιτητές με το ραδιοφωνικός σταθμό στο Πολυτεχνείο ξεσηκωνονται..φωνάζουν τα δικαιώματα που χάνονται, διεκδικούν Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία και ο Παπαδόπουλος καλεί τα μεγάλα μέσα. Οι φοιτητές δεν χάνουν το θάρρος τους απέναντι στην αστυνομία, αντιθέτως γεμίζουν πείσμα.. τα τανκς του Παπαδόπουλου σκορπιζουν κακό και μετά από λίγο πέφτει και εκείνος..

Μας συγκίνησε η ιστορία μας προβλημάτισε… είπαμε ποσο λαθος είναι να μας διατάζει κάποιος, και τι θα κάναμε εμείς στον Παπαδόπουλο… κάποιος θα του έδινε μια κλωτσιά..Κάποιος άλλος μια αγκαλιά για να μη θυμώνει..

Παιξαμε την ιστορία στην φωτοτράπεζα και έπειτα τα πράγματα ήρθαν από μόνα τους… βγήκαμε έξω, πήγαμε στο μνημείο, και αφήσαμε εκεί τα γαρύφαλλα μας, διπλα στο στεφάνι που είχαμε αφήσει για την 28η Οκτωβρίου…

Φωνάξαμε στο μεγάφωνο Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία και έτσι τιμήσαμε με τον δικό μας τρόπο τους φοιτητές μας..στη συνέχεια κάναμε την κατασκευής μας για τη μέρα αυτή…

Την άλλη μέρα, παίξαμε μαθηματικα με τους κίονες του Πολυτεχνείου, και φτιάξαμε τα συνθήματα των φοιτητών στην εργασία μας…

Διαβάσαμε την ιστορία της κυρίας Δημοκρατίας και της κυρίας Δικτακτορίας και ζωγραφίσαμε αντίστοιχα τα φορέματα τους…

Κάναμε κατασκευή για το Πολυτεχνείο, ενω μάθαμε και το “Π” του γράφοντάς το και περπατώντας πάνω του…

Την άλλη μέρα μια παράξενη φωτογραφία ήρθε στην παρέα μας.. ένα χέρι με σκοινιά, που στις άκρες ειχε ανθρώπους να διαβάζουν… προσπαθήσαμε να καταλάβουμε τι κάνει αυτό το τεράστιο χέρι πάνω στους ανθρώπους…

Είπαμε πολλές σκέψεις αλλά ήταν δύσκολο να καταλάβουμε… την απάντηση μας έδωσαν οι μαριονέτες που μπήκαν στην παρέα μας… μάθαμε πως μπορούμε να τις παίξουμε.. πώς κουνιούνται.. πώς κουνιούνται όταν και όποτε θέλουμε εμείς… εμείς αποφασίζουμε πώς… έτσι και ο Παπαδόπουλος αποφάσιζε πώς θα ζουν οι άνθρωποι. Εκείνος ήταν ο κουκλοπαιχτης και ο λαός οι μαριονέτες του… συζητήσαμε αν αυτός ήταν ένας σωστός τρόπος…

Έπειτα με τη βοήθεια ενός παιχνιδοτράγουδου, χωριστηκαμε σε ζευγάρια.. κάθε κουκλοπαιχτης ετοίμασε τη μαριονέτα του,και την έπαιζε όπως ήθελε.. την έκανε να περπατάει, χόρευε μαζί της και τη φρόντιζε για να μπορεί να παίξει ξανά μαζί της… έτσι μάλιστα!

Και επειδή μας άρεσε πολύ αυτό το παιχνίδι, την επόμενη μέρα οι κυρίες μας ετοίμασαν την ιστορία της Ντενεκεδούπολης σε κουκλοθέατρο… έτσι παρακολουθησαμε την ιστορία του Λαδένιου που σαν άλλος Παπαδόπουλος, ήθελε να κυβερνήσει με το έτσι θέλω τα ντενεκεδάκια… τα ντενεκεδάκια ενωμένα, αποφάσισαν να το διώξουν και να τον κάνουνε πίτα!!! Έτσι και έγινε και όλοι έζησαν ξανά ελεύθεροι στη Ντενεκεδούπολη!!! Τα παιδιά έπαιξαν με τις κούκλες στο τέλος και έτσι έκλεισε γιορτινά αυτή η μέρα!

Και του χρόνου!

Το λάδι που μύριζε…

Έφτασε ο καιρός καλέ.. μου πέφτουν οι ελιές…και μπορεί να μη μας άφησε ο αέρας να βγούμε έξω να τις μαζέψουμε, όπως κάνουμε κάθε χρόνο, αλλά αυτές οι ελίτσες, είναι τρεχαντούλες και κατάφεραν και τρυπώσανε στην τάξη μας…

Έτσι είδαμε και μιλήσαμε για όσα μας προσφέρουν..όπως το λάδι τους,το σαπούνι, το καντήλι που φτιάχνουμε χάρη σε αυτό για την εκκλησία μας και τόσα άλλα.. λίγο μπερδευτήκαμε με τη σειρά που γίνονται όλα αυτά.. αλλά οι αριθμοί μας βοήθησαν και έτσι καταλάβαμε πώς φτάνει σε εμάς το λάδι τελικά…

Την άλλη μέρα η κυρία Λένα Κουκουνάρη, η γλυκιά σε όλους μας διατροφολόγος, μας κάλεσε στο νηπιαγωγείο του Πατσιανού να μας μιλήσει για τις υγιεινές τροφές, την πυραμίδα που είχαμε μάθει και παίξαμε μαζί της και με τους φίλους μας διάφορα παιχνίδια που μας βοήθησαν να καταλάβουμε πόσο σημαντικά είναι όλα όσα τρώμε για το σώμα μας!

