Στο εργαστήρι δεξιοτήτων με άξονα την κοινωνική συναίσθηση και ευθύνη, μια μεταρρυθμιστική πρωτοβουλία που έχει εισαχθεί τα τελευταία χρόνια, αναπτύξαμε στις αρχές Μαρτίου το διδακτικό θέμα «Τα χέρια δεν είναι για να δέρνουμε. Κάθε παιδί μπορεί να κάνει με τα χέρια του διασκεδαστικά και εποικοδομητικά πράγματα, να τιθασεύει τα έντονα συναισθήματα θυμού ή ζήλιας. Τα παιδιά ευελπιστούμε ότι βαθμιαία συνειδητοποιούν αφενός ότι η βία συχνά δε βγαίνει σε καλό-χρειάζεται όμως σε δίκαιους πολέμους, όπως ο πόλεμος της ελληνικής ανεξαρτησίας το 1821.
Το κυριότερο, μπορούμε να νικήσουμε στον αθλητισμό ή σε πολεμικά παιχνίδια στρατηγικής όπως το παγκοσμίως βραβευμένο «Risk», διοχετεύοντας το ένστικτο της επιθετικότητας. Στο παραπάνω επιτραπέζιο παιχνίδι χρησιμοποιείται παγκόσμιος χάρτης και κάθε παιδιά προσπαθεί να ταυτίσει τα σχήματα των κρατών του αντιπάλου που θα επιτεθεί. Ο αντίπαλος παρατάσσει τα στρατιωτάκια του και ρίχνονται δύο ζάρια, ένα κόκκινο και ένα μαύρο. Κάθε ζάρι δείχνει τις πολεμικές απώλειες.
Έχουμε στη διάθεσή μας πια αρκετά στοιχεία με πλήθος εμπειριών και γνώσεων για τις αιτίες και τις συνέπειες της επιθετικότητας στο σχολείο αλλά και τους τρόπους με τους οποίους το κοινωνικό περιβάλλον και η εκπαιδευτική κοινότητα μπορούν να παρέμβουν. Η έμφαση στο νηπιαγωγείο Πυργίου είναι προς μια αποτελεσματική διδασκαλία για ΟΛΑ τα παιδιά (που στο τέλος της θα καταφέρνουν ΟΛΑ να γευτούν την ακαδημαϊκή επιτυχία), να πειθαρχούν στους κανόνες του ομαδικού παιχνιδιού, να ανταποκρίνονται στις σχολικές τους υποχρεώσεις ώστε να αναδύεται το χαρακτηριστικό της φιλοπονίας, που συνοδεύεται με συναισθήματα υπεροχής-όχι προς τα αδέλφια μας, τους συμμαθητές, αλλά απέναντι στην πρωτόλεια αυτοεικόνα μας. Έτσι κάθε παιδί θα νιώθει ότι είναι ικανό , άξιο , επιδέξιο , αποτελεσματικό να επωφεληθεί από τη σχολική συνθήκη και να ασκεί έλεγχο στο περιβάλλον του.
