Άρθρα ανά μήνα: Νοέμβριος 2023

Μια Συγγραφέας παιδικής λογοτεχνίας και εκπαιδευτικός ενισχύει την φιλαναγνωσία στο Πυργί

Μια θρυλική Χιώτισσα συγγραφέας  και νηπιαγωγός, η γλυκύτατη κ. Πόπη Ποριώτη, επισκέφτηκε σήμερα το Νηπιαγωγείο μας για να ενισχύσει με τον εμπνευσμένο λόγο της το πρόγραμμα φιλαναγνωσίας του Νηπιαγωγείου μας. Συγγραφέας των παραμυθιών «η ξεμυαλισμένη χιονονιφάδα», «η Χώρα της χαράς» αλλά και του αριστουργήματος της τοπικής Ιστορίας «Η Χιόνη ζει στο κάστρο της Χίου» που κοσμεί τη βιβλιοθήκη μας, όπου μέσα από την τρυφερή διαδρομή δύο ανθρώπων, που εξελίσσεται στο Κάστρο της Χίου από την εποχή των βυζαντινών χρόνων μέχρι τις μέρες μας, καλούμαστε να γίνουμε παρατηρητές των ιστορικών γεγονότων που αφορούν το νησί μας, με έναν τρόπο απλό και κατανοητό για τα παιδιά της προσχολικής και της πρώτης σχολικής ηλικίας.

Την φιλέψαμε και εμείς με τη σειρά μας με λίγες μποτίλιες Φαναίου οίνου, σκάρους και σαργούς από τα καθαρά νερά της Καρύντας,  και πυργούσικες παστελαριές νέας εσοδείας. Εις το επανιδείν αξιότιμη λογοτέχνιδα!

SAM 2158 493358

Η οικογένεια, σήμερα και άλλοτε, “ως αύριο και ως χθες”…

Η κα Σοφία σήμερα, στο Εργαστήρι για την οικογενειακή ποικιλομορφία συζήτησε με τα παιδιά για την ιστορική εξέλιξη της οικογένειας τις τελευταίες δεκαετίες, με τη χρήση κατάλληλου εποπτικού υλικού- φωτογραφίες οικογενειών από παλιά αναγνωστικά του Δημοτικού.
Ρώτησα, με την ευκαιρία, τα παιδιά για το ποιό θεωρούν ως βέλτιστο αριθμό παιδιών σε μια σύγχρονη οικογένεια.😃 Τα μισά ανέφεραν ως βέλτιστο τον αριθμό παιδιών που έχει η δική τους οικογένεια, τα άλλα μισά ανέφεραν τον μαγικό αριθμό «τέσσερα». Στην ερώτηση «αν καλοπερνούν τα μοναχοπαίδια», το σύνολο των παιδιών διατύπωσε την πεποίθηση ότι πιθανότατα βιώνουν μοναξιά και είναι πιο τυχερά όσα παιδιά έχουν αδέλφια. Αλλά συχνά δεν είναι δυνατό αυτό για πολλούς λόγους με κυριότερο επιχείρημα τις οικονομικές δυσκολίες. Ένα επιχείρημα όμως μαχητό, όπως δείχνει και το παρακάτω ανέκδοτο:
😁«Ήταν λέει ο Χότζας και είχε επιβάλλει πολύ σκληρά μέτρα, γονάτισε ο κόσμος, φτώχεια παντού. Μια πολύτεκνη οικογένεια λοιπόν έμενε σε ένα μικρό σπιτάκι, ο ένας πάνω στον άλλο. Πάνε στον Χότζα και του διαμαρτύρονται γιατί δεν μπορούν άλλο να ζήσουν, στριμωγμένοι σε μια καμαρούλα μια σταλιά.
Τους λέει ο Χότζας: “Έχετε γάιδαρο; Βάλτε μέσα στο σπίτι και τον γάιδαρο”. “-Μα πώς θα χωρέσουμε;” τού είπαν οι άτυχοι χωρικοί, αλλά τί να κάνουν, έβαλαν τον γάιδαρο στο σπίτι.
Την άλλη ημέρα πάνε στον Χότζα και του λένε: …“Δεν αντέχουμε άλλο. Δε φτάνει που δεν μπορούσαμε να ζήσουμε μόνοι μας τώρα έχουμε και τον γάιδαρο. Κινδυνεύουμε να μας πατήσει. Τι να κάνουμε”.
Και τους λέει ο Χότζας: “Έχετε αγελάδα; Βάλτε και την αγελάδα στο σπίτι”. Διαμαρτυρήθηκαν οι φτωχοί αλλά έβαλαν και την αγελάδα με αποτέλεσμα να πνίγονται ο ένας πάνω στον άλλο, άνθρωποι, γάιδαρος και αγελάδα.
Πάνε στον Χότζα την άλλη ημέρα και του λένε δεν αντέχουν άλλο, κινδυνεύουν να πεθάνουν από ασφυξία.
Τότε ο Χότζας τους λέει το εξής: “-Βγάλε τα ζώα έξω, και να σας αδειάσουν τη γωνιά!”
Ενθουσιασμένος ο πολύτεκνος, πάει στο σπιτάκι, διώχνει τα υποζύγια και λέει στην οικογένειά του: “-Τώρα που φύγανε , έχουμε όσο άφθονο χώρο θέλουμε και μας χρειάζεται..!»
Καταληκτικά, και λίγο πριν επιδοθούμε στο διασκεδαστικό βόλεϊ με μπαλόνι στο play-room, η κα Σοφία ρώτησε τα παιδιά: «-Tί ενώνει, ιδανικά, τα μέλη μιας οικογένειας; Ο κοινός ύπνος; Το μοίρασμα του ίδιου σπιτιού; Τα ίδια γούστα; Η αγάπη;» Mαθήτριες & μαθητές συγκατένευσαν στο προνόμιο του θερμού αγαπητικού συναισθήματος.💗
SAM 2154 SAM 2148