Την επόμενη μέρα δεν αφήσαμε παραπονεμένο το λαδάκι μας.. πάλι το φέραμε στην κουβέντα μας και όχι μόνο αυτό! Αυτή τη φορά είπαμε να το κάνουμε άνω κάτω..έτσι ένα ξύδι και ένα ούζο , αναστάτωσαν τα νερά του ποτηριού μας..το λάδι όμως δεν έλεγε να γίνει ένα με το νερό.. παρατηρήσαμε τα στοιχεία πως ανακατεύονται και πώς όχι…κατι συνέβαινε λοιπόν στο λάδι και όλο του ξέφευγε.. αποφασίσαμε να τους κάνουμε να γινουν φίλοι και ζωγραφίσαμε το πώς!

Ακόμα και αν δεν γίνονται ένα αυτοί οι δύο όμως, σε αυτό το ποτηράκι κάνουν μια σωστή δουλίτσα που δε μπορεί κανείς άλλος να κάνει.. χάρη σε αυτούς τους δύο, ανάβει το καντηλάκι ο παπάς στην εκκλησία στις εικόνες μας.. και που παλιά χάρη σε αυτό οι άνθρωπο μπορούσαν να βλέπουν τα βράδια..είπαμε το γνωστό “Ντήλι το καντήλι” , με τη βοήθεια εικόνων και το διασκεδάσαμε!

Στην εκκλησία μας επίσης στο μυστήριο της βάπτισης το λάδι έχει πρωταρχικό ρόλο..λαδωνει ο παπάς το μωρό μετά την βάφτιση, στο σώμα του και έτσι ολοκληρώνεται το μυστήριο.. φτιάξαμε τους ρόλους μας και στήσαμε μια μικρή βάφτιση με το μωράκι της τάξης μας τη Λίλα..η Λίλα είχε 2 νονές, η αδερφή της κρατούσε τη λαμπαδα, και ο παπάς έβαλε το μωρό στη κολυμπήθρα 3 φορές..

Μα μόνο η ελιά μας δίνει λάδι? Ή μπορούμε να το βρούμε και αλλού? Φυσικά το καλύτερο και πιο υγιεινό είναι το ελαιόλαδο, όπως μας είπε και η κυρία Λένα, όμως υπάρχει και αλλού λάδι..

Έτσι μάθαμε και παίξαμε με τις λέξεις..και καταλάβαμε ότι μπορούμε να πάρουμε λάδι και από ένα καρπό, και από ένα λουλούδι, και από ένα βότανο ακόμα..

Και κάπως έτσι μιλήσαμε για τα έλαια.. τα αιθέρια έλαια..καταλάβαμε τη λέξη έλαια, αλλά δε μπορέσαμε να βρούμε τη λέξη ολόκληρη..έτσι απευθυνθήκαμε στον κύριο Google που τα ξέρει όλα,γράψαμε τη λέξη και διαβάσαμε τις πληροφορίες..

Έπειτα διάφορες καρτέλες με βότανα όπως η λεβάντα, η μαντζουράνα και το δεντρολίβανο, μας βοήθησαν να αντιστοιχισουμε τις λέξεις και τα βότανα μαζί με τα αιθέρια έλαια που υπήρχαν στα μπουκάλια..τα μυρίσαμε ,μιλήσαμε για το που μας χρησιμεύουν, ενώ καταλάβαμε τις διαφορές τους με τα αρώματα..μυρισαμε τα πάντα και μας άρεσε πιο πολύ η λεβάντα..

Η κυρία Κατερίνα Δουρουντουδάκη, επισκέφθηκε το σχολείο μας την επόμενη μέρα,και μας εφερε νιφάδες από ένα βότανο που μοιάζει με φασολάκι! Η σόγια λοιπόν είναι αυτό το βότανο που από το λάδι τους φτιάχνεται ένα πολύ καλό κερί.. εκείνη μας έδειξε πώς να το λιώνουμε και να το βάζουμε όπου αλλού θέλουμε..είδαμε πώς αλλάζει μορφή,πώς μπορεί να μπει όπου θέλουμε,πάντα με προσοχή, παίξαμε με τα φυτιλάκια, είδαμε το θερμόμετρο,αλλά κυρίως βάλαμε ό,τι άρωμα θέλουμε από τα μαγικά της αρώματα! Οι περισσότεροι διάλεξαν φράουλα!

Το κεράκι απέκτησε παρέα και άλλα καλούδια της φύσης, και έτσι σκεφτήκαμε να γίνει πιο όμορφο για το τραπέζι της μαμάς μας!

Δε ξεχάσαμε βέβαια, ότι την 8η Νοεμβρίου γιορτάζουμε τους αρχαγγελους μας, τους προστάτες της αεροπορίας μας ..

Και φυσικά την Παρασκευή ήταν βοηθός στα Βήματα για τη Ζωή ο Μάνος μας.. μας έδειξε πολύ όμορφες στιγμές από τη ζωή του ενώ μας άφησε ένα παιχνίδι με παραμυθια που θα ακούμε κάθε φορά που θα το έχουμε ανάγκη! Μαζί του μάθαμε τις λέξεις “όλοι”, “μερικοί” και τι εννοούμε όταν τις λέμε!

Δε θα παραλείψουμε να ευχαριστήσουμε το ίδρυμα Χατζηγάκη,που κατόπιν αιτήματος της κυρίας Σαββούλας Φωτοπουλου, ανταποκριθηκε και μας έκανε δώρο 10 ββιβλία για τη βιβλιοθήκη μας και ένα λάπτοπ για τις ανάγκες του σχολείου μας, μέσω του προγράμματος “Μαζί για το σχολείο”.. ευχόμαστε και σε άλλες παρόμοιες ενέργειες!

Το Φθινόπωρο μ’αρέσει, το αγαπώ πάρα πολύ… φίλοι μου αλήθεια λέω είναι ωραία εποχή!

Έπρεπε να τελειώσει ο Οκτώβριος για να νιώσουμε τη ψύχρα του φθινοπώρου και να δούμε γύρω μας τη φύση να αλλάζει.. έτσι γίνεται βέβαια κάθε χρόνο, πώς αλλιώς.. το καλωσορίσαμε με διάφορα παιχνίδια, που μας έβαλαν στο κλίμα της εποχής!

