Συζητούσαμε χθες με ένα εκλεκτό μέλος του Πυργίου, τον Ναύαρχο κ. Νίκο Λαγούδη, ο οποίος έχει αποφοιτήσει μάλιστα από το τοπικό Δημοτικό των τριπλάσιων τότε μαθητών εν σχέσει με το σήμερα. Σχολίασε την είδηση για την συντηρητική στροφή κάποιου σχολείου να επιβάλλει ομοιόμορφη στολή:
-«Η πολλή δημοκρατία και μάλιστα η κακώς εννοούμενη βλάπτει. Αλίμονο εάν για την διοίκηση των Ενόπλων δυνάμεων, των Σωμάτων ασφαλείας και στη φρεγάτα έπρεπε να λαμβάνονται αποφάσεις από τις λαϊκές συνελεύσεις ή τις επιτροπές πλώρης!»
«Ναύαρχε, του απάντησα, υπηρέτησες σε ένα θεσμό-όπως επίσης η εκκλησία που βοηθώ στο ψαλτήρι-που είναι Ιεραρχικός. Εκκλησία και Σώματα ενόπλων δυνάμεων δεν έχουν δημοκρατία. Όμως, η δημοκρατία παραμένει το πιο πολύτιμο αγαθό για τα πετυχημένα έθνη γιατί αποτρέπει τη στάση, τον εμφύλιο. Και στο σχολείο συμβάλλει στη δημιουργία υπεύθυνων πολιτών που γνωρίζουν να διοικούν αλλά και να διοικούνται όπως έλεγε ο Αριστοτέλης»
Έχουμε πολλές δημοκρατικές πρακτικές στο Νηπιαγωγείο: Την εναλλαγή, βάσει καταλόγου, στο άρχεσθαι, δημοψηφίσματα, ψηφοφορίες. Σήμερα προσθέσαμε τον θεσμό «Τίς αγορεύειν βούλεται», παρών ιδρυτικά στην αρχαία Αθηναϊκή Δημοκρατία. Εδώ, ο επιμελητής παραχωρεί τον λόγο σε όποιο παιδί επιθυμεί να μιλήσει (μέχρι τρία) για ένα ζήτημα που το απασχολεί ή μια αξιοσημείωτη εμπειρία του/της. Ο χρόνος είναι τρεις κλεψύδρες, περίπου 5 λεπτά ο οποίος εξαντλείται υποχρεωτικά, χρόνος κατά τον οποίο ακούγεται μόνο ο ομιλητής/η ομιλήτρια. Σήμερα, πήρε τον λόγο η Μαρία που μας μίλησε για την αγγλική εμπειρία της, με αναφορά στο ιπποδρόμιο. Επίσης ο Νικόλας με αναφορά στην εγκράτεια που έδειξε, αρνούμενος δεύτερο γλυκό στα γενέθλια και πλένοντας τα δόντια του. Ο τρίτος, ο Γιώργος, διασταύρωσε την εμπειρία των γενεθλίων του δεύτερου ομιλητή και θυμήθηκε την συμμετοχή του στο τραμπολίνο και την τσουλήθρα. Εκτιμάμε ότι η συγκεκριμένη δραστηριότητα θα οδηγήσει βαθμιαία στην θαρραλέα εκφορά κοινωνικού λόγου, μια δεξιότητα γνωστή ως παρρησία.