Ένα εργαστήρι για τις οικογενειακές αξίες

Είναι πλέον γεγονός , οι παραδοσιακές μορφές οικογένειας χάνουν έδαφος. Οι πολύτεκνες επίσης οικογένειες μειώνονται όλο και περισσότερο τα τελευταία χρόνια , ενώ τα μονομελή νοικοκυριά αυξάνονται συνεχώς. Παράλληλα ο μεγάλος αριθμός διαζυγίων και η δημιουργία νέων οικογενειών , μέσω ενός δεύτερου γάμου συνθέτουν ένα ολοένα διαφορετικό τοπίο μονογονεϊκών ή ανασυγκροτημένων οικογενειών.
Η ελληνική οικογένεια έχει υποστεί βασικούς μετασχηματισμούς. Από πυρηνική οικογένεια μεταμορφώνεται σε εκτεταμένη , διαζευγμένη ή ανασυγκροτημένη οικογένεια , από πατριαρχική οικογένεια τείνει προς συντροφικότητα , από αυτάρκες οικονομικό σύστημα της υπαίθρου έχει γίνει καταναλωτικό οικογενειακό σύστημα που ζει σε άστυ και από οικογένεια γέννησης πολλών παιδιών έχει φτάσει στην υπογεννητικότητα. Η ελληνική οικογένεια δεν διαφέρει ουσιαστικά από την οικογένεια –σε-μετάβαση -των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, γι’ αυτό και συναντά κανείς στην ελληνική οικογένεια όλα σχεδόν τα οικογενειακά χαρακτηριστικά , τα παραδοσιακά και τα σύγχρονα.
Με αφορμή το εργαστήρι για τα Ανθρώπινα δικαιώματα και την οικογενειακή ποικιλομορφία παρουσιάσαμε το εξαιρετικό ψηφιακό παραμύθι της Ιωάννας Μανάφη “Η μονα-δική μου οικογένεια” που σίγουρα αξίζει να το ξαναδιαβάσουν τα παιδιά -πατώντας το μεγάφωνο στο κάτω μέρος της σελίδας , που μιλά για την οικογένεια και τις αξίες της, ανεξάρτητα από τον τύπο και τη δομή της. Εδώ: http://play.byethost8.com/elfi/
Μαθήτριες & μαθητές κατόπιν, συζητώντας καταλήξαμε ότι η οικογένεια είναι ένα σημαντικό και πολύτιμο δώρο! Οικογένεια σημαίνει να νιώθεις ασφαλής, να έχεις κάποιον στον οποίο μπορείς να βασίζεσαι, με τον οποίο μπορείς να μοιράζεσαι τα προβλήματά σου, σημαίνει σεβασμός και ευθύνη, ενθάρρυνση, κατανόηση, ελπίδα, συμβουλές, αξίες!
Η οικογένεια, συμφωνήσαμε, είναι σημαντική γιατί παρέχει αγάπη, υποστήριξη και ένα πλαίσιο αξιών για κάθε μέλος της. Τα μέλη της οικογένειας διδάσκουν ο ένας τον άλλο, υποστηρίζουν ο ένας τον άλλο και μοιράζονται τις χαρές και τις θλίψεις της ζωής. Οι οικογένειες παρέχουν ένα περιβάλλον για προσωπική ανάπτυξη. Από τις πρώτες στιγμές της ζωής τους, τα παιδιά των ανθρώπων, πολύ περισσότερο από τα υπόλοιπα ζωικά είδη, εξαρτώνται από τους γονείς και την οικογένεια για να τα προστατεύσουν και να καλύψουν τις ανάγκες τους.
Τα παιδιά, αμέσως μετά ζωγράφισαν την οικογένειά τους, σε ορισμένες περιπτώσεις αρκετά χιουμοριστικά, όπως στην περίπτωση της Νεφέλης που ζωγράφισε τους γονείς της να κλαίνε «γιατί εγώ και ο Ορφέας γίναμε 6 χρονών και πάμε να παντρευτούμε κάπου!»😁
SAM 2141 SAM 2142 i mona diki moy oikogeneia Maya SAM 2144