Παρακάτω στην παρεούλα μας όμως βρεθήκαμε αντιμέτωποι με ένα χαλί από αντικείμενα από τη φύση μας… ένα μανιτάρι πελώριο, κουκουνάρια, φύλλα πολλά,καρύδια,μήλα και διάφορα άλλα φθινοπωρινά καλούδια.. ακόμα και σαλιγκάρια αληθινά κατέφθασαν!

Ευτυχώς είχαμε τη βαλίτσα μας και τα τακτοποιήσαμε όλα,και βάλαμε το καθένα στη σωστή του θέση .. τους καρπούς, τα φύλλα, τα κλαδιά και τα φρούτα του φθινοπώρου..

Έπειτα παίξαμε αισθητηριακό παιχνίδι και κάναμε ακροβατικά μέσα σε ταψιά φθινοπωρινά!

Τα ποδαράκια μας νιώσανε τα σκληρά και μαλακά υλικά, και τα καταφέραμε μια χαρά! Και κάπου εκεί ένα κουτί γεμάτο φύλλα μας ζητούσε να το ανακατέψουμε… είχε κρυμμένες πέτρες που κάτι έγραφαν πάνω..τα βάλαμε στη σωστή θέση, και σχηματίστηκε η λέξη του φθινοπώρου!

Και φυσικα στη συνέχεια κάναμε την αντίστοιχη εργασιούλα μας!

Παίξαμε διάφορα παιχνίδια με έννοιες πάνω, κάτω,δίπλα,απέναντι…με εικόνες που τοποθετούσαμε σε ένα δέντρο ..

Βάλαμε τα φρούτα του φθινοπώρου στα σωστά δεντράκια!

Ενώ προσπαθήσαμε να φτιάξουμε το άλλο μισό του φρούτου μόνοι μας!!! Τα πήγαμε τέλεια!

Πολύ ξεχωριστά και μυρωδάτα περάσαμε όταν στη τάξη μας ήρθαν διάφορα υλικά που τα παρατηρήσαμε, τα μυρισαμε, τα ακουμπήσαμε, πειραματιστήκαμε μαζί τους και γενικά τα νιώσαμε με όλες μας τις αισθήσεις! Τα χρώματα και τα αρώματα ήταν άκρως φθινοπωρινά και μας γέμισαν χαρά!

Και επειδή φθινόπωρο χωρίς τσάι δε γίνεται! Φτιάξαμε το πιο ωραίο τσαι που έχετε δοκιμάσει ποτέ! Μέσα του κρυβόταν ένα τριαντάφυλλο από μήλο, που σχηματίσαμε σιγά σιγά βάζοντας τρεις-τρεις τις φέτες από τα μήλα…

Κάναμε κατασκευούλες φθινοπωρινές που πήραμε και που στολίσαμε την τάξη μας!

Και φυσικά την Παρασκευή αφιερωσαμε στα Βήματα για τη Ζωή όπου βοηθός ήταν η Εμμανουέλα! Μας σύστησε την οικογένειά της, μοιράστηκε τα παιχνίδια της και τα αγαπημένα της παραμύθια ενώ μας βοήθησε πολύ με τους νέους φίλους τη Μελίτσια και τον Γκιλμπο που μεταξύ τους υπήρχε ένα πρόβλημα επικοινωνίας! Προσπαθήσαμε να το αντιληφθούμε και το παιχνίδι ρόλων μας έβαλε στη θέση τους…έτσι καταλάβαμε κι εμείς πόσο σημαντικό είναι να ακούμε το συνομιλητή μας !

Καλό φθινόπωρο λοιπόν!

28η Οκτωβρίου

Το κουτί με τα ραφτικά της γιαγιάς άνοιξε και μας προβλημάτισε ..πώς οι κουβαρίστρες της έγιναν πολεμίστρες, τα κουμπάκια έγιναν στρατιωτάκια και όλα αυτά ένα άσχημο παιχνίδι αυτό του πολέμου.. το ομώνυμο τραγούδι μας βοήθησε να μπούμε στην αρχή της ιστορίας που ξεκίνησε πριν λίγα χρόνια στη χώρα μας..ενώ τα ραφτικά της γιαγιάς τα αγαπήσαμε!

Στη συνέχεια τα πράγματα έγιναν πιο συγκεκριμένα… στην τάξη βρέθηκε μια βαλίτσα, η βαλίτσα του στρατιώτη που είχαμε περιέργεια να δούμε τι κρύβεται μέσα της.. φυσικά δεν περιμέναμε πολύ ώρα,την ανοίξαμε.. μύριζε έντονα κλεισούρα.. ήταν παλιά, ήταν του στρατιώτη από το μέτωπο και είχε μέσα τα πράγματά του.. τα κιάλια του το παγούρι του, τη θήκη για το όπλο του.. ένα κασκόλ που του έπλεξε η γιαγιά του και τις κάλτσες που του στελνε η μαμά του ..και φυσικά μια σημαία..

Αφού σχολιάσαμε όσα βρήκαμε στη βαλίτσα, μικρά στρατιωτάκια μας βοήθησαν να καταλάβουμε όσα έγιναν την εποχή του 40 στη χώρα μας.. την είσοδο των Γερμανών και των Ιταλών στην Ελλάδα, και το μεγάλο “Όχι” του Μεταξά!

Παρατηρήσαμε τη μικρή αυτή λεξούλα μα με τόσο μεγάλη σημασία στη φωτοτράπεζα.. είδαμε τους Εύζωνες στην Αθήνα, μας εντυπωσίασαν τα ρούχα τους και μάθαμε ότι ο τρόπος που στέκονται δεν είναι καθόλου τυχαίος.. η στάση του σώματος συμβολίζει το τρανταχτό ΟΧΙ.. το αντιληφθηκαμε καλύτερα όταν παίξαμε με τα χρώματα της τράπεζας.. βάλαμε άσπρο και μπλε και η λέξη αποκαλύπτονταν..

