• Αφού συστήθηκε στα παιδιά τους διάβασε το παραμύθι “Έχασα το χρώμα μου και ψάχνω να το βρω“. 

•  Έπειτα μαζί με τα παιδιά ψάχνανε ομοιότητες και διαφορές μεταξύ τους (αφού συζήτησαν το παραμύθι). Τέλος πήρε 2 παιδιά και ζήτησε να βρουν οι υπόλοιποι ομοιότητες και διαφορές.

•  Ύστερα έκαναν ένα μεγάλο κύκλο και προσπάθησαν να βρουν ο ένας στο διπλανό του μία ομοιότητα με εκείνον. Δυσκολεύτηκαν. Βλέπετε ζούμε σε ένα κόσμο που τείνει από γεννησιού μας να μας μαθαίνει την ταυτότητά μας μέσω διαχωρισμού από τον άλλον, μέσα από τη διαφορετικότητα, δίχως όμως την αποδοχή (εσύ είσαι ο μεγάλος, το αδερφάκι σου καλέ είναι μωρό, εσύ είσαι ο έξυπνος και το μωρό δεμ ξέρει… κ. ά. γνωστά).

•  Σχεδίασαν ο καθένας την παλάμη του και έγραψε επάνω το όνομά του (βοηθήσαμε εμείς στο κόψιμο για οικονομία χρόνου) και φτιάξαμε το γνωστό κύκλο-κολάζ όπου όμως συγκρίναμε τη διαφορετικότητα αλλά και την ομοιότητα των χεριών.

•  Κατόπιν δόθηκε στα παιδιά μια ζωγραφιά όπου τους ζητήθηκε να ζωγραφίσουν τα ρούχα του κάθε παιδιού με διαφορετικά χρώματα. Συζήτησαν πάλι ομοιότητες και διαφορές.

•  Έπειτα πήρε η κ. Κονταξή 2 μήλα, ένα κόκκινο και ένα πράσινο. Πάλι τα συγκρίναμε, ομοιότητες και διαφορές. Ύστερα τα έκοψε στη μέση. Μέσα και τα 2 μήλα είχαν το ΙΔΙΟ χρώμα, την ίδια καρδιά!!!

•  Τα μήλα δόθηκαν στα παιδιά και σχεδίασαν το περίγραμμά τους, είτε του κόκκινου, είτε του πράσινου, δεν είχε σημασία.

•  Ζητήθηκε από τα παιδιά να ζωγραφίσουν ό,τι χρώμα ήθελαν το μήλο τους. Το αποτέλεσμα ήταν όλα τα μήλα διαφορετικά κι ας ήταν από το ίδιο “καλούπι”.

•  Αφού συζήτησαν για λίγο η κ. Αντωνία μας είχε μία έκπληξη. Είχε φέρει πλαστικές φιγούρες με ΑμΕΑ.  Τα μικρά ξετρελάθηκαν. Οι φιγούρες λειτούργησαν ως αφορμή για συζήτηση και σχολιασμό όσον αφορά τις δυνατότητες, τη δική μας στάση αλλά και την προσβασιμότητα του σχολείου μας.

 Θέλουμε να ευχαριστήσουμε την κ. Κονταξή για την επίσκεψη και τις δραστηριότητες που με τόση γλύκα έκανε στα παιδιά και να ανανεώσουμε το ραντεβού μας και για την επόμενη χρονιά!