Η οικογένεια δεν έχει αριθμητική, είναι απλώς μοναδική!

ΟΙ2 ΟΙΚ1 ΟΙΚ4 ΟΙΚ5
Ένα πρόγραμμα, «Η μοναδική μου οικογένεια», που αφορά την οικογενειακή πολυμορφία είναι το θέμα της εβδομάδας, ταυτόχρονα όμως είναι και ένα εργαστήριο ανεχτικότητας και δημοκρατικών αξιών, πολύτιμες δεξιότητες για τους νέους, εκκολαπτόμενους πολίτες.
Κάποιες οικογένειες μας προβλημάτισαν – σε κάποιες άλλες εντοπίσαμε ομοιότητες με τη δική μας οικογένεια…. Όλα τα παιδιά ένιωσαν συμπάθεια και συμπόνοια για τα παιδιά που για οποιονδήποτε λόγο είναι ορφανά ή έχουν χάσει κάποιον γονέα.🥲
Στην συνάντησή μας καλέσαμε τα παιδιά αυθόρμητα και με τον δικό τους τρόπο να αναρωτηθούν “Τι είναι οικογένεια” σε μια δραστηριότητα ιδεοθύελλας. Καταγράψαμε όλες τις απαντήσεις (χωρίς καμία παρέμβαση). Στόχος μας ήταν να ανιχνεύσουμε τι πιστεύουν τα παιδιά και τι αντιλήψεις έχουν για τον θεσμό της οικογένειας. Επίσης σε έναν τροχό τα παιδιά επέλεξαν την κατάλληλη εικόνα που δείχνει τον αριθμό μελών της οικογένειάς τους.
Η κα Σοφία είχε κατασκευάσει τέσσερεις εκπληκτικές δαχτυλόκουκλες μιας τετραμελούς πυρηνικής οικογένειας που απαρτιζόταν από δύο αδέλφια, την μεγαλύτερη αδελφή Λένα, τον μικρότερο Γιωργάκη, τη μητέρα Τζούλια και τον πατέρα. Διαδοχικά, τα παιδιά διαλέξανε γαντόκουκλες και η κα Σοφία τα κινητοποίησε με το σύστημα της φωναχτής σκέψης ώστε να εξελίξουν διαλόγους μεταξύ τους:
-Tί μπορεί να πει ένας μπαμπάς στο παιδί του όταν πηγαίνει σχολείο;
-Tί μπορεί να λένε δυο αδέλφια μεταξύ τους; Εδώ η κα Σοφία ευτράπελα εκμυστηρεύτηκε στις μαθήτριες & μαθητές ότι ως μεγάλη αδελφή συχνά τσακωνόταν με τον αδελφό της όταν ήταν και οι δυο τους μικρά παιδιά.😆
-Πολλές οικογένειες με παιδιά αφιερώνουν πολύ χρόνο στην φροντίδα τους «όταν είμαστε άρρωστοι» σημείωσε έξυπνα ο Νικόλας Άγγελος. «Και επίσης-πρόσθεσε η κα Σοφία- οι περισσότερες συζητήσεις μέσα στην οικογένεια αφορούν την προετοιμασία των παιδιών για το σχολείο.
Αμέσως μετά, σειρά είχε το πιο χαρούμενο ελεύθερο παιχνίδι 💗😍όπου φανερώσαμε στα παιδιά έναν μικρό θησαυρό από γαντόκουκλες, ήρωες κλασσικών παραμυθιών και τα παιδιά έπαιξαν κουκλοθέατρο μεταξύ τους, μια παιδαγωγική γωνιά που θα είναι μόνιμα με ανοιχτή πρόσβαση