Και φυσικά δε θα μπορούσαμε να μην το φτιάξουμε κι εμείς! Έτσι πήραμε τα χρώματά μας,τα ψαλίδια μας, τις κόλλες μας και δημιουργήσαμε το δικό μας “ΟΧΙ”…

Στη συνέχεια μιλήσαμε για τη σημαία μας,τα χρώματά της και τι συμβολίζει για μας..ενώ φτιάξαμε τη σημαία ξηράς με το έντονο μπλε της θάλασσας!

Γνωρίσαμε και τις σημαίες των άλλων χωρών μέσα από ένα χορευτικό παιχνίδι και βρήκαμε το άλλο μισό!

Και κάπου εκεί μια τρυφερή ιστορία μιας άλλης γιαγιάς ακούστηκε στην τάξη μας.. η κυρία Ελένη Κανδηράκη- Μαρκουτσάκη διηγήθηκε στον εγγονό της Νίκο Μανουσέλη πώς έζησε εκείνη την εποχή του 40..

Ήταν νεαρή μάνα τότε που μπήκαν οι Γερμανοί στο χωριό της τον Καλλικράτη.. ήταν σκοπός τους αυτωνών και κάποιων ντόπιων να λεηλατήσουν το χωριό και να το κάψουν..έτσι έγινε όντως .. και η καημένη Δρακισσα όπως τη λέγανε, την πέταξαν έξω από το σπίτι της ενώ βαστούσε στην αγκαλιά της το μωρό της..

ένας Γερμανός όμως τη λυπήθηκε, γιατί κι εκείνος είχε οικογένεια.. εκείνη στην προσπάθεια της να γλιτώσει πήγε στη Δημαρχάκαινα μα κι εκεί τα ίδια.. οι Γερμανοί δεν της άφησαν τίποτα ούτε αυτηνής.. ο στρατιώτης Γερμανός που είχε μπει και στο δικό της σπίτι, καθώς έκαιγε το σπιτικό της Δημαρχάκαινας βρήκε μια κουβέρτα, μια μπαντανία όπως τη λέγανε τότε, και της την πέταξε γρήγορα γρήγορα για να σκεπάσει το μωρό της..

..η καημένη η Δράκισσα τύλιξε το μωρό της και κρύφτηκε σε έναν κούμο με άλλους Καλλικραθιανούς..εκεί με λίγο αλεύρι και λίγο λάδι έφτιαχνε τηγανόφτες και κατάφερε να μεγαλώσει το μωρό της..μόλις οι Γερμανοί έφυγαν από το χωριό, η Δράκισσα επέστρεψε στο σπίτι της Δημαρχάκαινας να της γυρίσει πίσω την μπαντανία που χάρη σε αυτήν γλίτωσε το μωρό της! Εκείνη απελπισμένη, την υποδέχτηκε με λαχτάρα, γιατί δεν της είχε απομείνει ούτε κλωστή άκαφτη της καψερής..

Αυτή η ιστορία μας άγγιξε..και πως να μην,αφού αποτελεί κομμάτι της ιστορίας του τόπου μας,ιστορία που έζησαν πριν λίγα μόλις χρόνια άνθρωποι που τους ξέρουμε..δικοί μας.. τα μικρά μας παιδιά έπαιξαν αυτούς τους ρόλους και κάπως έτσι η γιορτή μας αφιερώθηκε στα γεγονότα που έζησε ο Καλλικρατης την εποχή του ’43..

Καλέσαμε τους γονείς και άλλους ανθρώπους που μας έκαναν την τιμή να βρεθούν κοντά μας..

Ο κύριος Νίκος Μανουσέλης με την εξαιρετική φωνή του “έκλεισε” τη γιορτή μας με ανατριχιαστικό και συγκινητικό τρόπο, τραγουδώντας τα ριζίτικα του Καλλικράτη..

Τέλος, κάναμε μια μικρή παρέλαση με τη σημαία μας και καταθέσαμε το στεφάνι μας στο ηρώο όπως κάθε χρόνο..

Ας ευχηθούμε εικόνες όπως αυτές του Καλλικράτη μέσα στους καπνούς, να είναι οι τελευταίες..

Ας ευχηθούμε τα χέρια των ανθρώπων, των μεγάλων, να μιμούνται τα χέρια των μικρών.. που κάνουν όμορφα πράγματα,πάντα, όπως αυτά τα γλυκά περιστέρια της Ειρήνης..

Χρόνια πολλά Ελλάδα μας!

Την υγειά μου για να έχω, τη Διατροφή μου εγώ προσέχω!

Αυτήν την εβδομάδα μιλήσαμε για τα σωστά φαγάκια που κάνουν χαρούμενη την κοιλίτσα μας και ο Τσέστερ μας παρουσίασε το δικό του πρωινό για το σχολείο που δεν είναι άλλο από μια τέλεια υγιεινή φρουτοσαλάτα!!!!

Δοκιμάζοντας την προσπαθήσαμε να μαντέψουμε τι κρύβεται μέσα της και την κάνει τόσο νόστιμη! Ένα καλάθι με φρούτα μας βοήθησε να κάνουμε καλύτερες μαντεψιές

Έτσι μιλήσαμε για τις 2 σημαντικές ομάδες για τη διατροφή, τα φρούτα και τα λαχανικά, τα χαρακτηριστικά τους και τις διαφορές τους! Και στη συνέχεια παίξαμε αισθητηριακό παιχνίδι προσπαθώντας να βγάλουμε από κάθε φρούτο το σποράκι του! Μετά τα μετρήσαμε και είδαμε ποιος μάζεψε τα πιο πολλά!

Επειτα διαβάσαμε την κάμπια την πολύ πεινασμένη!!!! Και ζωγραφίσαμε ό,τι μας άρεσε από το αγαπημένο αυτό παραμύθι!

Την άλλη μέρα μιλήσαμε για έναν ιδιαίτερο Ιταλό Ζωγράφο, τον Τζουζέπε Αρτσιμπόλντο.. είδαμε τη φωτογραφία του, βρήκαμε τη χώρα του στον χάρτη και παρατηρήσαμε τα περίεργα έργα του! Καταλάβαμε οτι του άρεσε να ζωγραφίζει πορτρέτα, αλλά αντί για χαρακτηριστικά κανονικά, έβαζε φρούτα και λαχανικά! Συγκεκριμένα ο πίνακάς του “Φθινόπωρο” , δεν μπορούμε να πούμε ότι μας άρεσε τελικά!!!!

