Μερικοί άνθρωποι συλλέγουν γραμματόσημα.

Μερικοί συλλέγουν νομίσματα.

Μερικοί έργα τέχνης.

Και η Άρια, η Αλεξάνδρα, η Μαϊττέ-Σελένε, η Κριστίνα-Άλια, ο Νικόλας, ο Γιώργος, ο Λεβάνι; Και η Μαίρη, η Βασιλική-Τερέζα, ο Άγγελος-Γιάννης, η Νεφέλη, ο Ορφέας, η Νεράϊδα; Kαι η Χάτια, ο Νικόλας-Άγγελος, η Μαρία;

Tις ώρες των παραμυθιών, στην πάντα φωτεινή νότια αίθουσα, τα παιδιά συλλέγουν λέξεις. Λέξεις που θέλουν να εξερευνήσουν, λέξεις σύνθετες, λέξεις που εμπλουτίζουν την κατανόησή μας για το θέμα της εβδομάδας. Και βεβαίως, καμιά δεν μένει αδικημένη: Όλες οι προτάσεις καταγράφονται από την δασκάλα που λειτουργεί σαν Γραμματικός/γραφέας.

Σε κάθε εποχικό σχέδιο εργασίας, τα παιδιά ανακαλύπτουν τη μαγεία των λέξεων παντού γύρω τους: μικρές και μεγάλες λέξεις, συνηθισμένες ή σπάνιες, γνωστές και άγνωστες.

Λέξεις που ενώνουν, μεταμορφώνουν και εμψυχώνουν. Λέξεις που κρύβουν μια σχεδόν μυστικιστική δύναμη αφού συχνά μπορεί να έχουν αντίκτυπο όταν τις μοιραζόμαστε με τους άλλους. Για τα μικρά παιδιά, αρκετά αθώα στην χρήση της γλώσσας, αυτό που έχει σημασία είναι η αλήθεια – όχι το πώς φαίνονται τα πράγματα – και μια πετυχημένη μάθηση & διδασκαλία δίνει ένα αξέχαστο μάθημα για το πώς πρέπει να επιλέγουμε προσεκτικά τα λόγια μας ώστε να αποφεύγουμε να πληγώνουμε τους γύρω μας.

Αυτή η πίστη των παιδιών στις επαυξημένες δυνατότητες της γλώσσας να αναπαραστήσει την ανθρώπινη νοητική εργασία είναι συγκινητική. Θυμίζει το όραμα του Πλάτωνα, όπου οι «λέξεις» σύμφωνα με τον Έλληνα φιλόσοφο ταυτίζονται με τη φυσική πραγματικότητα των πραγμάτων και δεν είναι κατασκευή των χειριστών τους. Τα ίδια πρέσβευε και η ραβινική ιουδαϊκή Καμπάλα (12-13 αι. μ.Χ.), ότι κλειδί για την αληθινή φύση των πραγμάτων και για την αποκρυπτογράφηση του Κόσμου είναι η Γλώσσα, θεωρώντας ότι «Ένα όνομα δεν είναι ποτέ μια απλή ονομασία η επίκληση αλλά η έκφραση της βαθύτερης ουσίας αυτού που περιγράφεται».

Εμείς, πάλι, οι μεγαλύτεροι, με τον κοινό νου, είμαστε ανεπίστρεπτα ορθολογιστές! Όπως ο κορυφαίος Φιλόσοφος του 20ου αιώνα Λούντβιχ Βίτγκενσταϊν που έγραψε ότι « η Γλώσσα είναι κοινωνικό φαινόμενο· οι κανόνες που διέπουν τη χρήση της Γλώσσας υπαγορεύονται από τον τρόπο με τον οποίον διαβιούν τα μέλη της κοινωνίας όπου χρησιμοποιείται αυτή, από τη μορφή της ζωής των χειριστών της»

Το Νηπιαγωγείο πάλι, μέσα από την γλωσσική καλλιέργεια, προφορική και γραπτή, προσπαθεί καθημερινά να εμπλουτίσει το λεξιλόγιο των παιδιών!