Η γιορτή του Πολυτεχνείου

«Στο Πολυτεχνείο αποφάσισε να κλειστεί,
απαγορεύσεις, φυλακές να μην τις φοβηθεί.
Γιατί το γνωρίζει πως πάλευε για την ελευθερία,
στον τόπο μας για να ξανάρθει η δημοκρατία»
Για όλες/ους τους εκπαιδευτικούς η επέτειος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου μπορεί να αποτελέσει βασική αφορμή για μια πρώτη αναφορά στο δημοκρατικό πολίτευμα και τις ιστορικές του καταβολές.
Οι μαθήτριες και οι μαθητές τραγουδούσαν ήδη από την πρώτη τους χρονιά στο Νηπιαγωγείο « το Δρόμο» και «το Ακορντεόν» του Μάνου Λοϊζου, «το Χελιδόνι» του Οδυσσέα Ελύτη και Μίκη Θεοδωράκη. Προφανώς, ακόμα δεν ήταν σε θέση να καταλάβουν πλήρως τα νοήματα και τις συμπαραδηλώσεις που κρύβονται πίσω από τα συγκεκριμένα τραγούδια, αλλά χαίρονται και η αυτοεκτίμησή τους μεγαλώνει πολύ που από τόσο μικρή ηλικία είχαν έρθει σε επαφή με ένα σημαντικότατο κομμάτι της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας.
Ακόμα κι αν τα μικρότερα παιδιά δυσκολεύονται να καταλάβουν ακριβώς τα γεγονότα, είναι καλό να τους τα εξηγήσουμε ως εκπαιδευτικοί με όσο το δυνατόν απλούστερα λόγια μπορούμε. Στόχος μας δεν είναι να τα τρομάξουμε, αλλά να τα προβληματίσουμε και να τα κάνουμε να σκεφτούν για την αξία του άριστου των πολιτευμάτων, της Δημοκρατίας.
Kαι βεβαίως -να απολαύσουν την εικαστική απόδοση του νεοκλασσικού μεγάρου που στεγάζει το “Μεγάλο Σχολείο” που βγάζει Αρχιτέκτονες, Ναυπηγούς και Μηχανικούς
-να διατυπώσουν λογικά συμπεράσματα και να αντιπαρατεθούν στον συμμαθητή τους που υποστήριξε ότι “τα τανκς πήγανε βόλτα”😆
-και στο τέλος, να αλαλάξουν, χωρίς φόβο να τα μαλώσουν:
💗 “ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ”💗ΠΟ1 ΠΟ2 ΠΟ3 ΠΟ4 402086754 24360293233584349 840312059967093064 n

Σαν το Subbuteo δεν έχει!