Τη επόμενη μέρα μια τεράστια πυραμιδα μας περίμενε στην τάξη μας! Όπως πολύ σωστά ειπώθηκε ήταν άδεια! Έπρεπε να τη γεμίσουμε με φροττα λαχανικά, όσπρια, ζυμαρικά αλλά και γλυκά! Είδαμε πόσες ομάδες τροφών υπάρχουν, αλλά το πιο σημαντικό πόσο πρέπει να τρώμε από όλα αυτά τα καλούδια! Έτσι καταλάβαμε ότι τα γλυκά ενώ είναι στην κορυφή, δεν είναι σωστό να τρώμε πολλά!

Επειτα αφού αδειασαμε την πυραμίδα της διατροφής μας παίξαμε μαζί της.. είπαμε ότι μας θυμίζει το σχήμα τρίγωνο κι έτσι το περπατήσαμε, το σχεδιάσαμε και το φτιάξαμε με τα χεράκια μας…

Διαβάσαμε και άλλα παραμύθια σχετικά με τη διατροφή, και μας άρεσαν πολύ! Επίσης τα “θυμωμένα λαχανικά” μας ενέπνευσαν για υπέροχες ζωγραφιές!

Συνεχίσαμε τις καλλιτεχνικες μας δημιουργίες, και έτσι κάπως φτιάξαμε την κατσαρόλα της υγιεινής διατροφής!!!

Παίξαμε κι άλλο αισθητηριακό παιχνίδι με κάτι περίεργα τεράστια πινέλα! Τα μακαρονοπινέλα!! Και δοκιμάσαμε έτσι έναν άλλο τρόπο ζωγραφικής! Ήταν πολύ διασκεδαστικο!

…και επειδή είμαστε μακαρονάδες,τι να κάνουμε!!! Παίξαμε και παιχνίδι ποιος θα προλάβει να φάει πιο γρήγορα! Ή καλύτερα ποιος θα ρουφήξει πιο γρήγορα!!!!!

Για να μην αφήσουμε όμως και τα καημένα τα όσπρια παραπονεμένα, την άλλη μέρα παίξαμε και με αυτά! Αφού μιλήσαμε για τον αριθμό 2, καναμε διάφορα παιχνίδια και στο τέλος έπρεπε να καταφέρουμε να βάλουμε μέσα σε ένα κουταλάκι ένα φασόλι και να ταξιδέψει μέσα στο 2 χωρίς να μας πέσει! Τα καταφέραμε όλοι πολύ καλά!!

Η Ελένη μας στα βήματα μας γνώρισε την οικογένειά της,μοιράστηκε μαζί μας τα αγαπημένα της τραγούδια, το παραμύθι της ..και μας βοήθησε να μάθουμε να ακούμε σωστά ώστε να αντιλαμβανομαστε καλύτερα τις οδηγίες.. μέσα από το παιχνίδι “κάνε ό,τι κανω” και “μην κάνεις ” , ξεμπερδέψαμε τις έννοιες και μάθαμε να ανοίγουμε καλύτερα τα αυτάκια μας όταν κάποιος μας μιλάει!!

Αλλά αυτό που δε ξέραμε,ήταν ότι τα λαχανικά έχουν αισθήματα παρακαλώ! Το παραμύθι “ο πρίγκηπας Λεμόνης και η όμορφη Κρεμμύδω”, ήταν μια καλή ευκαιρία για να μάθουμε πως δύο λαχανικά παντρεύονται. Συγκρίναμε τον γάμο αυτό με τους αληθινούς γάμους,σχολιάσαμε και αποφασίσαμε να φτιάξουμε κι εμείς το δικό μας.. η νύφη,ο γαμπρός, ο κουμπάρος, ο παπάς και η συγγενής του ζευγαριού έπαιξαν τους ρόλους τους και ο γάμος ολοκληρώθηκε! Να μας ζήσουν! Και στων υπολοίπων τις χαρές να αξιωθούμε!!! Χαχαχαχαχχα!!!

Εγώ είμαι…Εγώ!!!

Αφού μιλήσαμε τόσο πολύ για την οικογένειά μας,φτάσαμε να συζητάμε για τον εαυτό μας! Να τον παρατηρούμε, να τον περιγράφουμε και να νιώθουμε περήφανοι γιαυτόν! Έτσι με τη βοήθεια του καθρέφτη αρχισαμε να μιλάμε για τα χαρακτηριστικά μας και με τη βοήθεια καρτών να αντιλαμβανομαστε πόσο σημαντικά είναι για τη ζωή μας!

Έπειτα παίξαμε κι άλλο παιχνίδι με τον καθρέφτη, που μας εφερε η Εμμανουέλα.. οι φατσουλες ήταν μισές, τις τοποθετούσαμε στον καθρέφτη για να τις δούμε ολόκληρες και σκεφτόμασταν αν ήταν θυμωμένες, χαρούμενες, ή λυπημένες και βρίσκαμε την αντίστοιχη κάρτα!

Επιτα φτιάξαμε τις δικές μας φατσουλες σε πρόσωπα που έλειπαν τα χαρακτηριστικά τους! Κάποιοι πρόσθεσαν τσιμπιδάκι και σκουλαρίκι!

Στη συνέχεια χωριστήκαμε σε ζευγάρια και προσπαθήσαμε να φτιάξουμε τη φατσουλα του φίλου μας! Είχε πολύ πλάκα το αποτέλεσμα στο τέλος!

Μετα πήρε ο καθένας την ευθύνη του εαυτού του και ζωγραφισε τον άλλο μισό εαυτό του και στη συνέχεια ολόκληρο με τη βοήθεια της φωτογραφίας του!

