Τι είναι το Δάσος? Μοιάζει με την τάξη μας? Πώς θα μάθουμε και ποιος θα μας πει..? Μήπως ο Τσέστερ το Ρακούν έχει καμία ιδέα? Την καλύτερη!! Μας πρότεινε να πάμε να το επισκεφθούμε, να εξερευνήσουμε τους θησαυρούς του και να τους δούμε έναν έναν! Έτσι κι έγινε..  κλαδιά, φύλλα, φλοιός από δέντρα, άγρια λουλούδια και τόσα άλλα γέμισαν τη βαλίτσα μας.. μόνο μανιτάρια δε βρήκαμε, αλλά δεν πειράζει! Είχαμε ένα στην τάξη μας και μάλιστα μεγάλο!!

Αφού τα είδαμε από κοντά λοιπόν, παίξαμε και μαζί τους διάφορα παιχνίδια κάνοντας έτσι και αρίθμηση  αλλά και σειροθετηση! Επίσης μιλήσαμε για τους καρπούς, και κάναμε λεκτικά παιχνίδια μαθαίνοντας από ποιο δέντρο προέρχεται κάθε καρπός!

Όμως ένα πολύ ωραίο βιβλίο που ήρθε από τη Θεσσαλονίκη μαζί με την κυρία Κάτια, είχε πολλές πληροφορίες για τα δέντρα και τη ζωή στο δάσος! Αφού παίξαμε το παιχνίδι της έκπληξης, η κυρία Κάτια μας το αποκάλυψε και μας έβαλε στον κόσμο του!

Πόσες γνώσεις κρυμμένες στις σελίδες του! Μα και πόσα ζωάκια! Τα είδαμε ένα ένα στον υπολογιστή και είδαμε και τα ίχνη τους!!! Αυτός ο Τσέστερ έχει μεγάλη παρέα τελικά στο δάσος!!

Και επειδή για αυτό το δάσος έχουν γραφτεί τα πιο ωραία παραμύθια, διαβάσαμε τη λατρεμένη Κοκκινοσκουφίτσα! Πως αλλιώς θα μπορούσαν να την έλεγαν ονως αν το σκουφάκι της ήταν άλλο χρώμα? Παίξαμε παιχνίδι με τα χρώματα, και κάθε φορά της δίναμε το ανάλογο όνομα!

Όμως αυτή η μαμά της σε εκείνο το καλαθάκι που της είχε βάλει το φαγητό για τη γιαγιά, είχε βάλει και τις λέξεις που την οδηγούσαν στο … Δάσος.. Όμως της καημενούλας της έπεσαν στο δρόμο..  και έπρεπε να τα βρει,να τα βάλει σε σειρά,να γράψει τη λέξη και επιτέλους να φτάσει στο δάσος και μετά στο σπίτι της γιαγιάς! Βάλαμε την μπέρτα της,γίναμε Κοκκινοσκουφίτσες και τα καταφέραμε!!

Έτσι φτάσαμε στο γράμμα “Δ” του δάσους, και το φτιάξαμε και το γράψαμε!

Όμως έχουμε και τα παραμύθια της βιβλιοθήκης που διαβάζουμε στο σπίτι..και όταν τα επιστρέφουμε τα παρουσιάζουμε στους φίλους μας με έναν πιο ιδιαίτερο τρόπο πια! Αφού γινόμαστε όντως πια Σοφοί!

Ενα ακόμα παραμύθι που μας έβαλε σε σκέψεις και μας εκανε να νιώσουμε διάφορα συναισθήματα ήταν “Το Δέντρο που έδινε..”

..Μια μηλιά, όπως αυτήν που έχουμε στην τάξη μας,που όλο έδινε στον άνθρωπο ό,τι εκείνος της ζητούσε μέχρι το τέλος..  όπως κάνουν άλλωστε όλα τα δέντρα του κόσμου για όλον τον κόσμο.  Και εμείς  οι άνθρωποι,τι κάνουμε για αυτά? Αυτό θα τα δούμε την άλλη εβδομάδα..

Καθίσαμε από κατω της, όπως έκανε και ο άνθρωπος στο παραμύθι, και της εκμυστηρευτηκαμε τί εμείς θα της δίναμε …