Έντεκα ανθρωπάκια ύψους μόλις δύο εκατοστών. Ο δείκτης καλά «οπλισμένος» σαν ελατήριο, ο αντίχειρας ακουμπισμένος, όπως πρέπει.
Είναι η φιλοσοφία μιας ζωής, ένας τρόπος ν’ αντιστέκεσαι και να διαμαρτύρεσαι στην τεχνολογία όσων πλέϊ-στέσιον κι αν βρεθούν. Μία διέξοδος για να διασκεδάσουν ενσώματα τα μικρά παιδιά – που είναι ένα εντελώς διαφορετικό πράγμα από τα ηλεκτρονικά παιχνίδια.
Ωραίες στιγμές. ⚽️🏆Αξέχαστες. Αναντικατάστατες. Μοναδικές. Απίθανα γκολ από κάποια κορίτσια, «ασύλληπτες» αποκρούσεις πέναλτι από το αγόρι τερματοφύλακα- γιατί σήμερα, βασικά, προπονηθήκαμε στην εκτέλεση πέναλτι.
Ποιος δεν έχει παίξει Subbuteo; Ποιος δεν έχει βάλει τα δάχτυλά του πάνω στα μικρά ανθρωπάκια για να παίξει πάνω στο τραπέζι ποδόσφαιρο;
Αντικρίζοντας τον ενθουσιασμό των μαθητών νωρίς το πρωί πείστηκα για την παιδαγωγική αξία ενός παιχνιδιού που αντιστέκεται στον χρόνο και στη μόδα των video games και δίνει μια άλλη διάσταση στη διασκέδαση. Το παιχνίδι, μια φυσική προσομοίωση του αθλήματος, απαιτεί την επιδεξιότητα και την ικανότητα στο τίναγμα των φιγουρών που στέκονται σε βαριές βάσεις, προς την μπάλα, η οποία είναι μεγάλου μεγέθους και είναι σχεδόν τόσο ψηλή όσο οι παίκτες.
Με το μαγικό κόσμο του σουμπούτεο ήρθε ο γράφων σε επαφή στην αρχή της δεκαετίας του ΄80 διαβάζοντας τα περιοδικά «Μπλεκ» και «Αγόρι». Τα κόμιξ,🥰 απαγορευμένα από την οικογένεια, αναγνωρίζω σήμερα ότι δυνάμωσαν την φιλαναγνωσία μου και βεβαίως φιλοξενούσαν άρθρα που αφορούσαν στο αγαπημένο παιχνίδι ωθώντας ακόμη περισσότερα παιδιά στην αγορά του Subutteo.
Τα χρόνια πέρασαν και Smartphones και κονσόλες παιχνιδιών δημιούργησαν μία νέα τάξη πραγμάτων με το πάλαι ποτέ αγαπημένο σου χόμπι να φαντάζει αναχρονιστικό και στην καλύτερη περίπτωση παρέμενε καταχωνιασμένο στο γεμάτο υγρασία πατάρι σου.
Κάθε συζήτηση γύρω από το Subbuteo προκαλεί στους μυημένους μόνο ευχάριστες αναμνήσεις και μία αίσθηση νοσταλγίας. Το επιτραπέζιο ποδοσφαιράκι ή ο «βασιλιάς της τσόχας» αν προτιμάτε, αντιπροσωπεύει μία άλλη εποχή που ξεχείλιζε από ανεμελιά και αυθορμητισμό.
Καλά και άγια 😆τα υπόλοιπα δύο ποδοσφαιράκια που διαθέτει το νηπιαγωγείο μας, το ξύλινο με παίκτες ενσωματωμένους σε περιστρεφόμενες μεταλλικές ράβδους και το ποδοσφαιράκι με τα ελατήρια. Αλλά σαν το σουμπουτέο δεν έχει!
σου1 σου2 σου3

Μια εισαγωγή στην ιχθυολογία

Σήμερα είχαμε μάθημα Βιολογίας! Κανονικά, με τα πρωτοβρόχια που έριξε ο καλός Θεούλης, θα μιλούσαμε για τα σαλιγκάρια και τις τρεις ποικιλίες του Πυργίου αλλά το απόγευμα της χθεσινής Κυριακής, ο κύβος ερρίφθη! Θα μαθαίναμε ιχθυολογία!😁
Χθες, μετά από κάποιες δεκαετίες😅, αργά το Κυριακάτικο απόγευμα, μου ήλθε η επιθυμία του υποβρύχιου κυνηγιού και κατηφόρησα στο επίνειο των Μαστιχοχώρων, στην πλαζ της Κώμης. Κολυμπώντας προς το χαρακτηριστικό βραχάκι του υγροβιότοπου, αντίκρισα νωρίς νωρίς το κοπάδι από πελαγίσιους κέφαλους που μόλις είχαν καταφτάσει για νταραβέρι που θα οδηγήσει στην ωοτοκία του Γεναροφλέβαρου. Τα νερά ζεστά και πάνθολα αλλά λίγα μέτρα από την ακτή η ορατότητα έφτανε τα δυο μέτρα. Φτάνοντας στο ακρωτηράκι της Νότιας Κώμης, παίρνω είδηση από την επιφάνεια μια ουρά σε μια σχισμή καναλιού που οδηγούσε στην αποχή βάθους μόλις 4 μέτρων. Ήμουν σχεδόν σίγουρος ότι επρόκειτο για τσιπούρα της εποχής αλλά αποδείχθηκε μια ωραιότατη συναγριδοπούλα.
Στο σχολείο μάθαμε για την διάκριση ανάμεσα στα φυτοφάγα και σαρκοφάγα αρπακτικά ψάρια και μερικοί θαρραλέοι ψηλάφησαν τους κοφτερούς κυνόδοντες της συναγρίδας, ικανότατους στη σύλληψη ψαριών.
Τι γύρευε η μοναχική συναγρίδα στα ρηχά, στο σβήσιμο του νοτιά; Συνήθως αυτά τα ψάρια κυνηγούν ομαδικά – το λέει και το όνομά τους (συν+ αγρεύω[ψαρεύω]). Αλλά το μοναχικό κυνήγι είναι οπορτουνιστική στρατηγική και ιδιαίτερα πετυχημένη στα ρηχά: Όταν ανοίξαμε το ξέχειλο στομάχι της βρήκαμε δύο μαύρα σκορπίδια. Ίσως τα χώνευε στο κανάλι…
Οι μικροί μαθητές έχουν περάσει πια ανεπίστρεπτα στην μετα-οικοσιτιστική εποχή, όπως δείχνει και ο διάλογος που έκλεισε την …πειραματική ζωολογία:
-Την σκότωσες;
-Nαι
-Γιατί;
-Για να την φάω
-Γιατί;
-Γιατί οι άνθρωποι τρώνε ψάρια
-Δεν είναι σωστό! Δεν κάνει!
Ο ίδιος υπέροχος μαθητής αμέσως μετά πλησιάζει την παρέα του και καυχησιολογεί με έπαρση πολλών καρδιναλίων: “-ΕΓΩ έδειρα τη μαμά μου!” “-Γιατί;” τον ρωτάω με περιέργεια. “-Γιατί δεν με άφηνε να αποφασίσω!”😆
SAM 2082 SAM 2074