Ύστερα αναφερθήκαμε στη φροντίδα του εαυτού μας που είναι πολύ σπουδαία και δεν είναι δουλίτσα μόνο της μαμάς και του μπαμπά που κάνουν τόσα για μας κάθε φορά, αλλά κυρίως δική μας! Αν λοιπόν βρεθούμε ξαφνικά σε κίνδυνο τι κάνουμε? Θα μας πιάσει πανικός? Έτσι αρχίσαμε να μιλάμε για τον σεισμό, τραγουδήσαμε το τραγουδάκι του και κάναμε μια μικρή αναφορά για το βαλιτσάκι του σεισμού που έχουμε στην τάξη μας ..

Όμως η κυρία Ανθή Πασχαλιδου είναι επιστήμονας, Γεωλόγος παρακαλώ, και η κυρία Χριστίνα την κάλεσε στο μικρο μας σχολείο να μας τα εξηγήσει καλύτερα! Καλέσαμε κι εμείς με τη σειρά μας τα φιλαράκια μας από το νηπιαγωγείο του Πατσιανού, κι έτσι αρχίσαμε να μαθαίνουμε πάρα πολλά πράγματα για το θέμα αυτό και όχι μόνο!

Ετσι η κυρία Ανθη μας έμαθε καλύτερα τη Γη μας, τον πλανήτη στον οποίο ζούμε. Το οικείο φυσικό περιβάλλον μας, τον έμβιο κόσμο και διαφορές με τον άψυχο… Τους οργανισμούς στο φυσικό περιβάλλον και πώς εξελίσσονται, οι άνθρωποι τα ζώα και τα φυτά. Μέσω Google earth είδαμε το σχήμα της γης…

Πώς κινούνται οι τεκτονικές πλάκες και πώς είναι η γη στο εσωτερικό το είδαμε με το πείραμα του αυγού…

Η πλαστελίνη μας βοήθησε να φτιάξουμε τα στρώματα της γης και να μιλήσουμε με επιστημονικους όρους… “Φλοιός, Μανδύας, Πυρήνας”…που αφορούν το εσωτερικό της γης…

Στη συνέχεια μιλήσαμε αρκετά για τα φυσικά φαινόμενα και τους φυσικούς κίνδυνους. Τι είναι ο σεισμός, γιατί συμβαίνει πως κινούνται οι τεκτονικές πλάκες. Κάποιες κατασκευές με τουβλάκια μας έδειξαν πως κάποια κτίρια ίσως καταρρεύσουν σε περίπτωση σεισμού.

Ο σεισμός είναι ένα φαινόμενο που συμβαίνει και είναι απαραίτητη αυτή η δραστηριότητα της γης γιατί έτσι μένει ενεργή και εξελίσσεται…. Πώς όμως προσατευόμαστε από το σεισμό; Τι κάνουμε πριν ,τι κάνουμε κατά τη διάρκεια και τι μετά το σεισμό. ..

Το σημαντικό μετά το σεισμό είναι το σημείο συνάντησης που έχουμε ορίσει και θα πάμε εκεί με τις κυρίες μας και είναι ο ανοιχτός χώρος κάτω από τις κούνιες, απο εκει θα έρθουν να μας πάρουν οι γονείς μας. Δε φοβόμαστε το σεισμό γιατί πλέον γνωρίζουμε τι πρέπει να κάνουμε! και ναι ξέρουμε γιατί τεστάραμε τις γνώσεις μέσω κουίζ και τα πήγαμε και εκεί τελειότατα!

Την επόμενη μέρα είχαμε βοηθό την Εμμανουέλα στα βήματα! Μας έδειξε πολλά πράγματα για τον εαυτό της,όπως φωτογραφίες, παραμύθι , ενώ χορέψαμε το αγαπημένο της τραγούδι! Παίξαμε πολλά παιχνίδια παντομίμας και διασκεδάσαμε μαθαίνοντας τις έννοιες “είναι δεν είναι ” , “ή…και”, “αλήθεια-ψέμματα” που βοηθάνε το μυαλουδακι μας όταν μπερδεύεται!

Μιλήσαμε για το γράμμα Ε της Εμμανουέλας, σκεφτήκαμε άλλες λέξεις, το φτιάξαμε στην άμμο και μετά στο χαρτί!

Ξεμπερδεψαμε τα γράμματα του νέου μας μήνα του Οκτώβρη και παίξαμε με τις έννοιες πάνω κάτω…

Τέλος, διαβάσαμε το παραμύθι “Αουτς” με τον σκαντζοχοιρο…Επεξεργαστηκαμε την ιστορία και στη συνεχεια φτιαξαμε το δικο μας σκαντζοχοιρακι…

Εκει πιο πέρα βέβαια, η αγαπητή μας μελισσούλα κρυφακουγε την ιστορία και ήθελε να τον συναντήσει..και κάπου εκεί η ιστορία μπλέκεται…γιατι στη πλατουλα της Beebot,κόλλησε ένα φθινοπωρινό φύλλο! Και τι μπορεί να κανει; θα την οδηγήσουμε στη κατσίκα για να φάει το φύλλο και να απαλλαγεί από αυτό, όπως έκανε ο φίλος της ο σκαντζόχοιρος!

Να ‘χουμε κάπου να πάμε και κάποιον να αγαπήσουμε… ΣΠΙΤΙ-ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

Ηρθε η ώρα να μάθουμε περισσότερα ο ένας για τον άλλο.. είπαμε λοιπόν να “παραγνωριστουμε” κι έτσι ξεκινήσαμε να μιλάμε για την οικογένειά μας με αφορμή ένα δέντρο που ξαφνικά φυτρωσε στην τάξη μας!

Αφού το παρατηρήσαμε διαπιστώσαμε ότι κάποιους τους ξέρουμε.. αρχίσαμε να λέμε ο μπαμπάς μου..η μαμά μου.. η θεία μου!

