Τι είναι η μνήμη? Τι είναι οι λίθοι και τι οι λίθοι μνήμης? Τέτοιες ερωτήσεις έγιναν όταν αντικρίσαμε τους λίθους μνήμης των Εβραίων στην αυλή μας. Τα παιδιά σκέφτηκαν ότι πρόκειται για πακέτα.. κάποιοι είπαν ότι είναι δώρα και να τα ανοίξουμε. Αρχισαμε να παρατηρούμε καλύτερα και σχολιάσαμε ότι όλα έχουν ένα αστέρι, γράμματα…άλλα ελληνικά και άλλα ξένα. Και μια ίδια λέξη, τη λέξη Εβραίος.
Έπειτα ο κύριος google μας βοήθησε να βρούμε πληροφορίες..γράψαμε τη λέξη Εβραίος και είδαμε πολλές φωτογραφίες ανθρώπων εβραιων και φυσικά το Χριστό μας. Μετά είδαμε ότι τα ονόματα που είδαμε στους λίθους, υπάρχουν, και είναι άνθρωποι που ήταν και αυτοί Εβραίοι.. άλλοι ήταν και παιδιά..
Τα πράγματα έγιναν πιο απλά όταν ακούσαμε την ιστορία αυτη αλλιώς…Τα κίτρινα καπέλα της Κέλλυς Ματαθία Κόβο είναι ενα βιβλίο που αναφέρεται στην σωτηρία μιας οικογένειας από το Ολοκαύτωμα μέσα στον παραλογισμό και την φρίκη του Β’ Παγκοσμίου πολέμου.. ήταν η αφορμή να μάθουμε με έναν απλό τρόπο τα γεγονότα, εξιστορώντας τα με ζωάκια πάνω στη φωτοτράπεζα..
Σε ένα καταπράσινο βοσκοτόπι λοιπόν, ζούσε και η οικογένεια Μπε.. Μια μέρα ο κύριος Μπε πληροφορήθηκε πως άγρια θεριά από τα μακρινά, χιονισμένα βουνά ήθελαν να αιχμαλωτίσουν τα πρόβατα. Ο λόγος ήταν άγνωστος. Στο βοσκοτόπι άρχισε να πλανάται μια παράξενη απειλή. Ο κύριος Μπε μάταια αναζητούσε λύσεις για τη σωτηρία της οικογένειάς του.
Ένα βράδυ τα θεριά κατέβηκαν από τα βουνά και παγίδευσαν τα πρόβατα αφού πρώτα τα υποχρέωσαν να φορέσουν όλα κίτρινα καπέλα. Τα πρόβατα ζούσαν πια φυλακισμένα. Δεν μπορούσαν να πάνε στις δουλειές τους,ούτε στο σχολείο, ούτε να βοσκήσουν ή να παίξουν ελεύθερα.
Ο κύριος και η κυρία Μπε αποφάσισαν να δραπετεύσουν…με την πολύτιμη βοήθεια των φίλων τους..
Συζητήσαμε για το χρώμα το κίτρινο και την υποχρέωση να φορουν τα πρόβατα τα καπέλαα αυτα.. τα παιδιά σύνδεσαν τα κίτρινα καπέλα με τα κίτρινα αστέρια στους λίθους. Και έπειτα είδαμε σε φωτογραφίες ανθρώπους να φορούν το κίτρινο αστέρι στα ρούχα τους..
Είπαμε ότι οι λίθοι μνήμης υπάρχουν χάμω,σε διάφορα μέρη του κόσμου για να θυμόμαστε ότι κάποτε κάποια άγρια θεριά έδιωχναν από τον τόπο τους, ανθρώπους Εβραίους, και διαφορετικούς..κάποιοι σώθηκαν, γιατί είχαν βοήθεια τους φίλους τους..και κάποιοι όχι.. τα άγρια θεριά υπάρχουν ακόμα είπαμε. Και απλά εμείς πρέπει να μάθουμε να τα πολεμάμε! Ποτέ να μην τα παρατάμε!
Την επόμενη μέρα, το σχολείο μας παρέα με τα άλλα νηπιαγωγεία έκαναν την πρώτη εξόρμηση για τη νέα χρονιά, στα Χανιά,όπου είδαμε την παράσταση του Oscar Wilde, Το αστερόπαιδο.. μια παράσταση που μιλά για το ναρκισσισμο, την υπεροψία και το bulling..έπειτα διασκεδάσαμε στον παιδότοπο!
Γιορτάσαμε την ημέρα των Τριών Ιεραρχών πηγαίνοντας στην εκκλησία.. αναφερθήκαμε στη ζωή τους και την αγαπη τους στα γράμματα…και φτιάξαμε μια όμορφη κατασκευή για να θυμόμαστε ότι μας προστατεύει η χάρη τους..
Σπουδαία μορφή επίσης αποτελεί ο Γεώργιος Ξενουδάκης,ο οποίος και εκείνος χάρη στην αγάπη του για τα γράμματα, δώρισε την περιουσία του για να έχουμε αυτη τη στιγμή το δικο μας σχολείο και άλλα ακόμα στην επαρχία μας..
Η τελευταία μέρα και εκείνη όμορφη για να τη θυμόμαστε, αφού είχαμε τα βήματα για τη ζωή που μας έμαθε για τη διαφορετικότητα μέσα από διάφορα παιχνίδια.. καταλήξαμε ότι είμαστε όλοι διαφορετικοί και μοναδικοί!
Και κάπου εκεί η μαμά της Ελένης που ήταν βοηθός, μας έφερε ένα σωρό υλικά για να φτιάξουμε την πιο ωραία βάφλα! Η Ελένη έβαλε τα δυνατά της και όλοι απολαύσαμε κάτι από τα χεράκια της!