 Χαίρε Χίος Ελευθέρα!

🇬🇷 “Ελεύθερη σε χαιρετώ, κι απ’ την καρδιά μου τραγουδώ, είσαι Ελευθέρα τώρα, μυριανθισμένη Χώρα!
Θυμηθήκαμε αυτές τις μέρες ότι τούτο το χώμα που πατάμε είναι ποτισμένο με αίμα ΗΡΩΩΝ. Και τιμήσαμε φιλέορτα την επέτειο Απελευθέρωσης της Χίου με σχολική γιορτή ετοιμασμένη φιλότιμα . Κυρίως όμως, ανήμερα των Πολυούχων Μηνά, Βίκτωρος και Βικεντίου, με τοπικούς χορούς, κατάθεση στεφάνων και παρέλαση!
Είναι ποτισμένο με αίμα τούτο το νησί, κάθε πέτρα του, από τη Νέα Μονή και τον Άγιο Λουκά μέχρι τον Άγιο Μηνά και το Αίπος. Να φυλάμε, υποσχεθήκαμε,  σαν κόρη οφθαλμού τα Ιερά και τα Όσια της Πατρίδος μας.
Άνθρωποι πολεμήσαν, έδωσαν τη ζωή τους, για να μπορούμε να αναπνέουμε ελεύθερα. “Να θυμάσαι και να τιμάς τις ρίζες σου”,  λέει ο ποιητής. Γιατί, “άνθρωπος που ξεχνά τις ριζες του κινδυνεύει να χάσει τον προορισμό του. Να θυμάσαι οτι τη Λευτεριά δεν στη χαρίζουν. Παλεύεις! Ματώνεις για να την κρατήσεις!“
 Χαίρε Χίος Ελευθέρα 🌿🌿🌿

