Πέρα από τις τροφοσυλλεκτικές ερασιτεχνικές ενασχολήσεις, μαζεύοντας χόρτα, καλλιεργώντας κλήματα, ρίχνοντας μια πετονιά για χάνους και πέρκες όσοι/ες επιλέξαμε να μένουμε μακριά από την πόλη αυτό που επιθυμούμε στην πραγματικότητα είναι να εξερευνήσουμε το δίπολο Κοινωνία & Φύση. Και οι πιο συναρπαστικοί άνθρωποι που συναντάμε είναι όσοι κατορθώνουν να αρθρώσουν ένα λόγο συμπεριληπτικό της κοινωνίας ΚΑΙ της φύσης, χωρίς να υιοθετούν την μισάνθρωπη ιδεολογία κάποιων ομολογιών/σεκτών του κινήματος της βαθιάς οικολογίας αλλά ούτε να συγκατανεύουν στο ληστρικό, σαδιστικό «δάμασμα» της άγριας Φύσης.

Αυτή την καλοσυγκερασμένη στοργή την συναντάμε σε κάθε βήμα σήμερα αλλά τιμή πρέπει στους πιονέρους, στους προπάτορες του εθελοντισμού. Αρχαία η Προσκοπική κίνηση στη Χίο συμβάλλει στην ανάπτυξη των νέων ανθρώπων και διδάσκει στη νέα γενιά Το καθήκον προς τον εαυτόν μας – η ανάληψη πρώιμης υπευθυνότητας είναι το πιο πολύτιμο μάθημα, είναι που ‘ναι δύσκολος ο απογαλακτισμός στα όλο και λιγότερα παιδιά της Ελληνικής φυλής…

Τους παραδέχομαι τους Προσκόπους- έστω κι αν σχετικά αργά ανακάλυψαν ότι τα πλουσιότερα οικοσυστήματα δεν είναι τα γεμάτα κάμπιες πευκοδάση της Αμανής αλλά τα σκινοτόπια και η κιβωτός της βιοποικιλότητας που συνιστούν οι χαμηλοί λόφοι στα Ανατολικά Μαστιχοχώρια. Συμμετέχουν στα κοινά, είναι δηλαδή οι ίδιοι ενεργοί πολίτες που προσπαθούν συνειδητά να επηρεάσουν το κοινωνικό γίγνεσθαι πραγματοποιώντας δράσεις ωφέλιμες για τους νέους, το περιβάλλον και την κοινωνία. Πραγματοποιούν δράσεις για την προστασία του περιβάλλοντος, την καλύτερη διαχείριση των φυσικών πόρων, την ανακύκλωση, την αναδάσωση, την πυροπροστασία και εκπαιδεύονται για να μπορούν να είναι χρήσιμοι σε περίπτωση ανάγκης.

Για αυτές τις έξοχες αρετές μιας ανοιχτής προς όλους, χωρίς διάκριση γένους, προέλευσης, κοινωνικής τάξης, εθελοντικής κίνησης βάλαμε τα δυνατά μας στη φιλοξενία 27 λυκόπουλων και των συνοδών προσκόπων στο Νηπιαγωγείο Πυργίου το Σαββατοκύριακο των Βαΐων. Επιπλέον, τους ξεναγήσαμε στα τοπόσημα του Πυργίου: Στην πάνω Παναγιά με τις καταπληκτικές ελαιογραφίες που έχει ιστορήσει ο Ιεροσολυμίτης Σπυρίδων Κοντογιάννης, στο «Λιβάδι», την περιώνυμη πλατεία, τον πάνσεπτο ναό των Αγίων Αποστόλων που χρήζει επειγόντως συντήρησης, κυρίως όμως τα αγάλματα-μνημεία του καθεδρικού ναού που σημαίνουν τη σημασία της διασποράς για το μεγαλύτερο Μαστιχοχώρι. Γιατί το Πυργί θα ήταν πολύ φτωχότερο χωρίς την παρακαταθήκη του μητροπολίτη Καλύμνου Γερμανού Θεοτοκά. Όχι μόνο το Πυργί! Η Ελλάδα θα ήταν πολύ φτωχότερη πνευματικά χωρίς το Ελεύθερο πνεύμα του ανιψιού Θεοτοκά. Αλλά και ο πρωτοπόρος ψυχίατρος Γιαννίρης, που αναμόρφωσε τη βάναυση μέχρι τα χρόνια του νοσηλεία των ψυχιατρικών ασθενών.

Στο τέλος τα προσκοπάκια μπήκαν στο αγίασμα του Αγίου Αντωνίου, το πηγάδι που γύρω του άρχιζε να κτίζεται το σημερινό καστροχωριό από τους 12 οικισμούς σε Κέρος, Στροφυλό κλπ, όπως παραδίδει ο γυμνασιάρχης Ζολώτας. Εμβληματική η επιλογή του Αγίου Αντωνίου, μέχρι σήμερα εορταζόμενου αγίου στη Πάνω Παναγιά καθότι ο Πατριάρχης του μοναχισμού συνένωσε τα απομακρυσμένα ασκηταριά-οικισμούς και ίδρυσε κοινοβιακή «Λαύρα», υπόδειγμα κοινοτισμού.

Υ.Γ. Η “μυστικιστική” σύναξη στη φώτο είναι υπό την επήρεια της χθεσινής διακοπής ρεύματος σχεδόν σε όλο το νησί αλλά τα λυκόπουλα της Χίου εφάρμοσαν το γνωστό ” Έσο έτοιμος!”