Το βιβλίο της Μαρίνας Γιώτη και το Γέτι μας έμαθαν τη δύναμη που έχει μια μικρή λέξη..το..ακόμη..

Ένας μικρός ήρωας που δεν ειχε πολλούς φίλους,που δεν ήταν πολύ καλός στις ασκήσεις που δεν τα κατάφερνε πολύ στο ποδόσφαιρο..τελικά έμαθε χάρη στο φανταστικό του φίλο,το γέτι, να περιμένει..και να ακούει τη λέξη ακόμη..και να σκέφτεται ότι ακόμη δεν ήρθε η ώρα για όλα αυτά..άλλα σίγουρα θα έρθει!

Μάθαμε μαζί τους πολλά κόλπα για να δυναμώνουμε το μυαλό μας..και ότι μέσα σε αυτό το μυαλό μας υπάρχουν πάρα πολλές νευρώσεις που συνεχώς δουλεύουν ..τόσες πολλές όσα είναι τα αστέρια στον ουρανό!

Που μένει το γέτι? Και τι ώρα είναι εκεί που μένει?

Κάπως έτσι αντιληφθηκαμε ότι άλλη ώρα έχουμε εμείς στην Ελλάδα, άλλη στα Ιμαλάια και άλλη στην μακρινή Αμερική..φέραμε την υδρόγειο και μέσα απο ένα παιχνίδι με φακό μιλήσαμε για τη μέρα και τη νύχτα..

Η ιστορία του Φεγγαροσκεπαστή του Eric Puybaret, μας έκανε να κατανοήσουμε τις φάσεις του φεγγαριού ή της σελήνης όπως τη λέμε αλλιώς,και τις φτιάξαμε στη φωτοτράπεζα και σε δίσκο με την πλαστελίνη μας.

Την άλλη μέρα ένα εναλλακτικό φεγγάρι από πάγο έφτασε στην τάξη μας! Το επεξεργαστηκαμε, του βάλαμε αλάτι να φτιάξουμε τους κρατήρες του,το βάψαμε ασημί και το παρατηρήσαμε να αλλάζει μορφές μέσα στη μέρα ..

Έπειτα φτιάξαμε ενα δικο μας φεγγάρι ζωγραφιζοντας το με αλάτι που στεγνωνε και πραγματικά θύμιζε τα χρώματα του φεγγαριού..

Και επειδή το φεγγάρι λάμπει χάρη στον ήλιο, φτιάξαμε την αντίστοιχη κατασκευή σε πιάτο και στολίσαμε την τάξη μας..

Ευχαριστηθηκαμε διάφορα παιχνίδια κατά τις ελεύθερες δραστηριότητες…

Ενώ τη Παρασκευή στα βήματα μάθαμε να τη λέξη ταυτόχρονα και πόσο σημαντικό είναι να μην κάνουμε πολλά πράγματα ταυτόχρονα! Όπως να μιλάμε την ώρα που κάποιος άλλος μιλάει..άλλα να διακοπτουμε ευγενικά!

Ο Μάνος τέλος, είχε τα γενέθλια τπυ και η μαμά του μας έφτιαξε πιτσάκια, που του αρέσουν και αρέσουν και σε μας!!

Γιορτάσαμε ταυτόχρονα τα γενέθλιά του μιας και έκλεισε εκείνη τη μέρα τα 6!! Δε θα μπορούσαμε να κλείσουμε πιο όμορφα και γλυκά τη βδομάδα μας!