Yπό τις πτέρυγες της Χιώτικης σφίγγας

Γιορτάζουμε την επέτειο των Ελευθέριων της Χίου από τον Οθωμανικό ζυγό και η κ. Σοφία εξερεύνησε με τους μαθητές & τις μαθήτριες ποιό είναι το ιδιαίτερο άρωμα, το απόσταγμα, το «ζουμί» του νησιού της μαστίχας. Eίναι το τραγούδι «ένα καράβι από τη Χίο»; Ένα μυρωδάτο μανταρίνι; Η βιβλιοθήκη Κοραή; Ένα γλυκό του κουταλιού με το όνομα «υποβρύχιο»;
Όλα τα παιδιά ανέπτυξαν μια σειρά από εξαιρετικές ιδέες αλλά οι πιο ενδιαφέρουσες ανήκαν σε παιδιά που έχουν μετοικήσει πρόσφατα στο νησί.
Μόνο οι ξενοφερμένοι – κι από αυτούς πάλι οι επισκέπτες της μιας μέρας , μπορούν να κρατούν τις αισθήσεις τους ανοιχτές ώστε να τους συνεπαίρνει το περίεργο άρωμα άνθους εσπεριδοειδών όταν διαβούν τις πύλες του νησιού. Οι υπόλοιποι ξένοι, μέτοικοι και παρεπιδημούντες, σταδιακά χάνουμε την ενάργεια των αισθήσεων αλλά διαθέτουμε ίσως ακόμα το πλεονέκτημα να διαπιστώνουμε τη διαφορά από τα υπόλοιπα νησιά.
Όσο για τον γράφοντα η Χίος είναι ένα απίθανα πολυχρωματικό νησί, που είναι από τη μια εξαιρετικά πολύπλοκο και από την άλλη τόσο πλουραλιστικό. Και επιπροσθέτως, τόσο δημοκρατικό και ανεχτικό χάρη, μάλλον, στην καλά κρυμμένη ευμάρειά του.😄😇
Βέβαια, άλλο η Νότια Χίος και άλλο η Βόρεια. Άλλο πράγμα να είσαι εφοπλιστής, άλλο να είσαι ξωμάχος γεωργός, άλλο ναυτικός, άλλο μετανάστης επαναπατριζόμενος. ΟΜΩΣ, όλοι οι «χαρακτήρες» του νησιού, «η σκούνα» κι ο Λιβανός, μπορούν να συναντηθούν άνετα στο ίδιο τραπέζι για ένα ούζο, να έχουν «ίσο» λόγο και να ακουστούν το ίδιο προσεκτικά από τους υπόλοιπους. ΜΟΝΟ στη Χίο θα το δεις αυτό! Από την άλλη, δεν θα καταλάβεις εύκολα εάν ένας Χιώτης είναι πλούσιος, γιατί δεν επιδεικνύεται σχεδόν ποτέ.😁 Ως επισκέπτης θα νιώσεις πολλές φορές αυτό το «ανέκφραστο» βλέμμα τού Χιώτη, είτε χαμογελάς είτε είσαι κατσούφης είτε λες κάτι όμορφο για το νησί είτε είσαι κάποτε εκνευρισμένος ως επήλυδας -και άρα αποκλεισμένος από την μύχια Χία τράπεζα…😆
Τη «Χιώτικη λωλάδα» δεν θα τη συναντήσεις σχεδόν ποτέ! Είναι στη φύση του Χιώτη να μην εκδηλώνεται, να προσπερνά απαρατήρητος, αλλά να ευημερεί ταυτόχρονα, να χαίρεται τη ζωή του και να δημιουργεί. Πρώτα θα πρέπει να μάθουν «τι μέρος του λόγου είσαι» και μετά θα ανοιχτούν σιγά σιγά, αλλά ποτέ ολοκληρωτικά! Έχουν δει πολλά τα μάτια του Χιώτη , είναι πολυταξιδεμένοι και έμαθαν να είναι επιφυλακτικοί και συντηρητικοί. Οι περισσότεροι ζουν άνετη ζωή, χωρίς υπερβολές και πάντα με μέτρο. Φροντίζουν πολύ για τη μόρφωση των παιδιών τους και οι ξένες γλώσσες μαθαίνονται σε πολύ μικρή ηλικία.
Αν υπάρχει μια σταθερή παρατήρηση που περιγράφει τον τοπικό πολιτισμό είναι αυτό που έχουν διαχρονικά παρατηρήσει οι Ευρωπαίοι περιηγητές ήδη από τη Μεσαιωνική περίοδο: Πιο εκδηλωτικές και κοινωνικές σε αυτόν τον ελληνικό τόπο είναι οι γυναίκες, και εκείνες κάνουν κουμάντο στο σπίτι, είτε ο άνδρας λείπει σε ταξίδι είτε είναι παρών. Ο θεσμός της οικογένειας είναι άρρηκτος, ακόμα και στην περίπτωση που η σχέση στο ζευγάρι χαρακτηρίζεται ως χαλαρή.
Ό,τι και να πει ο ξένος για τους Χιώτες δεν μπορεί να τιθασεύσει την οδυσσαϊκή τους φύση. Εδώ ταιριάζει και η Πυργούσικια επωδός, όπως μας την απήγγειλε ένα παιδί:
“Όποιος μιλήσει γά(δ)αρος, τα’ όποιος μιλήσει βούδι (ανόητος)
Της α(γ)ελάδας το βυζί να βγάλει μες στη μούρη»🤣
SAM 2060 SAM 2063 SAM 2064 1 SAM 2066 1