Και ναι κάπου εκεί καταλάβαμε ότι οι περισσότεροι σε αυτό το σχολείο είμαστε οικογένεια… η κυρία μας μιλησε για τη δικιά της οικογένεια που δεν είναι μεγάλη, όμως μας γνώρισε και άλλα άτομα, ξαδέρφια της,του άντρα της συγγενείς, φίλους…που είναι και αυτοί οικογένειά της…τι είναι λοιπόν οικογένεια?

Αρχίσαμε να καταγράφουμε τα μέλη της οικογένειάς μας σε έναν πίνακα και κάπου εκεί ή που τα ξεμπερδέψαμε ή που τα μπερδέψαμε τελείως!!!! Όλοι πάνω κάτω είχαν έναν Μανώλη, έναν Γιάννη, έναν Χρήστο, μια Εμμανουέλα , μια Ελένη στην οικογένεια!!!!

Μετρήσαμε κιόλας απο πόσα άτομα αποτελείται η οικογένειά μας και συγκρίναμε!

Έπειτα διαβάσαμε το παραμύθι “η Χρυσομαλλούσα με τους αρκουδους” και παίξαμε διαφορα παιχνίδια για να μάθουμε τις έννοιες μικρός-μεσαίος-μεγαλος.. αναδιηγηθήκαμε την ιστορία και παίξαμε παζλ σχετικό!

Εφτιαξε ο καθένας το δέντρο της οικογένειάς του και στολίσαμε την τάξη μας! Ζωγραφίσαμε ,κόψαμε, κολλήσαμε και μετά από τόση δουλίτσα το ολοκληρώσαμε!

Την άλλη μέρα οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας είχαν την τιμητική τους! Γιόρταζαν σου λέει, όχι το όνομά τους, αλλά όλοι οι παππούδες και οι γιαγιάδες του κόσμου! Παίξαμε λεκτικό παιχνίδι,μιλήσαμε για αυτούς…

…Όμως δε γινόταν να τους αφήσουμε χωρίς δώρο βεβαίως βεβαίως ! Ένα τσαγάκι τώρα που φθινοπωριάζει είναι ό,τι πρέπει!

Καταφέραμε και άλλα πράγματα αυτή τη βδομάδα όμως! Σιγά σιγά βάζουμε τη σημαία στο παρουσιολόγιο, φτιάχνουμε το όνομά μας στις καρτέλες και στο ολοήμερο κάνουμε ό,τι μπορούμε για να περιποιηθουμε τους φίλους μας κάθε φορά που είμαστε υπεύθυνοι!

Ξεκινήσαμε και φτιάχνουμε και γραμματακια! Μιλήσαμε πολύ για το Μ της Μαμάς! Σκεφτήκαμε και άλλες λέξεις με την ίδια φωνούλα και το γράψαμε!

Αχ αυτές οι μαμάδες πόσα πράγματα κάνουν για τα παιδάκια τους.. γιατί τις αγαπάμε, πόσο τις αγαπάμε.. ολα αυτά είπαμε.. και κάπου εκεί η Ελένη, μας έδειξε τι όμορφα πράγματα εκανε η μαμά της για κείνη και όλα τα παιδάκια! Πανέμορφες τσαντουλες που θα βάζουμε τα παραμύθια μας όταν ξεκινήσουμε τη δανειστική βιβλιοθήκη!

Έπειτα ο Τσέστερ φώναξε μια φίλη του να μας γνωρίσει! Τη λένε και αυτή Μελισσούλα, ξεκινάει από Μ και της αρέσει να κάνει βόλτες στην πίστα! Ξεχνάει εύκολα γιαυτό εμείς της πατάμε τα κουμπάκια που πρέπει για να φτάσει κάθε φορά στον προορισμό της! Αυτή τη φορά έπρεπε να φτάσει στο γράμμα της! Την προγραμματισαμε, μετρήσαμε τα βήματα, και μια χαρά τα πήγε η μελισσούλα μας!!

Ολοκληρώσαμε τον κύριο Κυκλάκι, και παίξαμε πολύ μαζί του στο κουκλοθέατρο.. έγινε ο κολλητός μας φίλος και βοηθός μας στις παραστάσεις μας!

Την τελευταία μέρα μας είχαμε πάλι τα Βήματα που αρχίζουμε να αγαπάμε ! Βοηθός ήταν ο Γιάννης που μας έφερε τόσες πολλές φωτογραφίες για την οικογένειά του που δε ξέραμε που να πρωτοκοιταξουμε! Είδαν τις φωτογραφίες του και δυο νέοι φίλοι μας ο Φρογκι και το κουνελάκι που καθένας είπε τη δική του ιστορία… ο Φρόγκι ήταν ο άτακτος της παρέας και το κουνελάκι ο ησυχούλης! Αφού μας τους παρουσίασε ο Γιάννης παίξαμε μαζί τους και τους μάθαμε τους κανόνες της παρεούλας μας και της τάξης μας! Με τους κανόνες τα πράγματα στην τάξη μας γίνονται πιο γλυκά και εύκολα!

Αγαπημένο τραγούδι του Γιάννη είναι το “Κεφάλι-ώμοι-γόνατα..” το ακούσαμε το παίξαμε και αρχίσαμε να μετράμε τα χαρακτηριστικά μας.. πόσα πόδια πόσα χέρια, πόσες μύτες έχει ο καθένας μας? Οι νέοι μας φίλοι τα ζωάκια? Ο Τσέστερ? Κάπως έτσι συγκεντρώσαμε τα χαρακτηριστικά, τα μονά σε αριθμό ,και μιλήσαμε για τον αριθμό 1! Η μελισσούλα μας που της αρέσει να κάνει ταξίδια όπως είπαμε,ζήλεψε, και ήθελε και αυτή να “γραψει” το 1.. την προγραμματισαμε της βάλαμε τη μάσκα της, της βάλαμε και έναν μαρκαδόρο και τα κατάφερε τέλεια στην αποστολή της!

Και …Το ταξίδι ξεκινά…

Αφού λοιπόν υποδεχτήκαμε τους νέους μας φίλους στο σχολείο, ήρθε η ώρα να τους μάθουμε καλύτερα και να φτιάξουμε την όμορφη παρέα μας και φέτος! Όλα όμως τα πράγματα θέλουν το χρώμα τους! Έτσι τι καλύτερο από το να γνωριστούμε ζωγραφίζοντας!