Συμβάλλοντας στην αυτοεκτίμηση, με οδηγό τον Βάτραχο του Βέλθουις

Tα μικρά παιδιά έχουν σήμερα περίεργες λογοτεχνικές προτιμήσεις. Δεν δίνουν μια δεκάρα για διδακτισμό,😆 σιχαίνονται την γλυκερότητα 🥱και την ωραιοπάθεια. Τιμούν μόνο, όπως θα έλεγε και ο εκλιπών πρόσφατα Αμερικανός συγγραφέας Κόρμακ Μακάρθι, «αυτούς που γράφουν για ζητήματα ζωής και θανάτου».
Ένα τέτοιο ζήτημα είναι και η είσοδος στον εξωτικό ζωολογικό κήπο της σχολικής κουλτούρας. Στα μάτια τους, μία παρέλαση αστέρων, ικανότατων, ταλαντούχων και μοναδικών. Και η αυτοπεποίθησή τους, εκεί που βρισκότανε στα ύψη, κάποτε βρίσκεται κάτω από το νερό της θάλασσας..!
“Δε ξέρω να ζωγραφίζω”, “δεν μπορώ να το κάνω αυτό”, “δεν είμαι καλή σε αυτό” λένε συχνά τα παιδιά. Κι όταν το παιδί αναρωτηθεί για τον εαυτό του, τις δυνάμεις του, τις ικανότητές του, πρέπει να σταθούμε εκεί, δίπλα του, για να του φωτίσουμε εκείνα στα οποία μπορεί να είναι καλό. Γιατί κανείς δεν είναι καλός σε όλα, κανείς έξυπνος ή χαζός σε όλα, κανείς δεν είναι υπεραθλητής στο στίβο της ζωής. Πάντα θα υπάρχει ένας καλύτερος από μας σε κάποιο πεδίο!
Κρίση ταυτότητας βλέπουμε καθημερινά να τυραννά τα παιδιά στην μικτή ηλικιακά ομάδα του ελληνικού Νηπιαγωγείου . Και πρέπει να έχεις διαβάσει έναν βάτραχο σαν κι αυτόν που διάβασε στα παιδιά η κα Σοφία για να εγκαρδιωθείς. 😃
Και ο βάτραχος, λοιπόν, σε μια παρέα αστέρων: Μια πάπια που μπορούσε να πετάει. Ένα γουρούνι που έφτιαχνε καταπληκτικά γλυκά. ‘Ενας ποντικός πρώτος στα μαστορέματα και ένας λαγός άσσος στο διάβασμα…
Ο Βάτραχος επιχειρεί να πετάξει σαν άλλος Ίκαρος. Προσπαθεί να μαγειρέψει και να διαβάσει. Μια σκέτη αποτυχία παντού. 😟Ποιός στ’ αλήθεια είναι ο Βάτραχος και ποιός μπορεί να γίνει;
«Τί σου λέει η συνείδηση σου; Να γίνεις αυτός που είσαι!» προτείνει ένας από τους πιο επιδραστικούς φιλοσόφους, ο Φρειδερίκος Νίτσε.
Ο βάτραχος του πολυβραβευμένου, εκλιπόντος πια Μαξ Βέλθουις – μαζί με τους φίλους του πάπια, γουρούνι και ποντίκι ζει σε έναν ανθρωπόμορφο ζωικό κόσμο κοντά στις αγωνίες μικρών και μεγαλύτερων, προσφέροντας στα παιδιά πληροφορίες για τις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις, πολύτιμες στο κτίσιμο της συν-ύπαρξης.
Στον κόσμο του Βέλθουις, όλα τα ζώα έχουν το ίδιο μέγεθος, γεγονός που τους δίνει απόλυτη ισότητα. Κάθε ζώο έχει τη δική του προσωπικότητα και δεξιότητες. Ο βάτραχος και οι φίλοι του απολαμβάνουν τη ζωή και ασχολούνται με ζητήματα της πραγματικής ζωής, όπως ο φόβος, η αγάπη, η λύπη και η απώλεια, κάνοντας αυτά τα δύσκολα συναισθήματα πιο κατανοητά για τα παιδιά.
Μετά την ανάγνωση ακολούθησε πλούσια συζήτηση και τα παιδιά, στο τέλος, διάλεξαν την αγαπημένη τους λογοτεχνική φιγούρα στην ιστορία. Κάποια, λιχούδικα,😅 διάλεξαν το γουρουνάκι σεφ που ήξερε να φτιάχνει ωραίες πίττες, άλλα την πάπια και τον λαγό – αλλά τα περισσότερα επέλεξαν τον πρωταγωνιστή βάτραχο που κατορθώνει να κερδίσει την χαμένη αυτοεκτίμηση!
o vatraxos einai vatraxos cover SAM 2058 SAM 2056 SAM 2054 SAM 2053  SAM 2046