Και επειδή δεν μας αρκούν οι μαρκαδόροι γαιτι είμαστε καλλιτέχνες φυσικά, πιάσαμε τα πινέλα και κάναμε όλοι μαζί την πρώτη μας κοινή ζωγραφιά.. της δώσαμε ζωή, ονοματιζοντας την Έλενα και η οποία θα μας κράτα συντροφιά στην παρέα μας δίνοντάς μας τις όμορφες συμβουλές της!!!

Όμως σε αυτό το σχολείο ήδη κάποιος κατοικεί από πέρσι! Ο γλυκούλης Τσέστερ ξύπνησε απο τις γλυκιές μας φωνές και ήρθε να γνωρίσει τους νέους μας φίλους! Είναι πολύ χαρούμενος που και φέτος θα έχει παρέα!!!

Σαν σωστός οικοδεσπότης ξεναγησε τα παιδιά στην τάξη, έπαιξε μαζί τους το παιχνίδι με τις μαντεψιές και έδειξε στα παιδιά τις γωνιές μας,τα όμορφα παιχνίδια μας,και τους κανόνες τους!!! Έβαλε και τα γυαλιά του τα χρωματιστά, γιατί το βράδυ στο σχολείο δε βλέπει καλα,και μας περιέγραψε πόσο ωραίος είναι ο κόσμος όταν τον βλέπουμε χρωματιστό!

Τους ειπε και τη δική του ιστορία όταν πήγε πρώτη φορά σχολείο.. εκείνος φυσικά πάει το βράδυ,γιατί τη μέρα κοιμάται στο δικό μας σχολείο.. κι έτσι λοιπόν μας είπε ότι κάποτε, έκλαιγε πολύ,και δεν ήθελε να αποχωριστεί τη μαμά του..όμως εκείνη του έδωσε ένα μαγικό φιλάκι στο χεράκι του και από τότε ήταν πάντα μαζί του.. έτσι κι εμείς,κάθε φορά που θα είμαστε λίγο λυπημένοι, θα ψάχνουμε το χεράκι μας με το μαγικό φιλάκι της μαμάς και θα ξεχνάμε ό,τι μας στεναχωρεί!

Μα για ένα λεπτό! Πόσες Εμμανουέλες έχει αυτό το σχολείο? Πόσες Ελένες? Ποια είναι ποια? Και τι γίνεται με τα αγόρια? Μπερδέψαμε τον Τσέστερ! Κα μπερδευτήκαμε και εμείς καλα καλα δε ξεκινήσαμε!! Ευτυχώς παίξαμε διαφορα παιχνίδια με τα γράμματα, ψάξαμε, συγκρίναμε, μετρήσαμε και καταλήξαμε ποιος είναι ποιος!!!

Και κάπου εκεί τα γράμματα ζωντάνεψαν! Όχι μόνο με τα χρώματα που τους βάλαμε αλλά και με τη φωνή που τα ντυσαμε!

Ε τώρα Τσέστερ μη μας πεις ότι ακόμα τα μπερδεύεις??

Και φτιάξαμε που λέτε και το συνθηματικό μας με τα γράμματα μας.. και έγινε η ατάκα μας κάθε φορά που θα πηγαίνει κάτι στραβά!! Μα Έλα Γέλα λοιπόν θα λέμε και όλα θα πάνε καλά!

Και κάπου εκει φτιάξαμε τις ατομικές μας λουλουδένιες ταυτότητες και παίξαμε με τους φίλους μας διαφορα παιχνίδια με τη μουσική…

Επειδή όμως είμαστε καλλιτεχνάκια όπως προείπαμε, θέλαμε να δούμε τι αλλο μπορούμε να κάνουμε με τα χρώματα.. πόσες φορές θέλουμε να βάλουμε ένα χρώμα στη ζωγραφιά μας και δεν το έχουν οι κυρίες στο ράφι!! Βρήκαμε τη λύση! Φτιάξαμε εμεις τα χρώματα που λείπουν, κι έτσι από δω και πέρα θα ξέρουμε!

Κόκκινο και άσπρο κάνει ροζ κλπ κλπ!!!!

Και επειδή εκτός από μας φυσικά έχουν υπάρξει μεγάλοι καλλιτέχνες!! ..μάθαμε για τον Βασίλι Καντινσκι που είχε αγάπη στα χρώματα και τα σχήματα!

Μας εντυπωσίασαν οι ομοκεντροι κύκλοι του κι έτσι τους φτιάξαμε με τύπωμα από πατάτα (!), αλλά και με φυσιολογικό τρόπο, με τα όμορφα πινέλα μας!!!

Και κάπως έτσι, φτάσαμε στο όμορφο σχήμα του κύκλου… διαβάσαμε τα όμορφα παραμύθια του Τριβιζά τα πολύχρωμα κοράκια,την πινεζοβροχη με τη βοήθεια κυκλικών αντικειμένων και κάναμε συγκρίσεις και παιχνίδια μαζί του… έπειτα φτιάξαμε τον κύκλο στον κύριο Σχηματουλη….

Μιλήσαμε για το φαινόμενο του ουράνιου τόξου, ακούσαμε τη ιστορία για το αγόρι που ήθελε να το πιάσει, κάναμε πείραμα και το εμφανισαμε μπροστά μας και το φτιάξαμε με κολλάζ άλλα και ζωγραφίζοντας το με σφουγγάρι..

Τέλος, την Παρασκευή ξεκινήσαμε το όμορφο πρόγραμμα με τα Βήματα για τη Ζωή και παρέα μας έκανε η Ελένη που μας παρουσιασε πράγματα για τον εαυτό της και παίξαμε παιχνίδια με φιλοφρονησεις!

..οι πρώτες μέρες πέρασαν χρωματιστά και όμορφα, και είμαστε σίγουροι ότι θα συνεχίσουμε και όλη τη χρονιά που μας περιμένει!!!!!!